Van Roth, via Nice, Klagenfurt en Lanzarote terug naar Roth
Zot zijn doet soms toch zeer
12-02-2012
Trainen in Calpe
Nog 146 dagen en hier volgt een live verslag van onze stage in Calpe.
Afgelopen woensdag vertrokken we dus met de hele Code Roth groep naar het zonnige en warme (?) Calpe en lieten we het ondergesneeuwde België achter ons. En we zijn hier (figuurlijk dan) met ons gat in de boter gevallen
Eerst en vooral zitten we in een leuk hotel. Dat is minder vanzelfsprekend dan het lijkt want begin vorige week moest het hotel waar we normaal zouden logeren de deuren sluiten omdat er 3 bezoekers overleden waren door een legionella besmetting. Maar het alternatief, Hotel Villa Marisol, lijkt mij zelf beter want we zijn hier met open armen ontvangen en de service is grandioos. Uiteraard is Luc, onze trainer, hier ook om ons met raad bij te staan. In zijn gezelschap Peter Croes, een professioneel triathleet die zich voorbereid om zich voor de olympische spelen in London te kwalificeren. Ook onze Peter, Frederik Vanlierde is ondertussen hier in Calpe aangekomen om te trainen.
Maar we zijn natuurlijk naar hier gekomen om hard te werken ! En donderdag zijn we meteen van start gegaan met 12 km lopen en 60 km fietsen. Het is wel eens leuk om niet in je eentje te gaan lopen en dus liep ik met 2 dames mee die een vergelijkbaar tempo moeten lopen. Ligt het aan de vakantiestemming, ligt het aan de competitiviteit, lag het aan het frisse weer, geen idee maar na 12 kilometer stelden we vast dat we net iets (veel) te snel gelopen hadden. Hoe zo iets kan gebeuren als je alle 3 een garmin aan hebt die alles tot op de seconde en meter precies weergeeft is me een absoluut raadsel
In de namiddag stond er een rondje van 60 km op de fiets om los te rijden hier in de heuvels en bergen rond Calpe. Heerlijk om weer eens een beetje bergop te kunnen rijden na al die vlakke tochtjes bij ons. Het was al vanaf begin december in de Ardennen geleden dat ik nog een stukje omhoog gefietst ben. Een klein probleempje echt rustig braaf bergop rijden is zo niet echt mijn ding en toen ik even uit de groep weggereden was, kreeg ik plots toch het gezelschap van een fietser naast me : Luc (slik), met de vraag En hoe hoog is je hartslag momenteel, we zijn aan het losrijden hé !!.
We zijn nu al een paar dagen verder, en ik heb ondervonden dat de meesten van ons de smaak voor het bergop rijden ook te pakken hebben, in de mate dat ik moet erkennen dat Wim wel de titel van bergkoning zal naar huis gaan.
Calpe is wel een vreemde omgeving om naar toe te komen. Ik weet niet echt wat ik er moet van denken. Om te fietsen is het een paradijs. Overal zie je groepjes fietsers, waaronder ook wel wat professionele renners. Op veel borden langs de weg staan Nederlandse opschriften, en overal waar je gaat hoor je Westvlaams, Antwaarps, beetje Nederlands o ja en ook wat Spaans. Ik heb helemaal het gevoel niet in Spanje te zijn, iets wat dan wel terugkomt als je uit Calpe wegrijdt en in de stadjes en dorpjes rondom Calpe komt. Dat ik op de kamer naar Hitradio ö3 luister (inderdaad, een Oostenrijkse zender) helpt natuurlijk ook niet.
Gisteren hadden we een voordracht van een voedingsspecialiste. Heel confronterend maar ook een klein beetje een geruststelling. De beste raad die ze wou geven was om niet al je gewoontes op zijn kop te stellen want dat blijft toch niet duren. Gewoon een paar kleine zaken proberen te veranderen levert veel meer op. Oef Ga er toch een beetje werk van proberen te maken ! Eerlijk waar !!!
Vandaag ook de eerste valpartij in ons kleine peloton gehad en natuurlijk lag ik erbij. Oorspronkelijk had ik enkel een paar schaafwonden aan mijn knie en viel de schade dus wel mee (Ook Nico kwam er met schaafwonden vanaf). Maar toen ik in de douche stapte om mijn knie schoon te spoelen, ben ik met mijn hoofd tegen een openstaand venster gebotst, dus is er een nog een mooie snijwonde boven mijn wenkbrauw bijgekomen. Ziet er wel stoer uit !
