Na een paar zalige dagen door wondermooi Texas vandaag een rustdag, en morgen ook.
Mijn chauffeur is morgen de mekanieker van dienst.
Hij vervangt de olie van de moto, en controleert verder alles aan de moto, remmen, banden.;
Er komt zelfs een soort computertest aan te pas.
Nogal technisch..
Verder hebben we vandaag onze laatste inkopen gedaan.
Deet , ontsmettingsmiddel, nog wat medicijnen , motorolie..
We moesten ook nog op zoek naar een nieuw toetsenbord voor de laptop.
We hebben een oprolbaar exemplaar gevonden.
Hopelijk houdt de rubber het vol tot in Zuid Amerika.
Verder herschikken we onze bagage, halen de money-belt boven.
De kaart van de USA mag weg.
Mexico en Midden Amerika worden onze volgende kaarten.
De verzekering voor de meeste landen in Midden en Zuid Amerika hadden we al gekregen bij Farley in Michigan.
De verzekering voor Mexico hebben we nu ook.
Blijft nog die voor Belize, Nicaragua, El Salvador en Colombia.
Te regelen aan de grens.
We zijn ook al bezig met de verscheping van de moto en onszelf , van Panama naar Colombia.
Daar zal ook wel niemand klaar staan met een mooie 4-kleurenfolder om ons te helpen.
Zorgen voor later.
Eerst zaterdag de ingangsprocedure voor Mexico.
Niet zo'n eenvoudige grensovergang.
Maar we zijn er klaar voor..
De banden zijn ondertussen opgewarmd.
En ja, we zullen voorzichtig zijn.
Waarschijnlijk dus geen cantina bezoeken s ' avonds , hoogstens een biertje kopen in een lokaal Pemex benzinestation.
Ik ga later wel naar de lokale cantina in Brasschaat!
Ik denk dat ''het'' uiteindelijk wel zal meevallen in Mexico.
Statistisch moet er toch meer kans zijn dat je omvergereden wordt door een camioneiri-muy-sportivo , dan dat je in een vuurgevecht tussen drugkartels terecht komt?
We zijn de lijn Acapulco-Veracruz gepasseerd, vanaf hier is dus alles weer nieuw voor mij In 2007 waren we niet verder geraakt. Toen was heel de streek rond Villahermosa ondergelopen door de vele orkanen. Dit jaar is het ons dus wel gelukt. De streek van villahermosa , de provincie Tabasco ,heeft ieder jaar wel zijn deel van overstromingen. De laatste zware orkaan hier was begin oktober. Ze waren dus nog druk bezig de bruggen en wegen te herstellen. Heel de streek ligt hier zowat op zeeniveau. Je rijdt heel de dag door één groot moeras. Geen herfstkleuren hier. Wel mooi, weelderig groen , palmen, bananenbomen, waterlelies , ibissen ,roofvogels, grote libellen en heel veel muggen!! De koeien wandelen regelmatig eens tot in het water om af te koelen. De honden liggen in de schaduw te wachten tot de avond. Het is hier één grote sauna! Villahermosa is nogal een grote stad. De volgende dag verder gereden via Ciudad Del Carmen naar Campeche. Een mooie rit langs witte stranden met palmbomen en heel veel pelikanen. Campeche is een klein stadje, maar wel mooi gerestaureerd. Ze hebben er zelfs nog een omwalling uit de tijd van de spanjaarden. De binnenstad is mooi en gezellig om in rond te wandelen. Vandaag zijn we tot in Merida gereden. Een iets korter rit vandaag. Dus hebben we onszelf eens getrakteerd op een buffetje in de lokale Hyatt. Fantastisch lekker eten , vooral de deserts!
