Hoe iemand dit zichzelf kan aandoen? Masochisme ten voeten uit. Zal ik eens compleet eerlijk zijn? Want dat is voor mij niet bepaald vanzelfsprekend. Ja ik lieg vaak. Over belangrijke dingen. Over onbelangrijke dingen. Waarom? Eerlijk? Ik wil niet dat men mij kent. Kom alsjeblieft niet te dichtbij, de gekte is besmettelijk. Mijn gevoelens zegt u? Ik gooi ze nog liever in de meest cryptische bewoordingen het grote wijde web op, dan dat ik persoonlijk mijn emoties, mijn zwaktes toon. Anonimiteit is het sleutelwoord. Hoewel ik weet dat er vast wel iemand deze zinnen zal lezen, hoef ik mijn masker niet af te nemen. Ik dank u voor uw aandacht.
Het was een ellenlange discussie. Over chauvinisme. Over groepsgevoel. Waarden en ook eenzaamheid van mijn kant, maar dat begrepen ze volgens mij niet echt. Misschien wilden ze dat niet. Nou ja, dan negeren we het nog een tijdje. Mijn opinie stond lijnrecht tegenover die van de ander. De derde bemiddelde. En daarna was het gesprek voorbij. Raar dat, hoewel wij dezelfde taal spraken, we niks van elkaar konden begrijpen. Kleinkunst kan ook door iedereen anders worden geïnterpreteerd, neem ik aan.
