|
Nog 50 dagen
en het begint heel
erg te kriebelen. Nu ja, misschien is dat omdat zondag de halve triathlon van
Leuven op het programma staat. Een heel goede test om te zien hoe ver we al
staan.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
En voor deze test hebben we gisteren
eerst een andere test moeten ondergaan. Omdat de weergoden ons Belgenland niet
echt verwend hebben met hoge temperaturen is het water in Leuven 14°. Niet echt
warm dus. Daarom vond Luc het verstandig om ons al eens vertrouwd te maken met
dat koude water. We verzamelden dus om 17u in Oostkerke aan de Damse Vaart. De
eerste die me opviel toen ik aankwam was Nico. Die stond nog volledig gekleed
aan de rand van het water met een een blik van zo zot ben ik echt niet dat ik
daar in ga op zijn gezicht. Ik moet toegeven dat ik nauwelijks enthousiaster
was.
Gelukkig konden we elkaar wat
motiveren en al gauw stonden we allemaal klaar in onze pakken voor onze
zwemtraining. Ook Luc was ondertussen aangekomen en die had een opwarmertje bij
: appeljenever. Gek dat ik al bijna 2 maand geen alcohol meer drink en
uitgerekend onze coach mij dan op het slechte pad wil brengen. Ik heb dus zijn
versterkertje afgeslagen.
Tijd om in het water te gaan. En
uiteindelijk viel dat mee ! Natuurlijk helpt dat pak heel erg en was het koud
maar het was zeker doenbaar. De eerste honderd meter had ik het vooral koud aan
mijn gezicht en had ik een beetje problemen met ademen maar verder verliep het
vlotter dan verwacht. Ik had me wel half beschermd door 2 badmutsen op te
zetten omdat ik in koud water al eens hoofdpijn had gekregen. Dat bleek dus een
goed idee te zijn want daar had ik gisteren geen last van.
Uiteindelijk hebben we 1 kilometer
gezwommen, behalve Wim en Jan, die er blijkbaar niet genoeg van kregen, en er 2
gezwommen hebben. Maar het ergste moest eigenlijk nog komen. Ik heb, nadat we
het water uit waren zeker nog een kwartuur staan klappertanden en beven terwijl
ik het eigenlijk niet koud had. Vreemd ! Ik heb dan ook Luc zijn aanbod deze
keer niet afgeslagen en de appeljenever met veel smaak achterover gekapt. Ook
Danielle was ik dankbaar. Die had waarlijk voor iedereen warme chocolademelk
mee. Dat was letterlijk hartverwarmend !! :-)
En we waren blijkbaar de enige
koudwaterratten niet meer ondertussen. Blijkbaar hadden ze van de Damse
triathlonclub ook verzamelen geblazen in Oostkerke voor een zwemtraining. En zo
kwam het dat wij konden poseren voor de camera van Christel Bedert, die haar
man Daniel kwam aanmoedigen, voor een foto voor de Tamtam.
Na het ijsberen zijn we dan met
de hele groep, op Luc na, iets gaan eten in de Smisse in Damme. Een goed
initiatief van Jan want het is een heel gezellige avond geworden. Telkens weer
valt het me op dat we echt wel een hechte en leuke groep vormen, al zeg ik het
zelf. De tafels rond ons keken, wel vreemd op, dat we allemaal af en toe met
een triathlonpak in de richting van de toiletten verdwenen want we moesten nog
een beetje passen om een goed pak voor Roth te vinden.
Eerder deze week stonden er ook fietstesten
op de agenda. Na een rustige opwarming moesten we 3 keer een lusje van 6
kilometer rijden, telkens in een sneller tempo, zonder echt voluit te gaan. Vervolgens
zijn we nog een beetje gaan bijtrainen om aan de ons opgelegde kilometers te
komen om dan uiteindelijk in mijn eentje nog 10 kilometer te gaan lopen.
De uitslagen van die testen waren
ietwat voorspelbaar. Annelies rijdt eigenlijk te braaf en mag en kan gerust
iets sneller rijden. Wim en ik daarentegen, moeten ons een beetje intomen en
rustiger rijden. Waarom had ik dat voor de testen al kunnen voorspellen ? :wink:
s anderdaags heeft trouwens
Danielle me verbaasd. Zij, Wim en ik hadden op zondag immers afgesproken om
onze 120 km samen te gaan fietsen. We besloten om mee te rijden met Gino en de
Brugsche triathlonclub. Die zijn toch meestal met een stuk of 20 à 30 en dan
konden we ons mooi wegstoppen in de groep. Dat was een kleine misrekening want
uiteindelijk bleken ze met 7 te zijn maar het werd toch een leuke tocht. In
ideale omstandigheden, mooi zonnetje en geen wind, zijn we met een gemiddelde
van 33km/u na 117 km terug in Brugge geland. En Danielle, als enige vrouw,
heeft goed haar mannetje gestaan. Op 1 moeilijk momentje na, kon ze zeer vlot
volgen ! Sterke dames hebben we in ons Code Roth Team !
Straks heb ik nog
mediaverplichtingen. Vandaag wordt de openingstrailer voor het programma
opgenomen. Ben eens benieuwd wat dat gaat worden. Het is in ieder geval een
leuke ontspanning in de opbouw naar Leuven toe. De tempos die ik voor het
fietsen en vooral voor het lopen van Luc heb doorgekregen, lijken me zeer
ambitieus. Hopelijk kan ik mezelf nog eens verbazen door ze waar te maken.
Zondagavond weet ik meer
|
