Na Bogota , met zijn fastfoodketen die Kokoriko heet, en een die Kikiriko heet, waar je dus kip kan eten.
Bogota, waar je Duvel, Leffe, Hoegaarden, Stella en verse Leonidas kan kopen.
Bogota, waar alles en nog veel meer is, en dan is er ''Buiten Bogota''
Een andere wereld.
Een wereld met koetjes in de wei, bruine wollige in de bergen, grijze met een bult in de tropen.
Veel bergen, veel hotelletjes, veel restaurants.
Colombia is een motoland, maar dan wel de lichtere modellen dan de onze.
Colombia heeft tolwegen ,maar deze zijn gratis voor moto's.
Herbert kan dus iedere keer zijn rijkunst bewijzen op de smalle rijstrook, want berekend op een 125 cc brommertje.
In dit land is de politie en het leger je beste vriend.
Zowat iedere militair en politieman steekt zijn duim op om ons succes te wensen.
Heel af en toe laten ze ons stoppen om Herbert de hand te schudden.
Nog geenenkele controle gehad.
Bussen en auto's worden wel grondig gecontrolleerd.
Door de overvloedige regenval die ze hier gehad hebben , is zowat heel het land uitgeroepen tot rampgebied.
Daardoor konden we niet over de bergen naar Venezuela,maar zijn we het dal van de Magdalena rivier gevolgd.
Ook mooi!!
Dwars door het tropisch regenwoud tot aan de Atlantische oceaan.
Weer in de Carraiben dus.
Helemaal in het noorden tegen de grens met Venezuela is er een kleine enclave van moslims.
Nogal schokkend om dames te zien in een lang kleed , na al die diep uitgesneden decolletes en hoge hakken.
Over het drinken van bier en het eten van varken waren ze niet zo strikt.
Maar 't kan er ook slechter uitgezien hebben door 't vele water in de straten.
Gisteren ,zaterdag , een poging gewaagd om naar Venezuela te rijden
Vlotte grensprocedure.
Voor ons toch.
Helaas was de douane in 't weekend gesloten voor buitenlanders.
We zouden dus moeten wachten tot maandag voor we de moto tijdelijk konden invoeren.
Dat hebben we niet gedaan.
In dit eerste dorpje stond ook al alles onder water, benzinepompen , huizen.
Dus om in een grote plas water te zitten wachten , op een dieet van bonen in tomatensaus uit blik..
We hebben beslist om zoals dat heet--het roer om te gooien --en terug te rijden.
Zelfs in het Paradijs van Hugo Chavez is hier en daar de noodtoestand uitgeroepen.
Maar we hebben wel een beetje geholpen door toch een uitgangstaks te betalen en twee cola's te drinken.
Van de 15 km Venezuela die ik gezien heb onthou ik de grote ,oude Amerikaanse auto's, de vriendelijke mensen , allemaal behulpzaam, echt waar, de verschrikkelijke slechte staat van de weg, het vele water...
Maar dat zegt natuurlijk niks over de rest van het land.
Misschien kom ik er nog wel eens terug
We zijn nu dus terug in Colombia, en rijden ook nu weer door het dal van de Magdalena rivier.
Volgens onze informatie zijn er ook langs de kust veel problemen met het water en aardverschuivingen.
We proberen dus zo zuidelijk mogelijk de bergen van de Andes in te rijden.
Die moeten we uiteindelijk toch in op weg naar Ecuador.
Hola Amigo's! De laatste dag in Costa Rica was zwaar. Veel ondergelopen wegen. Ik moest oa door een rivier waden die de weg kruiste, maar dan naast de brug wegens te gevaarlijk en teveel stroming op de brug. Terwijl probeerde Herbert de moto veilig naar de overkant te rijden tussen de camions die toch nog volle gas reden en hopen dat er onder water nog een brug was en geen putten. Nog uren staan water lekken aan de Panamese grens tijdens de grensprocedure. We moesten daar een papier tekenen dat we niet binnen een periode van 3 maand terugkomen naar Costa Rica; Er rest ons dus maar één weg meer , naar Zuid Amerika.
In Panama nog urenlange tropische storm. Heel traagjes en met alle fluo aan die we bijhebben toch in een hotel geraakt.. Gelukkig was het regen van 20 gr warm , maar onze kleren zijn toch een paar dagen nat gebleven; Eerste dag in Panama dus ook één om snel te vergeten.
