Ik heb nog wat verlof dus trek ik er nog eens op uit.

Toch altijd een beetje tegendraads kies ik om niet zoals de trekvogels naar het zuiden te reizen, maar terug een vlucht te kiezen richting noord op zoek naar mooie herfstkleuren.

Tijdens mijn vorig tripje heb ik genoten van de boot- en treinreizen in Finland.

Comfortabel, verzorgd en steeds , tot op de minuut ,op tijd.

Dus wil ik dat graag nog eens doen en voeg ik er wat grensoverschrijdend gedrag aan toe.

Ik gebruik de ferry tussen Finland en Zweden als een soort hop-on hop-off en ga de ene dag op verkenning in Finland, de andere in Zweden.

Door de nog steeds veranderende toegangsregeltjes in de verschillende landen blijft een reisje binnen Europa avontuurlijker dan vroeger een reis naar de andere kant van de wereld.

Maar het is gelukt!

Ik mocht Belgie buiten en hier binnen.

Ik ben dus terug in Helsinki en klaar voor mijn eerste nacht op de Viking XPRS.

Nacht aan boord tot voor de kust van Estland en dan terug naar Helsinki voor het ontbijtbuffet.

Het voelt als thuiskomen.

De meeste van jullie weten dat ik een droomjob heb.

Ik ga iedere dag fluitend naar mijn werk en al zingend terug naar huis.

Maar dit is nog leuker!!

Morgen een dagje Helsinki, dan naar Turku en daar s' avonds de boot op naar Zweden.

Stockholm, here I come!

We reden toen naar Noorwegen, Zweden , Finland en keerden terug via Polen;

Het werd een prachtige rit met goed weer en nog beter gezelschap, en ergens is het daar allemaal begonnen...

Waar was dat mooie plekje ..?

Nog steeds op zoek..

Mijn broer is aan het toeren in scandinavie en ik heb nog wat verlof.

Dus lijkt het ons wel leuk  om elkaar voor een paar dagen te ontmoeten in Helsinki.

Ik haal mijn lufthansa miles and more kaart nog eens boven en een paar dagen later stap ik in Helsinki uit het vliegtuig.

We logeren in het Scandic Grand Marina hotel , een tophotel op een topligging.

We gaan een dag de klassiekers van Helsinki bekijken.

Ons russisch schiereiland, de vismarkt, de esplanadi, de mannerheimintie, het senaatsplein, het nieuwe cultureel centrum;

Finland heeft nog maar net zijn grenzen voor gevaccineerde toeristen geopend en er zijn er nog bijna geen.

Het is ook snikheet, 34 graden;

Dus besluiten we de volgende dag een cruise over de Baltische zee te maken.

We varen heen en weer tot voor de kust van Estland.

Onderweg genieten van het zonnedek, het optreden in de bar, het uitzicht en het buffet..

Echte toeristen zijn er ook hier niet.

Deze 'cruise' wordt door de finnen nog steeds gebruikt als een dagje uit, geombineerd met alcohol shoppen.

De volgende dag nemen we afscheid;

We hebben allebei niet de gewoonte om lang op dezelfde plaats te blijven.

Ik heb een vakantieticket van de finse spoorwegen gekocht voor vijf dagen onbeperkt rijden.

De finse spoorwegen hebben een aantal nachttreinen en hogesnelheidstreinen.

De Pendolino treinen rijden tot 220 km per uur en zijn ook mooi om te zien.

Ik begin met een daguitstap naar Lappeenranta.

Lappeenranta heeft volgens de boekjes de mooiste jachthaven van Finland, er is een oud fort en sedert enkele jaren ook het grootste zandkasteel van het land.

Het blijkt een tof stadje,alles wat in het boek stond is er, maar het is er ook bloedheet.

Mijn telefoon-fototoestel laat me een paar keer weten dat dit echt wel te warm is.

Ik maak nog eens een cruise 'nacht aan boord' en de volgende dag een dagje Helsinki.

 s' Avonds neem ik de nachttrein naar Rovaniemi.

