dag spiegelbeeld verwaand geval dat in mijn ogen staart op koude morgens en als de dag zich slapen legt wat zit je dwars dat je zo kijkt met die brutale blik
ik sleur je jaren met mij mee als tweelingbroer en metgezel die tussenkomt en zich bemoeit alsof jij mij bent en ik jou och hou toch op
------------------------ uit 'Vrije val' door R.Vijzel
07-03-2007 om 00:00
geschreven door Raf
04-03-2007
De observator
Blogolië heeft inwoners van alle slag, maar soms komt iemand met een bijzondere eigenschap zijn of haar hoofd boven het maaiveld uitsteken. Zo heb ik een knappe observator ontdekt, die uit een eenvoudige waarneming verregaande conclusies trekt. Wie dit leest, zal zich in het verdere leven eerder ongemakkelijk voelen in bepaalde situaties. U bent gewaarschuwd.
Ik koos voor Brussel-Antwerpen. Dank zij onze zenders heb ik mij de tussentaal eigen kunnen maken, hoewel ik mij kan voorstellen dat een (tussen)taalpurist mij zal terugfluiten (et j' entends siffler le train....).
Mijnheer! Ja, is er iets juffrouw? Die gazet die gij daar leest, hebde gij die bijna uit? Hoezo? Awel, zal ik eens ne keer vertellen wat er zal gebeuren? Ik zit hier mijne nestel af te draaien om deze wagon wat op te kuisen. Niet dat ik dat gere doe, maar allez, ne mens moet toch iet doen. En ik ken mijne wereld zunne. Ja, daar twijfel ik niet aan. Kijk, als ik seffens ginderachter bezig ben met mijne plumeau, en de trein stopt, en gij stapt uit, wat gebeurt er dan negen kansen op de tien meneer? Dat weet ik niet. Ikke wel. Meneer laat zijn gazet liggen, hier op de zetel sè. En dan kan de dees weer hielegans naar hier sjokken om de boel op te kuisen. Zo zal het toch gaan hé, dat spreekt ge toch niet tegen! Mja, dat zou kunnen... Awel, en daarom hé meneer, geef die gazet maar aan mij, das toch niet meer dan just hé. En wilde nu ook efkes uw bottinen afkuisen op mijnen dweil, want de gang is al gedaan. ??? A zo, meneer wilt niet. Awel, als ik dat aan de conducteur ga vertellen, dan zal dat uwen besten dag niet zijn, zulle. ??? Allez vooruit, voor ene keer zand erover, maar morgen zal dat niet meer pakken zulle!
01-03-2007 om 22:44
geschreven door Raf
28-02-2007
Un soir, un train
Vandaag in DS Online...
NMBS gaat treinen ook tijdens rit kuisen.
BRUSSEL - De NMBS gaat mobiele kuisploegen inzetten die treinen ook tijdens hun rit moeten opruimen en reinigen. Zo zullen onder meer treinen die rijden op piekuren voor de avondspits een beurt krijgen. Met het project, dat B-Clean werd gedoopt, willen de spoorwegen de netheid op de trein verhogen want die is nu niet optimaal. De NMBS stelde het initiatief woensdag voor in het Brusselse Zuidstation.
Wie schrijft er een korte dialoog die tot stand zou kunnen komen tussen een reiziger(m/v) en een lid van de kuisploeg (m/v)? De trein vertrekt in Brussel en rijdt naar Antwerpen, Oostende of Hasselt (vrije keuze).