We redden ons hier dus wel in Mexico. De mensen zijn heel vriendelijk. Mexico is in die paar jaar hard vooruitgegaan. De benzinepompen Pemex zijn nog steeds uitgebaat door de staat. Dat geeft vaste prijzen , met bediening aan de pomp. En ja, nog steeds, ik betaal en Herbert krijgt het wisselgeld terug. Aan de benzinepompen is meestal ook een OKKO winkeltje , waar je koffie, frisdrank en kleine hapjes kan krijgen. Steeds zeer hygienisch en er zijn ook altijd propere WC's. Dat helpt een reiziger natuurlijk al een heel eind op weg.
Gisteren naar Chitchen Itza geweest. Heel mooi! Na de Grote Tempel van de Maja's doorgereden naar de Grote Tempel van het Toerisme, Cancun. Cancun , de Zona Hotelleria en de Riviera de Maja. Hadden de Maja's dat eens kunnen zien... Nu zijn we in Chetumal, een stadje net voor de grens van Belize.
Belize is een speciaal landje. In heel Midden Amerika spreekt men spaans, hier engels. Dit is voormalig Britisch Honduras, de beeltenis van de Queen of England staat hier nog steeds op de muntjes. Er wordt wel rechts gereden. Aan de grens een paar motorijders leren kennen uit El Salvador. We zijn uitgenodigd om iets te komen drinken in El Salvador. De aankoop van een verzekering ging vlot, de ontsmetting van de moto en de rest van de grensprocedure ook. In Belize wonen er negers die allemaal op de bus schijnen te wachten. De meeste huizen staan op palen. We zitten hier nu echt in de Carraiben, dus alles is tropisch groen.
We zijn eens tot in Belmopan gereden, de articifiele hoofdstad. Er woont bijna niemand , dus konden we vrij gemakkelijk rijden tot vlak voor het hoofdpostkantoor van Belize. Het parlement en het hoofdkwartier van de politie zitten op hetzelfde kleine pleintje.
Ook eens tot aan de wereldberoemde Belize Zoo gereden. Eén van dé highlights van Belize. Helaas , gesloten tot 1 december wegens de doortocht van een orkaan.
De binnenstad van Belice City lag er maar verkommerd bij. Geen plek dus om s' avonds eens weg te gaan.
Het valt op dat zowat alles te koop staat in Belize. De huizen , de auto's , de gronden. Veel winkels gesloten en verlaten.
Belize, een speciaal landje met een speciale sfeer. Bovendien met een exclusief bier 'Belikin' , het enige bier in Belize. Dat ben ik nu aan het proeven. Schol!!
Een laatste mailtje uit Mexico. We zijn op weg naar Guatemala. We zijn nog even de archeologische site van Palenque gaan bekijken , en het mooie stadje San Cristobal de Los Casas. We zijn hier nu in Chiapas state. Na dagen in de vlakte zijn we nu in de bergen. Dit is ook-nog steeds- de streek van de Zapatisten. In een dorpje vlakbij Paleque hebben we de fedrale politie gemaskerd en tot de tanden bewapend zien klaarstaan voor een inval. Ik hoop dat die mensen dat ook niet tot hun 65 moeten doen. Dit is ook nog echt indianengebied. Kleine huisjes, het lokale restaurant bestaat uit 1 grote frigo en een houten vloer. Iedereen verkoopt ook benzine in bussen van alle formaten. Kwaliteit niet verzekerd. Morgen wacht ons dus een nieuwe grensovergang. En nog meer bergen en topes (vluchtheuvels). Maar ook , gelukkig, nog steeds goed weer!!
Groetjes uit Quetzaltenango! De grensovergang is heel vlot verlopen. Moto laten ontsmetten. Moto uitvoeren uit Mexico. Moto invoeren in Guatemala. En dan nog wat stempeltjes in onze paspoorten. Heel vlot gegaan en heel correct. Onze resterende peso's gewisseld op straat voor Quetzales.
