Ik heb het al van velen gehoord. Pas op voor het gevreesde jaar 2.

Maar wat is nu het gevreesde jaar 2 ? Daarmee bedoelt men dat het veel moeilijker is om je op te laden voor de nodige trainingen voor een volgende triathlon, in het jaar dat volgt op je eerste wedstrijd. En dat om allerlei redenen.

Eerst en vooral om fysieke redenen. Er was natuurlijk de ontsteking van mijn schildklier, daarnaast rugproblemen, nu weer een verkoudheid … allemaal dingen waar ik vorig jaar gelukkig voor een heel groot deel van gespaard gebleven ben. Anderzijds zegt Luc ook steeds dat als je in goede conditie bent, je veel vatbaarder bent om ziek te worden. Dan moet ik dus momenteel in topconditie zijn ! Jammer genoeg voelt het zeker zo niet aan.

Daarnaast is er ook de motivatie om in dit weer je deur uit te gaan. Ik moet toegeven dat ik sinds eind september niet meer op de fiets gezeten heb. Elk excuus was tot nu toe goed, maar vooral de weergoden hebben me uit het zadel gehouden. Regen, storm, sneeuw … ik heb ze vorige winter allemaal getrotseerd op de fiets maar dit keer nog niet. Enkel op de piste in Gent heb ik even op een tweewieler gezeten. Mijn rollen heb ik ook aan Nico uitgeleend met als excuus dat ik ze door mijn onderbuur toch niet kon gebruiken. Vreemd als je weet dat het fietsen mijn favoriete discipline is.

Maar waarom lijkt me voorlopig niet te lukken wat me vorig jaar wel lukte ? Misschien wel omdat ik vorig jaar wist dat ik niet de enige was die de weergoden trotseerde, dat mijn teamgenoten , net als ik, in weer en wind aan het trainen waren. En heel misschien ook omdat het vorig jaar allemaal zo makkelijk, vanzelfsprekend ging. Hoogmoed wordt dus een grote vijand !! Ik ben gelukkig niet vergeten hoe verbaasd ik was dat Peter Callant vorig jaar heel moeilijk terug op gang kwam. Ik zal er op letten dat mij dat niet overkomt.

Anderzijds moet ik wel zeggen dat ik nog geen enkele looptraining overgeslagen heb, zelf wel eens ben gaan lopen als het fietsen niet lukte. En ik geniet van het lopen. Zowel vrijdag als zaterdag was het zalig ondanks de bijna vrieskou en de soms gladde voetpaden. Heel warm  ingeduffeld heb ik van het flauwe zonnetje genoten.  Heb het maar even koud gekregen , en dat was toen ik op de dijk een andere loper zag in een lange joggingsbroek met daarboven enkel een tshirt met korte mouwen … dapper maar niet aan mij besteed.

Ook gisteren, zondag, ben ik gaan lopen. Maar deze keer niet alleen. En eigenlijk heb ik gemerkt dat ik beter vaker met iemand anders ga lopen. In mijn eentje heb ik immers de neiging om veel sneller te gaan lopen dan Luc voorschrijft . Dat is vermoedelijk geen verrassing voor wie me een beetje kent. Maar als je met 2 loopt en onderweg wat babbelt, lijkt se snelheid er niet zo toe te doen. En het is ook een stuk gezelliger. En dat terwijl ik tot nu toe altijd zei dat lopen iets is wat je alleen moet doen, op je eigen tempo, maar dan wel met muziek in de oren als motivator. Onder andere Faithless, Savage Garden, U2 en Die Toten Hosen zijn dan mijn loopcoaches !

Deze week wordt een sportief drukke week. Op het programma staan meer dan 100 km op de fiets (wel in 2 keer) maar ook de Kerstloop op vrijdagavond. En daar kijk ik naar uit. Een klein uurtje lopen, even de gezelligheid van de kerstmarkt opzoeken en dan met mijn Code Roth collega’s iets gaan eten. En als ik al motivatie tekort zou komen, zal ik die vrijdagavond bij hen wel vinden.

10-12-2012 om 13:41 geschreven door Peter Code Roth II