Panama is nog maar eens anders. Veel minder dichtbebost dan Costa Rica , maar natuurlijk wel heel warm en vochtig; Het zit er vol negers en hier en daar staat er zelfs een moskee. Maar het triestisgste is dat ze me regelmatig probeerden verkeerd terug te geven.
Dat was dus het laatste land van Midden Amerika. We zijn het Panama Kanaal overgereden iets boven de stad. Een prachtig gezicht , de grote schepen diep beneden in de kloof onder ons. Helaas mochten we niet stoppen voor een mooie foto. Bovendien waren we op zoek naar de luchthaven. Geloof het of niet , maar er staat geenenkele richtingaanwijzer naar Tocumen, de internationale luchthaven. Na veel vragen en veel zweet eindelijk toch gevonden; Little Afrika!! Naar de cargo, want in Panama loopt de weg dood; We moeten over het Darien Gap en moeten dus een luchtbrug organiseren voor ons en voor de moto. Het spaans dat ze in Panama spreken , daar verstaan we niks van , hun engels is nog erger. Maar dan blijkt dat er een rus werkt op de cargo. Dus hadden we een tolk en een gids.
Gisteren hebben we de moto mogen binnenleveren, hebben we een vliegtuigticket voor onszelf geboekt en een hotel in bogota. Vandaag zijn we naar Colombia gevlogen; We logeren helemaal in het centrum. Morgen gaan we proberen de moto af te halen bij de verschepingsfirma , de moto proberen door de douane te krijgen. En ergens proberen een verzekering voorde moot te kopen.
We hebben dus een paar rustdagen.. Enfin , we zijn in Zuid Amerika!!
Groetjes uit Costa Rica! We zijn nu de ''bananenrepublieken'' uit. Officieel toch. Zelf vind ik ons terecht gekomen in Little Afrika. Alles is hier minder goed geregeld dan in de vorige vier landjes Guatemala, El Salvador; Honduras en Nicaragua. Het is hier minder proper; Alles is voorzien voor Amerikaanse toeristen. Alles kan je eventueel ook betalen in dollars, hier en daar spreken ze Engels. Het is hier wel duurder dan in Amerika ,en je krijgt weinig waar voor je geld. Minder dan de vorige landen dus. Wel een prachtige weelderige natuur. Een echt dik regenwoud , met dus een saunagevoel gezien de vochtigheid en de temperatuur. Ze hebben hier ook een housingboom gehad , en nu dus hun eigen real-estate crisis; Bijna alles met zeezicht staat te koop, ook de grote resorts. Vandaag was de Panamerican Highway afgeloten door landslides. We moeten dus omrijden langs de kustweg. Gelukkig voor ons was die vorig jaar geasfalteerd. Toch hebben we ook heel wat modder gezien. Maar nog steeds geen regen!
Groetjes uit Managua, Nicaragua! Voor Honduras waren we gewaarschuwd. Iedereen die er doorrijdt , en je moet er wel door, wordt tegengehouden door de "'politie"' .De grensovergang zelf was al een moeilijke. Ons Belgisch inschrijvingsbewijs heeft geen vervaldatum, bovendien hebben we maar één exemplaar. Dit in tegenstelling blijkbaar met dat in Honduras; Maar misschien als we iets extra betaalden?? Het moet ook wel moeilijk zijn voor de douanebeambte. Probeer maar te begrijpen wat er op dat papier staat als je geen nedelands kent; Er staat bvb op zitplaatsen 2 . kleur onbekend. Enfin , rond de middag hadden we al onze benodigde stempels en papieren. Ondanks en niet dankzij allerlei ''helpers''. Oef! Klaar voor de 160 kilometer PanAm door Honduras! Tot 100 meter verder. Controle. Klaar , nog eens 300 meter. Terug van de moto. Vijf kilometer verder--politiestop. We hebben geen veiligheidskegel bij. Zo'n grote rode die ze op straat zetten. Volgens deze politiemensen in Honduras verplicht voor moto's. We moeten een boete betalen. Veel gediscuteer tot we hun uitnodigen om samen terug te rijden tot de grenspost. Dan is het toch niet meer nodig.
Honduras is een mooi bergachtig,tropisch land. Weinig landbouw, geen fabrieken zoals in El Salvador. Men voert hier veel pulpa ( inktvis ) uit. En er is wat eco-toerisme. Dit is het land waar veel zeeschildpadden aan land komen. De mensen zijn vriendelijk en we vinden zonder problemen een proper hotel. s' Avonds is er overal feest.
