I have 2 dogs & I was buying a large bag of Purina at Big W and standing in line at the check out. A woman behind me asked if I had a dog.

On impulse, I told her that no, I was starting The Purina Diet again, although I probably shouldn't because I'd ended up in the hospital last time, but that I'd lost 50 pounds before I awakened in an intensive care ward with tubes coming out of most of my orifices! and IV's in both arms.

I told her that it was essentially a perfect diet and that the way that it works is to load your pants pockets with Purina nuggets and simply eat one or two every time you feel hungry & that the food is nutritionally complete so I was going to try it again.

I have to mention here that practically everyone in the line was by now enthralled with my story, particularly a guy who was behind her.

Horrified, she asked if I'd ended up in the hospital in that condition because I had been poisoned. I told her no; it was because I'd been sitting in the street licking my balls and a car hit me.

I thought one guy was going to have a heart attack he was laughing so hard as he staggered out the door.

Stupid woman...why else would I buy dog food??

29-04-2007 om 10:28 geschreven door Raf  

te vroeg te groen
is ons te beurt gevallen
ik spaar de woorden
en onderga de overdaad

de klok die in mij tikt
jaagt snode plannen na
vervreemdend en vertrouwd
ik leg mijn hoofd
terwijl het warmer wordt
geheel neer in uw schoot
mijn moedertje natuur

------------------------
uit 'Vrije val' door R.Vijzel

22-04-2007 om 22:31 geschreven door Raf  

13-04-2007 om 17:49 geschreven door Raf  

In een mail uit Azië die ik gisteren ontving, viel mijn oog op de titel van een boek. 'Hurra, wir kapitulieren!' was mij niet bekend, en via Google kwam ik op een Nederlandse site uit. Over politiek, maatschappij, literatuur en nog ander fraais. Een mooie tocht, vanuit Azië naar Nederland, dan naar Finland om te eindigen in Duitsland.

The Max Pam Globe

12-04-2007 om 02:06 geschreven door Raf  

Pasen. Een religieuze feestdag die, wat inplanting in de kalender en wat gebruiken betreft, zijn wortels heeft bij de Kelten. Voor christenen, ook de lauwe, een dag die toch niet zonder betekenis is. Ik had mij voorgenomen, aangezien alle huisgenoten zijn 'uitgevlogen' uit het nest, een portie paaseieren aan te schaffen. Verder was het de bedoeling, aangemoedigd door de weerberichten, heel vroeg in de paasochtend deze vers verworven kippenlegsels in de tuin te gaan verstoppen. De vele plekjes met een hoge vind-moeilijkheidsgraad zijn niet echt in het geheugen gebeiteld, maar het overlopen van het lijstje bezorgde mij in de afgelopen week heel wat plezier. Wie zich nu afvraagt aan wie ik dan gedacht had voor het spannende spel van zoeken en vinden, krijgt een kort en krachtig antwoord: aan mijzelf. De redenering is vrij simpel en u zal toegeven dat er geen speld tussen te krijgen is. Om ze te kunnen volgen moet ik u echter eerst op de hoogte brengen van een goedbewaard geheim. Broeder A. is al enkele keren aan mijn deur geweest. Niet dat ik hem ooit binnengelaten heb, maar het begint toch zwaar te wegen, de wetenschap dat hij mij in het vizier heeft. Dus dacht ik zó, vorige week: als ik twee tot drie uren laat passeren tussen leggen en zoeken, zal dat wel lukken. Vanmorgen stond ik dan vrij vroeg op om mij welgezind naar de keuken te spoeden. En daar, o ramp, volgde ogenblikkelijk de vaststelling dat ik vergeten had eieren te kopen. Kijk, het sluimerend proces is verder gevorderd dan gedacht. Die verdomde broeder laat ik in geen geval ooit binnen. Sterker nog, ik overweeg om te gaan verhuizen.