Ik wil een paar stadjes onderweg bezoeken , dus om 5u40 sta ik op het perron van Oulu.

Oulu zou de grootste stad in het noorden van Finland zijn?

Toen ik er rondwandelde waren er vooral taxi's te zien en tieners die aan het eind van hun nachtje-door waren.

Toch een zeer klein, mooi oud centrum en ik heb mijn foto van "het beeld van de politieman".

Een paar uur later neem ik de trein naar Kemi.

Een stadje waar je in de winter naar het ijshotel kan gaan.

Het kan nu ook, in een soort frigobox bij 34 graden, maar daar pas ik voor.

De rest van de bezienswaardigheden kan op één foto, dus ik geniet in de plaatselijke bibliotheek van de airco en het gratis internet tot ik naar mijn trein naar Rovaniemi kan.

Rovaniemi ligt zowat op de poolcirkel.

Eigenlijk is hier niks te zien, want het is een moderne stad

Je komt hier voor het noorderlicht in de winter--staat nog op mijn to-do-list

En voor het speciale licht tijdens de zomernachten.

Er is een kerk en een bekende-fotogenieke brug.

En de affiche in de lokale Mc Donalds.

Toen ik en mijn broer hier in 2009 voorbijkwamen hing die er ook al.

Hopelijk zijn de hamburgers verser.

Het is de hoofdstad van Transsylvanie en 10 keer groter dan mini maar prachtig Shighisoara.

Mijn verwachtigen waren hooggespannen omdat mijn gastheer in Shighisoara zei dat ik blijkbaar het beste voor het laatst bewaard had??

Ik logeer in een nieuw hotel, het a la carte ontbijt is ook al ver boven wat je ervan verwacht, de citadel is inderdaad sprookjesachtig..en toch wordt het nog beter volgens mijn gastheer, want "Brasov heeft het allemaal"?

Ik sta dus ruim op tijd op het perron van het ook al mini station van Shighisoara.

Ik heb nu een ticket voor een stukje met de internationale trein Wenen- Bucharest.

De trein is te laat.

Er zijn geen aankondigingen,, geen schermen, maar wel andere reizigers , en iedereen wacht.

Er komen tijdens het uur dat we staan te wachten trouwens geen andere treinen.

Dus verkeerdelijk op de verkeerde trein stappen , de kans is klein.

Deze trein heeft zelfs een restaurant wagon met schappelijke prijzen .

Brasov is dus inderdaad een bezoek waard.

Het heeft  ondertussen ook voor jullie het herkenbare mooie oude centrum, met , ik ben er ook nog niet geweest, maar volgens mij meer terrasjes dan de oktoberfeesten in Munchen.

Wat het speciaal maakt is dat je er urenlange wandelingen kan gaan maken in de bossen, alle richtingen uit.

En dat het in de winter ook een skicentrum is.

Je hebt hier wel op geenenkel moment het idee dat je in een grote stad bent, behalve vanop het uitzichtpunt boven op de berg.

Morgen terug naar Bucharest.

Roemenie was een mooi land, zeer betaalbaar, vriendelijke en extreem snelle service.

Een aanrader!

Het heeft een benedenstad en een bovenstad.

De bovenstad , met citadel , is Werelderfgoed.

Sighisoara zou ook de geboortestad van Drakula zijn, dus voor het eerst zijn er --weliswaar zeer weinig--souvenirs te koop.

Je kan het geboortehuis bezoeken en iets gaan eten op het terras van de familie Drakula.

 Verder zijn er alleen maar borden van --hier is Dracula nooit binnen geweest--met--ze zijn hier katholiek--een kruisteken op de buitenmuur.

De citadel is zoals ik ondertussen gewoon ben , zeer fotogeniek.

Ik logeer in de bovenstad in een fonkelnieuw hotel waar zelfs de kast nog naar het nieuw ruikt.

Zoals overal in Roemenie alles bijzonder afgewerkt met oog voor details.

