De Aland eilanden waar iedere boot normaal zo'n 10 minuten aanlegt en dan verder vaart om taxfree redenen.

Normaal gaat er bijna niemand aan of van boord.

Dat is nu anders.

Blijkbaar willen veel finnen wel eens die bijzondere provincie gaan bezoeken.

Als we aankomen is er voor de gelegenheid een gratis trammetje dat je van het ene evenement naar het andere brengt.

Je kan lokale honing, wijn, bier, mutsen, sjaals,...kopen.

Alle restaurants hebben een speciaal menu.

Natuurlijk is er ook vis uit het vuistje, wijnproevertjes.

Je kan een boottochtje maken, een paar musea bezoeken.

Of gewoon een grote wandeling gaan maken.

Mijn volgende bestemming is Kemijarvi een stadje nog iets noordelijker dan Rovaniemi, boven de poolcirkel.

Daarvoor moet ik de trein weer op.

En ja hoor, het voelt een beetje raar na al die nachten aan boord.

Kemijarvi ligt , niet uitzonderlijk in Finland , aan een mooi meer.

Veel bezienswaardigheden zijn er niet.

Er is een kerk en je kan er lange wandelingen maken.

Er is keuze uit wandelingen langs het meer en wandelingen door het bos.

Ik ga nog wat verder op verkenning op het eiland ten zuiden van Gamla Stan , kom aan de Sofia kerk en ontdek daar in de buurt weer heel wat 'backen-wijken', met de  prachtig bewaarde oude houten huisjes .

Daarna maak ik nog een fikse wandeling naar Hammarby Sjostad.

Dit was vroeger een industriele wijk , maar nu opgewaardeerd tot een zee van rust.

Terug in Helsinki wil ik naar Suomenlinna.

Suomenlinna is een vesting op een zeer strategisch gelegen eilandje vlak voor Helsinki.

Zoals het lot is van de meeste van die ideale plekjes voor een vesting is Suomenlinna dus al vaak overgegaan in andermans handen.

Het kwam de Zweden, de Russen en ook de Finnen zeer van pas.

Sedert 1991 staat het op de World Heritage List van Unesco.

Toch is Suomenlinna ook gewoon een wijk van Helsinki, er wonen zo'n 800 mensen, er is een supermarkt en een bibliotheek.

De enige manier om naar Suomenlinna te gaan is per boot.

Die vaart om de 15 minuten en hoort bij het gewone stadsvervoer.

De boot kan maximum twee auto's meenemen, maar alleen de auto's van de bewoners mogen mee, en natuurlijk ook het autotje van de postbode.

Ik heb goed weer en ook hier is het niet druk.

Na mijn mini ferry ga ik terug naar mijn grote boot met 2500 kamertjes.

Ik heb me ingeschreven voor een Cinderella cruise van 20 uur.

We varen naar Tallinn en een stuk terug en gaan dan midden op zee voor anker.

Er is een uitgebreid cruise programma voorzien.

Een pianist, een muziek quiz, een troubadour, Gabriella spelletjes, een orkest, een welcome party, karaoke, bingo, disco en top: een optreden van Anssi Kela!

Ook nog nooit van gehoord?

Ik ook niet, maar het groepje speelde goed en de Finnen gingen helemaal uit den bol!

Het deed goed om te zien dat dat weer kan , zo'n optreden.

Maar met mijn mondmasker en mijn fleecje van 10 jaar oud viel ik dus wel een beetje op.

Gelukkig begrijpt zelfs de meest dronken fin dat er een taalbarriere is...

De volgende ochtend is het brunchbuffet nog maar eens uitgebreid  met nog meer soorten paddenstoelen en ook wild en rendier.

Ze hebben ook nog wat extra receptjes gevonden voor de vis.

Wat je allemaal kan doen met mosselen, kreeftjes, garnalen, haring, zalm, witte vis..

En daarna nog de dessertjes...

Ik krijg het steeds moeilijker...

De bediening is zo mogelijk nog beter.

Door corona wordt een groot deel van het buffet voor je opgeschept.

Nog wat extra gecarmeliseerde groentjes?

wat witte wijnsaus voor bij de vis?