Guatemala is een heel mooi land. We hebben heel de dag op zowat 2000 à 2500 meter hoogte gereden. De mensen zijn heel vriendelijk. Ook hier zijn overal flessen bezine te koop. De huizen zijn verzorgd. Bij vele is er een proper betonnetje waarop ze hun mais drogen. Ze kweken ook bloemkolen, tomaten , ananans.
De mensen zijn zeer verzorgd gekleed, de vrouwen in die prachtige gekleurde kleren. Natuurlijk rijdt het hier ook vol met de typische chickenbussen , ook levendige kleuren en ambiance met de busbegeleiders. Coleur local genoeg, en ook de muziek ambiente, en de geuren... Een fantastisch land!
De bankautomaten werken niet , toch niet voor onze kaarten. Dus maar geld gewisseld. Daarvoor moet je eerst aanschuiven. Dan wordt je identiteit genoteerd, je wisselkoers berekend. Daarvan krijg je een papiertje. Daarmee gaan je aan een ander loket aanschuiven. Daar krijg je dan Quetzales. Allemaal heel correct met een afschrifje erbij. En veilg, er staan 2 mannen met een machinegeweer in de bank.
We zijn hier al fantastisch lekkere taart gaan eten, en lekkere kip. In het restaurant wordt de deur voor je opengehouden. En bij t 'buitengaan wuift de manager je uit.
We zijn nu in Midden Amerika en volgen de Panamerican verder naar het zuiden.
Brasschaat--Buenos Aires 10/10/2010--28/01/2011-El Salvador
Groetjes uit San Miguel , El Salvador! Gisteren door de bergen van Guatemala. Het was er koud en mistig op meer dan 3000 meter hoogte--9 graden. Voorbij Lake Attilan dus en daarna dwars door Guatemala city. Heel veel shoppingcenters , grote cinema's, fastfood ,de lokale BMW, Porche, Jeep dealers gezien. In het benzinestation waar we tankten verkochten ze zelfs Baltika 7 --een russich biertje; Deze morgen naar de grens met el Salvador. Een chaotische overgang , midden van een amrkt, vol stilstaande , maar ook bewegende stalletjes; Uit en invoeren van de moto kostte zoals gewoonlijk een paar uur tijd, en heel wat zweet. Vandaag zitten we maar op 150 meter hoogte, dus 36 gr warm.
El Salvador is ook mooi en tropisch. De bergen zijn wat minder hoog dan in Guatemala , maar we zitten toch weer een ietsje zuidelijker , dus weelderige natuur. Hier geen benzine te koop langs de weg; Wel een levend gordeldier, wat leguanen en --ook-nog-levende kippen.
Nog een verschil met Guatemala. Hier hebben alle huizen een afsluiting, met een poort, en meestal nog een metalen poort, zodat je niks kan zien. In tegenstelling tot Guatemala waar geen politie te zien was, behalve in de bank , is hier het leger, de politie en het veiligheidspersoneel hier overal. Vandaag bvb naar het WC geweest in een benzinestation waar de deur bewaakt werd door iemand met een Uzi. Vandaag ook dwars door San Salvador, de hoofdstad , geren. Opeens reden we midden in een markt en moest ik weer te voet gaan kijken waar we met de moto doorkonden. In El Salvador weer geen sloppenwijken gezien , wel Burger King, Mc Donalds,Shopping centra, wildwaterparken. En we werden gefotografeerd met de GSM vanuit rijdende auto's. Ook niks nieuws.
Ook hier in San Miguel overal mooie hotels, karaoke bars , chique restaurants. En bovenal , weer zeer vriendelijke mensen. Ze helpen je oversteken , proberen wat engels te spreken.
El Salvador viel dus goed mee; Morgen naar Honduras!
