Domenico Scarlatti (Napels 1685-Madrid 1757) heeft honderden klavecimbelsonates geschreven. Hij was een vernieuwer op het gebied van de speltechniek en in het exploreren van de uitdrukkingskracht van de muziek. Generaties componisten zijn door hem beïnvloed, en ook vandaag nog worden zijn sonates, meestal op piano ten gehore gebracht. Even terzijde: in een van de attracties van de Efteling hoorde ik een instrumentale versie van een sonate van Scarlatti, en dat scheelt heel wat op jaarbasis (geen auteursrechten). De vader van Domenico, Alessandro, was een beroemde operacomponist die in Napels, Rome, Venetië en Florence triomfen vierde. Hoewel de zoon aanvankelijk voordeel ondervond van de positie van zijn vader, kon hij pas tot ontplooiing komen nadat hij met hem had gebroken. Hij vertrok naar Portugal en werd in Lissabon kapelmeester van koning João V en klavecimbelleraar bij diens dochter, infante Maria Barbara. Toen deze de Spaanse kroonprins huwde volgde Domenico haar naar het Spaanse hof, waar hij zich volledig ontwikkelde tot componist, en er in het totaal 555 sonates schreef.
Charles Ives (Danbury/Connecticut 1874-New York 1954) geldt pas sinds de jaren 50 als de vader van de Amerikaanse muziek. Voor die tijd beschouwde men deze zonderling als 'zondagscomponist'. Rond de eeuwwisseling experimenteerde hij reeds met muzikale elementen die pas later in Europa aan de orde waren. Over schoonheid in de muziek zei Ives: 'Van klanken waaraan wij gewend zijn schrikken we niet op, en daarom zijn we geneigd ze "mooi" te noemen'. George, Charles' vader, was dirigent van een koor en van een harmonieorkest. Hij had erg onconventionele muzikale opvattingen en oefende zeer veel invloed uit op zijn zoon. Charles kreeg in 1918 een zware hartaanval en heeft nadien geen oorspronkelijke werken meer geschreven. Hij bewerkte en vervolledigde enkel nog de eigen composities. Studies hebben aangetoond dat de dood van zijn vader in 1920 eigenlijk aan de oorsprong lag van dit writer's block.
Ze passen mooi samen: Domenico Scarlatti die pas tot bloei kwam na de breuk met zijn vader en Charles Ives die zijn creativiteit verloor na het verlies van zijn vader. Mag ik eens een patriarchale bui hebben, ja?
25-02-2007 om 23:04
geschreven door Raf 
|
Ach ja, beste lezer, ik heb al eerder op deze piano getokkeld. Toch doe ik het nog maar eens. In het aanprijzen van een kwaliteitskrant kan men moeilijk overdrijven. Geniet van het vulsel, verpakt in krantenpapier van De Standaard.