Zo heb ik een douchevloer met mozaik en een wastafel geinstalleerd op het onderstel van een oude Singer naaimachine.

Ook hier komt het toerisme maar langzaam op gang.

In de week bijna niemand , in het weekend wat meer, maar vooral roemeense toeristen.

Het a la carte ontbijt wordt geserveerd vanaf 8u30.

Ik vind dat zeer laat, zij vinden het zeer vroeg.

Wie in ieder geval wel vroeg uit de veren kan zijn de bedieners van de lokale kerken.

De kerk vlak naast mijn kamertje luidt al de klok om 6 uur s'morgens, daarna nog eens om 7u30 en om 8 uur nog eens.

Ik heb dus geen moeite om op tijd aan het ontbijt te zitten.

Het is een grote , drukke stad , de tweede grootste van het land, een universiteitsstad ook.

Ook hier mooie gebouwen en parken.

Roemenie heeft in iedere stad zowat op iedere hoek een kerk staan en ze zijn goed beklant ook.

Dit verlengde weekend vierden de orthodoxen Pinksteren.

Toch nog wat corona maatregelen , dus het aantal bezoekers in de kerk is beperkt.

Zo was blijkbaar het quotum voor de grote ortodoxe kathedraal al bereikt met de voorgangers van de dienst alleen al.

Dus stonden de gelovigen maar buiten op het grote plein.

De extreem dikke auto's van Oradea zijn hier niet meer te zien.

Zou die dan toch verkregen zijn door grensoverschrijdende handel met Hongarije?

In Roemenie zijn er wel opvallend veel winkels met tweedehandskleding en schoenen.

Blijkbaar geven ze hun geld liever uit aan koffie, ijsjes en terrasjes.

Niet echt op de toerische route, maar volgens mijn reisboek wel de moeite waard, vooral s' nachts , zo staat het er..

Na Sibiu, 'werelderfgoed' , en Timisoara, 'het kleine Wenen' , is dit een stadje in --ik schrijf het maar gewoon over -- secessiestijl.

Nooit van gehoord, maar het is ook mooi.

Vaak heb je voor een reis een idee van hoe het land gaat zijn.

En zoals zo vaak is ook Roemenie niet wat ik ervan gedacht had.

Roemenie heeft duidelijk een lange en rijke geschiedenis.

En het is zeker niet een van de armste landen van Europa.

De Europese en de Roemeense vlag zijn overal en met dat geld zijn hier mooie dingen gedaan.

Blijkbaar hebben ze al de zeer dure auto's die ze tijdens de pandemie nergens in Europa verkocht kregen hier komen brengen.

Ofwel hebben ze allemaal de lotto gewonnen of is er toch zeer veel geld te verdienen in de bouw.

De gemiddelde Roemeen doet het werk al lang niet meer zelf.

Daarvoor hebben ze hier Indiers??

De modale Roemeen is verslaafd aan koffie gezien het aantal koffiegelegenheden.

En ook ijsjes, taarten en ander gebak vinden vele afnemers.

Terrasjes zijn overal en goed beklant.

En s'avonds , als ze niet op het terras zitten , schuift de jeugd in lange rijen aan aan de Mc Donalds en aan de 24 uur apotheek.

Oradea heeft dus een mooie binnenstad , een grote citadel en een prachtig klooster.

Van Sibiu tot Arad reis ik met de internationale trein naar Budapest.

Wagon 235 was makkelijk te vinden , er waren maar twee wagons.

Bijna geen reizigers , nog een gevolg van de pandemie?

Een rustige rit dus.

In Arad, keurig op tijd , stap ik uit de trein.

En daar begint het.

Mijn volgende , lokale trein, staat niet op het bord.

Ik laat mijn ticket zien aan iemand in spoorweguniform.

Ze kijkt ook op het bord, neemt me dan mee naar haar bureau, begint rond te bellen.

Ik begrijp dat mijn trein vandaag niet rijdt.

