Van Roth, via Nice, Klagenfurt en Lanzarote terug naar Roth
Zot zijn doet soms toch zeer
24-11-2011
Woensdag, 23 november 2011 : De Zesdaagse van Gent
Ik betrap er mezelf nu al op dat ik hier in deze blog, waaraan ik nog geen week bezig ben, heel vaak in herhaling zal vallen. De woorden 'unieke ervaring', 'tof', 'groepsgevoel', 'lastig' en 'uitdaging' heb ik al een paar keer vernoemd en het zal een hele opgave worden om er voldoende alternatieven voor te vinden in de loop van het volgende jaar. Ik zou immers niet van plagiaat van mezelf willen beschuldigd worden als ik weer maar eens vol enthousiasme een verslag hier neertik van mijn Code Roth belevenissen.
En gisteren was inderdaad weer een 'once in a lifetime' ervaring. We waren door Callant verzekeringen in het Kuipke uitgenodigd voor een tweedelige afspraak. Eerst kregen we allemaal de kans om zelf op de piste te rijden, en daarna konden we als VIP-genodigden, het spektakel zelf gaan belijken.
Zelf op de piste rijden ... Het klinkt makkelijker dan het is. In de bochten, die op een piste van 166 m elkaar heel snel opvolgen, is de hellingsgraad 55%. Heel steil dus ! Maar ik moet toegeven, met een woordje uitleg van Ferdi Van Den Haute, een voormalig belgisch kampioen, en in het spoor van zijn assistent, lukte het na een paar rondjes al wonderwel. Door mijn hoogtevrees enerzijds, en doordat ik iemand van de Knokse Jumpers een schuiver had zien maken net voor wij eraan begonnen, was dat zeker niet vanzelfsprekend. Maar zie, na een kwartiertje reed ik gezwind mee in een vlotte groep , ook soms bovenaan op de piste. Het was wel even wennen aan een fiets zonder remmen, zeker toen ik iets te snel af kwam op 2 voorliggers maar net op tijd kon ik mijn fiets de hoogte insturen.
Zonder uitzondering, op Jan na die jammer genoeg moest werken, hebben al mijn teamgenoten deze test heel goed doorstaan.Een heel intensieve test ook want het is best wel lastig fietsen 'tegen wind' daar binnen ... hoe raar dat ook mag klinken. Alweer een ervaring rijker, eentje die wel voor herhaling vatbaar is.
Na even energie getankt te hebben in de vorm van een lasagne, kwam dus het tweede deel van de avond : De zesdaagse van Gent. Ik heb echt genoten van de stuurmanskunst van de renners. Het is fenomenaal te zien hoe op zo n kleine piste 26 renner elkaar blindelings weten te vinden, ontwijken, aflossen, ... Een echt spektakel, waar je op televisie echt geen goed beeld van krijgt. En natuurlijk, als je even voordien op diezelfde piste zelf hard gezwoegd hebt, is de appreciatie des te groter.
Oh ja, dit mag ik zeker niet vergeten te vermelden. Luc, onze coach, was er ook en ik heb weer iets bijgeleerd van hem. Hij vertelde ons dat Cola beter is dan Cola Light !!!! Mensen die me een heel klein beetje kennen, weten dat dit als muziek in mijn oren klonk !!!
Al me al weer een heel leerijke, inspannende en ontspannende dag ! Op naar onze volgende afpraak : een heuse persconferentie op 1 december ! Ik ben benieuwd !
