Ik had het nooit gedacht, maar ik begin de middelbare school te missen. En dan zeker de examens, want, geloof het of niet, ik vond de kerstexamens altijd een erg gezellige periode. Halve dagen naar school om proeven af te leggen waarvan ik wist dat ik er zonder al te veel kleerscheuren zou doorkomen (op een paar exacte wetenschappen na) en daarna twee weken zalige rust en een fijn kerstfeest met de familie. En nu? Tja nu ga ik naar de universiteit en bij de gedachte aan de naderende blokperiode en de examens die erop volgen zou ik het liefst van al ergens in een donker jazzhol met mijn hoofd op de bar gaan liggen. Een mistroostige muzikant speelt mondharmonica en voor me staat en glas goedkope whisky... Of is dat te dramatisch? Ok, misschien is het wel waar en ben ik echt zo iemand die opgeeft voor ze ook maar een poging heeft ondernomen, een echte defaitist, maar, examens of niet, zo'n tafereel heeft me altijd wel aangesproken. Het klinkt misschien vreemd, maar alleen al de gedachte om in zo'n café te zijn, niemand die op me let, iedereen bemoeit zich met z'n eigen misère, nou die gedachte brengt een warme glimlach op mijn gezicht. Om het helemaal af te maken zou er dan nog een overvolle asbak naast mijn glas moeten staan (en een pakje 'Red Apples', zoals in de Tarantino films) maar gezien ik niet rook en al evenmin een grote fan ben van whisky (zeker goedkope) zou het allemaal nogal nep zijn, nietwaar? Zucht... al goed, al goed, ik kruip wel weer achter mijn boeken (enfin 'weer')...