Groetjes uit Managua, Nicaragua! Voor Honduras waren we gewaarschuwd. Iedereen die er doorrijdt , en je moet er wel door, wordt tegengehouden door de "'politie"' .De grensovergang zelf was al een moeilijke. Ons Belgisch inschrijvingsbewijs heeft geen vervaldatum, bovendien hebben we maar één exemplaar. Dit in tegenstelling blijkbaar met dat in Honduras; Maar misschien als we iets extra betaalden?? Het moet ook wel moeilijk zijn voor de douanebeambte. Probeer maar te begrijpen wat er op dat papier staat als je geen nedelands kent; Er staat bvb op zitplaatsen 2 . kleur onbekend. Enfin , rond de middag hadden we al onze benodigde stempels en papieren. Ondanks en niet dankzij allerlei ''helpers''. Oef! Klaar voor de 160 kilometer PanAm door Honduras! Tot 100 meter verder. Controle. Klaar , nog eens 300 meter. Terug van de moto. Vijf kilometer verder--politiestop. We hebben geen veiligheidskegel bij. Zo'n grote rode die ze op straat zetten. Volgens deze politiemensen in Honduras verplicht voor moto's. We moeten een boete betalen. Veel gediscuteer tot we hun uitnodigen om samen terug te rijden tot de grenspost. Dan is het toch niet meer nodig.
Honduras is een mooi bergachtig,tropisch land. Weinig landbouw, geen fabrieken zoals in El Salvador. Men voert hier veel pulpa ( inktvis ) uit. En er is wat eco-toerisme. Dit is het land waar veel zeeschildpadden aan land komen. De mensen zijn vriendelijk en we vinden zonder problemen een proper hotel. s' Avonds is er overal feest.
Deze morgen richting Nicaragua. De grens ging heel vlot. Wat entreegeld voor onszelf , een verzekering voor de moto en wat heen en weer geloop van de douane naar de politie en terug , een toeristentaks. Maar alles zeer vlot. Op twee uur was alles Ok. In Nicaragua nog veel ranches, veel ruiters , sommige op een wit paard, maar ik heb toch gekozen voor een rit op de moto. Ook al rijstvelden gezien , koffieplantages. En veel grote 4*4 wagens. Nicaragua is volgens de statistieken het armste land van de Amerika's. Het meer van Managua hebben we ook al gezien. Vanavond dus in de hoofdstad. Momenteel zijn ze buiten heel veel vuurwerk aan het afschieten. Het wordt hier al kerstsfeer!!
Groetjes uit Costa Rica! We zijn nu de ''bananenrepublieken'' uit. Officieel toch. Zelf vind ik ons terecht gekomen in Little Afrika. Alles is hier minder goed geregeld dan in de vorige vier landjes Guatemala, El Salvador; Honduras en Nicaragua. Het is hier minder proper; Alles is voorzien voor Amerikaanse toeristen. Alles kan je eventueel ook betalen in dollars, hier en daar spreken ze Engels. Het is hier wel duurder dan in Amerika ,en je krijgt weinig waar voor je geld. Minder dan de vorige landen dus. Wel een prachtige weelderige natuur. Een echt dik regenwoud , met dus een saunagevoel gezien de vochtigheid en de temperatuur. Ze hebben hier ook een housingboom gehad , en nu dus hun eigen real-estate crisis; Bijna alles met zeezicht staat te koop, ook de grote resorts. Vandaag was de Panamerican Highway afgeloten door landslides. We moeten dus omrijden langs de kustweg. Gelukkig voor ons was die vorig jaar geasfalteerd. Toch hebben we ook heel wat modder gezien. Maar nog steeds geen regen!
Hola Amigo's! De laatste dag in Costa Rica was zwaar. Veel ondergelopen wegen. Ik moest oa door een rivier waden die de weg kruiste, maar dan naast de brug wegens te gevaarlijk en teveel stroming op de brug. Terwijl probeerde Herbert de moto veilig naar de overkant te rijden tussen de camions die toch nog volle gas reden en hopen dat er onder water nog een brug was en geen putten. Nog uren staan water lekken aan de Panamese grens tijdens de grensprocedure. We moesten daar een papier tekenen dat we niet binnen een periode van 3 maand terugkomen naar Costa Rica; Er rest ons dus maar één weg meer , naar Zuid Amerika.