Ik moet naar het loket beneden.

Daar krijg ik een officiele stempel dat ik een andere trein mag nemen.

Die vertrekt 15 minuten vroeger!

Ik dus naar het perron.

De trein staat er al, weer twee wagonnetjes.

De conducteur wuift, stap maar al in..

Weer een trein met twee wagonnetjes, "iets ouder "dan de vorige, maar ik heb een luxe coupe voor zes voor mij alleen.

Bij nader inzien heb ik zelfs heel de trein voor mij alleen., er zijn verder geen reizigers.

Ik ga dus zitten en maak me op voor een zeer speciale rit.

Buiten staat de conducteur te bellen.

Mijn roemeens is niks , maar ik begrijp locomotief, locomotief...

Hij wijst naar mij , hoor hem nog eens locomotief zeggen , dan taxi, nog eens locomotief...en dan explicare...

De conducteur klopt op het raam, ik moet weer uit de trein.

Hij maakt me duidelijk dat deze trein ook niet zal rjden, ik moet wachten op de volgende , binnen anderhalf uur.

Gelegenheid dus tot wat sightseeing in Arad .

Anderhalf uur later is er een trein , heb ik medereizigers en vertekt de trein een kwartier te laat.

Het voelt als thuis...

Timisoara wordt 'het kleine Wenen ' genoemd, en ook 'de stad van parken en tuinen'.

Het echte Wenen staat nog op mijn to-do lijstje, maar dit is in ieder geval een mooi stadje.

Heel mooie pleinen ,veel terrasjes, prachtige parken, mooie gebouwen.

Langs de rivier zijn er zo'n 40 km wandel- en fietspaden aangelegd.

En voor wie niet zo sportief is, er is ook nog de bateau-mouche die je van het ene terras naar het andere vaart.

Het leven is goed in Timisoara!

Tijd om wat meer van het land te verkennen.

De corona pandemie is nog niet voorbij, maar we zijn hopelijk op de goede weg.

Meer en meer mensen hebben een vaccin gekregen , ik ook.

Met dank aan de ensemble-2 study van Johnson & Johnson en het ITG.

Reizen was lang niet mogelijk , dus heb ik eindeloos veel wandelingetjes gemaakt in het park van Brasschaat.

De lente de zomer zien worden ,daarna de herfst, de winter en weer de lente.

Mooi ons park , maar na een jaar ben je dus rond.

Dus, volledig gevaccineerd begonnen aan het grot-syndroom te werken.

Zo noemen de wetenschappers het, terug wennen aan sociale contacten, meer mensen zien , en voor mij, reizen.

Rustig begonnen met een dagtrip naar Charlerloi, Brussel, een paar dagtrips naar Luxemburg, eens naar Aken , eens naar Trier.

Dat ging goed , dus tijd om er nog eens uit te vliegen.

Ik was nog nooit in Roemenie, het is niet ver en je mag er zonder test binnen als je gevaccineerd bent.

Ik dus een ticket gekocht naar Bucharest.

Er is hier een beetje oud, er is een beetje nieuw.

Zoals in de meeste voormalige sovjetstaten zijn er brede straten , gigantische gebouwen, veel groen, veel parken en veel bankjes.

Bucharest heeft ook een metro , da's dus handig.

Het is goed weer en de mensen zijn vriendelijk.

Meer moet dat niet zijn!!

Er werd bericht dat er ergens op een markt in China een nieuwe ziekte was uitgebroken.

Tsja,als je weet dat Chinezen de reputatie hebben alles op te eten behalve de poten van de tafel.

En dat ze de wereld record houder zijn van de meest vreemde dingen te eten om onder andere hun viriliteit een boost te geven, zijnde botten van tijgers, schubben van pangolins, ..

Ze zijn ook met heel veel en wonen soms zeer dicht bij elkaar.

Nog een factor om ziektes te krijgen en te verspreiden.