Vanavond ga ik nog op bezoek bij 2 van mijn trouwste bloglezers : mijn ouders. Zij hebben voor de winter hun tenten opgeslagen (motorhome opslaan klinkt niet echt correct denk ik) in het nabijgelegen Benidorm en aangezien ze pas in mei terug in België zijn maak ik van de gelegenheid gebruik om nog eens langs te gaan. Niet te lang want morgen staan 3 (!) trainingen op het programma, te beginnen met een nuchtere loop van 8 km morgenvroeg.
Over de kleine triathlon die we morgen gaan doen meer in mijn volgende blog, die dan vermoedelijk zal komen uit het ontdooiende België !
Nog 152 ... en ja, ik ben verslaafd aan witte poeder.
Misschien moet ik dat even verduidelijken voor jullie slechte gedachten krijgen : Ik ben verslaafd aan de witte poeder die uit de hemel valt, sneeuw dus. Niets zaliger bijvoorbeeld dan in diepsneeuw die tot de knieën reikt, van een steile helling naar beneden te skiën ! Ik folter mezelf ook door een paar keer per week op de website van St Anton te kijken naar de sneeuwcondities ginds. Zonder Code Roth was ik zeker nog eens van de uitzonderlijke sneeuw die ze dit jaar hebben, gaan proeven. Maar België bood dit weekend dus een leuk alternatief.
Zaterdag stond er 12 km lopen op mijn programma, en ondanks een heel erg korte nacht, heb ik er echt van genoten ! Het was zalig om in een lekker zonnetje, stevig ingepakt, mijn kilometers af te haspelen in een met sneeuw bedekt Knokke. Ook op het strand, dat ik meestal links (of rechts) laat liggen, was het makkelijk lopen. Makkelijker dan op de dijk, waar de plat getrappelde sneeuw redelijk glad was. Maar vooral van het witte landschap heb ik weten te waarderen ! De 12 kilometer waren zo voorbij !
Ik wil van de gelegenheid ook even gebruik maken om alle mensen te bedanken die heel netjes hun stoep hebben schoongeveegd en dat waren er verbazend veel moet ik zeggen. Het voelt toch wel veiliger aan om op propere steentjes te lopen alhoewel lopen in de verse sneeuw verrassend goed en stabiel gaat. Jammer genoeg moet ik zeggen dat zij die de moeite doen om zout te strooien, er aan zijn voor die moeite. De sneeuw smelt netjes weg maar door de koude temperaturen wordt dat smeltwater heel snel blank ijs. Die paar keer dat ik uitgegleden ben en bijna gevallen, waren op plaatsen waar er netjes gestrooid was. Aan fietsen heb ik me in die omstandigheden niet gewaagd. Zondag heb ik netjes voor de TV op rollen mijn kilometers gedraaid. Dat leek me veiliger.
O ja, voor de erg nieuwsgierigen onder jullie, die korte nacht was te wijten aan een laat kerstgeschenk. Ik had van Cathy tickets gekregen voor een concert van Les Enfoirés (www.enfoires.com) ... in Lyon. Jean Jacques Goldman, Patrick Bruel, Helene Segara, Zaz, Patrick Fiori, Chimene Badie, .... waren maar een paar namen die te zien en vooral te horen waren, en dit alles ten voordele van Les Resto du Coeur. Echt een aanrader voor wie van Franse popmuziek houdt ! Na het concert, dat ruim 4 uur duurde, zijn we nog naar huis gereden waardoor ik pas om 7 uur 's morgens in mijn bed zat. Tot mijn verbazing ging het lopen na een paar uurtjes slapen dus erg vlot maar de zwemtraining 's avonds was een ander paar mouwen. Daar heb ik het echt lastig gehad. De 4 km zwemmen bestond immers uit pittige oefeningen.
Benieuwd wat het gaat worden vanaf woensdag. Dan vertrekken we immers voor onze eerste stage naar Calpe. Meestal is het daar rond de 20°. Perfect weer om te trainen dus maar ook ginder heeft de winter toegeslagen en is het naar het schijnt nog een graad of 6. Nog altijd 10° warmer dan hier maar toch ... warm inpakken zal ook daar de boodschap zijn. Ik kijk er wel naar uit en zal ginds ook de tijd nemen om minstens 1 verslag hier te schrijven.
Tot volgende week dus vanuit het iets warmere Calpe.