In Panama nog urenlange tropische storm. Heel traagjes en met alle fluo aan die we bijhebben toch in een hotel geraakt.. Gelukkig was het regen van 20 gr warm , maar onze kleren zijn toch een paar dagen nat gebleven; Eerste dag in Panama dus ook één om snel te vergeten.
Panama is nog maar eens anders. Veel minder dichtbebost dan Costa Rica , maar natuurlijk wel heel warm en vochtig; Het zit er vol negers en hier en daar staat er zelfs een moskee. Maar het triestisgste is dat ze me regelmatig probeerden verkeerd terug te geven.
Dat was dus het laatste land van Midden Amerika. We zijn het Panama Kanaal overgereden iets boven de stad. Een prachtig gezicht , de grote schepen diep beneden in de kloof onder ons. Helaas mochten we niet stoppen voor een mooie foto. Bovendien waren we op zoek naar de luchthaven. Geloof het of niet , maar er staat geenenkele richtingaanwijzer naar Tocumen, de internationale luchthaven. Na veel vragen en veel zweet eindelijk toch gevonden; Little Afrika!! Naar de cargo, want in Panama loopt de weg dood; We moeten over het Darien Gap en moeten dus een luchtbrug organiseren voor ons en voor de moto. Het spaans dat ze in Panama spreken , daar verstaan we niks van , hun engels is nog erger. Maar dan blijkt dat er een rus werkt op de cargo. Dus hadden we een tolk en een gids.
Gisteren hebben we de moto mogen binnenleveren, hebben we een vliegtuigticket voor onszelf geboekt en een hotel in bogota. Vandaag zijn we naar Colombia gevlogen; We logeren helemaal in het centrum. Morgen gaan we proberen de moto af te halen bij de verschepingsfirma , de moto proberen door de douane te krijgen. En ergens proberen een verzekering voorde moot te kopen.
We hebben dus een paar rustdagen.. Enfin , we zijn in Zuid Amerika!!
Na Bogota , met zijn fastfoodketen die Kokoriko heet, en een die Kikiriko heet, waar je dus kip kan eten.
Bogota, waar je Duvel, Leffe, Hoegaarden, Stella en verse Leonidas kan kopen.
Bogota, waar alles en nog veel meer is, en dan is er ''Buiten Bogota''
Een andere wereld.
Een wereld met koetjes in de wei, bruine wollige in de bergen, grijze met een bult in de tropen.
Veel bergen, veel hotelletjes, veel restaurants.
Colombia is een motoland, maar dan wel de lichtere modellen dan de onze.
Colombia heeft tolwegen ,maar deze zijn gratis voor moto's.
Herbert kan dus iedere keer zijn rijkunst bewijzen op de smalle rijstrook, want berekend op een 125 cc brommertje.
In dit land is de politie en het leger je beste vriend.
Zowat iedere militair en politieman steekt zijn duim op om ons succes te wensen.
Heel af en toe laten ze ons stoppen om Herbert de hand te schudden.
Nog geenenkele controle gehad.
Bussen en auto's worden wel grondig gecontrolleerd.
Door de overvloedige regenval die ze hier gehad hebben , is zowat heel het land uitgeroepen tot rampgebied.
Daardoor konden we niet over de bergen naar Venezuela,maar zijn we het dal van de Magdalena rivier gevolgd.
Ook mooi!!
Dwars door het tropisch regenwoud tot aan de Atlantische oceaan.
Weer in de Carraiben dus.
Helemaal in het noorden tegen de grens met Venezuela is er een kleine enclave van moslims.
Nogal schokkend om dames te zien in een lang kleed , na al die diep uitgesneden decolletes en hoge hakken.
Over het drinken van bier en het eten van varken waren ze niet zo strikt.
Maar 't kan er ook slechter uitgezien hebben door 't vele water in de straten.