Deze morgen richting Nicaragua. De grens ging heel vlot. Wat entreegeld voor onszelf , een verzekering voor de moto en wat heen en weer geloop van de douane naar de politie en terug , een toeristentaks. Maar alles zeer vlot. Op twee uur was alles Ok. In Nicaragua nog veel ranches, veel ruiters , sommige op een wit paard, maar ik heb toch gekozen voor een rit op de moto. Ook al rijstvelden gezien , koffieplantages. En veel grote 4*4 wagens. Nicaragua is volgens de statistieken het armste land van de Amerika's. Het meer van Managua hebben we ook al gezien. Vanavond dus in de hoofdstad. Momenteel zijn ze buiten heel veel vuurwerk aan het afschieten. Het wordt hier al kerstsfeer!!
Brasschaat--Buenos Aires 10/10/2010--28/01/2011-El Salvador
Groetjes uit San Miguel , El Salvador! Gisteren door de bergen van Guatemala. Het was er koud en mistig op meer dan 3000 meter hoogte--9 graden. Voorbij Lake Attilan dus en daarna dwars door Guatemala city. Heel veel shoppingcenters , grote cinema's, fastfood ,de lokale BMW, Porche, Jeep dealers gezien. In het benzinestation waar we tankten verkochten ze zelfs Baltika 7 --een russich biertje; Deze morgen naar de grens met el Salvador. Een chaotische overgang , midden van een amrkt, vol stilstaande , maar ook bewegende stalletjes; Uit en invoeren van de moto kostte zoals gewoonlijk een paar uur tijd, en heel wat zweet. Vandaag zitten we maar op 150 meter hoogte, dus 36 gr warm.
El Salvador is ook mooi en tropisch. De bergen zijn wat minder hoog dan in Guatemala , maar we zitten toch weer een ietsje zuidelijker , dus weelderige natuur. Hier geen benzine te koop langs de weg; Wel een levend gordeldier, wat leguanen en --ook-nog-levende kippen.
Nog een verschil met Guatemala. Hier hebben alle huizen een afsluiting, met een poort, en meestal nog een metalen poort, zodat je niks kan zien. In tegenstelling tot Guatemala waar geen politie te zien was, behalve in de bank , is hier het leger, de politie en het veiligheidspersoneel hier overal. Vandaag bvb naar het WC geweest in een benzinestation waar de deur bewaakt werd door iemand met een Uzi. Vandaag ook dwars door San Salvador, de hoofdstad , geren. Opeens reden we midden in een markt en moest ik weer te voet gaan kijken waar we met de moto doorkonden. In El Salvador weer geen sloppenwijken gezien , wel Burger King, Mc Donalds,Shopping centra, wildwaterparken. En we werden gefotografeerd met de GSM vanuit rijdende auto's. Ook niks nieuws.
Ook hier in San Miguel overal mooie hotels, karaoke bars , chique restaurants. En bovenal , weer zeer vriendelijke mensen. Ze helpen je oversteken , proberen wat engels te spreken.
El Salvador viel dus goed mee; Morgen naar Honduras!
Groetjes uit Quetzaltenango! De grensovergang is heel vlot verlopen. Moto laten ontsmetten. Moto uitvoeren uit Mexico. Moto invoeren in Guatemala. En dan nog wat stempeltjes in onze paspoorten. Heel vlot gegaan en heel correct. Onze resterende peso's gewisseld op straat voor Quetzales.
Guatemala is een heel mooi land. We hebben heel de dag op zowat 2000 à 2500 meter hoogte gereden. De mensen zijn heel vriendelijk. Ook hier zijn overal flessen bezine te koop. De huizen zijn verzorgd. Bij vele is er een proper betonnetje waarop ze hun mais drogen. Ze kweken ook bloemkolen, tomaten , ananans.
De mensen zijn zeer verzorgd gekleed, de vrouwen in die prachtige gekleurde kleren. Natuurlijk rijdt het hier ook vol met de typische chickenbussen , ook levendige kleuren en ambiance met de busbegeleiders. Coleur local genoeg, en ook de muziek ambiente, en de geuren... Een fantastisch land!
