Van Roth, via Nice, Klagenfurt en Lanzarote terug naar Roth
Zot zijn doet soms toch zeer
24-11-2011
Woensdag, 23 november 2011 : De Zesdaagse van Gent
Ik betrap er mezelf nu al op dat ik hier in deze blog, waaraan ik nog geen week bezig ben, heel vaak in herhaling zal vallen. De woorden 'unieke ervaring', 'tof', 'groepsgevoel', 'lastig' en 'uitdaging' heb ik al een paar keer vernoemd en het zal een hele opgave worden om er voldoende alternatieven voor te vinden in de loop van het volgende jaar. Ik zou immers niet van plagiaat van mezelf willen beschuldigd worden als ik weer maar eens vol enthousiasme een verslag hier neertik van mijn Code Roth belevenissen.
En gisteren was inderdaad weer een 'once in a lifetime' ervaring. We waren door Callant verzekeringen in het Kuipke uitgenodigd voor een tweedelige afspraak. Eerst kregen we allemaal de kans om zelf op de piste te rijden, en daarna konden we als VIP-genodigden, het spektakel zelf gaan belijken.
Zelf op de piste rijden ... Het klinkt makkelijker dan het is. In de bochten, die op een piste van 166 m elkaar heel snel opvolgen, is de hellingsgraad 55%. Heel steil dus ! Maar ik moet toegeven, met een woordje uitleg van Ferdi Van Den Haute, een voormalig belgisch kampioen, en in het spoor van zijn assistent, lukte het na een paar rondjes al wonderwel. Door mijn hoogtevrees enerzijds, en doordat ik iemand van de Knokse Jumpers een schuiver had zien maken net voor wij eraan begonnen, was dat zeker niet vanzelfsprekend. Maar zie, na een kwartiertje reed ik gezwind mee in een vlotte groep , ook soms bovenaan op de piste. Het was wel even wennen aan een fiets zonder remmen, zeker toen ik iets te snel af kwam op 2 voorliggers maar net op tijd kon ik mijn fiets de hoogte insturen.
Zonder uitzondering, op Jan na die jammer genoeg moest werken, hebben al mijn teamgenoten deze test heel goed doorstaan.Een heel intensieve test ook want het is best wel lastig fietsen 'tegen wind' daar binnen ... hoe raar dat ook mag klinken. Alweer een ervaring rijker, eentje die wel voor herhaling vatbaar is.
Na even energie getankt te hebben in de vorm van een lasagne, kwam dus het tweede deel van de avond : De zesdaagse van Gent. Ik heb echt genoten van de stuurmanskunst van de renners. Het is fenomenaal te zien hoe op zo n kleine piste 26 renner elkaar blindelings weten te vinden, ontwijken, aflossen, ... Een echt spektakel, waar je op televisie echt geen goed beeld van krijgt. En natuurlijk, als je even voordien op diezelfde piste zelf hard gezwoegd hebt, is de appreciatie des te groter.
Oh ja, dit mag ik zeker niet vergeten te vermelden. Luc, onze coach, was er ook en ik heb weer iets bijgeleerd van hem. Hij vertelde ons dat Cola beter is dan Cola Light !!!! Mensen die me een heel klein beetje kennen, weten dat dit als muziek in mijn oren klonk !!!
Al me al weer een heel leerijke, inspannende en ontspannende dag ! Op naar onze volgende afpraak : een heuse persconferentie op 1 december ! Ik ben benieuwd !
Iemand wees me er op dat ik letterlijk met de deur in huis gevallen ben op deze blog. Wie of wat is Code Roth en wat heeft dat nu met Luc Van Lierde, fietsen in Oostenrijk te maken, en waarom ga je nu in groep lactaattesten gaan afleggen ? Akkoord, ik loop al eens een 10 km mee, of doe elk jaar aan de Zwintriathlon mee, maar is dat daarvoor allemaal nodig ? Op het podium in Knokke zal ik wel nooit komen... ;-)
Begin september, een paar dagen voor de Zwintriathlon in Knokke, kreeg ik van Peter Callant een telefoontje met de vraag of de naam Code Roth me iets zei en of, mocht er een 2de jaargang komen, ik eventueel geïnteresseerd was om daaraan deel te nemen. Uiteraard kende ik Code Roth. Ik had immers de meeste van de reportages op Focus gezien. Daarin toonde men hoe een groep sportievelingen een jaar lang zich voorbereidden met als doel een allereerste volledige triathlon uit te lopen in Roth. Roth werd daarbij niet toevallig gekozen want het was de plaats waar Luc Van Lierde, de snelste triathlon ooit aflegde (dit record zou pas na 15 jaar in 2011 gebroken worden) en de deelnemers zouden door deze tweevoudig Sportman van het Jaar gecoachd, getraind en begeleid worden.
Met veel plezier heb ik gekeken hoe mijn voorgangers trainden, op stage gingen, en uiteindelijk allemaal (!) de finish haalden. En nu werd mij gevraagd of ik aan zo iets zelf wou deelnemen ? 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen, en dan een marathon lopen ...
Heb ik getwijfeld ? Eerlijk ? Nee, natuurlijk niet. Ja, ik heb hier en daar wel eens mijn licht op gestoken bij een paar mensen die ooit al een volledige triathlon afwerkten (en die zeiden me dat ik zo een unieke kans niet mocht laten liggen), maar ja, vanaf die eerste telefoon wist ik eigenlijk al wat mijn antwoord zou zijn : Roth, here I come ! Ben ik zo zelfzeker dat ik dat zal halen ? Bijlange niet ! Maar als het met deze begeleiding (en we worden door onze sponsors ook telkens meer en meer in de watten gelegd), het feit dat je voor heel West Vlaanderen toch niet kan opgeven, niet lukt, dan zal het nooit lukken en heb ik mezelf niets te verwijten.
We zijn ondertussen een 2-tal maanden ver en ik begin aan mijn achtste week trainen volgens Lucs schema. Ben ik het nog niet beu om nu al bijna dagelijks te sporten , wetende dat er nog zo een 7 maanden wachten en het steeds meer zal worden ? Belange niet ! Mijn honger naar Roth lijkt elke week weer groter te worden. Natuurlijk zal het niet altijd even makkelijk gaan of zal ik niet altijd even gemotiveerd blijven, zal ik wel eens een dipje kennen, maar daar zullen mijn teamgenoten en de coach mij wel doorheen sleuren ! Daar ben ik zeker van ! En als dat gebeurd ... dan zal ik ook dat hier eerlijk vertellen.