Gisteren ,zaterdag , een poging gewaagd om naar Venezuela te rijden
Vlotte grensprocedure.
Voor ons toch.
Helaas was de douane in 't weekend gesloten voor buitenlanders.
We zouden dus moeten wachten tot maandag voor we de moto tijdelijk konden invoeren.
Dat hebben we niet gedaan.
In dit eerste dorpje stond ook al alles onder water, benzinepompen , huizen.
Dus om in een grote plas water te zitten wachten , op een dieet van bonen in tomatensaus uit blik..
We hebben beslist om zoals dat heet--het roer om te gooien --en terug te rijden.
Zelfs in het Paradijs van Hugo Chavez is hier en daar de noodtoestand uitgeroepen.
Maar we hebben wel een beetje geholpen door toch een uitgangstaks te betalen en twee cola's te drinken.
Van de 15 km Venezuela die ik gezien heb onthou ik de grote ,oude Amerikaanse auto's, de vriendelijke mensen , allemaal behulpzaam, echt waar, de verschrikkelijke slechte staat van de weg, het vele water...
Maar dat zegt natuurlijk niks over de rest van het land.
Misschien kom ik er nog wel eens terug
We zijn nu dus terug in Colombia, en rijden ook nu weer door het dal van de Magdalena rivier.
Volgens onze informatie zijn er ook langs de kust veel problemen met het water en aardverschuivingen.
We proberen dus zo zuidelijk mogelijk de bergen van de Andes in te rijden.
Die moeten we uiteindelijk toch in op weg naar Ecuador.
Ik kreeg heel wat vragen , dus hier wat antwoorden.
Van Colombiaanse koffie krijg je mooie zwarte ogen, en hij is lekker sterk.
In het noorden van Colombia kweekt men vooral vee.
Heel grote ranches daar.
Maar ze winnen er ook aardolie, aardgas, palmolie.
Veel water en tropisch daar.
In de tropen heb je in iedere hotelkamer een huis-gekko, da's een groen diertje dat met zijn zuignapjes langs de muren en het plafond loopt om vliegjes te vangen.
Loopt nooit over je lakens en is stil.
Er zit er ook altijd maar één.
In de tropen is er nooit koud water , en ook geen warm water.
Wat uit de kraan komt is op buitentemperatuur, dus meestal een aangename 32 graden.
Buiten tegen het raam zit er meestal een zeer grote, mooie sprinkhaan.
Zo van ' t formaat dat niet meer in mijn handpalm past.
Helemaal in ' t noorden komt de Andes tot aan de Caraibische zee.
Daar staat het vol met toeristische resorts.
Bij helder weer kan je van daaruit zelfs Pico Bolivar zien, een berg met eeuwige sneeuw, met op de voorgrond palmbomen.
In het zuiden wordt meer mais en suikerriet gekweekt.
En ook koffie natuurlijk.
In sommige tuintjes gaat het leger zoeken naar nog andere plantjes.
Die schijnen zelfs onder autozetels te groeien.
We zijn in Cali geweest voor onderhoud van de moto.
Cali, vroeger een no-go stad door de drugsmaffia, nu de uitgangsstad van Colombia.
We zijn nu in Ipiales, net voor de grens met Equador.
We slapen nu op 3000 meter hoogte.
De andes is nog steeds even mooi en indrukwekkend als vroeger.
Weer even aanpassen , eergisteren op 0 meter, gisteren nog op 1000 meter.
Vanaf vandaag weer een dekentje.
Voorlopig zijn we goed weggekomen met al de overstromingen hier.
Gisteren nog Kameraad Chavez op de TV gezien.
Hij was live aan t' bellen met Raoul Castro , de broer van..
Blijkbaar maakt die ook lange zinnen, want Chavez kreeg er geen woord tussen.
Wat wel voor hem spreekt, hij heeft zijn presidentieel paleis--deels -- opengesteld voor de slachtoffers van de overstromingen.