Nog een schepje meer?

De dame die komt afruimen vraagt of het gesmaakt heeft.

Ik antwoord dat het zeer lekker was, dat ik eigenlijk wel een paar kilo's moest aankomen en dat dat perfect gaat lukken met Viking Lines.

Deze keer dus geen boot met mensen die van A naar B willen.

Maar mensen die iets willen zien...

En blijkbaar zijn er dat veel.

Voor de eerste keer zit de vertrekhal vol.

Er is zelfs een diskjockey die de sfeer erin brengt en op de tonen van Frank Sinatra's NewYork--New York schuifelen we naar de boot.

Voor de liefhebbers kan je zelfs een foto laten nemen als je op de boot stapt.

Pure nostalgie?

Ik zet voor de gelegenheid eens een FFP2 masker op en skip de foto.

Aan boord is er voor ieder wat wils.

Pianoconcert, discotheek, dansfestijn en natuurlijk zeer veel mogelijkheden om te gaan eten..

Terug aan land ga ik na een paar uurtjes Stockholm weer aan boord naar Finland.

In Turku neem ik de bus naar Naantali.

Naantali is de populairste zomerbestemming in Finland.

Zelfs de president heeft er zijn buitenverblijf.

Maar ook hier is het seizoen voorbij.

Ik heb dus heel Naantali voor mij alleen.

De frisse zeelucht afgewisseld met de zalige dennengeur.

Rauma heeft een prachtig bewaard centrum vol met oude houten huizen .

Dit is nog maar eens een plekje op de lijst van Unesco.

De huizen zijn allemaal nog bewoond, de straten nog zoals weleer.

Gezien het aantal winkeltjes is het hier waarschijnlijk normaal over de koppen lopen.

Maar nu, corona en al wat buiten het seizoen .

Ik  wandel door de zo goed als verlaten straatjes .

Heel af en toe zie ik een auto en verder zie ik alleen wat ouderen met hun rollator..

Ik begrijp nu wat men bedoelt met--levende geschiedenis...

Het lijkt of ik een paar uur in een oud schilderij rondwandel.

Een ervaring die me lang zal bijblijven.

Ik heb nog wat tijd over en wandel eens tot de Botnische kust.

Rauma heeft een grote jachthaven, een prachtig strand, je kan er boottochtjes door de archipelago gaan maken, er staat een uitkijktoren..

Maar, ook hier, eind seizoen, dus ik heb de natuur voor mij alleen.

Ik geniet van de stilte en een blikje bier, zalig!

Terug naar Turku en de boot op naar Zweden.

In Stockholm neem ik de trein naar Vasteras.

Vasteras heeft een kasteel waar weinig aan te zien is.

Het hoogtepunt zijn hier de kerk , de paar straatjes achter de kerk en mooie, kleurrijke huisjes langs de rivier.

Verder is er weinig te beleven.

s'Avonds heb ik afgesproken met mijn broer die ook in Zweden is, hij natuurlijk met de moto.

Het wordt dus een gezellige avond!

Volgende bestemming Orebro.

Orebro heeft wel een zeer mooi kasteel, een prachtig stadspark en Wadkoping, een openluchtmuseum.

Verder is dit een zeer levendig stadje met heel veel winkeltjes.

Een aanrader!

Makkelijk want alles vertouwd.

De trein naar het centrum, de cosy kajuit, het verrukkelijk ontbijtbuffet...

Daarna van boord gewankeld en eens een wandeling gemaakt naar het Sibeliuspark.

Nog wat genoten in de zon in het esplanadepark en dan de trein op naar Turku.

Rustig op de trein .

Een klein wandelingetje naar het fort en dan de boot op naar Zweden.

Ik heb gekozen voor een zeevruchten avondbuffet en dat is wel zeer lekker maar ik hou het toch voortaan maar bij een buffet per dag .

s'Morgens moet ik een uur vroeger uit bed.

Er is een uur tijdsverschil tussen Finland en Zweden.

Dat wordt dus steeds even opletten om niet te laat aan het buffet te zitten!

