Meer dan 3000 jaar oud, het is in ieder geval een respectabele leeftijd.
Cadiz was ook de vertrekhaven van Colombus op weg naar het westen.
Deelde daardoor ook in de roem en de rijkdom.
Meer welvaart door zijn ligging op een strategisch plekje tussen de Atlantische en de Middelandse Zee.
In onze eeuw kreeg La Caletta Beach zijn moment of fame toen er een strandscene uit een Bondfilm ( Die another day?) werd opgenomen.
Cadiz wordt ook het kleine Havana genoemd, omdat ze ook een 'Malecon' hebben.
Die in Havana Cuba is 7 km lang, deze met zijn 4 km een stukje korter.
Maar het is een mooie.
Aan deze Malecon is ook geen toeristisch kantje.
Ik herinner mij in Havana dat ik een bus toeristen zag stoppen bij een oude vrouw met dikke sigaar die daar alleen zat om van iedere toerist 5 dollar te ontvangen voor een 'originele' foto.
Hier is de Malecon een mooie wandelboulevard die zeker bij valavond volloopt met mensen om de zonsondergang te zien.
Ik maak eens een daguitstapje naar Jerez de la Frontiera.
Jerez ligt niet aan zee en ook hier is het hoogseizoen voorbij.
Ik ga dus het eerste groot hotel binnen en vraag daar een stadsplan.
Jerez is de sherry hoofdstad, met bekende namen als Sandeman en Tio Pepe.
Het is ook Flamenco-hoofdstad en thuis van de Andalusische paardenrijschool.
Ik heb mooi weer en maak een grote wandeling door de stad.
Helaas is het zaterdag en kan ik niks bezoeken.
Ik onthou van dit stadje wel dat er veel meer bier gedronken wordt dan er tapa's gegeten worden....
Voor 8 euro heb ik een genummerd zitje in de AVE, de spaanse hogesnelheidstrein.
En die rijdt ook nog op tijd, mij hoor je niet klagen!
Nog meer geluk: de toeristische dienst is open , dus ik heb--blijkt later--een goed stadsplan.
Sevilla is een grote stad met heel veel bezienswaardigheden.
De kathedraal en het alcazar zijn de grote publiekstrekkers en daarvoor moet je lang vooraf boeken.
Dat heb ik niet gedaan , maar als ik zie hoe zelfs de groepen lang moeten aanschuiven vind ik het niet zo erg.
Het is er gewoon te druk naar mijn zin.
Er blijft genoeg te zien.
Ik bezoek het Palacio Casa de Pilatos, het Palacia de las Dunas, de Torro del Oro, het Plaza de Torros , het museo de Bellas Artes, de Baseliek van de Macarena en nog heel veel kerken en kapellen, ik ga naar de Triana wijk, ga naar het Plaza de Espana...
Het is allemaal de moeite waard, en je kan in Sevilla blijven dingen ontdekken.
Maar na een paar dagen begint het weer te kriebelen.
Ik neem dus een bus naar Santiponce, slechts enkele kilometer buiten Sevilla.
Santiponce telt 8.000 inwoners, het is er rustig op straat.
Er is een mooi klooster, ik ben er alleen ,en een meer bekende oude romeinse stad, Italica.
Zelfs daar deel ik het amfitheater slechts met wat schoolkinderen.
Volgende dag een uitstap naar Carmona.
Carmona heeft ook een alcazar, nu een mooi hotel,een romeinse necropolis en een historisch centrum met veel witte huisjes, een poort naar Sevilla en eentje naar Cordoba.
In Argentinie mijn favoriete stad, eeuwige lente, groot maar overzichtelijk, een aangename sfeer en oneindig veel te zien.
Ergens dacht ik ongeveer eenzelfde stad aan te treffen.
Cordoba in Spanje is heel wat kleiner, zeker ook na Sevilla, maar ik heb er ook goed weer en het heeft ook heel wat bezienswaardigheden.