28-02-2007 om 21:11
geschreven door Raf
Het bezoek
de deurbel hing er bij de tweede keus was kloppen op de deur die open ging -het lukte dus- en in het open gat verscheen zij in peignoir met rollen in het haar omhuld met sigarettenwalm
we gingen samen voort langs canapé en leunstoel met de enge blik de keuken in waar op de ronde tafel een blaadje lag met raadsels die draagbaar zijn voor deze tijd en snoepjes en een bril vlak naast de bron van sigarettenwalm
het praten vlotte niet -dat is niet erg als ogen spreken kunnen en spreken deden ze- zo rond de tafel terwijl wat toegestoken werd als offer voor de gast gevolgd door schuifelend getalm met in de neus de sigarettenwalm
------------------------ uit 'Vrije val' door R.Vijzel
28-02-2007 om 02:01
geschreven door Raf
25-02-2007
Vader en zoon
Domenico Scarlatti (Napels 1685-Madrid 1757) heeft honderden klavecimbelsonates geschreven. Hij was een vernieuwer op het gebied van de speltechniek en in het exploreren van de uitdrukkingskracht van de muziek. Generaties componisten zijn door hem beïnvloed, en ook vandaag nog worden zijn sonates, meestal op piano ten gehore gebracht. Even terzijde: in een van de attracties van de Efteling hoorde ik een instrumentale versie van een sonate van Scarlatti, en dat scheelt heel wat op jaarbasis (geen auteursrechten). De vader van Domenico, Alessandro, was een beroemde operacomponist die in Napels, Rome, Venetië en Florence triomfen vierde. Hoewel de zoon aanvankelijk voordeel ondervond van de positie van zijn vader, kon hij pas tot ontplooiing komen nadat hij met hem had gebroken. Hij vertrok naar Portugal en werd in Lissabon kapelmeester van koning João V en klavecimbelleraar bij diens dochter, infante Maria Barbara. Toen deze de Spaanse kroonprins huwde volgde Domenico haar naar het Spaanse hof, waar hij zich volledig ontwikkelde tot componist, en er in het totaal 555 sonates schreef. Charles Ives (Danbury/Connecticut 1874-New York 1954) geldt pas sinds de jaren 50 als de vader van de Amerikaanse muziek. Voor die tijd beschouwde men deze zonderling als 'zondagscomponist'. Rond de eeuwwisseling experimenteerde hij reeds met muzikale elementen die pas later in Europa aan de orde waren. Over schoonheid in de muziek zei Ives: 'Van klanken waaraan wij gewend zijn schrikken we niet op, en daarom zijn we geneigd ze "mooi" te noemen'. George, Charles' vader, was dirigent van een koor en van een harmonieorkest. Hij had erg onconventionele muzikale opvattingen en oefende zeer veel invloed uit op zijn zoon. Charles kreeg in 1918 een zware hartaanval en heeft nadien geen oorspronkelijke werken meer geschreven. Hij bewerkte en vervolledigde enkel nog de eigen composities. Studies hebben aangetoond dat de dood van zijn vader in 1920 eigenlijk aan de oorsprong lag van dit writer's block.
Ze passen mooi samen: Domenico Scarlatti die pas tot bloei kwam na de breuk met zijn vader en Charles Ives die zijn creativiteit verloor na het verlies van zijn vader. Mag ik eens een patriarchale bui hebben, ja?
25-02-2007 om 23:04
geschreven door Raf
24-02-2007
Uw land rekent op U
Een bericht waarin getallen belangrijk zijn vond ik in DS van zaterdagochtend.