We komen , zoals gewoonlijk, op de minuut aan in Stockholm .

Het is slechts 15 minuten wandelen tot Gamla Stan, het historische centrum.

Maar ik heb een hele dag, dus ga ook naar een aantal andere eilandjes.

En eigenlijk vind ik sommige ervan mooier.

Je moet er wel een beetje voor trappen doen...

Een paar eerste indrukken..

Finland is een republiek en Zweden een koninkrijk..Leve de Koning! Maar toch ook Leve de Republiek!

Verder is Finland een stuk proberder dan Zweden.

In Finland is het overal stil.

Zelfs in Helsinki is er weinig verkeer.

Je bent er altijd alleen en soms voelt het alsof je in zo'n film meespeelt waarin jij de enige overlevende bent..

De ervaring leert me dat het wel veel drukker wordt als het uitgangsavond is.

In Finland zijn er ook opvallend veel psychiatrische instellingen.

In Zweden in tegenstelling tot Finland geen coronavaccincontrole.

Ik ga eens kijken waar mijn lokale trein voor binnen een paar dagen vertrekt en ik ben op een  enkele andere reiziger de enige met een mondmasker.

In tegenstelling met Finland zijn hier de meeste WC's betalend en de gratis WC's zeer  vies..

De mensen praten hier wel met elkaar, er wordt zelfs af en toe gelachen.

Maar er zijn ook veel bedelaars en drugsverslaafden.

Zoals gewwonlijk zijn die vooral te vinden aan de grote trein-  en busstations en in de toeristische wijken.

Een reden te meer om naar de buitenwijken te gaan.

Ik heb genoten van mijn dag Stockholm en reis nu terug naar Turku.

Efkens weer de klok verzetten..

Groetjes

Veerle

Ik heb nog wat verlof dus trek ik er nog eens op uit.

Toch altijd een beetje tegendraads kies ik om niet zoals de trekvogels naar het zuiden te reizen, maar terug een vlucht te kiezen richting noord op zoek naar mooie herfstkleuren.

Tijdens mijn vorig tripje heb ik genoten van de boot- en treinreizen in Finland.

Comfortabel, verzorgd en steeds , tot op de minuut ,op tijd.

Dus wil ik dat graag nog eens doen en voeg ik er wat grensoverschrijdend gedrag aan toe.

Ik gebruik de ferry tussen Finland en Zweden als een soort hop-on hop-off en ga de ene dag op verkenning in Finland, de andere in Zweden.

Door de nog steeds veranderende toegangsregeltjes in de verschillende landen blijft een reisje binnen Europa avontuurlijker dan vroeger een reis naar de andere kant van de wereld.

Maar het is gelukt!

Ik mocht Belgie buiten en hier binnen.

Ik ben dus terug in Helsinki en klaar voor mijn eerste nacht op de Viking XPRS.

Nacht aan boord tot voor de kust van Estland en dan terug naar Helsinki voor het ontbijtbuffet.

Het voelt als thuiskomen.

De meeste van jullie weten dat ik een droomjob heb.

Ik ga iedere dag fluitend naar mijn werk en al zingend terug naar huis.

Maar dit is nog leuker!!

Morgen een dagje Helsinki, dan naar Turku en daar s' avonds de boot op naar Zweden.

Stockholm, here I come!

We reden toen naar Noorwegen, Zweden , Finland en keerden terug via Polen;

Het werd een prachtige rit met goed weer en nog beter gezelschap, en ergens is het daar allemaal begonnen...

Waar was dat mooie plekje ..?

Nog steeds op zoek..

Mijn broer is aan het toeren in scandinavie en ik heb nog wat verlof.

Dus lijkt het ons wel leuk  om elkaar voor een paar dagen te ontmoeten in Helsinki.

Ik haal mijn lufthansa miles and more kaart nog eens boven en een paar dagen later stap ik in Helsinki uit het vliegtuig.

We logeren in het Scandic Grand Marina hotel , een tophotel op een topligging.

We gaan een dag de klassiekers van Helsinki bekijken.