08-04-2007 om 00:00 geschreven door Raf  

06-04-2007 om 11:15 geschreven door Raf  

Britse steden krijgen 'pratende' camera's (DS Online op 4 april).

LONDEN - In twintig Britse steden worden binnenkort beveiligingscamera's met luidsprekers geplaatst om mensen die zich misdragen te kunnen aanspreken over hun gedrag. Dat heeft de Britse minister van Binnenlandse Zaken John Reid woensdag aangekondigd.[...]
Zonder ter plaatse te gaan kunnen gemeentelijke bedienden op die manier mensen aanspreken die afval dumpen of vandalenstreken uithalen.[...]

Ronduit gezegd een schitterend idee. In Leuven wemelt het van flitspalen en beveiligingscamera's. Wat daar tot nu toe aan ontbrak was klank. Het lijkt dan ook aangewezen om ze te voorzien van het typische stemgeluid van de Leuvense burgervader. Met behulp van wat Lernaut&Hauspie-software die links en rechts nog wel te vinden is in de dump of bij de talrijke gedupeerde aandeelhouders, moet op vrij eenvoudige wijze een vooraf ingesproken tekst van Louis Tobback toch kunnen worden omgezet in ad hoc-stukjes vermanend proza. Ik zal een voorbeeld geven waarbij ik maar meteen beken het typische woordgebruik en de typische zinsconstructie van de heer Tobback niet helemaal onder de knie te hebben.

Het is een warme dag geweest en op de Oude Markt nadert het sluitingsuur. Een groep studenten rond een tafel vertoont een brallerig gedrag dat blijkbaar veroorzaakt is door een in wezen vrij onschuldige vloeistof. Zij zijn druk doende deze vloeistof over mekaars hoofden te gieten. Plots klinkt een akelig bekende stem uit een bewakingscamera aan de gevel van het café.

'Zeg heren studenten, wordt het niet stillekes tijd om naar uw kot te gaan. Ik heb jullie hier om negen uur zien toekomen, en ik kan alleen maar vaststellen, ik herhaal, ik kan alleen maar vaststellen dat jullie een grote onderscheiding verdienen als het op drinken aankomt. En nu moet ge mij niet komen vertellen, ik zeg het duidelijk, nu moet ge mij niet komen vertellen dat jullie op kousevoeten naar jullie kot trekken. De Leuvenaars waarvan ik toch geacht wordt de belangen te verdedigen, ik zeg wel, de Leuvenaars weten wel beter. Ik ben zo vrij, ik zeg u, ik ben zo vrij jullie niet te geloven, heren studenten. Daarom zult gij mij onderweg nog tegenkomen, en als dat echt nodig is, zal ik opnieuw een woordeke tot jullie placeren. Allez, zie dat ge thuis komt.'
 

04-04-2007 om 22:08 geschreven door Raf  

Mijn broer stuurde mij (trots) deze uitnodiging. Zijn zoon Dries (en dus mijn neefje) speelt bij de Dibby Avatars. Tip: als je bij de zangeres begint te tellen staat hij vierde. Dibby Avatars

do 5 april 07 . 22u30 . STUKcafé Leuven

GRATIS

Dibby is een nu-funk/post-soul band met een bevlogen zangeres wiens vlijmscherpe doch honingzoete stem geschraagd wordt door vijf warmbloedige muzikanten.  Na het winnen van de  AB Cocoon '06- wedstrijd, bracht producer Charles Dibby zijn troepen in stelling voor de opname van de EP Avatars als voorbode van een ongekend zomeroffensief.

02-04-2007 om 00:00 geschreven door Raf  

Mijn oog viel op een bericht in DS Online. Onwetend over een en ander ging ik nadien op bezoek bij nonkel Google. De producten van de volksmond en het woordgebruik van de wetgever komen soms uit hetzelfde vaatje. Of anders gezegd: deugdzaam leven leidt tot vreselijke saaiheid en een dito woordenschat.