Ruim anderhalve kilogram drugs onderschept bij FIPA-operatie in Luik
BRUSSEL - Bij een FIPA-operatie (Full Integrated Police Action) zijn vrijdag in de buurt van Luik één kilogram marihuana en een halve kilogram cocaïne onderschept. Dat meldt de federale politie zaterdag. Er werden ook 36 gram hasj en 60 hallucinogene paddestoelen in beslag genomen. De politie controleerde 238 mensen en 442 voertuigen. Zes mensen werden ter beschikking gesteld van het parket en zeven werden gerechtelijk aangehouden. Een gecontroleerde persoon stond geseind omdat zijn rijbewijs was ingetrokken. Er werden voorts vier wapens, zes voertuigen en drie rijbewijzen in beslag genomen. De politie stelde vijfentwintig processen-verbaal op voor drugsdelicten, vier voor verboden wapendracht en drie voor andere zaken. Er werden tot slot 44 processen-verbaal in verband met het rijgedrag opgesteld, waarvan 37 voor inbreuken op de verkeerswet en acht wegens het rijden onder invloed van alcohol. Vijf mensen kregen een proces-verbaal omdat ze niet in orde waren met de verzekering. jns
24-02-2007 om 00:00
geschreven door Raf
17-02-2007
Geen doemdenken aan
de dikketruiendag is weer voorbij en opgelucht klinkt het alom jochei nu collectief de zelfopwarmingsact bewezen heeft wat moest bewezen worden dat warmte van een graadje minder niet echt gepaard moet gaan met zeer veel hinder
het ligt dus duidelijk voor de hand dat wat nu helder werd aan deze kant ook gelden kan voor andere tijden waarin het warmer wordt als nooit tevoren en als de thermometer dan gaat stijgen kan men met minder kleren ook wel koelte krijgen
17-02-2007 om 14:19
geschreven door Raf
16-02-2007
Het vullen van een krant
Ach ja, beste lezer, ik heb al eerder op deze piano getokkeld. Toch doe ik het nog maar eens. In het aanprijzen van een kwaliteitskrant kan men moeilijk overdrijven. Geniet van het vulsel, verpakt in krantenpapier van De Standaard.
Vrouw bijt vriend na Valentijn Hond plast ondersteboven Arts laat zich vervangen door boekhoudster Voor een groenere omgeving, verf eens een berg Naziwijn geveild Postkaart komt na 92 jaar aan Dronken Australiër vangt haai met blote handen Bejaarde vrouw bekent misbruik 11-jarige jongen Indiase peuter stapt in huwelijksbootje met hond Kind wordt geboren in moeders broek Japanse politie rekruteert boksers Britney Spears spreekt zwoele voicemail in Anderhalf miljoen euro voor lager IQ Moeder Anna Nicole wil voogdij over baby Verdoofde giraffe valt bovenop directeur
16-02-2007 om 00:00
geschreven door Raf
15-02-2007
De voorverpakte dag
te zijn of niet te zijn op valentijn dat is de kwestie die mij kwelt
hoe hartig is de hap hoe hartelijk het woord en voor de rest de liefde wordt getest
------------------------ uit 'Vrije val' door R.Vijzel
15-02-2007 om 12:23
geschreven door Raf
09-02-2007
Schuld
een vleugelloze vlinder naast de kaars waaruit de walm op eigen kracht naar boven kronkelt omdat er onverwacht door overmoed een einde kwam aan vuur dat bijenwas en wiek verteert of was het passie voor de warme bron waaraan het laven zonder einde scheen hoewel de wereld beter weet
------------------------ uit 'Vrije val' door R.Vijzel
09-02-2007 om 18:15
geschreven door Raf
30-01-2007
Iets nieuws
Hieronder een uitnodiging van het Vlaams-Nederlands HuisdeBuren die vanmorgen in mijn bus viel (een oude uitdrukking van lang voor het e-mailtijdperk). Voor mij was het een experiment om zulk afgewerkt product op mijn blog te krijgen. Het is maar gedeeltelijk gelukt, maar ik ben tevreden. Verder vind ik het ook wel eens plezierig mijn lezers kennis te laten maken met meer dan alleen maar de muizenissen die mijn hoofd bevolken...
30-01-2007 om 17:14
geschreven door Raf
deBuren
Ik ben een Hollander, opgegroeid in Suriname en Nederland. Mijn vader had een koloniaal verleden in Indonesië, mijn moeder leefde in haar eigen, aristocratisch-alcoholistische wereld. Ik heb gestudeerd in Montpellier, Amsterdam en Brussel, waar ik twaalf jaar gewoond heb. Op school heb ik Latijn en Grieks geleerd, ik spreek zes Europese talen, ik voel me een oude Europeaan, om de beschrijving van Rumsfeld te gebruiken. Nu woon ik in Berlijn.