Ons russisch schiereiland, de vismarkt, de esplanadi, de mannerheimintie, het senaatsplein, het nieuwe cultureel centrum;

Finland heeft nog maar net zijn grenzen voor gevaccineerde toeristen geopend en er zijn er nog bijna geen.

Het is ook snikheet, 34 graden;

Dus besluiten we de volgende dag een cruise over de Baltische zee te maken.

We varen heen en weer tot voor de kust van Estland.

Onderweg genieten van het zonnedek, het optreden in de bar, het uitzicht en het buffet..

Echte toeristen zijn er ook hier niet.

Deze 'cruise' wordt door de finnen nog steeds gebruikt als een dagje uit, geombineerd met alcohol shoppen.

De volgende dag nemen we afscheid;

We hebben allebei niet de gewoonte om lang op dezelfde plaats te blijven.

Ik heb een vakantieticket van de finse spoorwegen gekocht voor vijf dagen onbeperkt rijden.

De finse spoorwegen hebben een aantal nachttreinen en hogesnelheidstreinen.

De Pendolino treinen rijden tot 220 km per uur en zijn ook mooi om te zien.

Ik begin met een daguitstap naar Lappeenranta.

Lappeenranta heeft volgens de boekjes de mooiste jachthaven van Finland, er is een oud fort en sedert enkele jaren ook het grootste zandkasteel van het land.

Het blijkt een tof stadje,alles wat in het boek stond is er, maar het is er ook bloedheet.

Mijn telefoon-fototoestel laat me een paar keer weten dat dit echt wel te warm is.

Ik maak nog eens een cruise 'nacht aan boord' en de volgende dag een dagje Helsinki.

 s' Avonds neem ik de nachttrein naar Rovaniemi.

Ik wil een paar stadjes onderweg bezoeken , dus om 5u40 sta ik op het perron van Oulu.

Oulu zou de grootste stad in het noorden van Finland zijn?

Toen ik er rondwandelde waren er vooral taxi's te zien en tieners die aan het eind van hun nachtje-door waren.

Toch een zeer klein, mooi oud centrum en ik heb mijn foto van "het beeld van de politieman".

Een paar uur later neem ik de trein naar Kemi.

Een stadje waar je in de winter naar het ijshotel kan gaan.

Het kan nu ook, in een soort frigobox bij 34 graden, maar daar pas ik voor.

De rest van de bezienswaardigheden kan op één foto, dus ik geniet in de plaatselijke bibliotheek van de airco en het gratis internet tot ik naar mijn trein naar Rovaniemi kan.

Rovaniemi ligt zowat op de poolcirkel.

Eigenlijk is hier niks te zien, want het is een moderne stad

Je komt hier voor het noorderlicht in de winter--staat nog op mijn to-do-list

En voor het speciale licht tijdens de zomernachten.

Er is een kerk en een bekende-fotogenieke brug.

En de affiche in de lokale Mc Donalds.

Toen ik en mijn broer hier in 2009 voorbijkwamen hing die er ook al.

Hopelijk zijn de hamburgers verser.

Het is de hoofdstad van Transsylvanie en 10 keer groter dan mini maar prachtig Shighisoara.

Mijn verwachtigen waren hooggespannen omdat mijn gastheer in Shighisoara zei dat ik blijkbaar het beste voor het laatst bewaard had??

Ik logeer in een nieuw hotel, het a la carte ontbijt is ook al ver boven wat je ervan verwacht, de citadel is inderdaad sprookjesachtig..en toch wordt het nog beter volgens mijn gastheer, want "Brasov heeft het allemaal"?

Ik sta dus ruim op tijd op het perron van het ook al mini station van Shighisoara.

Ik heb nu een ticket voor een stukje met de internationale trein Wenen- Bucharest.

De trein is te laat.

Er zijn geen aankondigingen,, geen schermen, maar wel andere reizigers , en iedereen wacht.

Er komen tijdens het uur dat we staan te wachten trouwens geen andere treinen.

Dus verkeerdelijk op de verkeerde trein stappen , de kans is klein.

Deze trein heeft zelfs een restaurant wagon met schappelijke prijzen .

Brasov is dus inderdaad een bezoek waard.

