Da feestje van de 'Seb' is gisteren een beetje uitgelopen. Had hij ieder jaar twee zo'n bbq's kunnen geven dan kon hij het wereldkampioenschap rijden. Maar ja, een mens eet en drinkt wat meer als't voor niets is zeker? Ik toch.

Copain en ik waren daar bij de eersten. De arme sloeber mag wel weg van zijn 'staake' maar moet tegen éénen weer thuis zijn. Gelijk in zijn schooltijd. Liever hij dan ik. We hadden pech. Voor den achten moesten de pinten betaald worden. Dan maar lang aan de eersten gedronken. Zoals iederéén die binnen was. Bende krotzakken. Wij inbegrepen.

Later een uurtje of wat met de co van 'Seb' zitten klappen. Ze hebben in die vijf jaar aan 20 rally's deelgenomen. Bijna altijd uitgereden en zich goed geamuseerd. De sfeer onder de piloten in het achterste deel van het peloton is blijkbaar zeer goed. Alleen voelde hij zich niet goed met het gebrek aan erkenning bij het overgrote deel van de rallywereld. Er zijn enkele uitzonderingen maar voor het merendeel van het wereldje ben je als amateur zoals hij en zijn maat maar gepeupel. Ze zien je niet staan, moeten dringend weg als je iets vraagt en weten in de meeste gevallen zelfs niet wie ge bent. Al is het de honderdste keer dat ze je zien. Grotendeels daardoor moest het niet meer van hem.

Rond tienen kwam den aannemer binnen. André werd in de bloemetjes gezet en kreeg ne grote foto van hun rallykar. Bedankte met er een vat tegen te zetten. Bleek dat hij al die jaren hun grootste sponsor was geweest. Zonder reklaam op de auto. Ik begin die gast met de dag meer te kunnen verdragen.

Maar ik mag niet te ver gaan zoals vannacht. Gesterkt door een overvloed aan Jup's vroeg ik ' Ewel, hoe zit dat nu eigenlijk met jij en mijn bazinneke? Hij pakte me bij de schouder en zei ' Vroum, dat heb ik niet gehoord, ok?' en ' Kom we gaan er nog één drinken aan de toog bij Herman'. Ik voelde me rood worden. Gelijk in mijn schooltijd.