Flessentrekker laat zichzelf oppakken op restaurant

BRUSSEL - De politie van Anderlecht heeft zaterdagavond een 45-jarige man opgepakt die zijn restaurantrekening niet kon betalen. De man had gedineerd en had vervolgens zelf aan de uitbater gevraagd de politie te bellen omdat hij geen geld bij had. DS Online 1 april 2007.

Flessentrekken of flessentrekkerij is een vorm van bedrog, waarbij iemand zich een dienst laat verlenen, wetende dat hij niet zal (kunnen) betalen. Klassieke voorbeelden zijn: het nemen van een taxi, het logeren in een hotel, het voltanken van een auto of het restaurantbezoek. In tegenstelling tot bij een gewone verkoop kan de verkoper de waar niet terughouden of terugnemen. Wie zijn rekeningen niet kan betalen is op zich niet strafbaar, men kan per vergissing te weinig geld bij zich hebben of de kaart kan het laten afweten, alleen de opzettelijke flessentrekker is strafbaar. Het is een ander misdrijf dan diefstal, aangezien de dader niets wegneemt: hij krijgt het aangeboden.

01-04-2007 om 20:31 geschreven door Raf  

29-03-2007 om 12:41 geschreven door Raf  

Aan wie het horen wilde in mijn omgeving gaf ik meermaals (daar is hij weer) blijk van een uitbundig enthousiasme over het bloggen als levensdoel en over mijn blog in het bijzonder als toeverlaat in mijn vergrijzend micromilieu. Kort gezegd: ik stoef nogal eens over mijzelf dat het niet mooi meer is. Soms zie ik dan een blik van verstandhouding, aanmoediging en meer van dat fraais waarvan een mens het warm krijgt. Soms zie ik de wenkbrauwen op de stand 'ksnappetnie' springen, vergezeld van enig moralizerend gebrom over een vitueel wereldje. Waarop ik dan wat gepikeerd antwoord dat het lang niet zo virtueel is als het lijkt. Dat ik een heel stuk aan mijn sociaal netwerkje heb kunnen aanbreien, met mensen van vlees en bloed. Dat zij zich weliswaar verschuilen achter spitsvondige en kleurrijke namen, maar dat niets erop wijst dat het niet om mensen gaat met alles erop en eraan (o heerlijke fantasie, blijf steeds bij mij). Dat hun voorstelling van de werkelijkheid wel eens vrolijke en avontuurlijke trekjes vertoont, doorspekt met hier en daar een bizarre of redelijk onfatsoenlijke uitdrukking of dito beeld. Niks virtueels dus, eerder het tegendeel. En sinds de blogmeeting van zaterdag bij onze genereuze Artemis (met allesbehalve virtuele vriendelijkheid) kan ik er een beschrijving aan toevoegen die misschien weer te plastisch zou overkomen.
Dat, mijn lieve aanwinsten in mijn sociaal vangnet, hou ik (binnen bepaalde grenzen) dus liever voor mijzelf.
Dag Artemis, Menck, Philou, Elfje, Hill, Zapnimf en Ncumisa.
Zaterdagavond begon voor mij een nieuwe werkelijkheid.

PS-Voor de anderen die nog op het bankje zitten in het station van de virtualiteit: er komt vast een zeker nog een andere trein.