De bankautomaten werken niet , toch niet voor onze kaarten. Dus maar geld gewisseld. Daarvoor moet je eerst aanschuiven. Dan wordt je identiteit genoteerd, je wisselkoers berekend. Daarvan krijg je een papiertje. Daarmee gaan je aan een ander loket aanschuiven. Daar krijg je dan Quetzales. Allemaal heel correct met een afschrifje erbij. En veilg, er staan 2 mannen met een machinegeweer in de bank.
We zijn hier al fantastisch lekkere taart gaan eten, en lekkere kip. In het restaurant wordt de deur voor je opengehouden. En bij t 'buitengaan wuift de manager je uit.
We zijn nu in Midden Amerika en volgen de Panamerican verder naar het zuiden.
Een laatste mailtje uit Mexico. We zijn op weg naar Guatemala. We zijn nog even de archeologische site van Palenque gaan bekijken , en het mooie stadje San Cristobal de Los Casas. We zijn hier nu in Chiapas state. Na dagen in de vlakte zijn we nu in de bergen. Dit is ook-nog steeds- de streek van de Zapatisten. In een dorpje vlakbij Paleque hebben we de fedrale politie gemaskerd en tot de tanden bewapend zien klaarstaan voor een inval. Ik hoop dat die mensen dat ook niet tot hun 65 moeten doen. Dit is ook nog echt indianengebied. Kleine huisjes, het lokale restaurant bestaat uit 1 grote frigo en een houten vloer. Iedereen verkoopt ook benzine in bussen van alle formaten. Kwaliteit niet verzekerd. Morgen wacht ons dus een nieuwe grensovergang. En nog meer bergen en topes (vluchtheuvels). Maar ook , gelukkig, nog steeds goed weer!!
Belize is een speciaal landje. In heel Midden Amerika spreekt men spaans, hier engels. Dit is voormalig Britisch Honduras, de beeltenis van de Queen of England staat hier nog steeds op de muntjes. Er wordt wel rechts gereden. Aan de grens een paar motorijders leren kennen uit El Salvador. We zijn uitgenodigd om iets te komen drinken in El Salvador. De aankoop van een verzekering ging vlot, de ontsmetting van de moto en de rest van de grensprocedure ook. In Belize wonen er negers die allemaal op de bus schijnen te wachten. De meeste huizen staan op palen. We zitten hier nu echt in de Carraiben, dus alles is tropisch groen.
We zijn eens tot in Belmopan gereden, de articifiele hoofdstad. Er woont bijna niemand , dus konden we vrij gemakkelijk rijden tot vlak voor het hoofdpostkantoor van Belize. Het parlement en het hoofdkwartier van de politie zitten op hetzelfde kleine pleintje.
Ook eens tot aan de wereldberoemde Belize Zoo gereden. Eén van dé highlights van Belize. Helaas , gesloten tot 1 december wegens de doortocht van een orkaan.
De binnenstad van Belice City lag er maar verkommerd bij. Geen plek dus om s' avonds eens weg te gaan.
Het valt op dat zowat alles te koop staat in Belize. De huizen , de auto's , de gronden. Veel winkels gesloten en verlaten.
Belize, een speciaal landje met een speciale sfeer. Bovendien met een exclusief bier 'Belikin' , het enige bier in Belize. Dat ben ik nu aan het proeven. Schol!!
Gisteren naar Chitchen Itza geweest. Heel mooi! Na de Grote Tempel van de Maja's doorgereden naar de Grote Tempel van het Toerisme, Cancun. Cancun , de Zona Hotelleria en de Riviera de Maja. Hadden de Maja's dat eens kunnen zien... Nu zijn we in Chetumal, een stadje net voor de grens van Belize.
We zijn de lijn Acapulco-Veracruz gepasseerd, vanaf hier is dus alles weer nieuw voor mij In 2007 waren we niet verder geraakt. Toen was heel de streek rond Villahermosa ondergelopen door de vele orkanen. Dit jaar is het ons dus wel gelukt. De streek van villahermosa , de provincie Tabasco ,heeft ieder jaar wel zijn deel van overstromingen. De laatste zware orkaan hier was begin oktober. Ze waren dus nog druk bezig de bruggen en wegen te herstellen. Heel de streek ligt hier zowat op zeeniveau. Je rijdt heel de dag door één groot moeras. Geen herfstkleuren hier. Wel mooi, weelderig groen , palmen, bananenbomen, waterlelies , ibissen ,roofvogels, grote libellen en heel veel muggen!! De koeien wandelen regelmatig eens tot in het water om af te koelen. De honden liggen in de schaduw te wachten tot de avond. Het is hier één grote sauna! Villahermosa is nogal een grote stad. De volgende dag verder gereden via Ciudad Del Carmen naar Campeche. Een mooie rit langs witte stranden met palmbomen en heel veel pelikanen. Campeche is een klein stadje, maar wel mooi gerestaureerd. Ze hebben er zelfs nog een omwalling uit de tijd van de spanjaarden. De binnenstad is mooi en gezellig om in rond te wandelen. Vandaag zijn we tot in Merida gereden. Een iets korter rit vandaag. Dus hebben we onszelf eens getrakteerd op een buffetje in de lokale Hyatt. Fantastisch lekker eten , vooral de deserts!
