Ik ben Alexander , en gebruik soms ook wel de schuilnaam oom zander.
Ik ben een man en woon in Deerlijk () en mijn beroep is zelfstandige vishandelaar.
Ik ben geboren op 12/11/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijn werk, karaté, moto rijden, mijn familie en vrienden, de 'hardennen'.
Diagnose sinds 26 april 2011:
dikkedarmkanker met uitzaaiingen op het middenrif/buikvlies +
HIPEC-operatie
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Deerlijkse ervaringen
Om op de hoogte te blijven
03-10-2011
WE TELLEN AF...
Maandag, 3 oktober 2011 We durven spreken over....we tellen af.... -naar het verwijderen van de stoma -naar het aantal chemobeurten Prof Ceelen was enkel en alleen geïnteresseerd naar: -nog koorts gehad of niet -de resultaten van het bloedonderzoek: tumorwaarden 0 (was bij de 1ste operatie ook 0 en toch een tumor van 13 cm maar er waren geen tekenen in het bloed!!), verhoogde leverfuncties: geen erg, kan nog enkele maanden duren, typisch na zo'n operatie, bloedarmoede en ijzertekort = medicatie nemen, gevoelige bovenkant rechtervoet: zal komen door het langdurig in 'de ijzeren benen' liggen tijdens de 8u durende operatie...zal verdwijnen. Hij heeft ons nog eens geduid dat alles in de beste omstandigheden verlopen is ttz alle zichtbare tumoren zin weggenomen geweest en er zijn geen uitzaaiingen in de lever, de 6 chemobeurten zijn toch nog noodzakelijk voor de eventuele 'microscopische' achterblijfselen!!! Aan de hand van de nog te nemen scan's, om de 3 maanden, zal er zekerheid ontstaan of er al dan niet nieuwe tumoren ontstaan zijn ..... Het blijft stil aan de overkant van zijn bureau....verdorie toch die onzekerheid komt weer sterk naar boven, we gaan nog wat geduld moeten hebben vooraleer we eens kunnen horen dat ze 'niets' zien en wat zullen we blij zijn als ze zeggen dat ze ons niet meer moeten zien!!!!(zij mogen dat zeggen, graag zelfs!) We mogen een afspraak maken met de oncoloog van Maria Middelares om te bepalen wanneer de chemo kan beginnen, liefst tussen de 6 en 8 weken na de operatie....dat vind ik nu heel goed nieuws, Alex kijkt er al anders tegenaan...weer ziek zijn en zich mottig voelen, telkens een week lang en dat nog 6 keer!! We verlaten UZ, toch voor een 6-tal weken, want dan moeten we terug op controle komen. Alex is 'te' stil, 'te' gelaten, minder verheugd dan ik...ik 'pep' hem op..hei hei we zijn aan het aftellen begonnen, we hebben het nogmaals gehoord: de lever is niet aangetast, alles is in de beste omstandigheden verlopen, het komt goed, het gaat lukken, de stoma zal verwijderd worden....en toch blijft het moeilijk voor hem...het is iets dat blijft voor de rest van ons leven, zal mijn werk nog lukken want nu verdring ik dat nog allemaal, zeker geen epidurale meer waardoor geen pijnpomp maar dat is het minste.... Zo'n gevoel kennen we al, het heeft weer wat tijd nodig om te 'bezinken' en ja tegen de avond kan hij al zeggen: met wat geluk krijg ik er nog 10 jaar bij, met één jaar van hier spreken we er misschien niet meer over (als we ons goed voelen zal het wel minder zijn maar niet meer....!), hoe gaan wij ons voelen bij onze 1ste motoritje....yes, zo hoor ik het al liever! We verlangen nu naar de afspraak met de oncoloog en het terugzien van de oncocoach en het team van de chemo.....kan je het geloven...verlangen naar de 'chemo'dokter...maar ja, het is om af te tellen, aftellen van 6 naar 0...7 juni was nog de start van 12 chemobeurten en nu...AFTELLEN naar NUL, aftellen naar nieuw-jaar, aftellen naar een nieuw jaar, aftellen naar het beter worden en het werk kunnen hervatten.... Wat zijn we blij dat we dat nog mogen en kunnen doen......