26-03-2007 om 18:04 geschreven door Raf  

'We got them'. Zo moet het in de bar van het productiehuis van Debby en Nancy geklonken hebben. Het volgende geluid werd meer dan waarschijnlijk veroorzaakt door het klinken van de glazen op de moeizaam verkregen toezegging van Yves en Johan. Dat de nep-dames hun olijkheid botvieren op al wie ze hebben kunnen strikken, ligt in de logica van dergelijke programma's. Dat twee toppolitici waarvan de ernst tot hiertoe een van hun waarmerken was, zich in de arena van de platvloerse lol begeven omwille van het smeer, lees de stemmen, is niet zo vanzelfsprekend. Met de filmpjes van Michel Daerden is heel wat gelachen. Natuurlijk is het beschamend, een ladderzatte politicus die zichzelf te kijk zet. Maar iedereen weet dat de man zo in elkaar zit, en de journalistiek vindt in hem een gewillig slachtoffer. Yves en Johan, die naar mijn gevoel beschikken over voldoende nuchter verstand, hebben wetens en willens meegewerkt aan de deconfiture van hun ernstige imago. Aan de andere kant: we hadden al aanwijzingen in die richting. Johan heeft al eens de clown uitgehangen in een programma, en Yves meent om het even waar te moeten peroreren over zijn geiten. Het vullen van de hoofden met lichte kost, de nieuwe opium voor het volk?
Ik zal wel dwalen zeker als ik van politici deskundigheid verwacht, rechtlijnigheid, ernst, trouw aan het gegeven woord? Want mag je dat wel eisen zolang je zelf niet op de rechte lijn loopt?
Alleszins, wie de kiezer lokt met platvloerse methodes, wint misschien stemmen, maar zaagt mee aan de poten van een goed en vertrouwenwekkend politiek bestel.

20-03-2007 om 00:00 geschreven door Raf  

De zondagmorgen is gebeiteld door tradities. Lang slapen, naar de bakker gaan (lopen, fietsen, rijden) voor al wat denkbaar en vers is, koffiezetten, tafeldekken, appelsienen persen, spiegeleieren bakken en serveren met spekblokjes en augurken en/of zilveruitjes. Tussendoor even de stem verheffen om doorslapers op het rechte pad te brengen. De dag des Heren, en ik mag de (gast)heer zijn. Tegen elf uur gaat de knop op Klara, en rolt het geluid van de mij welgevallige Jean-Pierre Rondas uit de speaker. Steeds met Bachiaanse pianomuziek als afwisseling, brengt deze filosoof controversiële onderwerpen in dialoogvorm. Vandaag was Paul Cliteur te gast. Ik geef even de aankondiging uit de Klara-site.
_____________________________________________
Rondas

Cliteurs morele esperanto tegen het multiculturalisme.
 
Paul Cliteur, rechtsfilosoof te Leiden, is één van de
moedigen die het heeft aangedurfd om in het heetst
van de controverse rond multiculturalisme, in de
nasleep van de moord op Theo van Gogh, partij te
kiezen voor Ayaan Hirsi Ali. Opdat aanhangers van
verschillende religies met elkaar zouden kunnen
spreken over wat goed en kwaad is, stelt hij het
morele esperanto van de autonome ethiek voor,
die de goddelijke bevelstheorie zou moeten
vervangen. In de multiculturele samenleving is
vooral een basisconsensus over moraal nodig,
en die kan je best bereiken door de moraal te
bevrijden van religie (en zodoende ook de religie
van de moraal). Dat is veel beter dan de lege
gestes van de zogenaamde "dialoog" tussen de
religieuze culturen waar de deelnemers elkaar
toch maar zitten aan te staren…(Moreel Esperanto
is uitgegeven bij De Arbeiderspers)

Presentatie: Jean-Pierre Rondas
Samenstelling: Jean-Pierre Rondas
Contact: rondas@klara.be
_____________________________________________

Het was boeiend. En beide eggheads hadden er duidelijk zin in. Wat wil een mens nog meer, terwijl de vruchten der aarde onder lichtjes aangepaste vorm hun weg vinden op de zondagmorgen. Moet ik mij schamen voor dit korte geluk?

18-03-2007 om 00:00 geschreven door Raf  

hij zat naast haar
de bank was vrij
de luchten blauw
in botanieken hof

zijn tocht naar hier
was mild geweest
niet zo gedreven
en een beetje dof

een arm zocht plaats
en vond de schouder
de vingers strelend
ach ja fijn stof

--------------------------
uit 'Vrije val' door R.Vijzel ©

17-03-2007 om 08:44 geschreven door Raf  

Een mens is wel eens tegendraads. Zo bezocht ik onlangs enkele blogs waarin met veel overtuiging het ecologische woord wordt gevoerd. Zwijgen is dikwijls moeilijker dan reageren. Af en toe kreeg ik ferme (en goed onderbouwde) antwoorden op mijn dak. Even zovele keren werd langs de hete brij gedanst. Voor mijn gevoel bleef heel wat kritiek overeind. Wat op mijn maag ligt wil ik hier even te grabbel gooien (foute metafoor, maar het lucht op), in het besef dat het lang niet iedereen welgevallig zal zijn.

