Ola Amigo's! We zijn nu bijna in Puerto Mountt, het einde van de Panamarican Highway. We waren aan de grens met Peru , waar we uren aan de grens gestaan hebben omdat de douane in staking was Het schept een band , 9 uur aan de grens samen met een paar duizend Peruanen en Chilenen. Wij stonden er voor ons plezier, de anderen moesten ergens zijn. We waren ook nog bij de gelukkigen , de auto's werden doorgelaten à rato van één per uur. Ocharme de voetgangers in de volle zon.. De sfeer bleef plezant. We waren in Arica voor de nacht, een bankautomaat en een hotel. We waren in Iquique voor onze bandenwissel. We waren in Antofagasta voor een bezoek aan de mall. Net boven Antofagasta kruisten we de steenbokskeerkring, net eronder hadden we onze fotostop aan " mano en la desierto". In Caldera hadden we ons klein lieflijk vissersdorpje dag. Copiapo voorbij. In La Serena onze beach ervaring. Zuidelijk van Santiago verandert het landschap volkomen. Na meer dan 2000 km door de woestijn reden we door weiden , bossen en wijngaarden. Vorige nacht waren we in Los Angeles, een stadje hard getroffen door de aardbeving van februari dit jaar. En , verrassing, daar op de Plaza Des Armas , de Fenix 2 capsule waarmee de mijnwerkers hier uit de mijn bij Copiapo gered werden. Een klein ijzeren capsulletje, maakte een zeer diepe indruk op mij. Chili blijft voor mij een vreemd land. Ze houden van Duitsland, maar hun organisatie blijft een ramp. Van de verkeersborden krijg je hier een punthoofd! En zoals gezegd, iedereen houdt zich hier aan de regels en aan de wet. Een BTW briefje voor benzine,WC, koffie.. Wennen voor een Belg. Nog steeds stralend weer.