Het heeft  ondertussen ook voor jullie het herkenbare mooie oude centrum, met , ik ben er ook nog niet geweest, maar volgens mij meer terrasjes dan de oktoberfeesten in Munchen.

Wat het speciaal maakt is dat je er urenlange wandelingen kan gaan maken in de bossen, alle richtingen uit.

En dat het in de winter ook een skicentrum is.

Je hebt hier wel op geenenkel moment het idee dat je in een grote stad bent, behalve vanop het uitzichtpunt boven op de berg.

Morgen terug naar Bucharest.

Roemenie was een mooi land, zeer betaalbaar, vriendelijke en extreem snelle service.

Een aanrader!

Het heeft een benedenstad en een bovenstad.

De bovenstad , met citadel , is Werelderfgoed.

Sighisoara zou ook de geboortestad van Drakula zijn, dus voor het eerst zijn er --weliswaar zeer weinig--souvenirs te koop.

Je kan het geboortehuis bezoeken en iets gaan eten op het terras van de familie Drakula.

 Verder zijn er alleen maar borden van --hier is Dracula nooit binnen geweest--met--ze zijn hier katholiek--een kruisteken op de buitenmuur.

De citadel is zoals ik ondertussen gewoon ben , zeer fotogeniek.

Ik logeer in de bovenstad in een fonkelnieuw hotel waar zelfs de kast nog naar het nieuw ruikt.

Zoals overal in Roemenie alles bijzonder afgewerkt met oog voor details.

Zo heb ik een douchevloer met mozaik en een wastafel geinstalleerd op het onderstel van een oude Singer naaimachine.

Ook hier komt het toerisme maar langzaam op gang.

In de week bijna niemand , in het weekend wat meer, maar vooral roemeense toeristen.

Het a la carte ontbijt wordt geserveerd vanaf 8u30.

Ik vind dat zeer laat, zij vinden het zeer vroeg.

Wie in ieder geval wel vroeg uit de veren kan zijn de bedieners van de lokale kerken.

De kerk vlak naast mijn kamertje luidt al de klok om 6 uur s'morgens, daarna nog eens om 7u30 en om 8 uur nog eens.

Ik heb dus geen moeite om op tijd aan het ontbijt te zitten.

Het is een grote , drukke stad , de tweede grootste van het land, een universiteitsstad ook.

Ook hier mooie gebouwen en parken.

Roemenie heeft in iedere stad zowat op iedere hoek een kerk staan en ze zijn goed beklant ook.

Dit verlengde weekend vierden de orthodoxen Pinksteren.

Toch nog wat corona maatregelen , dus het aantal bezoekers in de kerk is beperkt.

Zo was blijkbaar het quotum voor de grote ortodoxe kathedraal al bereikt met de voorgangers van de dienst alleen al.

Dus stonden de gelovigen maar buiten op het grote plein.

De extreem dikke auto's van Oradea zijn hier niet meer te zien.

Zou die dan toch verkregen zijn door grensoverschrijdende handel met Hongarije?

In Roemenie zijn er wel opvallend veel winkels met tweedehandskleding en schoenen.

Blijkbaar geven ze hun geld liever uit aan koffie, ijsjes en terrasjes.

Niet echt op de toerische route, maar volgens mijn reisboek wel de moeite waard, vooral s' nachts , zo staat het er..

Na Sibiu, 'werelderfgoed' , en Timisoara, 'het kleine Wenen' , is dit een stadje in --ik schrijf het maar gewoon over -- secessiestijl.

Nooit van gehoord, maar het is ook mooi.

Vaak heb je voor een reis een idee van hoe het land gaat zijn.

En zoals zo vaak is ook Roemenie niet wat ik ervan gedacht had.

Roemenie heeft duidelijk een lange en rijke geschiedenis.

En het is zeker niet een van de armste landen van Europa.

De Europese en de Roemeense vlag zijn overal en met dat geld zijn hier mooie dingen gedaan.

Blijkbaar hebben ze al de zeer dure auto's die ze tijdens de pandemie nergens in Europa verkocht kregen hier komen brengen.

Ofwel hebben ze allemaal de lotto gewonnen of is er toch zeer veel geld te verdienen in de bouw.

