Van Roth, via Nice, Klagenfurt en Lanzarote terug naar Roth
Zot zijn doet soms toch zeer
29-02-2012
Ben ik goed bezig ?
Nog 129 dagen ... en deze week stonden er lactaattesten op het programma. Dat houdt in : rustig opwarmen, bloed prikken, 2 km lopen, bloed prikken, 2 km sneller lopen, nieuwe prik, dan nog 2 km echt snel lopen, nog eens wat bloed afstaan, 10 minuten rustig uitlopen, 600 m alles uit de kast halen, nog 2 keer een druppel bloed laten testen en dan nog 10 minuten rustig aan ... Die 'bloedafname' is telkens maar een prik in de vingertop dus dat valt op zich wel mee.
En wat voor de rest eenvoudig lijkt was dat voor mij duidelijk niet. Voordien hadden we de tijden voor de 3 keer 2 km doorgekregen. Ik zou vooral de laatste 2 km sneller moeten lopen dan ik ooit over die afstand gelopen had. En dan moest ik nadien nog eens 600 m sneller proberen te lopen. Ongerust was ik dus wel op voorhand ... vandaar misschien dat ik te enthousiast mijn opwarming gedaan heb. Ik had immers een paar keer versneld om te zien of ik de tempo's aankon die Luc opgegeven had. Ik ging na de opwarming ietwat gerustgesteld naar binnen voor mijn eerste prik. Het verdict : opnieuw 10 minuten opwarmen omdat ik me teveel had ingespannen. Rustig opwarmen is dus ook echt rustig opwarmen.
De rondjes zelf gingen eindelijk best goed. Ook de gevreesde laatste 2 kilometer die ik onder de 9 minuten moest lopen. Ik kon Garmin, mijn virtuele trainingspartner, vlot volgen en zo een heel gelijkmatig tempo lopen met als resultaat mijn snelste 2 km ooit ! Gaf toch wel een goed gevoel !
Als ik na de testen zelf al beetje zweefde, hebben de resultaten van de bloedtests mij terug met mijn voeten op de aarde teruggebracht. Op de mail met de resultaten had Luc immers genoteerd : Hier de uitslag van je test. Zo te zien een verbetering maar niet zoveel als de anderen. Natuurlijk had jij reeds een conditie wat de andere atleten niet hadden.
Even sloeg toch de twijfel toe ! Ik heb tot nu toe mijn schema's steeds nauwgezet gevolgd (nu ja, ik heb soms iets sneller gelopen dan ik mocht, maar zeker niet veel). Ben ik dan niet goed bezig ? Waarom heb ik slechts een kleine vordering gemaakt ? Moet het anders ? Na 24 uur piekeren heb ik dan ook maar een mail naar Luc gestuurd om te vragen of ik me zorgen moet maken. Nog geen 10 minuten later kreeg ik als antwoord dat ik niet moest piekeren. Toch een hele geruststelling !! Blijkbaar was mijn conditie in september, ondanks dat ik altijd verkeerd heb getraind toch zo slecht niet.
En ja, bijna alles wat ik doe staat nu in het teken van de sport. Zelf een tandarts bezoek, hoe gek dat ook mag klinken. Ik moest daar gisteren zijn voor een paar afgebroken vullingen, waaronder ook een wijsheidstand. Mijn tandartse is toevallig ook mijn nicht en is op de hoogte is van dit avontuur. Met die ruine van een wijsheidstand valt niets meer te doen en die zou er dus uitmoeten. Op zich geen probleem, ware het niet dat ik enerzijds een paar dagen niet zou mogen trainen. Anderzijds is bij iemand anders uit de familie recent een wijsheidstand getrokken (maar niet door Lutje, mijn tandarts hoor !) en dat is op intensieve zorgen in het AZ hier in Brugge geëindigd. Daarom hebben we samen besloten om dat uit te stellen tot na 8 juli ! Alles voor Roth !
Voor de rest had ik een redelijk normaal programma af te werken. En ik moet zeggen, ook de weergoden staan voorlopig aan de kant van Code Roth. Het fietsen en lopen was aangenaam deze week en vandaag , tijdens mijn 50 km fietstochtje, was er zelf nauwelijks wind. Zo is het leuk trainen ! Naar het einde van de week zou het gaan regenen maar zondag staat er toch lopen op het programma : 10 Miles Oostende - Brugge met een paar van mijn Code Roth collega's ! Ik kijk er al naar uit !! Hoe het verloopt , lees je hier dan wel volgende week.