Gooi het langs de voordeur buiten en het komt er langs de achterdeur weer in. Ik heb het over het geloof. Op verbazend korte tijd zijn de kerken leeggelopen. Overgangsrites (doop, communie, huwelijk, begrafenis) houden nog enigszins stand. Een krant die tot voor enkele decennia zichzelf als toonaangevend katholiek zag, is nu onverantwoord interessant bezig met de grote Roomse kuis. Tegelijk heeft zij veel begrip voor alles wat maar niet aan Rome doet denken. Zij speelt daarmee op uiterst commerciële wijze in op de brede waaier van modern en postmodern geloof die onderwijs en media aanbieden. Bijna alles krijgt een religieuze dimensie en er is een naam bedacht voor het vage geloof in iets: het ietsisme. En als dat niet volstaat, laat men moeder Aarde promoveren tot een godin waaraan de mensheid offers moet brengen. Dit nieuwe geloof (dat misschien niet eens zo nieuw is) begint al aardig wat fundamentalistische trekjes te vertonen. Zijn priesters zijn in vele gevallen geen naïeve groenen meer, zoals in de beginperiode van het Agalev van pater Versteylen. Het zijn nu bio-ingenieurs, klimatologen en ecologische economisten. Zij maken gebruik van een wetenschappelijk en technisch jargon dat niet zomaar door doordeweekse journalisten kan gepareerd worden. Gaandeweg kregen zij gehoor bij grote groepen, en bij politici waarvan het opportunisme spreekwoordelijk is. De bedrijfswereld ziet kansen voor een nieuwe markt en er ontstaat een ware broeikasindustrie. Wetenschappers zijn in grote mate afhankelijk van overheidsgelden en gaan soms gretig in op de rapporten-bestellingskoorts van de overheid. Zodra dit fenomeen een kritische massa heeft bereikt, groeit het op de golven van zijn eigen dynamiek. Tegenstemmen, ook uit wetenschappelijke kringen, worden snel geïsoleerd of zo nodig geïntimideerd, terwijl de wetenschappelijke methode juist zo succesvol is gebleken door de mogelijkheid, neen de noodzaak van tegenspraak en weerlegging. Vanaf een bepaald moment hoeft niets meer bewezen te worden: er is een nieuw geloof ontstaan. Zoals in de beste tradities worden de ketters aan de schandpaal genageld. Er gebeuren op vlotte wijze bekeringen, en deze nieuwe gelovigen zijn, niet in het minst om hun heidens verleden te doen vergeten, de meest fanatieke. Al Gore is hiervan een mooi exemplaar. Natuurlijk is er ook de onvermijdelijke clown die zich een milieuvriendelijk etiket probeert op te kleven, maar jammerlijk te kijk wordt gezet: André Flahaut, die onder de tonen van de Walkürenritt met de helikopter Hasseltwaarts vliegt in een soort Apocalypse Now-stemming. Mijn geloof in de politiek wordt er niet bepaald vuriger door, maar laat ons graag toegeven dat enkel op deze plek een Magritte tot bloei kon komen. Ik hou (soms) van dit land, zijn volk en zijn leiders.