Iemand wees me er op dat ik letterlijk met de deur in huis gevallen ben op deze blog. Wie of wat is Code Roth en wat heeft dat nu met Luc Van Lierde, fietsen in Oostenrijk te maken, en waarom ga je nu in groep lactaattesten gaan afleggen ? Akkoord, ik loop al eens een 10 km mee, of doe elk jaar aan de Zwintriathlon mee, maar is dat daarvoor allemaal nodig ? Op het podium in Knokke zal ik wel nooit komen... ;-)
Begin september, een paar dagen voor de Zwintriathlon in Knokke, kreeg ik van Peter Callant een telefoontje met de vraag of de naam Code Roth me iets zei en of, mocht er een 2de jaargang komen, ik eventueel geïnteresseerd was om daaraan deel te nemen. Uiteraard kende ik Code Roth. Ik had immers de meeste van de reportages op Focus gezien. Daarin toonde men hoe een groep sportievelingen een jaar lang zich voorbereidden met als doel een allereerste volledige triathlon uit te lopen in Roth. Roth werd daarbij niet toevallig gekozen want het was de plaats waar Luc Van Lierde, de snelste triathlon ooit aflegde (dit record zou pas na 15 jaar in 2011 gebroken worden) en de deelnemers zouden door deze tweevoudig Sportman van het Jaar gecoachd, getraind en begeleid worden.
Met veel plezier heb ik gekeken hoe mijn voorgangers trainden, op stage gingen, en uiteindelijk allemaal (!) de finish haalden. En nu werd mij gevraagd of ik aan zo iets zelf wou deelnemen ? 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen, en dan een marathon lopen ...
Heb ik getwijfeld ? Eerlijk ? Nee, natuurlijk niet. Ja, ik heb hier en daar wel eens mijn licht op gestoken bij een paar mensen die ooit al een volledige triathlon afwerkten (en die zeiden me dat ik zo een unieke kans niet mocht laten liggen), maar ja, vanaf die eerste telefoon wist ik eigenlijk al wat mijn antwoord zou zijn : Roth, here I come ! Ben ik zo zelfzeker dat ik dat zal halen ? Bijlange niet ! Maar als het met deze begeleiding (en we worden door onze sponsors ook telkens meer en meer in de watten gelegd), het feit dat je voor heel West Vlaanderen toch niet kan opgeven, niet lukt, dan zal het nooit lukken en heb ik mezelf niets te verwijten.
We zijn ondertussen een 2-tal maanden ver en ik begin aan mijn achtste week trainen volgens Lucs schema. Ben ik het nog niet beu om nu al bijna dagelijks te sporten , wetende dat er nog zo een 7 maanden wachten en het steeds meer zal worden ? Belange niet ! Mijn honger naar Roth lijkt elke week weer groter te worden. Natuurlijk zal het niet altijd even makkelijk gaan of zal ik niet altijd even gemotiveerd blijven, zal ik wel eens een dipje kennen, maar daar zullen mijn teamgenoten en de coach mij wel doorheen sleuren ! Daar ben ik zeker van ! En als dat gebeurd ... dan zal ik ook dat hier eerlijk vertellen.
Donderdag, 17 novemer 2011 : Etentje in Clo du Midi bij Iron Tom
Vanavond had ik echt het gevoel dat Code Roth II echt van start gegaan is.
Peter Callant, organisator en bezieler van Code Roth, had alle deelnemers in Clo du Midi, bij elkaar geroepen voor tal van praktische zaken. Ook de sponsors waren daar aanwezig zodat iedereen met iedereen kennis kon maken. Het is een indrukwekkende grote groep die achter ons staat voor ons avontuur. Eerst en vooral is er Peter en Callant Verzekeringen die instaan voor de organisatie. Onzichtbaar maar heel veel werk ! Verder is er Focus/WTV die ons interessant genoeg vinden om een paar uur televisie aan te besteden. Persoonlijk heb ik erg genoten van de eerste reeks van Code Roth en keek ik met veel afgunst naar de avonturen van onze voorgangers.
Verder was ook de verantwoordelijke van Ettix, onze leverancier van sportvoeding, er. Hij zal ook voor onze kledij zorgen en we hebben allemaal een mini modeshow mogen opvoeren om de juiste 'maten' te vinden. Tenslotte was er ook iemand van Vacancesoleil. Zij zullen ons begin juni in de Ardeche verwelkomen voor een weekje stage. Degenen die me kennen, zullen wel weten dat het prachtige zwembad met de vele glijbanen, de kleine jongen in mij wakker gemaakt hebben. Ik ga me op die stage zeker niet vervelen !
Uiteraard was onze coach, trainer en inspiratie, Mister Ironman Luc Van Lierde er ook !