De gemiddelde Roemeen doet het werk al lang niet meer zelf.

Daarvoor hebben ze hier Indiers??

De modale Roemeen is verslaafd aan koffie gezien het aantal koffiegelegenheden.

En ook ijsjes, taarten en ander gebak vinden vele afnemers.

Terrasjes zijn overal en goed beklant.

En s'avonds , als ze niet op het terras zitten , schuift de jeugd in lange rijen aan aan de Mc Donalds en aan de 24 uur apotheek.

Oradea heeft dus een mooie binnenstad , een grote citadel en een prachtig klooster.

Van Sibiu tot Arad reis ik met de internationale trein naar Budapest.

Wagon 235 was makkelijk te vinden , er waren maar twee wagons.

Bijna geen reizigers , nog een gevolg van de pandemie?

Een rustige rit dus.

In Arad, keurig op tijd , stap ik uit de trein.

En daar begint het.

Mijn volgende , lokale trein, staat niet op het bord.

Ik laat mijn ticket zien aan iemand in spoorweguniform.

Ze kijkt ook op het bord, neemt me dan mee naar haar bureau, begint rond te bellen.

Ik begrijp dat mijn trein vandaag niet rijdt.

Ik moet naar het loket beneden.

Daar krijg ik een officiele stempel dat ik een andere trein mag nemen.

Die vertrekt 15 minuten vroeger!

Ik dus naar het perron.

De trein staat er al, weer twee wagonnetjes.

De conducteur wuift, stap maar al in..

Weer een trein met twee wagonnetjes, "iets ouder "dan de vorige, maar ik heb een luxe coupe voor zes voor mij alleen.

Bij nader inzien heb ik zelfs heel de trein voor mij alleen., er zijn verder geen reizigers.

Ik ga dus zitten en maak me op voor een zeer speciale rit.

Buiten staat de conducteur te bellen.

Mijn roemeens is niks , maar ik begrijp locomotief, locomotief...

Hij wijst naar mij , hoor hem nog eens locomotief zeggen , dan taxi, nog eens locomotief...en dan explicare...

De conducteur klopt op het raam, ik moet weer uit de trein.

Hij maakt me duidelijk dat deze trein ook niet zal rjden, ik moet wachten op de volgende , binnen anderhalf uur.

Gelegenheid dus tot wat sightseeing in Arad .

Anderhalf uur later is er een trein , heb ik medereizigers en vertekt de trein een kwartier te laat.

Het voelt als thuis...

Timisoara wordt 'het kleine Wenen ' genoemd, en ook 'de stad van parken en tuinen'.

Het echte Wenen staat nog op mijn to-do lijstje, maar dit is in ieder geval een mooi stadje.

Heel mooie pleinen ,veel terrasjes, prachtige parken, mooie gebouwen.

Langs de rivier zijn er zo'n 40 km wandel- en fietspaden aangelegd.

En voor wie niet zo sportief is, er is ook nog de bateau-mouche die je van het ene terras naar het andere vaart.

Het leven is goed in Timisoara!

Tijd om wat meer van het land te verkennen.

De corona pandemie is nog niet voorbij, maar we zijn hopelijk op de goede weg.

Meer en meer mensen hebben een vaccin gekregen , ik ook.

Met dank aan de ensemble-2 study van Johnson & Johnson en het ITG.

Reizen was lang niet mogelijk , dus heb ik eindeloos veel wandelingetjes gemaakt in het park van Brasschaat.

De lente de zomer zien worden ,daarna de herfst, de winter en weer de lente.

Mooi ons park , maar na een jaar ben je dus rond.

Dus, volledig gevaccineerd begonnen aan het grot-syndroom te werken.

Zo noemen de wetenschappers het, terug wennen aan sociale contacten, meer mensen zien , en voor mij, reizen.

Rustig begonnen met een dagtrip naar Charlerloi, Brussel, een paar dagtrips naar Luxemburg, eens naar Aken , eens naar Trier.

Dat ging goed , dus tijd om er nog eens uit te vliegen.

