Nog 50 dagen … en het begint heel erg te kriebelen. Nu ja, misschien is dat omdat zondag de halve triathlon van Leuven op het programma staat. Een heel goede test om te zien hoe ver we al staan.

En voor deze test hebben we gisteren eerst een andere test moeten ondergaan. Omdat de weergoden ons Belgenland niet echt verwend hebben met hoge temperaturen is het water in Leuven 14°. Niet echt warm dus. Daarom vond Luc het verstandig om ons al eens vertrouwd te maken met dat koude water. We verzamelden dus om 17u in Oostkerke aan de Damse Vaart. De eerste die me opviel toen ik aankwam was Nico. Die stond nog volledig gekleed aan de rand van het water met een een blik van ‘zo zot ben ik echt niet dat ik daar in ga’ op zijn gezicht. Ik moet toegeven dat ik nauwelijks enthousiaster was.

Gelukkig konden we elkaar wat motiveren en al gauw stonden we allemaal klaar in onze pakken voor onze zwemtraining. Ook Luc was ondertussen aangekomen en die had een opwarmertje bij : appeljenever. Gek dat ik al bijna 2 maand geen alcohol meer drink en uitgerekend onze coach mij dan op het slechte pad wil brengen. Ik heb dus zijn versterkertje afgeslagen.

Tijd om in het water te gaan. En uiteindelijk viel dat mee ! Natuurlijk helpt dat pak heel erg en was het koud maar het was zeker doenbaar. De eerste honderd meter had ik het vooral koud aan mijn gezicht en had ik een beetje problemen met ademen maar verder verliep het vlotter dan verwacht. Ik had me wel half beschermd door 2 badmutsen op te zetten omdat ik in koud water al eens hoofdpijn had gekregen. Dat bleek dus een goed idee te zijn want daar had ik gisteren geen last van.

Uiteindelijk hebben we 1 kilometer gezwommen, behalve Wim en Jan, die er blijkbaar niet genoeg van kregen, en er 2 gezwommen hebben. Maar het ergste moest eigenlijk nog komen. Ik heb, nadat we het water uit waren zeker nog een kwartuur staan klappertanden en beven terwijl ik het eigenlijk niet koud had. Vreemd ! Ik heb dan ook Luc zijn aanbod deze keer niet afgeslagen en de appeljenever met veel smaak achterover gekapt. Ook Danielle was ik dankbaar. Die had waarlijk voor iedereen warme chocolademelk mee. Dat was letterlijk hartverwarmend !!

En we waren blijkbaar de enige koudwaterratten niet meer ondertussen. Blijkbaar hadden ze van de Damse triathlonclub ook verzamelen geblazen in Oostkerke voor een zwemtraining. En zo kwam het dat wij konden poseren voor de camera van Christel Bedert, die haar man Daniel kwam aanmoedigen, voor een foto voor de Tamtam.

Na het ijsberen zijn we dan met de hele groep, op Luc na, iets gaan eten in de Smisse in Damme. Een goed initiatief van Jan want het is een heel gezellige avond geworden. Telkens weer valt het me op dat we echt wel een hechte en leuke groep vormen, al zeg ik het zelf. De tafels rond ons keken, wel vreemd op, dat we allemaal af en toe met een triathlonpak in de richting van de toiletten verdwenen want we moesten nog een beetje passen om een goed pak voor Roth te vinden.

Eerder deze week stonden er ook fietstesten op de agenda. Na een rustige opwarming moesten we 3 keer een ‘lusje’ van 6 kilometer rijden, telkens in een sneller tempo, zonder echt voluit te gaan. Vervolgens zijn we nog een beetje gaan bijtrainen om aan de ons opgelegde kilometers te komen om dan uiteindelijk in mijn eentje nog 10 kilometer te gaan lopen.

De uitslagen van die testen waren ietwat voorspelbaar. Annelies rijdt eigenlijk te braaf en mag en kan gerust iets sneller rijden. Wim en ik daarentegen, moeten ons een beetje intomen en rustiger rijden. Waarom had ik dat voor de testen al kunnen voorspellen ?

’s anderdaags heeft trouwens Danielle me verbaasd. Zij, Wim en ik hadden op zondag immers afgesproken om onze 120 km samen te gaan fietsen. We besloten om mee te rijden met Gino en de Brugsche triathlonclub. Die zijn toch meestal met een stuk of 20 à 30 en dan konden we ons mooi wegstoppen in de groep. Dat was een kleine misrekening want uiteindelijk bleken ze met 7 te zijn maar het werd toch een leuke tocht. In ideale omstandigheden, mooi zonnetje en geen wind, zijn we met een gemiddelde van 33km/u na 117 km terug in Brugge geland. En Danielle, als enige vrouw, heeft goed haar mannetje gestaan. Op 1 moeilijk momentje na, kon ze zeer vlot volgen ! Sterke dames hebben we in ons Code Roth Team !

Straks heb ik nog mediaverplichtingen. Vandaag wordt de openingstrailer voor het programma opgenomen. Ben eens benieuwd wat dat gaat worden. Het is in ieder geval een leuke ontspanning in de opbouw naar Leuven toe. De tempo’s die ik voor het fietsen en vooral voor het lopen van Luc heb doorgekregen, lijken me zeer ambitieus. Hopelijk kan ik mezelf nog eens verbazen door ze waar te maken. Zondagavond weet ik meer …

18-05-2012 om 12:47 geschreven door Peter Code Roth II