We redden ons hier dus wel in Mexico. De mensen zijn heel vriendelijk. Mexico is in die paar jaar hard vooruitgegaan. De benzinepompen Pemex zijn nog steeds uitgebaat door de staat. Dat geeft vaste prijzen , met bediening aan de pomp. En ja, nog steeds, ik betaal en Herbert krijgt het wisselgeld terug. Aan de benzinepompen is meestal ook een OKKO winkeltje , waar je koffie, frisdrank en kleine hapjes kan krijgen. Steeds zeer hygienisch en er zijn ook altijd propere WC's. Dat helpt een reiziger natuurlijk al een heel eind op weg.
Na een paar zalige dagen door wondermooi Texas vandaag een rustdag, en morgen ook.
Mijn chauffeur is morgen de mekanieker van dienst.
Hij vervangt de olie van de moto, en controleert verder alles aan de moto, remmen, banden.;
Er komt zelfs een soort computertest aan te pas.
Nogal technisch..
Verder hebben we vandaag onze laatste inkopen gedaan.
Deet , ontsmettingsmiddel, nog wat medicijnen , motorolie..
We moesten ook nog op zoek naar een nieuw toetsenbord voor de laptop.
We hebben een oprolbaar exemplaar gevonden.
Hopelijk houdt de rubber het vol tot in Zuid Amerika.
Verder herschikken we onze bagage, halen de money-belt boven.
De kaart van de USA mag weg.
Mexico en Midden Amerika worden onze volgende kaarten.
De verzekering voor de meeste landen in Midden en Zuid Amerika hadden we al gekregen bij Farley in Michigan.
De verzekering voor Mexico hebben we nu ook.
Blijft nog die voor Belize, Nicaragua, El Salvador en Colombia.
Te regelen aan de grens.
We zijn ook al bezig met de verscheping van de moto en onszelf , van Panama naar Colombia.
Daar zal ook wel niemand klaar staan met een mooie 4-kleurenfolder om ons te helpen.
Zorgen voor later.
Eerst zaterdag de ingangsprocedure voor Mexico.
Niet zo'n eenvoudige grensovergang.
Maar we zijn er klaar voor..
De banden zijn ondertussen opgewarmd.
En ja, we zullen voorzichtig zijn.
Waarschijnlijk dus geen cantina bezoeken s ' avonds , hoogstens een biertje kopen in een lokaal Pemex benzinestation.
Ik ga later wel naar de lokale cantina in Brasschaat!
Ik denk dat ''het'' uiteindelijk wel zal meevallen in Mexico.
Statistisch moet er toch meer kans zijn dat je omvergereden wordt door een camioneiri-muy-sportivo , dan dat je in een vuurgevecht tussen drugkartels terecht komt?
Ondertussen weten jullie al hoe laat het is als jullie een mailtje van mij krijgen.
We zijn er nog eens mee weg.
Vorige woensdag na 't werk naar Duinkerke gereden.
Daar overnacht en ' s morgens de ferry naar Dover.
Even een inlevingsmoment gehad hoe het moet zijn als je , zeg maar , als Pakistani, al je geld hebt uitgegeven om met een vrachtwagen tot Duinkerke te geraken.
Als je al in Duinkerke geraakt bent, want da's al een rot-eind van Pakistan.
Hoe ' t voelt om in de kou en in de stromende regen te staan wachten op de boot die komen moet.
Dan , damn!!, tot de ontdekking komen dat men voor de verkeerde boot geboekt heeft.
Uiteindelijk toch op de boot geraakt.
De boot vertrekt en je denkt, is dat wat ik daar zie Dover?
Nee, t' is nog maar Calais..
Na 2 uur, eindelijk, The White Cliffs of Dover, in een stralende zon!