Chincilla Song Dit zijn de woorden van de schrijver Oscar van den Boogaard, die in het najaar van 2006 alle kranten haalde toen bleek dat hij samen met zijn vriend Steven Van Watermeulen het schrijversduo vormde achter Emmanuel Lipp, door uitgeverij De Geus gepresenteerd als een schrijver-moordenaar die zijn boek Chinchilla Song vanuit de gevangenis had geschreven. Van den Boogaards eerste roman was De heerlijkheid van Julia (1995), naar eigen zeggen een liefdesverklaring aan Vlaanderen.
Radioboek In 2006 nam Oscar bij deBuren zijn Radioboek op en het verhaal Wij zijn allemaal astronauten kan beluisterd worden via www.radioboeken.be.
deBuren nodigt u van harte uit om naar Oscar te komen luisteren.
Dit vond ik op LVB.net, het weblog van Luc Van Braekel. Een zeer recent citaat, en een nuttig.
Vrije meningsuiting en censuur in online gemeenschappen
Volgens het handelsrecht hebben wij allemaal het recht om ons recht op vrije meningsuiting contractueel te beperken. Als we deel uitmaken van een online gemeenschap, dan doen we precies dat, afhankelijk van wat de gebruiksvoorwaarden zijn. Het contract hoeft zelfs niet expliciet getekend te worden om van kracht te zijn. Als u een theater of een restaurant binnenstapt, dan geeft u een stukje van uw recht op vrije meninguiting af. Zodra u iets doet dat de andere gasten stoort - te luid spreken, of uw kinderen wild laten rondlopen bijvoorbeeld - zult u gewaarschuwd worden en uiteindelijk buitengegooid worden. Waarom zou iemand verwachten dat een online community verschillend is? (...)
Als je dus vaststelt dat je tegen de gedragsgrenzen van een online gemeenschap botst, moet je je misschien de vraag stellen of je in die gemeenschap op de juiste plaats zit. Je kan dan ofwel je gedrag aanpassen, ofwel proberen om de gedragscode te laten aanpassen. Maar ga niet "censuur!" roepen - je deed afstand van dat recht toen je die gemeenschap binnenstapte.
Scott Allen op The Virtual Handshake Blog, 2 januari 2007
gepubliceerd op LVB.net op woensdag 03 januari 2007 @ 15:28 CET
27-01-2007 om 23:54
geschreven door Raf
17-01-2007
Bakzeil
Vandaag, 17 januari in DS Online:
Meester-oplichter V.H. haalt bakzeil voor raadkamer
(Belga) De raadkamer in Brugge heeft woensdag 237 advocaten, magistraten en artsen buiten vervolging gesteld. Meester-oplichter en schoenhersteller P. V. H. (38) had ze aangeklaagd voor oplichting, misbruik van vertrouwen, moordpoging en verkrachting. De man werd in 2004 geïnterneerd.[...]
237 personen! Ik dacht eerst dat er een komma ontbrak, maar uiteindelijk vond ik dat zelf een domme bedenking. Vijf quasi volle bussen! En wat bedoelt DS met bakzeil halen? De dikke Van Dale (steeds de trouwe maat van iedere blogger) geeft aan: achteruitkrabbelen, een minder hoge toon aanslaan, zoete broodjes bakken of aanzienlijk minder verlangen dan eerst. Ja kijk, wie zou er niet achteruitkrabbelen als hem plots de optelsom van een grote schare gedupeerden ter ore kwam. Niet zó maar een schare, maar allemaal verzameld op eigen initiatief. Ook bij die minder hoge toon kan ik mij iets voorstellen, evenals bij het aanzienlijk minder verlangen dan eerst: eigenlijk had ik gemikt op een driehonderdtal, maar tweehonderd is ook goed. Maar die zoete broodjes! Meester-oplichters gaan zich toch niet verlagen! Een doordeweekse, ordinaire oplichter, kan op een zwak moment misschien de wens uitdrukken om zoete broodjes te bakken. Ik zeg wel de wens, want tussen droom en daad staan praktische bezwaren in de weg, en een gebrek aan accomodatie in onze rechtbanken. Zullen wij dat laatste ook maar voegen bij het lijstje van Laurette Onkelinx? De slechterik in mij zou haar graag eens bakzeil zien halen.