We dachten dus dat dit iets van en voor de chinezen was en keken geinteresseerd toe toen ze steden isoleerden en een ziekenhuis bouwden in 10 dagen.

We lachten erom en maakten grapjes over hoelang het hier duurt om een Lange Wapper of zoiets te bouwen.

Maar terwijl we China volgden bleek opeens het virus in Europa te zijn.

Italie, Spanje,..

We zagen beelden van overstelpte ziekenhuizen en kerken die het aantal doden niet meer konden bijhouden.

En opeens gingen alle grenzen dicht.

Opeens was het virus niet meer ver-van-mijn-bed maar was het overal.

We mochten niks meer, alle winkels gingen dicht, scholen sloten, alleen naar de winkel voor voeding was nog toegelaten.

Iederen bleef braaf binnen en als je al eens buiten ging werd je argwanend bekeken.

Iedereen leek bang om hallo of goedendag te zeggen.

We voelden ons schuldig om naar buiten te gaan.

Ook bij ons in Belgie kregen we ontzettende cijfers te horen.

Gelukkig had ik in deze periode maar 1 vriend die positief getest werd op Covid en die gelukkig hersteld is.

Ondertussen zijn we een paar maanden verder.

De saga van de mondmaskers die onze overheid ons beloofde en die maar niet kwamen is ondertussen voorbij.

De cijfers en statistieken gingen de goede kant op en dus kwamen er versoepelingen.

We mochten terug naar onze winkel naar keuze, ook als die een paar kilometer verder was .

Week na week gingen andere winkels, zwemaden, cinema's weer open.

Het was een prachtig voorjaar en een warme zomer, en we dachten dat het voorbij was, we waren klaar voor back to normal.

Toen kregen we hier in het Antwerpse een 'piekje' in de besmettingen en werd een avondklok ingesteld.

Door mijn job ben ik een 'braaf' kindje dat s' nachts toch nog op weg mag zijn,

De ene avond zag ik nog -alles is voorbij feestjes-- en de volgende avond was alles dicht , geen geluid te horen..

Antwerpen kwam er bovenop, maar daarna gingen in september  de scholen open... en kwamen de reizigers terug.

Cijfers weer omhoog.

In oktober ook nog de kotstudenten.

Die hun bubbel thuis ,in de jeugdvereniging, op de trein en op kot hebben.

Natuurlijk, want je bent maar één keer jong .

Er bovenop hadden we ook nog een regeringswissel.

Waardoor de noodregering geen verstrengingen meer invoerde, en de nieuwe regering rustig de tijd nam om zich in te werken.

En toen begonnen ook nog eens al onze regeringen een eigen beleid te voeren.

Niet goed voor de besmettingscijfers..

De tweede golf werd een pijl.

Daardoor zitten we nu in een soort lockdown die eerst niemand een lockdown wou noemen en die ook nu--nog--geen echte lockdown is.

We zitten in een corona-barometer saga, alhoewel..?

Wat wel duidelijk is ,

This is not the end,

This is not even the beginning of the end.

But , perhaps, is the end of the beginning..

Wordt vervolgd...

Na de rust van Loja vind ik het er vooral druk.

In Loja was geen toerist te zien, hier zijn dan wel geen bussen chinezen , maar toch overal toeristen.

Er zijn ook honderden souvenirwinkeltjes waar je kleurrijke sjaals, mutsen, hoeden, aardewerk kan kopen..

Ik logeer in een zeer mooie possada  en ga nog eens een heerlijke menu ejecutivo eten.

Bij zo'n 'dagschotel' heb je keus tussen 2 soorten soep, tussen zo'n 5 hoofdschotels met vis, vlees of kip, en daarbij krijg je dan ook nog een drankje en een nagerecht.

De porties zijn groot en voedzaam,  in de bergen moet je goed eten , zijn vers klaargemaakt en kosten 2 of 2,5 dollar.

Met een volle maag ziet alles er natuurlijk beter uit.

Hoe meer ik ronddwaal door de straatjes , hoe meer mooie plekjes ik ontdek.