Wat me vooral opgevallen is deze avond is dat wij, de deelnemers, elkaar onmiddelijk opzochten en al snel samen aan aan tafel samenhokten. Ondanks dat we elkaar slechts een paar keer hebben ontmoet, vormen we toch al een echte groep had ik de indruk. Een ding hebben we gemeenschappelijk in ieder geval : we beseffen allemaal dat het zwaar zal zijn, maar iedere van ons is 100% gemotiveerd om op 8 juli aan de finish te geraken.
Conclusie van de avond : als het nog mogelijk zou zijn, ben ik nog gemotiveerder dan voordien om op 8 juli de finish te halen. Aan de omkadering zal het zeker niet liggen maar het blijft een onmenselijke uitdaging !
Als kleine jongen droomde ik ervan om als professioneel wielrenner een bergrit in de ronde van Frankrijk te rijden. Ik was 8 jaar toe ik Lucien Van Impe de Ronde zag winnen, en ook Bernard Hinault, Claue Criquillion, Lance Armstrong en Greg Lemond behoorden tot de idolen die me deden dromen. De laatste 3 jaar heb ik in St Anton (Oostenrijk) meegereden tijdens de Rennradwochen. Dat is een pracht organisatie waarin je onder begeleiding van professionele wielrenners (en proffesionele wielrensters) een week prachtige tochten over mooie alpencols ontdekt. En dat met de nodige volgwagens en bevoorrading. Dichter bij het gevoel van mijn jeugddroom ben ik nooit geraakt ... Ter informatie, ik fiets graag in de bergen maar ben dus absoluut geen klimmer, is iedere keer echt afzien !
Dat alles tot vandaag ! Als je lactaattesten mag afleggen bij Dr. Jan Olbrecht dan behoor je dus tot een heel select gezelschap. Dr Olbrecht begeleidde in het verleden uiteraard onze coach, Luc Van Lierde, maar ook olympische kampioenen zoals Pieter Van den Hoogenband en Inge De Bruijn. Het gaf mij een heel speciaal gevoel, zeker ook door de sympatieke manier waarop alles ongedwongen gebeurde.
Ergens hadden de testen me dus wel wat angst ingeboezemt. Een paar van mijn teamgenoten, Danielle en Chantal waren al bezig toen in op het KTA aankwam en ze zagen er al afgepeigerd. Dat beloofde niet veel goeds.
De test bestond uit 4 delen. Telkens 2 km rustig tempo lopen, iets sneller, snel lopen en dan 600 m alles geven. In dat laatste heb ik mezelf misschien wel teleurgesteld. Ik was als eerste gestart, dus had geen idee hoe dat in te delen, de eerste 3/4 ronde heb ik toch een beetje met de handrem aan gelopen om dan 1 ronde alles te geven waardoor ik op het einde eigelijk nog wel over had. Wim, die net gestart was toen ik mijn 2 ronde begon, was daarbij nochtans een goede motivator omdat ik hem constant achter me hoorde en daardoor opgejaagd werd. Maar uiteindelijk vielen de testen goed mee en zonder het te beseffen had ik nadien bekeken bijna 13 km gelopen, opwarming en cool down inbegrepen.
Maar ik heb wel iets bijgeleerd, namelijk dat onze coach Luc, af en toe ook verstrooid kan zijn. Hij was immers een deel van zij eigen test vergeten en moest dan ook terug de piste op nadat hij dacht al lang klaar te zijn.
O ja, ik heb ook mijn eerste interview achter de rug. Toch een nerveuse bedoening maar de mensen van Focus/WTV verzekerden me dat tegen 8 juli ik daar wel aan gewoon zou zijn. Nog iets dat blijkbaar training vergt !
Ik kijk in ieder geval al uit naar woensdag, wanneer we allemaal, op Jan na, in het Gentse Kuipke de piste opmogen voor een training en initiatie. Daarna zijn we de invités van Callant Verzekeringen voor de zesdaagse, iets wat ik ook enkel van de televisie ken. Ben razend benieuwd en ook een beetje ongerust. Hopelijk lopen mijn eigen avonturen op de piste goed af !!!