Topper hier is de Mezquita Cathedral, en eigenlijk zit in die naam moskee-kathedraal al heel de geschiedenis samengevat.
Het is ook , ver vooruit op zijn tijd, een soort recyclage verhaal.
De romeinen waren eerst , en zij bouwden tempels met Dorische, Ionische, Korintische zuilen.
Toen kwamen de moslims en zij vatten het plan op om een grote moskee te bouwen, een zeer grote moskee.
Daarvoor recycleerden ze de zuilen van de romeinen als steunpilaren.
In de moskee staan ze allemaal door elkaar, roze, blauwe,gewone natuursteen en in de verschillende bouwstijlen.
Daarna kwamen de katholieken en die vonden die moskee wel mooi, dus braken ze hem voor een keer niet af maar gebruikten hem om binnenin rondomrond tegen de buitenwand in iedere nis een kapelletje te bouwen.
Een meerwaarde.
En toen kwam er geen varkentje met een lange snuit, maar een bisschop met een zware vorm van haantjesgedrag en die bouwde een grote kathedraal midden in de moskee.
Indertijd was er groot protest tegen de bouw van de kathedraal, maar zoals gezegd, eigenlijk is het een hergebruik-verhaal.
Ik heb de moskee-katherdraal drie keer bezocht en steeds ontdekte ik nog nieuwe plekjes.
Cordoba heeft ook een zeer mooi Alcazar de los Reyes Cristianos, of anders gezegd een kasteel met mooie tuin.
Ik stond al om 8 uur aan de poort, dus had ik het eerste uur het kasteel en de tuin zowat voor mij alleen.
Verder nog een romeinse brug, een overtal aan kerken , kloosters, musea, een wirwar van smalle straatje die eens de joodse wijk vormden.
En buitengewoon veel drankgelegenheden.
De nieuwe godstienst heeft hier Bacchus als oppergod!
Ik neem nog eens de bus naar Almodovar, een slaperig 'wit' dorpje met een groot kasteel als enige attractie.
Mijn laatste dag ga ik nog naar de Medina Azahara, de ruine van een ommuurde arabische stad , het optrekje van de Kalif van Cordoba.
Ook al een dikke 1.000 jaar oud , maar echt wel de moeite om te bezoeken.
De rit van Cordoba naar Granada is een hele mooie !
Ik leer onderweg dat we nog niet bepaald zonder olijfolie zullen vallen ..
En dat er in Spanje meer wind gemaakt wordt dan zelfs onze verzamelde regeringen kunnen opwekken.
Als je Granada zegt, dan volgt 'het Alhambra"...werelderfgoed en dus niet te missen.
Met stip de topbezienswaardigheid in Andalusia volgens 'de boekskens'.
Zelfs het toeristenbureau weet niet veel meer aan te duiden op mijn stadsplan.
Een uitzichtspunt hier, nog een uitzichtspunt daar...
En ook nog een kathedraal, een moorse, joodse, marokkaanse, zigeunerwijk..
Mijn eerste dag wandel ik al eens naar het uitzichtpunt voor de zonsondergang.
Mooi uitzicht, maar er hangen wel rare snuiters rond.
Heel wat sigaretten met een speciaal aroma, en in deze wijk liggen er meer hondenkeutels dan er in Cordoba bloempotjes aan de huizen hingen.
De volgende dag vroeg op en tegen openingsuur naar het Alhambra.
Ik ga eerst naar het Generalife, de tuinen, dan naar het Alcazaba, het fort, en om 12u30 heb ik mijn toegangsslot voor het paleis, de Palacios Nazaries..
Ondertussen is het al heel druk geworden en in de wachtrij besluit ik om voor een keer toch maar twee mondmaskertjes op te zetten, een FFP2 en een chirurgisch maskertje.
Misschien omdat het zo druk is en je dus niet echt iets rustig kan bekijken,
maar eigenlijk valt het Alhambra mij wat tegen.
Het is echt wel mooi en er is zijn mooie dingen te zien, maar ik had het veel groter verwacht, en wat mij betreft had er wat meer kleur aan mogen zijn..