Ik was nog nooit in Roemenie, het is niet ver en je mag er zonder test binnen als je gevaccineerd bent.

Ik dus een ticket gekocht naar Bucharest.

Er is hier een beetje oud, er is een beetje nieuw.

Zoals in de meeste voormalige sovjetstaten zijn er brede straten , gigantische gebouwen, veel groen, veel parken en veel bankjes.

Bucharest heeft ook een metro , da's dus handig.

Het is goed weer en de mensen zijn vriendelijk.

Meer moet dat niet zijn!!

Er werd bericht dat er ergens op een markt in China een nieuwe ziekte was uitgebroken.

Tsja,als je weet dat Chinezen de reputatie hebben alles op te eten behalve de poten van de tafel.

En dat ze de wereld record houder zijn van de meest vreemde dingen te eten om onder andere hun viriliteit een boost te geven, zijnde botten van tijgers, schubben van pangolins, ..

Ze zijn ook met heel veel en wonen soms zeer dicht bij elkaar.

Nog een factor om ziektes te krijgen en te verspreiden.

We dachten dus dat dit iets van en voor de chinezen was en keken geinteresseerd toe toen ze steden isoleerden en een ziekenhuis bouwden in 10 dagen.

We lachten erom en maakten grapjes over hoelang het hier duurt om een Lange Wapper of zoiets te bouwen.

Maar terwijl we China volgden bleek opeens het virus in Europa te zijn.

Italie, Spanje,..

We zagen beelden van overstelpte ziekenhuizen en kerken die het aantal doden niet meer konden bijhouden.

En opeens gingen alle grenzen dicht.

Opeens was het virus niet meer ver-van-mijn-bed maar was het overal.

We mochten niks meer, alle winkels gingen dicht, scholen sloten, alleen naar de winkel voor voeding was nog toegelaten.

Iederen bleef braaf binnen en als je al eens buiten ging werd je argwanend bekeken.

Iedereen leek bang om hallo of goedendag te zeggen.

We voelden ons schuldig om naar buiten te gaan.

Ook bij ons in Belgie kregen we ontzettende cijfers te horen.

Gelukkig had ik in deze periode maar 1 vriend die positief getest werd op Covid en die gelukkig hersteld is.

Ondertussen zijn we een paar maanden verder.

De saga van de mondmaskers die onze overheid ons beloofde en die maar niet kwamen is ondertussen voorbij.

De cijfers en statistieken gingen de goede kant op en dus kwamen er versoepelingen.

We mochten terug naar onze winkel naar keuze, ook als die een paar kilometer verder was .

Week na week gingen andere winkels, zwemaden, cinema's weer open.

Het was een prachtig voorjaar en een warme zomer, en we dachten dat het voorbij was, we waren klaar voor back to normal.

Toen kregen we hier in het Antwerpse een 'piekje' in de besmettingen en werd een avondklok ingesteld.

Door mijn job ben ik een 'braaf' kindje dat s' nachts toch nog op weg mag zijn,

De ene avond zag ik nog -alles is voorbij feestjes-- en de volgende avond was alles dicht , geen geluid te horen..

Antwerpen kwam er bovenop, maar daarna gingen in september  de scholen open... en kwamen de reizigers terug.

Cijfers weer omhoog.

In oktober ook nog de kotstudenten.

Die hun bubbel thuis ,in de jeugdvereniging, op de trein en op kot hebben.

Natuurlijk, want je bent maar één keer jong .

Er bovenop hadden we ook nog een regeringswissel.

Waardoor de noodregering geen verstrengingen meer invoerde, en de nieuwe regering rustig de tijd nam om zich in te werken.

En toen begonnen ook nog eens al onze regeringen een eigen beleid te voeren.

Niet goed voor de besmettingscijfers..

De tweede golf werd een pijl.

Daardoor zitten we nu in een soort lockdown die eerst niemand een lockdown wou noemen en die ook nu--nog--geen echte lockdown is.

We zitten in een corona-barometer saga, alhoewel..?

Wat wel duidelijk is ,

This is not the end,

This is not even the beginning of the end.

But , perhaps, is the end of the beginning..

Wordt vervolgd...