Ik ben Alexander , en gebruik soms ook wel de schuilnaam oom zander.
Ik ben een man en woon in Deerlijk () en mijn beroep is zelfstandige vishandelaar.
Ik ben geboren op 12/11/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijn werk, karaté, moto rijden, mijn familie en vrienden, de 'hardennen'.
Diagnose sinds 26 april 2011:
dikkedarmkanker met uitzaaiingen op het middenrif/buikvlies +
HIPEC-operatie
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Deerlijkse ervaringen
Om op de hoogte te blijven
11-05-2011
Herstelperiode voor start chemo.
-Stoma: noemen we 'gsm-tje'..als het 'ding' wat lawaai maakt zeggen we lachend....neem je gsm'tje eens op!!! -3de dag thuis: 1ste klein wandelingetje op plein achter ons huis -4de dag thuis en verder: wandelingetje wordt groter, in de voor- en namiddag, een half glaasje prosecco smaakt al alsook een glaasje bruin tafelbier! -Gewicht: na 1 week thuis te zijn...63,7 kg dan 65,3 kg..wanneer halen we de 70? -4 weken na de operatie: afspraak met de oncoloog -> laten plaatsen van portha-cat (komt in ons woordenboekje bij..) -> laten nemen van Pet-scan (wordt toegevoegd aan ons woordenboekje...) -1 maand en 2 dagen na de operatie: Simon doet zijn vormsel en Alex wilt erbij zijn! -> genoodzaakt om nieuwe outfit te halen want het zijn toch 2 maatjes minder geworden! -> heeft genoten en wij allemaal..wat witte wijn geproefd en smakelijk gegeten -> ook het gsm'tje is flink geweest (koffertje met reservekledij en materiaal stoma gaat nu altijd mee maar hebben we nog niet nodig gehad...alweer kan Alex daar prima mee omgaan...hemd uit de broek, bretellen aan en niemand heeft er weet van..) PET-SCAN: nuchter zijnde vanaf 6u zijn we om 12.30u in de Reepkaai te Kortrijk voor de pet-scan..alles verloopt vlot tot we 2 uren thuis zijn....jeuk aan de handen, opgezwollen gevoel, na wrijven over de huid rood en wit aanziende vlekken, koude rillingen... -> huisdokter komt langs....netelroos....contrastofallergie!! -> onmiddellijk spuitje + innemen van 6 pilletjes
-Bezoek chirurg: wondgenezing is in orde, de chemo zal kunnen starten -Bezoek oncoloog:bespreken resultaten pet-scan: cocktail chemo wordt aangepast gezien de uitzaaiingen op het buikvlies/middenrif.... -We halen niet meer dan 64,8 kg!!
Moederdag: 8 mei! -Het is gelukt...het 1ste warm middagmaal komt eraan! -> de laatste 'voedingszak' is in aantocht en Alex weegt al 68 kg!
Woensdag 11 mei...mee naar Deerlijk 'at home'! Dankbaar nemen we afscheid van het team 2B4! AZ Maria Middelares is zijn lijfspreuk waardig: "gezondheidsZORG met een ziel"..je bent er geen nummer maar een mens die zorg en affectie nodig heeft! -Na 2 weken ( wel 3 dagen erbij) is het een emotionele thuiskomst....De bedrijfswagen staat er geparkeerd, de frigokamer is opgeruimd, alles is leeg, je levenswerk van 30 jaar ligt stil....toch even slikken! -Bezoek van de huisarts: op advies van..zo heeft hij zicht op de verdere evolutie -Wat een geluk..Thomas met zijn Mieke, Thijs en Nathasja zijn er en samen aan tafel smaakt alles veel beter! Het jonge koppeltje (sinds 2 april) weet al goed wat het betekent: 'in goede en kwade dagen....' -Bezoek van de thuisverpleegkundige, Ria, want Alex is nu ook 'stomapatiënt'. -Bezoek van de bandagiste die uitleg geeft over het te gebruiken stoma-materiaal en het leveren ervan! -Alex weegt 65,7 kg...er is werk aan de winkel!
Bezoek arts, oncoloog, oncocoach... -een kwaadaardige agressieve kanker -dikke darm is weggenomen -stoma voor minstens 3 maand -buikvocht + uitzaaiingen op het buikvlies -zone 3/4 dus er volgt een zware chemoperiode -neussonde, blaassonde, maagsonde.... We blijven positief en kijken uit naar het moment dat de blaas- en de maagsonde mag verwijderd worden en als de darmen in beweging komen dan kan het eten beginnen.... Alex herstelt ontzettend snel waardoor de maagsonde te vlug verwijderd wordt, de darmen willen nog niet werken, er volgt een terugval met braken en zich niet goed voelen. De maagsonde wordt 'levende lijve' terug ingebracht, wat heel pijnlijk was, en een bijkomende machine naast het bed...we vallen een paar trapjes naar beneden maar we herpakken ons....
Je gaat op zoek naar informatie....je tikt 'darmkanker' in en daar zit je dan voor je computerscherm!! -Hoe is het ontstaan? Wat waren alarmsignalen? Wat zijn de risicofactoren? Kon het voorkomen worden? Vroegtijdige opsporing over het hoofd gezien? Nog bijkomende onderzoeken? -Stadium en vooruitzichten?? -Welke behandelingstechnieken? Chemotherapie? Hipec?
