Nog 18 dagen … en ik ben nu pas tot de vaststelling gekomen dat ik al die tijd een dag te weinig heb aangegeven hier. Ik heb altijd de website van Roth als referentie genomen. Maar die telt af naar de start ’s morgens vroeg en geeft naast de dagen ook nog eens uren en zo weer … kortom, ik was mis.

Maar 3 weken voor de start van Roth stond dus afgelopen zaterdag de kwart triathlon van Brugge op ons programma.  En het is een heel gezellige dag geworden ! Zowel voordien, tijdens, als na de wedstrijd. Tijdens de wedstrijd gezellig hoor ik jullie vragen ? Hoe gaat dat ? Leg ik jullie zometeen uit. Laat ik maar beginnen bij het begin.

Rond de middag was het in Relais Ravenstein verzamelen geblazen. En dat op uitnodiging van Focus-WTV samen met sponsors en ook het team van Sophies Talent, een damesteam dat onder leiding van Sophie De Groote de eerste stappen zet in triathlon en in september aan de Zwintriathlon zal deelnemen. Focus zal dat in het najaar uitzenden.

Dus ook heel ons ‘team’ was present voor eerst en vooral de verplichte pastamaaltijd. Peter Callant was er ook maar kon aan de wedstrijd niet meedoen door nekproblemen. Ik bedacht me dat de sfeer in onze groep echt wel heel goed is. Ik moest daar plots aan denken omdat ik van een paar mensen die onze avonturen op TV gevolgd hadden, me die opmerking al hadden gemaakt. Blijkbaar is dat ook iets wat op het scherm tot uiting komt !

Halfweg de middag zijn we dan richting markt gewandeld om ons gerief op te halen. Opvallend ontspannen trouwens en ik bemerkte ook bij de anderen weinig zenuwen. Ach ja, tenslotte was dit ook maar een ‘trainingswedstrijdje’. Luc had ons aan tafel beklemtoond dat we vooral voorzichtig moesten zijn. Op een paar weken van ons ultieme doel zou het jammer zijn dat we door een valpartij gekwetst zouden raken. Daarnaast zei hij ons dat hij vooral heel nieuwsgierig was naar onze loopprestaties. Daarin mochten we echt voluit gaan, en misschien konden we ons tijdens het fietsen een beetje sparen om echt een knalprestatie tijdens het lopen neer te zetten.

Op de Markt viel me op dat het ‘dorp’ elk jaar groter en groter lijkt te worden. De triathlon van Brugge is inderdaad een mega-event geworden in een kleine 10 jaar tijd.

Code Roth atleet zijn, heeft veel voordelen en eentje ervan is dat we allemaal in de eerste wave mochten starten, de wave van de Pro’s ! En om 17.20 lag ik dan ook in het water te wachten op het startschot tussen atleten als Peter Croes, Bart Aernoudts en Bart Colpaert, professionele triathleten. En dan de start …

Bij de pro’s wordt tijdens die eerste meters van het zwemmen nog harder voor plaats ‘gevochten’ als bij een normale start maar na goed honderd meter had ik plaats om te zwemmen en kon ik mijn eigen tempo zwemmen, weliswaar helemaal rechts aan de buitenkant en niet echt de kortste weg. Maar het zwemmen ging vlot.

Na 16 minuten en een paar luttele seconden kwam ik uit het water. Zo snel was ik hier in Brugge nog nooit ! Nico en Jan vertrokken net toen ik bij mijn fiets kwam en korte tijd na mij kwam ook Wim bij zijn fiets aan. Het wisselen ging voor mijn doen redelijk vlot en dus was ik snel op weg naar Plassendale. Daar ligt namelijk, na een kleine 20 kilometer, het keerpunt van het fietsen. En tot daar zou het vechten worden tegen de wind.

Van ‘een beetje sparen’ tijdens het fietsen was met die tegenwind geen sprake. 1 voor 1 haalde ik mijn teamgenoten  in : Eerst Annelies, daarna Jan, Nico, die vlak voor Jan reed en tot mijn grote verbazing heel rustig aan het rijden was, Chantal en tenslotte, vlak voor Plassendale Danielle, die natuurlijk als eerste uit het water gekomen was. Nico vertelde trouwens achteraf dat hij zich netjes aan de hartslag hield die Luc opgegeven had maar dat, nadat we hem allemaal hadden ingehaald, hij iets had van ‘foert, als zij allemaal … dan ik ook !’.