Als je toch in Granada bent moet je er natuurlijk naartoe, maar ik zou er geen vliegtuig speciaal naartoe nemen.
In de namiddag wordt de site ook nog eens overspoeld door schoolkinderen op schoolreis, dus ik vlucht weg.
Ik ga nog naar het Hospital Real, waar nu de universiteitsbibliotheek gevestigd is, en de Crypta de Frey Leopoldo, mooie plekjes!
Natuurlijk heeft ook Granada veel kerken , kloosters, parken en winkels.
Er wordt duidelijk minder gedronken dan in Cordoba, hier geen Bacchus-, maar de Euro-God..
Die kerel die indertijd de verkopers met hun winkeltje de tempel uitjaagde is er natuurlijk al lang niet meer..
Maar mijn hotelletjes hier maken veel goed.
Voor het eerst zijn ze hier echt vriendelijk , wat een verademing is na mijn Fawlty Tower en mañana-hotel in Cordoba.
Na mijn bezoek aan het Alhambra verkast ik naar een hotel aan het busstation en ga dagtrips maken.
Een klein vogeltje met een dikke moto had me ingefluisterd dat de rit Granada-Motril de moeite waard is.
Inderdaad.
Ik zit te genieten van de vergezichten en denk nog maar eens aan de Lange Wapper en de Oosterweelverbinding.
In Motril ga ik naar het kunstcentrum Hernandez Quero, speciaal!
En daarna een wandeling naar de haven en het strand.
Het heeft de vorige nacht extreem hard geregend , er zijn nog steeds wat straten afgesloten en het strand is overstroomd.
Volgende dag een uitstap naar Guadix.
Guadix heeft een zeer grote kathedraal, gebouwd op de grondvesten van een oude moskee.
De geschiedenis herhaalt zich.
Maar Guadix is vooral bekend voor zijn wijk met rotswoningen.
Ik hou het de hele dag droog, tot het laatste half uurtje.
Ik wou nog een ritje maken naar de bergen om eens een dagje te gaan wandelen.
Maar mijn derde dag regent het overal, behalve in Almeria.
Dus een kaartje gekocht en off we go!
Ook in Almeria is er weinig spectaculair te zien.
Een kathedraal, een burcht en de zee natuurlijk.
Maar het wordt 27 graden , dus ik heb ervan genoten.
Groetjes uit Madrid, hoewel dit reeds mijn laatste avond hier is.
We zitten ondertussen allemaal al bijna twee jaar in de Covid19 -saga.
Onzekerheid was heel de tijd troef.
Het eerste jaar ben ik braaf gaan wandelen in ons mooie park.
Vier seizoenen lang.
Daarna ben ik -op hoop van zegen zoals dat heet- toch terug gaan reizen.
Altijd last-minute- naar een 'groen' land gereisd, terwijl ik vroeger al maanden op voorhand een ticket boekte.
Ver weg kon niet, dus heb ik mooie plekjes ontdekt in Europa.
Roemenie was een heerlijke verrassing, Finland en Zweden waren naar verwachting goed, zeker omdat ik er iedere keer een dagje doorbracht met mijn broertje.
Mijn eerste keer Spanje in Andalusia was ook genieten, prachtige dingen gezien en goed weer.
En nu had ik dus ook de laatste week van het jaar vrij.
Het werd Madrid, geen extra testen, mooi weer verwacht en ideaal als citytrip voor een paar dagen?
En kijk, ook dit laatste reisje van 2021 werd een succes.
Madrid is een mooie stad .
Ik heb genoten van de highlights , heb heel wat mooie musea bezocht.
Maar ook gewoon wat verdwalen door de stad , wat ik het liefste doe, brengt je op bijzondere plekjes.
2021 is bij deze op..
Niemand weet wat 2022 ons brengt.
Maar ik wens jullie in ieder geval veel levensvreugde, enthousiasme , positieve dromen, durf, hoop, en natuurlijk een goede gezondheid!!
