Bogota, waar je Duvel, Leffe, Hoegaarden, Stella en verse Leonidas kan kopen.

Bogota, waar alles en nog veel meer is, en dan is er ''Buiten Bogota''

Een andere wereld.

Een wereld met koetjes in de wei, bruine wollige in de bergen, grijze met een bult in de tropen.

Veel bergen, veel hotelletjes, veel restaurants.

Colombia is een motoland, maar dan wel de lichtere modellen dan de onze.

Colombia heeft tolwegen ,maar deze zijn gratis voor moto's.

Herbert kan dus iedere keer zijn rijkunst bewijzen op de smalle rijstrook, want berekend op een 125 cc brommertje.

In dit land is de politie en het leger je beste vriend.

Zowat iedere militair en politieman steekt zijn duim op om ons succes te wensen.

Heel af en toe laten ze ons stoppen om Herbert de hand te schudden.

Nog geenenkele controle gehad.

Bussen en auto's worden wel grondig gecontrolleerd.

Door de overvloedige regenval die ze hier gehad hebben , is zowat heel het land uitgeroepen tot rampgebied.

Daardoor konden we niet over de bergen naar Venezuela,maar zijn we het dal van de Magdalena rivier gevolgd.

Ook mooi!!

Dwars door het tropisch regenwoud tot aan de Atlantische oceaan.

Weer in de Carraiben dus.

Helemaal in het noorden tegen de grens met Venezuela is er een kleine enclave van moslims.

Nogal schokkend om dames te zien in een lang kleed , na al die diep uitgesneden decolletes en hoge hakken.

Over het drinken van bier en het eten van varken waren ze niet zo strikt.

Maar 't kan er ook slechter uitgezien hebben door 't vele water in de straten.

Gisteren ,zaterdag , een poging gewaagd om naar Venezuela te rijden

Vlotte grensprocedure.

Voor ons toch.

Helaas was de douane in 't weekend gesloten voor buitenlanders.

We zouden dus moeten wachten tot maandag voor we de moto tijdelijk konden invoeren.

Dat hebben we niet gedaan.

In dit eerste dorpje stond ook al alles onder water, benzinepompen , huizen.

Dus om in een grote plas water te zitten wachten , op een dieet van bonen in tomatensaus uit blik..

We hebben beslist om zoals dat heet--het roer om te gooien --en terug te rijden.

Zelfs in het Paradijs van Hugo Chavez is hier en daar de noodtoestand uitgeroepen.

Maar we hebben wel een beetje geholpen door toch een uitgangstaks te betalen en twee cola's te drinken.

Van de 15 km Venezuela die ik gezien heb onthou ik de grote ,oude Amerikaanse auto's, de vriendelijke mensen , allemaal behulpzaam, echt waar, de verschrikkelijke slechte staat van de weg, het vele water...

Maar dat zegt natuurlijk niks over de rest van het land.

Misschien kom ik er nog wel eens terug

We zijn nu dus terug in Colombia, en rijden ook nu weer door het dal van de Magdalena rivier.

Volgens onze informatie zijn er ook langs de kust veel problemen met het water en aardverschuivingen.

We proberen dus zo zuidelijk mogelijk de bergen van de Andes in te rijden.

Die moeten we uiteindelijk toch in op weg naar Ecuador.

Zelf hebben we nog bijna geen regen gehad.

We hopen dat het zo blijft.