Cuenca heeft ook , op wandelafstand van het centrum ,een archeologische site :Pumapungo, een oude inca stad.

Men heeft de site wat interessanter gemaakt door ook een park aan te leggen met de groenten en planten zoals ze ook gebruikt en gekweekt werden door de inca's.

Het begint te regenen, dus naar het museum ernaast met de archeologische vondsten.

Mooie dingen, die inca's konden er wat van!

In hetzelfde museum is ook het etnografisch museum waar alle etnische groepen van Ecuador aan bod komen.

Van sommige stammen zijn er nog slechts 10.000 mensen over.

Van iedere groep is er duidelijk uitleg over hun geloof , hun kleding en hun feestdagen.

Ik ben het meest onder de indruk van de grote tentoonstelling over de Shuar tribe en hun 'shrunken heads'.

Beneden is er nog een tijdelijke tentoonstelling over India .

Prachtige beelden van de belangrijkste goden ,mooi patchwerk ,een paar zeer oude poorten en muziekinstrumenten.

Het is ondertussen al lang terug droog en zonnig .

Dus ga ik terug naar het centrale plein en geniet van een lekker ijsje.

Overdag zo'n 20 gr , s'nachts wat frisser.

Het is er vergeleken met Guayaquil heerlijk rustig rondwandelen .

De stad is ergens in de 16de eeuw door een spanjaard gesticht en de stadspoort staat er nog altijd.

Ook in het centrum nog veel gebouwen uit die tijd.

En dan is er ook nog het Jipiro park.

Een park waar je met een bootje kan varen , met een treintje kan rijden,met een paard kan gaan rijden, iets eten, drinken.

Speciaal eraan is dat men hier replica's gebouwd heeft van bekende gebouwen.

Zo is er een kopie van de tempel van Palenco, een eifeltoren, een chinese pagode, een Basilius kathedraal, een moskee, een boedistische tempel.

Het zal wel toeval geweest zijn , maar net als ik aan de Big Ben kom begint het te regenen...

Vandaag naar de kapper geweest, nog eens een menu del dia gaan eten, en daarna nog wat rondgewandeld langs de vele pleintjes en kerken.

Mooie kerken ,met veel goud en veel gelovigen, zoals altijd in zuid amerika.

Maar toch , het valt me op dat er vandaag toch wel heel vaak een kerkdienst is.

Om 7-8-9-10-11-12 uur...

En de gelovigen staan tot buiten toe aan te schuiven???

Dan merk ik dat iedereen met een zwart kruisje op zijn voorhoofd rondloopt.

Het is aswoensdag!

Ik was er al eens in 2010 ,achter op een GS Adventure van BMW.

Mijn broer aan het stuur, en ik dus achterop, op de beste plaats, rondkijken en genieten!

Een memorabel ritje was dat .

Helemaal van New York naar Buenos Aires.

Een rit met de A van Avontuur, en de J van Je maakt eens heel wat mee!

Ecuador ligt op de evenaar, dus ik dacht dat het er zeer warm ging zijn.

Maar was ik blij met mijn dikke gekregen fleece toen ik op de evenaarslijn stond!

Het monument waar wij officieel van noord naar zuid en van winter naar zomer reden lag hoog in de bergen en het was er koud .

Het was een land waar we meestal 'in de wolken' reden en we regelmatig terecht kwamen in een hotelletje waar men geen spaans begreep en het internet maar bepaalde uren van de dag werkte.

Tijd om nog eens terug te gaan ..

Ik vlieg met KLM naar Guayaquil .

Het begint al spannend, want het waait in Belgie en dus is 'mogelijk' het treinverkeer verstoord.

Thalys en Shinkansen zijn niet echt synoniemen..

Op Schiphol is het druk,ik ben juist op tijd aan de gate om in te stappen.

Op de vlucht krijgen we 3 keer te eten ,maar er wordt vooral wijn, veel wijn, heel veel wijn  gedronken.