17-01-2007 om 00:00
geschreven door Raf
16-01-2007
Vita brevis (5) - De doorgegeven droom
Natuurlijk, beste lezer, had ik mij niet voorgenomen een beknopte autobiografie te schrijven, maar wel 5 opmerkelijke dingen over mezelf, in antwoord op de vraag van de gever van het stokje, Willy dus. Iedereen kan het vaststellen: het is wat uitgelopen, zoals bij een aquarel die na een forse aanzet met wat teveel water is nabewerkt. Om de belangstellenden niet op hun honger te laten, geef ik op een drafje enkele cv-gegevens. Ik ben getrouwd (mijn Eindhovense periode lag aan de basis), heb kinderen, en ben terug gaan studeren in Antwerpen (een revanche op mijn Leuvense onbezonnenheid). Tussendoor had ik een politiek engagement (de VU-zaliger, zie mijn stukje 'Niet aan de poort gebedeld' van 06/08/06) en 1982 was het beginjaar van een bescheiden computergekte. Ik schafte een Tandy TRS80 Model I aan, met een 16k geheugen, en een casetterecorder als opslagmedium. Het zelf schrijven van basic-programma's was een leuke uitdaging voor het logisch denken. Toen de pc op de markt kwam en daarmee de stortvloed aan kant-en-klare software, ebde mijn belangstelling enigszins weg, tot het internet begon te floreren. Wie mijn blog bezoekt, weet dat klassieke muziek tot mijn dada behoort. Het periodisch wegglijden in een eerder sombere stemming hangt daarmee samen, denk ik. Het heeft mij, zeker de laatste jaren, parten gespeeld. Noem het gerust een uitgerokken midlifecrisis. De boeken die ik aanschafte waren ook niet bepaald vrolijk. En vorig jaar volgde ik in avondonderwijs filosofie in Leuven, niet opwekkend zal je zeggen, maar al bij al een positieve ervaring. Aan al die zwaar op de handse materie, hield ik een goede relatie met de dichter R.Vijzel over. Wij komen goed overeen. Eindigen doe ik met een lichte noot. Toen mijn zoon zover was, dat hij naar de geheimen van zijn ouders begon te zoeken, stootte hij in een stoffige hoek van de zolder op een kleine verzameling onafgewerkte en verongelukte vliegtuigjes. Het werd de aanloop tot het vertellen van smeuïge verhalen, hier en daar wat aangedikt zoals dat hoort wanneer een vader zijn zoon in vertrouwen neemt. Enkele maanden later stonden we met zijn tweetjes op de heide, en cirkelde een blauw-wit ding met forse kwade-wesp-geluiden boven ons hoofd. Alleen de kleur was anders, voor de rest ging het om een perfecte kloon van het toestel waarmee ik zo heb zitten pochen. Hoe ik mij voelde? Daarvoor heb ik op dit ogenblik geen woorden.
Epiloog
Ik word geacht het stokje door te geven, maar zit nog in het stadium van het overwegen. Wordt niet nerveus, ik heb het ook overleefd.
16-01-2007 om 10:46
geschreven door Raf
13-01-2007
Een (dag)blad in de wind
DS Online donderdag 11 januari 2007 Vandaag teistert een storm ons land. De weersvoorspellingen houden rekening met krachtige windstoten van 110 tot 120 km/u. Het stormweer zorgt voor heel wat schade en heeft nu ook een eerste dode geëist. (Er valt niets te eisen)
Man onder boom (Ja, het wordt warmer)
Boom op Mercedes (Eens iets anders)
Dak opgelicht (Twee Oost-Europese mannen gingen handig te werk)
Kerstboom beschadigt wagens (En weigerde te blazen)
Storm blaast gat in kerktoren (Die wordt toch zo menselijk)
13-01-2007 om 15:12
geschreven door Raf
12-01-2007
Afgedreven
langs bakboord ingehaald en over stuurboord weggeworpen ik zwalp en zoek de wapperende vlag zolang die blazen wil voor ieder oog van aankomst tot vertrek
en nu het oor mij naar de mond praat hoor ik dat alles na het reven veel sneller gaat wie tussen stoelen zit heeft gekozen om niet te kiezen
------------------------- uit 'Vrije val' door R.Vijzel
12-01-2007 om 23:40
geschreven door Raf
Bericht uit Blogolië
Even een tussendoortje. Voorlopig zitten wij nog in een veilige zone. Wie schrijft, die blijft. In China gaat dat niet altijd op.