Voor mij was het een beetje een mijlpaal, één van die plekken die je toch eens gezien moet hebben?
Dicht bij huis maar daarom niet minder mooi.
Daarna mijn eerste rit door Engeland.
Al de clichés waren er , de plots opkomende mist, de golvende hellingen met schaapjes , de 18-19de eeuwse mansions met de bakstenen schoorstenen.
't Was genieten!
Mijn chauffeur en de GPS brachten ons veilig door de file's tot in de cargo buurt van Londen Heathrow.
Terminal 5 van Heathrow valt best mee.
Ik 'genoot' er van mijn eerste warme pint!
Vandaag is de moto normaal naar JFK , New York verstuurd.
Morgen vliegen wij er naartoe.
Maandag hopen we dat de douane open is, Colombus Day in Amerika.
Van een aantal mensen krijg ik veel vragen over hoe het hier nu is, moeilijk, duur, mooi?
Daarom hier wat indrukken.
Over Japan vond ik ook heel weinig informatie, dus als dit voor iemand nuttig kan zijn..
Japan is een mooi land.
Tempels en altaren ,mooi , maar daar had ik er eigenlijk na China en Thailand even genoeg van gezien.
Ik heb me dus beperkt tot de natuur;
Het noordelijkste eiland, Hokkaido , is helemaal anders dan de rest van Japan.
De meeste Japanners zijn er nooit geweest.
Het is het enige grote eiland waar berken groeien;
Het is er weinig bevolkt , ik had er het gevoel in Siberie te zijn.
Het voelt helemaal niet aan als Azie, eerder westers, en s' winters kan je er maanden ijssculpturen bezoeken , in openlucht.
Het grootste eiland Honsu , is het drukst bevolkt.
Alle grote steden liggen hier. Maar ook de Japanse Alpen , veel skigebieden en Mt fuji.
Een prachtig gebied,ik heb er veel moto's zien rijden.
De weg , en de spoorweg , volgen de rivier , dus geen moeilijke passen, alleen veel bruggen en tunnels;
Shikoku , het derde eiland , minst bewoond en minst bezocht door toeristen.
Je komt er via een ongelooflijk lange brug.
Buiten prachtige natuur is er niks te zien;
Kleine dorpjes met heel mooie houten huisjes en Japanse tuintjes, waar de bonsai-boom niet gesnoeid , maar iedere dag liefdevol geknipt wordt.
Kyushu, het 4de- zuidelijkste eiland;
Heel tropisch , veel palmbomen, lianen, bamboe , heel veel vulkanen en warmwaterbronnen.
Is Japan duur?
Nee, natuurlijk is dit geen 3de wereldland.
Maar zeker niet extreem duur.
Ik geef wat voorbeelden.
Er gaan 120 yen in een euro.
Om het wat gemakkelijker te maken, als je de yen's deelt door 3 , heb je oude Belgische franken.
Koffie 200 yen--op de trein 300.
Cola 150 yen--500 cl
Bier 310 yen --500 cl, op 't café 500
Bento box sushi of andere maaltijdschotel , tussen 500 en 1000 yen--schotel op restaurant vanaf 600 yen.
De Mc Donalds heeft een 100 yen menu--hamburger-porkburger-softdrink-ijsje--100 yen--Big Mac 300 yen.
Benzine , de duurste 153 yen.
Kleding , shampoo, ongeveer dezelfde prijzen als bij ons.
Bloemen en fruit, da's hier duurder.
Vervoer.
De goedkoopste en comfortabelste manier om te reizen is met de trein.
En dus met een Japan Rail Pass.
Ik heb 8 dagen logies uitgespaard met mijn pas.
Heb meer dan 50 trajecten gereden , waaronder vele met de shinkansen hogesnelheidstrein.
Normaal is dat heel duur, maar met de pas zeer betaalbaar.
Die pas is er alleen voor buitenlanders.
Je bent in Japan als toerist heel welkom.
Er zijn toeristenprijzen , bijna overal.
Maar in tegenstelling tot veel andere landen , betaal je hier niet meer, maar minder.
Tot 50% korting op vertoon van je paspoort.
Logies.
In ieder stad vind je rond het station hotels voor zakenreizigers.
Prijzen starten vanaf 4000 yen voor een &-persoonskamer.
Een interessante keten van gloednieuwe hotels is www.toyoko-inn.com
Ze staan altijd vlakbij het station, hebben 2 gratis te gebruiken computers in de lobby, er is free wifi, ontbijt is inbegrepen , en overal spreekt men engels.