Na een paar jaar corona en nu ook nog een oorlog binnen Europa heb ik beslist het roer om te gooien zoals dat heet.
Wat minder werken en wat meer verlof.
Trouw aan het oude principe om weinig te geloven van wat men zegt en liever zelf te gaan kijken..
Ik begin met Noord Macedonie.
Een nieuw landje , het bestaat pas sedert 2019.
Het ligt in de Balkan, dat was altijd al een ingewikkeld kluwen.
Jaren hebben ze onderhandeld met Griekenland over wie nu het echte Macedonie bezit.
En ook wie het geboorteland is van Alexander de Grote.
Met Albanie hebben ze oneneigheid over waar Moeder Theresa nu echt thuis hoort.
Ze hebben nog wat geschiedenis als ex-Yoegoslavie en natuurlijk zit er ook nog een stukje sovjet geschiedenis aan vast.
Het is een klein landje met zo'n 2 miljoen inwoners.
De Macedoniers zijn overwegend Orthodox , maar er leven ook heel wat Albaniers, die voor de helft moslims zijn,dus al twee godsdiensten.
Ik vlieg naar Skopje International Airport, vroeger gekend als Alexander de Grote International Airport, maar dat mag nu niet meer van Griekenland-Europa.
Het is een klein, vrij nieuw luchthaventje en er rijden maar een paar bussen per dag naar het centrum.
De officiele bus blijkt een minibusje te zijn, de rest van de passagiers neemt een taxi of wordt afgehaald .
Mijn hotel is een 4 sterren hotel , maar toch een beetje oud- russische stijl.
Een hartelijk welkom en de check-in in twee minuten.
Maar mijn kamer is op het derde, dus neem de lift naar het derde, stap uit, je bent nu op het vierde, dus ga rechts en een trap naar beneden..daar vindt U uw kamer.
Mijn kamer zelf is perfect, nog met een echte ouderwetste sleutel, en nee, toch niet helemaal sovjet stijl, de deur gaat vlot open en dicht.
De volgende morgen is het ontbijtbuffet een uitgebreid buffet gaande van soep, warm en koude gerechten tot pannenkoeken en taart.
En de kokkin die steeds maar nieuwe schotels komt aanbrengen, steeds op zoek om nog een plaatsje te vinden op de tafel.
Iedereen is extreem vriendelijk, er wordt mij iedere keer smakelijk en een prettige dag gewenst.
Met een volle maag kan ik op pad.
Skopje is een rustig stadje.
Veel groen , veel shopping malls, veel mannen die aandacht aan mij besteden...
Als je russisch kan lezen begrijp je hier het meeste van wat er geschreven staat.
Maar iedereen spreekt vlot engels.
Ik logeer op de grens van de oude stad met de bazaar en het oude fort.
Maar ook vlakbij het moderne Skopje, waar men zich eens goed laten gaan heeft aan het oprichten van beelden en monumenten.
Ik heb geluk met het weer en geniet van het zonnetje op een bank in het grote stadspark.
Het was achtereenvolgens Macedonisch, Romeins, Slavisch, Otomaans en Servisch.
Vroeger was het gekend als "stad van de consuls" omdat er zoveel consulaten gevestigd waren.
Nu is het een rustig stadje waar de cafe en terrasjescultuur overheerst.
Het is ook een universiteitsstad, zelfs de Ataturk zou hier gestudeerd hebben.
Er is een mooie archeologische site , geen griekse maar een macedonische.
Bitola ligt vlakbij Pelister nationaal Park en je kan hier prachtige wandelingen maken.
Er zijn nog steeds een paar consulaten gevestigd, dus nog wat mooie gebouwen te zien ook.
Ook wat moskeeen, een katholieke kerk en een zeer mooie Orthodoxe kerk.
De verkeersvrije winkel- wandel-terrasjescultuur-straat heet tegenwoordig Shirok Sokak, maar iedereen zegt nog Marshal Tito street.