En in deze mondiale wereld kan je het dus meemaken dat je in een nederlands vliegtuig een flesje wijn uit zuid afrika krijgt ,waarop een taxfree bandje van maleisie zit, en dat je dan aan je mongoolse buurman moet vragen om je te helpen het open te maken..

Na nog een korte tussenlanding in Quito zijn we 14 uur later in Guayaquil.

In deze luchthaven moet iedereen onder streng toezicht "zijn voeten vegen" aan een desinfecterende mat om ziektes bij de bananenteelt te voorkomen.

Er staan ook wat grote borden met info over het coronavirus.

Voor een keer heb ik een taxi besteld en ik krijg al direct van mijn knappe chauffeur --met 5 kinderen--een briefing over waar het veilig is en waar niet.

Guayaquil is de grootste havenstad van Ecuador en ligt dus op zeeniveau.

Het is er warm en zwoel dus ga ik wandelen langs de Malecon 2000.

Ik ga ook nog naar Iguana park, naar de wijk Las Penas en beklim de trappen van Cerro Santa Ana.

Daarna koop ik een Metrovia kaart en rij eens naar de busterminal.

De busterminal is zeer groot en zeer druk, op het gelijkvloers zijn de kantoortjes van 112 verschillende busmaatschappijen en komen de bussen aan.

Op het eerste en tweede verdiep vertrekken de bussen.

Natuurlijk zijn er ook veel winkeltjes , en verschillende foodcourts.

Terug in de stad zie ik de carnavalstoet , ze hebben hier beter weer dan in Aalst.

Vorige nacht heeft het geregend, dus was het vandaag nog wat plakkeriger.

Ik dus terug naar de Malecon zoveel mogelijk schaduw opgezocht, en af en toe een shopping mall en museum ,airco kan zalig zijn!!

Yokohama is een havenstad op een half uurtje rijden van Tokyo.

Het is er aangenaam wandelen langs Tokyo bay.

Er is een pretpark, een ijspiste, een landmark tower, de grootste chinese wijk van japan.

Je kan een havenrondvaart maken of vanaf de passagiersterminal genieten van het uitzicht.

Hoewel hier ook zo'n 5 miljoen mensen wonen is het hier veel rustiger en aangemaner dan in Tokyo.

Morgen terug naar huis.

Het zal weer wennen zijn.

Geen shinkansen treinen meer die op tijd rijden , luxueus zijn, met free wifi en verwarmde WC.

Geen hotelkamers meer met slippers, kamerjas, en literflessen shampoo ..

Geen ekiben maaltijden voor op de trein of bestelautomaten aan het restaurant.

Geen winkeltje meer op het perron waar geen personeel aanwezig is , en waar men er dus van uit gaat dat je correct je aankopen scant en die dan ook nog eens correct betaalt.

De supermarkt werkt trouwens op hetzelfde systeem vermits de kassa's niet aan de uitgang staan maar ergens binnenin.

Japan waar er rekening wordt gehouden met de medemens.

Waar de persoon die op de rij voor je zit in de trein ,zich eerst omdraait en vraagt of het niet stoort als hij zijn stoel wat achterover laat leunen.

Waar niemand belt of lawaai maakt op de trein,metro.

Het land waar alles georganiseerd is.

Van het in en uitstappen in de trein tot en met de daklozenopvang.

En wat ik natuurlijk ook weer ga missen is de vriendelijkheid van de japanner.

Je bent hier dus echt welkom als toerist.

Niet alleen zijn er de 'toeristenprijzen' voor de japan railpas..(voor een japanner zou ons tripje zo'n 4 keer duurder zijn).

Maar de houding van de japanners zelf.

Overal werden we vriendelijk geholpen , kwamen ze zelf vragen of ze ons konden helpen.

Lieten ze ons voorgaan.

Hielpen ze ons bij het gebruik van een automaat.

Bedankten en bogen ze voor ons voor alles en nog wat..

En ja, natuurlijk bogen wij met hun mee..