Bovendien heb je als je member wordt, 30% korting op zon- en feestdagen en op de 10de van de maand.
Er zijn ook Love hotels;
Gezien vanuit de trein en herkenbaar door de felle kleurtjes.
Helaas niet goedkoper dan een gewoon hotel , en uit ervaring ( in Brazilie) weet ik dat er maar 1 bed in de kamer is;
Een alternatief bestaat erin om voor een kort verblijf een kamer te huren.
ttz voor 8 uur, bvb van 5 tot 13 u , da's dan goedkoper;
Is Japan veilig?
Ja.
Mijn eerste dag in Japan.
Ik vind , bij toeval , 1 van de 2 café's in Tokyo waar je gratis koffie kan drinken.
Vragen de dames die bij mij aan het tafeltje komen zitten of ik even op hun spullen kan passen.
Je kunt gerust al je bezittingen laten staan, niemand komt eraan.
Japan is bvb ook het land van de paraplu.
Als het regent, maar ook als de zon schijnt.
Niemand wil hier een mooi kleurtje.
Dus heeft iedereen ofwel een hoedje op , of een paraplu.
Een paraplu die buiten voor de winkel wacht.
Japan is natuurlijk ook het land van de verwarmde WC bril.
Een zalig gevoel!
Maar zo'n Japanse WC Western Style kan nog veel meer.
Zo heb je bvb een knop , als je die indrukt krijg je het geluid van een doorgetrokken WC.
Kwestie dat je buren je privé geluiden niet kunnen horen.
Daar is een Japanner vooral mee bezig, de ander niet storen.
Ik denk dus dat ze zo'n monddoekje dragen om niemand anders te infecteren.
Japan , ook het land van de vriendelijke treinbegeleider.
Dit moet ik jullie toch ook nog even meegeven.
Een kaartjesknipper in Japan komt nooit van achter jou.
De treinbegeleider gaat eerst naar de voorkant van de wagon.
Neemt zijn kepie af ,stelt zichzelf voor , glimlacht, zegt dat hij-zij ten dienste staat van ons , maar dat hij-zij nu toch even langs komt om te kijken of we niet op de verkeerde trein zittten.
Zo'n man-vrouw wordt niet in elkaar geslagen.
Bovendien heeft iedereen betaald.
De Shinkansen-treinen zijn allemaal wat verschillend ,maar toch steeds zeer comfortabel.
De zitplaatsen zijn ruim en verstelbaar , en bijna altijd is de zitplaats naast jou vrij.
Soms is er een stroomaansluiting.
Er is een defilibrator op iedere trein , een kamertje om te ontspannen , een rookkamer, een kamer om je te omkleden, drankautomaten.
Natuurlijk is er ook een mobiel winkeltje.
En alle aankondigingen zijn ook in het Engels.
Spreken ze Engels in Japan?
Genoeg.
Zelf had ik geen enkel probleem.
Japanners zijn zeer vriendelijk en behulpzaam, ze willen helpen.
En als ze het niet gezegd krijgen, zeg ik het , en ja--dat is wat ze bedoelen.
Ondertussen is het hier 24 uur.
Morgen wordt een lange dag.
Japan is niet het eind van de wereld , maar ligt wel aan de andere kant ervan.
Na Bogota , met zijn fastfoodketen die Kokoriko heet, en een die Kikiriko heet, waar je dus kip kan eten.
Ons weekendje Bogota zit erop.
Foto's Guatemala-El Salvador-Honduras-Nicaragua-Costa Rica-Panama 2010
Hola Amigo's!
Groetjes uit Costa Rica!
Groetjes uit Managua, Nicaragua!
Groetjes uit San Miguel , El Salvador!
Groetjes uit Quetzaltenango!
Foto's USA- Canada-Mexico-Belize--2010
Een laatste mailtje uit Mexico.
Belize is een speciaal landje.
Gisteren naar Chitchen Itza geweest.
We zijn de lijn Acapulco-Veracruz gepasseerd, vanaf hier is dus alles weer nieuw voor mij
Groetjes uit Veracruz!!
Ola Amigo's!
Groetjes uit Houston , Texas!
Groetjes uit Flint , Michigan , USA.
Hallo allemaal!
Van een aantal mensen krijg ik veel vragen over hoe het hier nu is, moeilijk, duur, mooi?
Foto's Japan 2010--deel 2