Je kan naar de zoo, de bazaar en het stadspark waar je natuurlijk ook iets kan eten en drinken.
De grens met Griekenland is hier maar 30 kilometer vandaan, maar er is geen busverbinding, zelfs de taxi's moeten een speciale vergunning hebben om de grens over te rijden.
Geen grensoverschijdend gedrag dus deze keer..
Op het centrale plein staat een mooie klokkentoren en zit er een man op een paard.
Anders dan in Skopje waar zowat op iedere hoek van de straat er een standbeeld staat van een man-op-paard, staat er hier maar eentje in heel de stad.
Er hangt geen bordje aan ,zal niet toegelaten zijn door Europa, maar ik vermoed dat ik weet wie het is.
Op het plein ook nog het russisch consulaat, met vlag.
Dat mag gelukkig nog wel.
Bitola heeft trouwens ook een oorlogskerhof van 13.000 franse gesneuvelden in WO1.
Triestig toch dat de geschiedenis zich steeds maar herhaalt.
Jonge, gezonde mannen moeten hun leven geven voor iets- niets- wat uiteindelijk toch met overleg moet opgelost worden.
Als ik later die dag terug aan het college-museum waar Ataturk nog gestudeerd heeft voorbij wandel, zie ik dat de tank die ernaast staat door de plaatselijke jeugd gebruikt wordt om op te spelen.
Na een paar dagen genieten van de pracht van de oude stad,ga ik de toeristische dienst binnen en vraag wat ik kan gaan zien in de directe omgeving van Krakow.
Normaal krijg je dan een kaart en begint men cirkels te tekenen.
Dit is de moeite, dit is mooi.
Nu zucht de dame .. er is hier zoveel te zien.
Ze geeft me een map , bekijk die eens en als je weet wat je wil gaan zien en je hebt vragen kom maar langs.
Dus op het plannetje gekeken en er is dus inderdaad alleen al binnen de stad nog heel veel te zien.
Ik kies om alvast te beginnen met naar alle 'fototoestelletjes' op de map te gaan.
Dat icoontje is toch het teken van iets moois?
En zo kom ik langs forten, kloosters, sanctuaria, parken, natuurgebieden..
Veel bezienswaardigheden zijn natuurlijk gerelateerd aan Paus Johannes 2, geboren en opgegroeid in Krakow.
Zijn geboortehuis, de steengroeve waar hij nog gewerkt heeft, het kapelletje op weg naar zijn werk, de kerk waar hij zijn eerste mis opgedragen heeft..
Wat vroeger dus een steengroeve was , is nu een mooi beschermd gebied waar je heerlijk kan gaan wandelen.
Vanop de rotsen heb je een mooi uitzicht over Krakow en de steengroeve is ondertussen een meer geworden.
En zo te zien binnenkort een zwemparadijs.
Raar detail, er is ook een Elvis Presley straatje, een Elvis Presley steen en een Elvis Presley monument(tje).
Ik ontdek op de kaart ook nog de ligging van het voormalig concentratiekamp Plazow.
Waar vroeger het kamp was ,is er nu een beschermd natuurgebied.
Het enige overblijvende gebouw is het 'Grey House', woonst van de commandant van het kamp .
Verder staan er verspreid over het terrein foto's van hoe het was met beklijvende getuigenissen.
Het grijpt je aan, zeker nu in de lente de natuur op zijn mooist is.
Het is een prachtig natuurgebied, buiten het fluiten van de vogels niks dan stilte en de bloesems in volle pracht, teken van nieuw leven..
En dan weer zo'n foto en getuigenis..
Hier was de appelplaats, hier was een executieplaats...
Wat verder , de spoorbrugbrug over , nog een zeer mooi natuurgebied.
Hier kan je iets eten en drinken, op het strand liggen, met een bootje varen, zwemmen , in een door de stad voorziene hangmat liggen, of gewoon genieten van de natuur vanop een bankje.
Op de terugweg eet ik nog eens lekkere pelmeni en heb een lang gesprek met de eigenaar.