14-03-2007 om 00:00 geschreven door Raf  

dag spiegelbeeld verwaand geval
dat in mijn ogen staart
op koude morgens en als de dag
zich slapen legt
wat zit je dwars
dat je zo kijkt met die brutale blik

ik sleur je jaren met mij mee
als tweelingbroer en metgezel
die tussenkomt
en zich bemoeit
alsof jij mij bent en ik jou
och hou toch op

------------------------
uit 'Vrije val' door R.Vijzel

07-03-2007 om 00:00 geschreven door Raf  

Blogolië heeft inwoners van alle slag, maar soms komt iemand met een bijzondere eigenschap zijn of haar hoofd boven het maaiveld uitsteken. Zo heb ik een knappe observator ontdekt, die uit een eenvoudige waarneming verregaande conclusies trekt. Wie dit leest, zal zich in het verdere leven eerder ongemakkelijk voelen in bepaalde situaties. U bent gewaarschuwd.

http://cursief-huigje.blogspot.com/2007_03_01_archive.html

04-03-2007 om 19:08 geschreven door Raf  

Mijnheer!
Ja, is er iets juffrouw?
Die gazet die gij daar leest, hebde gij die bijna uit?
Hoezo?
Awel, zal ik eens ne keer vertellen wat er zal gebeuren? Ik zit hier mijne nestel af te draaien om deze wagon wat op te kuisen. Niet dat ik dat gere doe, maar allez, ne mens moet toch iet doen. En ik ken mijne wereld zunne.
Ja, daar twijfel ik niet aan.
Kijk, als ik seffens ginderachter bezig ben met mijne plumeau, en de trein stopt, en gij stapt uit, wat gebeurt er dan negen kansen op de tien meneer?
Dat weet ik niet.
Ikke wel. Meneer laat zijn gazet liggen, hier op de zetel sè. En dan kan de dees weer hielegans naar hier sjokken om de boel op te kuisen. Zo zal het toch gaan hé, dat spreekt ge toch niet tegen!
Mja, dat zou kunnen...
Awel, en daarom hé meneer, geef die gazet maar aan mij, das toch niet meer dan just hé. En wilde nu ook efkes uw bottinen afkuisen op mijnen dweil, want de gang is al gedaan.
???
A zo, meneer wilt niet. Awel, als ik dat aan de conducteur ga vertellen, dan zal dat uwen besten dag niet zijn, zulle.
???
Allez vooruit, voor ene keer zand erover, maar morgen zal dat niet meer pakken zulle!

01-03-2007 om 22:44 geschreven door Raf  

Vandaag in DS Online...

NMBS gaat treinen ook tijdens rit kuisen.

BRUSSEL - De NMBS gaat mobiele kuisploegen inzetten die treinen ook tijdens hun rit moeten opruimen en reinigen. Zo zullen onder meer treinen die rijden op piekuren voor de avondspits een beurt krijgen. Met het project, dat B-Clean werd gedoopt, willen de spoorwegen de netheid op de trein verhogen want die is nu niet optimaal. De NMBS stelde het initiatief woensdag voor in het Brusselse Zuidstation.

Wie schrijft er een korte dialoog die tot stand zou kunnen komen tussen een reiziger(m/v) en een lid van de kuisploeg (m/v)? De trein vertrekt in Brussel en rijdt naar Antwerpen, Oostende of Hasselt (vrije keuze).

28-02-2007 om 21:11 geschreven door Raf  

de deurbel hing er bij
de tweede keus
was kloppen op de deur
die open ging
-het lukte dus-
en in het open gat
verscheen zij in peignoir
met rollen in het haar
omhuld met sigarettenwalm

we gingen samen voort
langs canapé
en leunstoel met de enge blik
de keuken in
waar op de ronde tafel
een blaadje lag met raadsels
die draagbaar zijn voor deze tijd
en snoepjes en een bril
vlak naast de bron van sigarettenwalm

het praten vlotte niet
-dat is niet erg
als ogen spreken kunnen
en spreken deden ze-
zo rond de tafel
terwijl wat toegestoken werd
als offer voor de gast
gevolgd door schuifelend getalm
met in de neus de sigarettenwalm

------------------------
uit 'Vrije val' door R.Vijzel

28-02-2007 om 02:01 geschreven door Raf