Vrijdag 12 januari PEKING - De Chinese overheid is niet blij met de stijgende populariteit van het bloggen in China en wil gebruikers verplichten zich te registreren onder hun echte naam.
Ik stopte niet met studeren na het Leuvense debacle. Met het beetje gewonnen wijsheid probeerde ik het een trapje lager. Geen massa-auditoria, geen onpersoonlijke sfeer, maar terug iets van de warmte van de middelbare school. Die warmte liep al snel op toen ik M. leerde kennen, mijn eerste lief. Een kortgeknipt roodharig kopje, energiek, goedlachs. Ik wist niet wat mij overkwam. Weg, de spoken van een benepen voorconciliaire opvoeding (tenminste, ik wilde ze weg). De houterigheid die in het aanschijn van vrouwen een trouwe metgezel was (genre prins Filip) verdween vrij snel. Ik leerde dansen en slaagde er zelfs in gemoedelijk te keuvelen met haar vriendinnen. Pure winst. Maar er lag een kaper op de loer, een zonder ooglapje, want dat zou mij gealarmeerd hebben. Zo eindigde het sprookje, abrupt zoals het was begonnen. Ik likte mijn wonden, studeerde af en dacht aan een voortgezette informatica-opleiding (toen nog met een IBM 360, met ponskaarten). Een onverwacht oproepingsbevel voor het leger doorkruiste mijn plannen. Men oordeelde dat ik geschikt was voor de Lichte Luchtdoelartillerie (tja, ik had in Brussel opgegeven dat ik iets had met modelvliegtuigen...). Na een opleiding in Lombardsijde werd ik stukscommandant van een 20mm-kanon, een drieloop. De schutters kregen projecties te zien van aanvallende vliegtuigen (het was tenslotte koude oorlog), en moesten zo leren mikken. Ik stelde aan mijn overste voor, om mijn radiobestuurd vliegtuig voor deze job te gebruiken. Het werd aanvaard, en zo trokken wij naar de purperen heide met 6 kanonnen. Groot jolijt, zeker toen ik drie loopings na mekaar maakte. Wat de officier niet wist en de soldaten wel: er was een afwerpmechanisme geïnstalleerd, waarmee een projectiel (zandzakje) kon gedropt worden. Mijn mannen stookten mij op, en toen het zover was, loste ik de bom. Het ding plofte op twee meter van de kapitein tegen de grond. "Wat was dat?", vroeg deze. "O, ik denk dat er iets losgekomen is", was mijn antwoord. Het is uiteindelijk bij dit ene experiment gebleven. Op het einde van mijn diensttijd, zag ik een advertentie in De Standaard, waarin Philips Eindhoven wetenschappers vroeg voor de reseach. Zo kwam ik in het Natuurkundig Laboratorium (NatLab) terecht, als assistent. Mijn baas was een theoreticus en kon amper een schroevendraaier vasthouden. Hij had waardering voor mijn knutselkunde. Later, maar toen was ik al weg, heeft hij nog gewerkt aan de CD die daar ontwikkeld werd. Even voor mijn vertrek werd met enig ceremonieel het afscheid gevierd van de directeur, professor Casimir. Bij die gelegenheid deed mijn vliegtuigje nog eens dienst, door in volle vlucht een sleepdoek te ontvouwen met Adieu er op. Ik vertrok bij Philips met enige spijt. Na korte tijd ging het minder goed met het bedrijf. Ik denk niet dat er een verband was.