Een hele reeks medische termen vullen ons nieuw medisch woordenboekje aan en doen ons beseffen dat het profiel van Alex in deze kluwen totaal niet past...hij rookt niet, hij drinkt niet, niets familiaals, eet gezond, is sportief, heel plichtsbewust, heeft een sterke persoonlijkheid, een positieve ingesteldheid, een gezonde gemoedsrust...iedere dag is een geschenk, een 'slechte' dag is een verloren dag, na regen komt zonneschijn..... Waarom? Waarom? Waarom? We troosten ons..uitspraak oncocoach: 'Je hebt de zwarte kaart getrokken maar nog niet de zwarte van de zwarte kaart....we gaan voor herstel! (had liever 'genezing' gehoord maar ja...m'n ventje is tevreden en ziet 'het zitten' !!)
Er ontstaat een dagboek en een medisch woordenboek....
26 april 2011:start van 2 weken ziekenhuisopname -11.30u: opname spoed Marie Middelares Gent -CT-scan: verdict...een gezwel op de dikke darm, een volledige obstructie, zeer ernstig, moet zo spoedig mogelijk verwijderd worden...we spreken hier van KANKER, zeer agressief, er volgt nog een zware chemo, er zijn uitzaaiingen op het buikvlies waardoor er nog een 2de zware operatie zal volgen.. ...we laten jullie even alleen..ja...elkaar omhelzen en in tranen moed bij elkaar zoeken om te komen tot...'we gaan ervoor, het moet lukken!!' -dan start je met het inlichten van de mensen die je het nauwst aan het hart liggen: je 2 zonen, je ouders, je familie, je vrienden en je werk....ongeloof en heel veel verdriet! -17.30u:naar het operatiekwartier...'Zijn jullie zonen verwittigd?'...natuurlijk maar alles gaat en moet zo vlug gaan dat zij hier niet op tijd kunnen aanwezig zijn...iets waar zij spijt van hebben! -22.30u:telefoon vanuit het intensieve, operatie is goed verlopen en ik hoor weliswaar met een zware hese stem: 'dag keppe'....
De maagproblemen steken weer de kop op,bij deze symptonen komt er nog de 'hik' bij. Op woensdag 20 april ben ik na de karatetraining volledig uitgeput..ik kan zelfs niet meer afgroeten en laat me vervangen. Dit heb ik in m'n 25 jarige karaté beoefenen nog nooit meegemaakt, m'n energie was volledig weg. De donderdag sleep ik me door de dag heen en mijn klanten zien ook dat er iets niet klopt.'sAvonds naar de huisarts,deze schrikt nu wel degelijk en neemt nog eens een bloedstaal voor verder onderzoek. Vanaf de vrijdag krijg ik ook last van een harde buik. Ik krijg van een klant het adres van een dokter gespecialeerd in maag-,darm- en leverziekten uit Gavere. Onmiddellijk maakt m'n vrouwtje een afspraak en de afspraak was al op dinsdag om 10u.Op vrijdag toch nog mijn werk uitvoeren maar in de namiddag moet ik veel rustpauzes inlassen.De huisdokter belt ons op en meldt ons dat er verhoogde waarden opgemeten zijn in de lever en de pancreas. Met het paasweekend voor de boeg raadt hij ons aan om naar de spoed in Kortrijk te gaan.Hier wordt er opnieuw bloed afgenomen,want zij hebben een 'beter' lab dan de huisarts. Ik moet er vele keren m'n verhaal doen en heel wat assistenten komen er m'n buik betasten.Resultaat:het bloed is normaal en ik moet het darmonderzoek van dinsdag maar laten doorgaan.We raken het weekend door en op maandag doe ik toch alle bestellingen nodig voor mijn vishandel! Samen met m'n keppe maken we alles klaar (zij meer dan ik....) om de verkoop op dinsdag te kunnen starten. Dinsdag 26april naar Gavere....mijn buik is ondertussen verhard en wordt pijnlijk... vooral de putten in het wegdek stellen me op de proef. Na een inleidend gesprek start dokter Stoens met een echo-scan. Deze wordt vlug afgebroken...er is iets ernstigs mis en we moeten asap naar de spoed in Maria Middelares te Gent.
Ons verhaal moeten we starten omstreeks de maand februari.We kregen toen wat problemen met de maag(tenminste dat dacht ik).Het leek allemaal niet zo erg,wat meer puffen en oprispingen na het eten.Ik ben geen vaste doktersklant en veel last had ik er niet van,dus bleef het enkele weken aanslepen.Na verloop van tijd werd m'n darmstelsel wat luidruchtig.Soms werd m'n vrouwtje erdoor gewekt tijdens de nacht,dit vond ze niet meer normaal en een doktersbezoek werd verplicht.De huisarts schreef een pilletje voor en het probleem leek opgelost.Eenmaal pilletjes op kwam het probleem spoedig terug.We zijn ondertussen maart...op een woensdagmiddag na het nutttigen van enkele boterhammetjes beginnen er buikkrampen op te treden.Aanvankelijk om de tien minuten maar snel evolueerde dit naar om de minuut. Eerst probeer je het te negeren maar vlug vind je het niet meer leuk,die avond naar de dokter.De huisarts wordt wat allerter en neemt bloed af voor onderzoek evenals een stoelgangstaal.Het labo vindt niets abnormaal,dus worden we weer geholpen met de pilletjes.Om de maag te helpen past mijn vrouwtje het menu aan ....veel vis en ook wat minder in hoeveelheid....zelfs mijn wederhelftje doet mee want onze oudste zoon huwt op 2 april en een maatje minder komt goed van pas!Mijn gewicht neemt af,van een 76kg zakken we naar een 62kg,ik word ook zwakker maar besef het zelf eigenlijk niet.Alles staat nu in het teken van het huwelijk en het worden algauw 2 en meer maatjes minder! Met een perfect maatpak, prachtig weer, allemaal gelukkige mensen..wordt het een prachtige, onvergetelijke dag!Iedereen geniet en ik ook,wel vermijd ik de drank en hou me rustig.Twee weken verder verslecht de toestand opnieuw.