Vandaag de evenaar bereikt! Nog een mijlpaal!! We zijn nu in het zuidelijke halfrond. Vandaag zijn we overgegaan van de herfst naar de lente. Nog 17 dagen en voor ons begint hier de zomer! Alles OK..
Ecuador heeft wat van een communistisch land. bij 't binnenrijden van de stad een groot monument. Een permanente kermis in iedere iets grotere stad.Heel veel samen-zijn-we-sterk spreuken langs de weg. 'De bomen leveren ons zuivere lucht, hou het water rein'.. Het heeft ook wat katholiek. Veel grote en nieuwe kerken, veel dorpen met een uitvergroot Christusbeeld boven op de berg.
Ecuador is goedkoper dan Colombia, en ze rijden er veel rustiger. Iedereen is hier " in de wolken". We zijn nooit lager geweest dan 2000 meter. Meestal tussen 3000 en 3500 meter. Dat vole je als je inspanningen doet.
Ecuador heeft veel vulkanen en hoge bergen. helaas is een staalblauwe hemel hier een zeldzaamheid. en de vergezichten zijn toch te weids voor de foto. Koude temperatuur en mist, maar onvergetelijke indrukken. Bij het evenaarmonument bvb waren we helemaal alleen. En de lokale bewoners kwamen ons feliciteren en ons de hand schudden dat we zover geraakt waren. We hebben er een cola gedronken om het te vieren.
Koffie in Ecuador is ofwel een volle tas water of een volle tas melk. Daar kan je dan --naar smaak--oploskoffie--100% Colombiaans --aan toevoegen. Ontbijt is zeer uitgebreid , met koffie, fruitsap , yoghurt, brood met geitenkaas , en een warme schotel met rijst, aardappeels, vlees , groentjes; s'Morgens vertrek je dus al met een volle maag.
De andere maaltijden zijn bijna niet te verkrijgen zonder soep. Kippensoep met kippepootjes (de tenen ) bvb. en die liggen er niet in voor de smaak. zo bleek op de lokale markt , waar je diezelfde teentjes als brochette kon krijgen. Het eten zelf is wel lekker, en goedkoop. En het is altijd veel , dus je eet ervan wat je lust.
De hotels zijn met warm en koud water, en met een warm dekentje voor s' nachts. Ook niet duur trouwens. alles is hier heel verzorgd. Veel nieuwe huizen en alle tereinwagens. maar ook , vooral in de bergen ,nog veel traditioneel geklede mensen. Met poncho, een zwarte hoed en veelkleurige kleren. Iedereen is vriendelijk en hun spaans is al heel wat begrijpelijker.
Ecuador was dus een meevaller. We zijn nu in het zuiden, vlakbij Loja. Morgen halen we normaal de grens en gaan we naar Peru.
Groetjes uit Houston , Texas!
Ola Amigo's!
Groetjes uit Veracruz!!
We zijn de lijn Acapulco-Veracruz gepasseerd, vanaf hier is dus alles weer nieuw voor mij
Gisteren naar Chitchen Itza geweest.
Belize is een speciaal landje.
Een laatste mailtje uit Mexico.
Foto's USA- Canada-Mexico-Belize--2010
Groetjes uit Quetzaltenango!
Groetjes uit San Miguel , El Salvador!
Groetjes uit Managua, Nicaragua!
Groetjes uit Costa Rica!
Hola Amigo's!
Foto's Guatemala-El Salvador-Honduras-Nicaragua-Costa Rica-Panama 2010
Ons weekendje Bogota zit erop.
Na Bogota , met zijn fastfoodketen die Kokoriko heet, en een die Kikiriko heet, waar je dus kip kan eten.
Ik kreeg heel wat vragen , dus hier wat antwoorden.
Ecuador heeft wat van een communistisch land.
Foto's Colombia-Ecuador 2010