Op zondag is het nog maar eens feest in Krakow.
De Pauliner kerk en klooster houden hun jaarlijkse processie.
Van de burcht naar het klooster en terug.
Er wordt natuurlijk ook een kerkdienst gehouden.
Heel veel hoge gebedsdienaars hier en een kleurrijk geheel!
Volgende bestemming in dit jaar van stedentrips is Hongarije.
Ik was al in Cuba toen Fidel er nog was..
In Venezuelea toen Chavez nog leefde.
Ik was op doorreis in Wit-Rusland ,waar Loekashenko nog steeds de baas is.
Dus nu eens naar Hongarije , het land van Orban.
Budapest is een aangename stad.
Hoofdstad, maar ik logeer in de ambassadewijk en wordt s' morgens wakker van het fluitconcert van de vogeltjes.
Er is links en rechts van de rivier veel te zien.
Ik verken al eens de rechteroever met de kathedraal , het parlement, de centrale markt , het stadspark , de daktuin van het museum van het etnografisch museum en geniet van het uitzicht op linkeroever.
De volgende dag ga ik naar het Margaretha eiland tussen Buda en Pest in .
Het is een prachtig plekje met een eeuwenlange historie.
Ooit konijneneiland voor de jacht, daarna werd er een klooster gesticht waar Margeretha, de dochter van de koning 'mocht leven' als dank omdat de Tartaren verdreven waren...
Het eiland huist de ruine van het klooster, een mini zoo, een watertoren, zwembaden, kuuroorden,een openluchttheater, een rozentuin, en een heel mooie japanse tuin.
Je kan er natuurlijk ook iets eten en genieten van de fontein- en muziek show.
Pecs ligt helemaal in het zuiden van het land vlakbij de wijnstreek en , als je heel ver kan gooien, op een steenworp van Kroatie.
Budapest heeft zowat 2.000.000 inwoners, de Oekrainers inbegrepen.
Pecs is een relatief klein, liefelijk stadje van 160.000 zielen.
Ik logeer in hotel Central, en dat is inderdaad op 5 minuten wandelen van het centrale plein af.
Het centrale plein is omringd door een heel stel fotogenieke gebouwen met , de geschiedenis herhaalt zich, een oude moskee die nu dienst doet als kerk.
Er is ook een standbeeld van man op paard en een paar fonteinen .
Verder heeft dit stadje ook nog een overmaatse kathedraal, een vroegchristelijke begraafplaats .een synagoge, een moskee.
Pecs is ook bekend voor zijn porselein en keramiek van de Zsolnay fabriek, mooi !!
Vanuit Pecs kan je ook mooie wandelingen maken de sparrenbossen en de heuvels in.
Ik wandel naar de TV toren , de mooie zoo, het sport en recreatiepark en zweet heel wat af.
Door wat veranderingen aan de shiftregels op mijn werk is het voor mij dit jaar helaas niet meer mogelijk om nog spaanse les te gaan volgen.
Cadiz zou de oudste stad van Europa zijn.
Van Cadiz reis ik naar Sevilla.
Cordoba..
Spanje, 2021, de foto's.
Groetjes uit Madrid, hoewel dit reeds mijn laatste avond hier is.
Madrid, Spanje, de foto's.
2022 is ondertussen al bijna twee maand oud.
Dag allemaal.
Bitola heeft een rijke geschiedenis.
Noord-Macedonie, 2022, de foto's.
Op zoek naar het mooiste plekje in de tweede maand van mijn 'nieuwe leven' kies ik voor Polen.
Na een paar dagen genieten van de pracht van de oude stad,ga ik de toeristische dienst binnen en vraag wat ik kan gaan zien in de directe omgeving van Krakow.
Men zegt dat Krakow het hart en Warschau het hoofd van Polen is.
Volgende bestemming in dit jaar van stedentrips is Hongarije.
Pecs ligt helemaal in het zuiden van het land vlakbij de wijnstreek en , als je heel ver kan gooien, op een steenworp van Kroatie.
