Nog 116 dagen ... en ik heb een veelbewogen week achter de rug met pech onderweg, een doktersbezoek, veel kilometers op het programma en nog steeds een grote honger naar meer !

Maar laat ik maar beginnen bij het begin. Vorige maandag , toen ik mijn vorige blog aan het typen was, was het een echt hondenweer. Als alternatief voor mijn 40 km fietsen van die dag ben ik een uurtje gaan spinnen. Dat was eens iets anders maar niet echt mijn ding. Ik heb de hele tijd meer naar het uurwerk zitten kijken dan naar iets anders, terwijl ik dat buiten op de fiets zelden doen. Daar vliegt de tijd voorbij. Vandaar ook dat ik vastbesloten was mijn resterende kilometers op de fiets dan ook daadwerkelijk buiten te doen, weer of geen weer ...

Dinsdag stonden er 16 km lopen op het programma, en dat 2 dagen na de 10 Miles. Wat zou dat worden ? Wel, het ging beter dan gedacht ! En ook verder dan gedacht. Omdat ik eens iets anders wou lopen, ben ik vertrokken in de richting van de fiets- en voetgangersbrug over de Expressweg die naar Zuienkerke loopt. Leuke polderwegen allemaal, geen mens te zien (kat kan ik niet zeggen want die heb ik wel gezien), geen auto's. Kortom, perfect om te lopen. En dan zo via Meetkerke terug, met als resultaat dat er plots 18 kilometers op mijn teller stonden. 2 teveel dus.

Ik was niet de enige die me die dag misrekend had. Nico moest fietsen op dinsdag en is in Knokke lek gereden. 11 Euro voor een andere band die hij dan meer dan een uur later mocht gaan ophalen. Een beetje problematisch als je maar 10 € bij je hebt, die je dan nog wou aan drank spenderen. Om alle misverstanden te voorkomen : water hé !!! Gelukkig heeft de hersteller hem die ene Euro kwijtgescholden zodat hij niet in Knokke gestrand is.

Eindelijk moest Nico niet op dinsdag maar ook op woensdag fietsen , net als ik. Hij had echter aan het begin van de week de weersvoorspellingen eens bekeken en had zijn planning een beetje omgegooid. Slim gezien eindelijk, zou ik misschien ook beter doen in de toekomst. Want ... op woensdag stond voor mij ook 80 km fietsen op het programma. Mijn ervaring met de spinning indachtig, was ik vastbesloten om weer en wind te trotseren. Niets zou mij tegenhouden. Dus ook de regen, de 5°, en de stevige wind niet !

Gekleed met 4 lagen, handschoenen, muts, halsdoek, regenjas, schoenovertrekken, winterbroek ... ik dus op weg. Netjes met de wind op kop ging het richting Torhout en eindelijk viel het wel mee. Koud had ik niet echt zolang ik tegen de elementen aan het vechten was. Snel ging wel niet. Ik durf het bijna niet te bekennen maar ik had een gemiddelde van nog geen 24 km/uur. Maar dat zou ik goedmaken op de terugweg waar ik naar huis geblazen zou worden aan 35 km/uur ... althans dat hoopte ik.

En dan sloeg Murphy toe. Lek op de ring rond Torhout na 35 km. Op zich geen probleem, ik ben immer goed uitgerust met een reserveband, luchtpatronen en een magische spuitbus die het wisselen van een band overbodig maakt. Over dat ding had ik al wonderverhalen gehoord zoals Peter Callant die de hele afstand in Roth gereden had dankzij dat product. Niet twijfelen dus, inspuiten, wiel beetje laten draaien en dan terug op weg. T’ is te zeggen voor 2 kilometer toch, verder ben ik niet meer geraakt. Met goede moed wilde ik mijn band dus wisselen maar binnen de kortste tijd waren mijn handen, was mijn hele lichaam eigenlijk een ijsklomp. Het lukte me niet om zo mijn band te vervangen en na lang twijfelen heb ik dan toch voor de meest schamele oplossing gekozen : opbellen om me te komen halen.

Nu was dat nog niet helemaal het einde van mijn lijdensweg. Van de garage naar Torhout is het zelf met de auto een eind dus moest ik even geduld hebben. En je raad het nooit : geen café, tearoom of restaurant in de buurt. Je kan in Vlaanderen geen 100 m rijden bij wijze van spreken zonder op elke hoek van de straat een café te vinden maar ik val lek waar er in de verste verte geen plaats om te schuilen te bespeuren valt. Een klein half uurtje heb ok nog helemaal doorweekt staan bibberen. Nico is inderdaad een heel stuk slimmer dan mij !!! Die gaat fietsen bij mooi weer. Achteraf gezien ben ik wel blij dat ik niet ziek geworden ben.

Voor de rest van de week vielen mijn trainingen dan weer mee. Donderdag moest ik 'nuchter' 10 km gaan lopen. Was voor één leuk om 's morgens om 6.30uur te zien hoe het langzaam klaar wordt en de straten langzaam drukker worden. Gelukkig staat dat nuchter lopen niet te vaak op mijn programma

Met de 40 km op vrijdag en de 100 km fietsen op zaterdag ben ik toch nog aan 220 km gekomen in plaats van de geplande 260 km.

Een veel gestelde vraag is of ik niet te veel vraag van mijn lichaam, en vorige week is mijn lichaam voor het eerst een beetje beginnen protesteren. Pijn aan mijn scheenbeen, tijdens het autorijden, en pijn aan mijn linker hiel, telkens na het lopen. Op Lucs advies ben ik bij de dokter langs geweest en die heeft mij toch gerustgesteld. Het is niet zo abnormaal met al de inspanningen die we doen en met een ontstekingsremmer zou het vlug weer in orde moeten komen. En hij lijkt gelijk te hebben. Ik heb deze middag 16 km gelopen en heb tot nu toe niets gevoeld. Ik zal maar veel hout vasthouden dat het zo blijft ...

Voor volgende zondag staat er een halve marathon op ons programma, de Zwinstedenloop in Sluis. Nu zit ik wel met een dilemma daarvoor. Die start immers om 13.00 u en dan raak ik nooit meer op tijd in Brugge voor Cercle-Club dat om 14.30u begint. Misschien is het toch wel beter dat ik die 21 km alleen ga lopen in de voormiddag. Dan haal ik de match en zal ik me ook aan het tempo houden dat Luc opgegeven heeft. Als je me loslaat in een wedstrijd, en mijn haas Danielle loopt weer in de buurt, dan vrees ik het ergste voor mijn schema. Nu ja, ik heb nog even tijd om erover na te denken.

13-03-2012 om 18:07 geschreven door Peter Code Roth II