Ondertussen weten jullie al hoe laat het is als jullie een mailtje van mij krijgen.

We zijn er nog eens mee weg.

Vorige woensdag na 't werk naar Duinkerke gereden.

Daar overnacht en ' s morgens de ferry naar Dover.

Even een inlevingsmoment gehad hoe het moet zijn als je , zeg maar , als Pakistani, al je geld hebt uitgegeven om met een vrachtwagen tot Duinkerke te geraken.

Als je al in Duinkerke geraakt bent, want da's al een rot-eind van Pakistan.

Hoe ' t voelt om in de kou en in de stromende regen te staan wachten op de boot die komen moet.

Dan , damn!!, tot de ontdekking komen dat men voor de verkeerde boot geboekt heeft.

Uiteindelijk toch op de boot geraakt.

De boot vertrekt en je denkt, is dat wat ik daar zie Dover?

Nee, t' is nog maar Calais..

Na 2 uur, eindelijk, The White Cliffs of Dover, in een stralende zon!

Voor mij was het een beetje een mijlpaal, één van die plekken die je toch eens gezien moet hebben?

Dicht bij huis maar daarom niet minder mooi.

Daarna mijn eerste rit door Engeland.

Al de clichés waren er , de plots opkomende mist, de golvende hellingen met schaapjes , de 18-19de eeuwse mansions met de bakstenen schoorstenen.

't Was genieten!

Mijn chauffeur en de GPS brachten ons veilig door de file's tot in de cargo buurt van Londen Heathrow.

Terminal 5 van Heathrow valt best mee.

Ik 'genoot' er van mijn eerste warme pint!

Vandaag is de moto normaal naar JFK , New York verstuurd.

Morgen vliegen wij er naartoe.

Maandag hopen we dat de douane open is, Colombus Day in Amerika.

En dan begint het echte werk!

Het is nog een heel eind naar Buenos Aires!!