Van Roth, via Nice, Klagenfurt en Lanzarote terug naar Roth
Zot zijn doet soms toch zeer
05-03-2012
10 miles ... maar een wereld van verschil
Nog 124 dagen ... en ik ben op de goede weg. Daar ben ik gisteren achter gekomen door een beetje (ok, veel) ongehoorzaam te zijn.
De 10 Miles Oostende- Brugge stonden op ons programma. Enkel Peter , Nico en Chantal konden niet meelopen. Allemaal hadden we een schema gekregen waar we ons netjes moesten aan houden : Eerst 3 km opwarmen, dan 10 km doorlopen en tenslotte 3 km rustig aan. Voor mij zou dat ongeveer op 1u 25 minuten 30 komen, min of meer mijn tijd van vorig jaar.
Bij de start was wel duidelijk dat iedereen vol goede voornemens was. Allemaal zouden we ons min of meer aan het schema houden. Ik ook, eerlijk waar ! Alleen die laatste 3 kilometer zo traag lopen, daar zag ik wel wat tegenop en twijfelde ik aan. O ja, voor ik het vergeet, aan de start ben ik ook Carine, met wie ik samen bij de Snooker fiets, tegen het lijf gelopen. Zij was zomaar eventjes al van Brugge naar Oostende gelopen als voorbereiding op een marathon die ze in april loopt ! Respect !!!
En dan de start ... waarbij je natuurlijk wel een beetje meegezogen wordt door de groep. Na 1 kilometer liep ik dus al 30 seconden te snel zonder dat ik iets van moeite moest doen. En kijk, rond mij nog heel wat teamgenoten Na 1 kilometer al vertragen, dat is dus echt moeilijk hé, zeker als het zo makkelijk gaat. En dus ben ik maar doorgelopen, samen met Danielle, die voor mij het perfecte tempo liep, de perfecte haas was. En nee, het is zeker niet haar schuld dat ik me niet aan mijn schema gehouden heb ! Dat heb ik enkel aan mezelf te danken, het competitieve beestje stak weer eens de kop op, competitief naar mezelf toe in dit geval. Ik moest dit even vermelden.
Ik heb mezelf eigenlijk de hele weg verbaasd. Aan de start had ik twijfels of ik de opgelegde 4'55'' per kilometer 10 km zou kunnen aanhouden omdat ik tijdens de training enkel echt korte stukjes zo snel had mogen lopen. En zie, al vanaf kilometer 3 liepen mijn haas en ik daar een stukje onder. En in de volgende kilometers ging het zelf telkens een fractie sneller. Nooit ben ik echt in de problemen gekomen. Wat een verschil met vorig jaar. In die laatste kilometers hebben we ons wel afgevraagd of ... maar nee ... doorlopen.
In die laatste kilometers heeft Danielle wel even op me moeten wachten. We waren in een groepje terechtgekomen dat met de meet in zicht nog eens duidelijk ging versnellen en dat was er voor mij wel te veel aan , wilde ik heelhuids aankomen. Ik zei nog tegen Danielle dat ze niet op me hoefde te wachten maar die antwoordde : samen uit, samen thuis ... waarvoor ik haar dankbaar ben !
En het resultaat van dit alles : 1'16'40'' !!! Bijna 9 minuten sneller dan vorig jaar ! En dat was niet het enige verschil. Waar ik vorig jaar echt kapot zat voor de rest van de dag en nauwelijks nog naar mijn auto kon waggelen, daar voelde ik me nu na 10 minuten alweer fris. Iets wat ik ook bij de meeste van mijn teamgenoten vastgesteld heb.
Ja, ik heb me (uitzonderlijk) niet aan mijn schema gehouden, maar net daardoor heb ik vastgesteld hoeveel beter ik in vorm ben in vergelijking met vorig jaar. Tot nu toe had ik daar echt geen idee van. Echt een wereld van verschil. En door dit goede resultaat besef ik nog veel meer hoe belangrijk het is om me (min of meer ) strikt aan Luc zijn programma's te houden want zij hebben ervoor gezorgd dat ik dit gisteren kon ! Anderzijds besef ik ook wel dat een 16 km loop geen marathon , laat staan een volledige triathlon is. Daar zal ik me deze fratsen niet kunnen permitteren !
Ik wil toch ook even mijn bewondering uitdrukken voor mijn teamgenoten die zich wel rigoureus aan hun schema hebben gehouden, in het bijzonder Annelies die in haar laatste kilometers gelukkig de verveling kon verdrijven door een babbeltje te doen met een begeleider op de motor. Die man zal zich ook wel vragen gesteld hebben, vermoed ik.
Ik ga me hier in de toekomst wel onthouden van commentaar op de weergoden. Waar ik hen in mijn blog vorige week nog bedankte voor het perfecte trainingsweer, hebben ze nu blijkbaar wraak gezworen door smeltende sneeuw, rukwinden, regen en zo op ons af te sturen. En dat net in een week waar ik 260 km zou moeten fietsen. Als ik die allemaal op de rollen doe, dan stuurt mijn onderbuur zeker de politie op me af ! Ik vind er wel iets op !
Na 1 kilometer al vertragen, dat is dus echt moeilijk hé, zeker als het zo makkelijk gaat. En dus ben ik maar doorgelopen, samen met Danielle, die voor mij het perfecte tempo liep, de perfecte haas was. En nee, het is zeker niet haar schuld dat ik me niet aan mijn schema gehouden heb ! Dat heb ik enkel aan mezelf te danken, het competitieve beestje stak weer eens de kop op, competitief naar mezelf toe in dit geval. Ik moest dit even vermelden. 
) strikt aan Luc zijn programma's te houden want zij hebben ervoor gezorgd dat ik dit gisteren kon ! Anderzijds besef ik ook wel dat een 16 km loop geen marathon , laat staan een volledige triathlon is. Daar zal ik me deze fratsen niet kunnen permitteren ! 
