Ik beland af en toe op de site van de CIA, de Central Intelligence Agency. Wees gerust, ik sta niet op hun loonlijst. Misschien wel op een andere lijst wegens mijn deelname in de jaren 80 aan meer dan één betoging tegen het plaatsen van kruisraketten (iedereen heeft wel zijn idealistische periode, niets mis mee). Hoe dan ook, de CIA is gespecialiseerd in het verkrijgen en analyseren van informatie over regeringen, bedrijven en personen. De Amerikaanse overheid gebruikt deze informatie, en echt niet alleen om militaire plannen te smeden. Het zou bijvoorbeeld niet door de beugel kunnen als president Bush het kleine Belize in Afrika zou situeren als mevrouw Lisa M. Shoman, de ambassadeur van Belize, even langskomt met haar bundeltje geloofsbrieven. Hoewel, Belize weegt niet zwaar, dus enig gestuntel kan wel. Eigenlijk weegt België, zoals onlangs bleek, ook niet zwaar (zie hieronder). Informatie onderzoeken op betrouwbaarheid is een hachelijke zaak. Als ik in de krant iets lees over een ongeval met een tankwagen, struikel ik vrij vaak over de fantasie van de journalist aangaande de chemische eigenschappen van de al dan niet vrijgekomen inhoud. Enige kennis van chemie komt mij dan van pas. Echter, met onderwerpen die buiten mijn competenties vallen wordt het toetsen van de betrouwbaarheid een stuk lastiger. De beste manier lijkt mij het opzoeken van andere bronnen. Af en toe valt een krant dan wel door de mand, maar vergissen is menselijk. Ja, leert mij de ervaring, en een vergissing toegeven is voor sommigen quasi onmenselijk. Maar nu terug naar de CIA. Ik heb met enige nieuwsgierigheid The World Factbook op de site geopend en Belgium aangeklikt via Select a Country. Afgezien van enkele details ziet het er vrij behoorlijk uit. Qua grootte worden wij vergeleken met Maryland (Nederland moet het stellen met 'slightly less than twice the size of New Jersey '). Er wordt melding gemaakt van een staatshervorming, van onze complexiteit en van onze zes regeringen:
note: as a result of the 1993 constitutional revision that furthered devolution into a federal state, there are now three levels of government (federal, regional, and linguistic community) with a complex division of responsibilities; this reality leaves six governments each with its own legislative assembly.
De partijvoorzitters worden met name genoemd, de regeringsleiders van de regionale regeringen echter niet, wat meebrengt dat Di Rupo wel en Leterme niet vermeld wordt. Wat ik niet wist: onze ambassadeur in Washington luistert naar de liefelijke naam Struye de Swielande en wij hadden in 2004 een olieproductie van 10.690 vaten per dag (1 vat = 158,99 l), een opmerkelijk cijfer waarin misschien ook afgewerkte frituurolie is opgenomen. Er is ook de typische Amerikaanse belangstelling voor militaire zaken: in 2005 werden wij geacht 2.436.736 mannen en 2.369.463 vrouwen beschikbaar te hebben voor een eventuele legerdienst. Jammer genoeg waren er in dat jaar maar 1.998.003 mannen en 1.940.918 geschikt (fit) voor de dienst. Toch nog ruim voldoende om de Nederlanders te doen beven als dat nodig mocht zijn.
* * *
Tijdens zijn acht jaar durend presidentschap hield Ronald Reagan een dagboek bij. Een drietal weken geleden kwam The Reagan Diaries op de markt. Op LVB.net kon ik lezen dat Reagan het in het totaal zes keer over België heeft. Op 14 januari 1985 noteerde hij:
Bezoek van premier Martens en minister van buitenlandse zaken Tinderman [sic] van België. Zwaar discussiepunt was of België de installatie van kruisraketten, hun deel van het akkoord van 1979 met de NAVO, zou uitstellen. Ze hielden een hoogdravend betoog om ons akkoord te laten gaan met een uitstel. Ik weet dat ze beiden voorstander zijn van de installatie, maar zij hebben de steun niet van hun parlement. Ik bleef vasthouden aan hun akkoord om te installeren. Ik ben er zeker van dat dit was wat ze werkelijk wilden dat ik deed. Nu kunnen ze terug naar hun parlement gaan en zeggen dat ze het geprobeerd hebben, maar dat ik nee gezegd heb. (vertaling Luc Van Braekel)
07-06-2007 om 16:07
geschreven door Raf 
|