Eens op de terugweg, hadden we de wind vol in de rug en ging het zelden of nooit trager dan 40km/u. Na een paar kilometer werd ik plots ingehaald door een teamgenoot, Wim.  Blijkbaar zat hij me al sinds Brugge kort op de hielen. Omdat ik toch heel voorzichtig wilde zijn en niet tegen een gele of een rode kaart wou aankijken voor stayeren, bleef ik hem dan op een 10-tal meter volgen. Met teamgenoten zouden scheidsrechters wel eens nog strenger kunnen zijn, dacht ik. Na verloop van tijd, op nog een lastig stukje tegen wind, heb ik hem dan weer ingehaald om dan in de slotkilometer van het fietsen, op de kasseien weer ingehaald te worden. Bijna gelijktijdig zijn we de wisselzone ingereden.

Ik heb net iets sneller gewisseld en toen ik vertrok voor mijn 10 km lopen zag ik dat ook Jan en Nico ondertussen aan het wisselen waren. Aangezien beiden veel beter lopers zijn dan ik ben, zouden die me wel vlug ingehaald hebben.

Maar dat lopen ging heel erg goed ! Ik had mijn GPS ingesteld op 47 minuten voor 10 km lopen maar algauw zag ik dat het sneller ging en ik het zelf makkelijk kon volhouden. Maar bij de eerste doortocht op de markt besefte ik dat ik niet de enige was die heel goed bezig was. Nico zag ik niet dus dat kon niet anders betekenen dan dat hij me vlak op de hielen zat, daarna volgden Jan, Wim en niet veel verder ook Danielle. Allemaal op heel korte afstand van elkaar. Dat bedoelde ik dus eerder met een ‘gezellige’ wedstrijd, altijd was wel een teamgenoot in de buurt.

Een goede kilometer verder ging Nico me voorbij. Ik liep al sneller dan ik ooit een 10 km gelopen had en durfde gewoon niet aanklampen omdat ik bang was dat de man met de hamer me iets verder op het parcours stond op te wachten. Het was tenslotte nog 5 kilometer. Op de Coupure, op 3 km van de finish kon ik zien dat Nico voor mij buiten schot was, Jan me heel dicht op de hielen zat en ik ten opzichte van Wim vermoedelijk wel veilig zat.

En op iets meer dan een kilometer van de eindstreep was Jan daar. En meteen had hij een gaatje geslagen.  Ik vond het nog te ver om nu al met een eindspurt te beginnen. Op 500 m ben ik er dan toch maar aan begonnen in de hoop de 50 m op Jan nog te kunnen goedmaken. Op de Oude Burg was het nog 30 m, onder de Halletoren 20 m en op de markt , op 150 m van de finish nog 10 … Ik ben gestrand op 2 m van Jan, op 1 seconde. Maar desondanks heel heel heel tevreden over mijn wedstrijd !!! 2.21.56 u !!!!! En dat terwijl ik vorig jaar 2u 40’ nodig had. Ik had over iets meer dan 10 km maar 45 minuten gelopen, een absoluut persoonlijk record. Trainen helpt blijkbaar. Bedankt Luc !

Maar wat me vooral opviel was dat we met 5, Nico, Jan, ik, Danielle en Wim binnen een goede 2 minuten van elkaar waren gefinisht. Ook op Chantal en Annelies was het ook niet lang wachten want nauwelijks 10 minuten later waren ook zij binnen. Een hele sterke prestatie van Team Code Roth zou ik zeggen. Zeker ook van Chantal die pas onlangs weer mocht beginnen lopen.

Voor Danielle kreeg haar triathlon nog een staartje. Als 5^de dame in het algemeen klassement, was zij ‘uitgeloot’ om naar de dopingcontrole te gaan. Een langdurige en niet echt ‘positieve’ ervaring.

Terug in Relais Ravenstein zijn we allemaal nog redelijk lang blijven nakaarten over onze prestaties en over wat nog komen moet : het grote onbekende avontuur. Want vandaag hadden we bewezen dat bij iedereen de conditie wel goed zit maar dat zegt natuurlijk nog niets over Roth.

Ondertussen zijn we aan onze laatste weken met zware trainingen begonnen. Vooral morgen wordt een leerrijke dag. Dan staan er , na de 80 km fietsen van vandaag, 60 km fietsen en vooral 32 km lopen op het programma. Als ik die test goed doorsta zal ik toch weer iets geruster naar Roth vertrekken.

Hieronder vinden jullie nog een paar foto's van de triathlon in Brugge. Met dank daarvoor aan Pacale Vandewalle en Filip Demyttenaere.

O ja, nog snel een laatste nieuwtje : 2155 !

20-06-2012 om 15:33 geschreven door Peter Code Roth II