Dinsdag, 6 september 2011 1 week terug heb ik Alex hier moeten achterlaten en nu kom ik diezelfde kamer binnen een daar ligt Alex met die kleren van toen aan...het doet me wel iets! Heeft al yoghurt gegeten, verdraagt appelsap en thee, en heeft al in de gang gewandeld met de kinesist! Wat ben ik fier op hem..hij doet het toch wel! De periode van washandjes op het hoofd leggen zijn tot nu toe verleden tijd. De 'toe-hou-haakjes' van de snijwonde zijn verwijderd en de snede is nu 'vrij te bezichtigen'. Is wel een lange maar fijne streep van tussen de borst mooi rond de navel tot heel diep beneden want men heeft ,wat nog rest van de dikke darm, terug aangekoppeld.Bij het hoesten en snuiten van de neus kan ik nu helpen door het vasthouden van de buik want dit is nu zeer gevoelig! Prof. Ceelen komt ook nog eens goeiedag zeggen, spoort aan om het eten op te starten en om vooral veel te bewegen met de benen en als alles zo blijft verdergaan: maandag 'naar huis dag'! Onze blik naar elkaar zegt genoeg.... Woensdag, 7 september 1 week na de zware HIPEC-operatie word ik opgewacht aan de lift...m'n ventje zit daar met in zijn rechterhand 'zijn eten-in-zak op wieltjes'.Toch al een fikse wandeling als je de wandelgangen in de K12 kent! Ik hoor dat het middageten, beschuiten-bouillon-smeerkaasje-yoghurt, nog wat op zijn maag ligt en hij hoopt door wat beweging te doen dat dit ongemakkelijk gevoel zal verdwijnen. De dokter heeft nog eens geduid dat de maag nog niet volledig werkt en het eten absoluut niet 'geforseerd' mag worden! Na het wat in de zetel zitten verlangt hij terug om in bed te liggen en dekt zich onmiddellijk toe...koude rillingen!! Het uur van verzorging komt eraan..geen koorts maar wel een spuitje tegen misselijkheid. Ik ga toch maar naar huis als hij zich wat beter voelt en ja, al heel vlug doet het spuitje zijn werk. Het avondeten, nog maar eens beschuit-bouillon-smeerkaasje-yoghurt, laat hij onaangeroerd terug meenemen!Alex voelt zich terug beter en ook de maag- en buikstreek voelt minder gespannen aan. Met een gerust en goed gevoel kan hij de nacht tegemoet gaan.... Donderdag, 8 september Niemand die mij opwacht aan de lift, ik zie niet iemand die aan het wandelen is...wel iemand in bed aan het slapen! Zo ken ik Alex niet en inderdaad...de maag protesteert...het is een yoghurtdag en zich rustig houden. Volgens Alex allemaal niet zo erg maar is ben wel niet zo gerust...ook de maag- en buikstreek voelt gespannen aan! De verpleging vindt dit een normaal verschijnsel..deze avond een spuitje en morgen weer wat beter! Hopelijk is het maar een 'klein' trapje naar beneden om dan morgen een grotere stap voorwaarts te kunnen zetten! Als je elkaar al in betere omstandigheden hebt gezien slaat bij mij althans de schrik al vlug om het hart als het weer wat minder gaat. Ik denk dat dit een nieuw leerproces zal worden...al gaat het wat minder, rustig blijven, aan niets ernstig denken en uitkijken naar het volgende betere moment....we leren inderdaad nog iedere dag bij.... Vrijdag, 9 september De nacht is goed verlopen, wel 4 keer opgestaan om de druk uit de stoma te verwijderen...zal wel de reden zijn waarom zijn buikstreek gisterenavond zo opgespannen was.De dokters zijn langsgeweest, de buik en maag goed betast en gecontroleerd en ons gerustgesteld dat alles in orde is en dat het eten MOET beginnen..ik begrijp Alex, hij is ontzettend bang om te moeten overgeven of het terugplaatsen van de maagsonde...is de vorige operatie nog niet vergeten! Hij laat liever alles heel rustig verlopen maar maag en darmen werken goed dus eten zal toch moeten beginnen! En dat ik nu juist vandaag het 2de kookboek van Jeroen Meus meeheb waardoor ik hem onmiddellijk laat 'verwateren' en hem vraag wat hij het lekkerst zou vinden..alle middeltjes kunnen maar helpen!! Alex stelt zelf voor om eerst een wandelingetje te maken en als we terugkomen zet hij zich aan te tafel en we hebben volle moed....het lukt: thee, beschuit met smeerkaas en yoghurt! De 1ste beschuit na 10 dagen...ik hoop dat we gestart zijn zodat het morgen 2 beschuiten worden! Zaterdag, 10 september De beschuiten gaan er weliswaar met tegenzin in maar ze verteren toch, dus deze avond de eerste boterhammen..ttz 1-tje met 2 sneetjes kaas, confituur en de yoghurt. De thee smaakt niet dus schakelen we over op appelsap...als het maar 'erin' blijft! Alex is uitzonderlijk emotioneel vandaag..heeft 2 heel moeilijke momenten gehad en dit doordat hij vandaag enorm met de gedachte bezig is geweest van mijn dierbare tante die na 8 maanden de strijd tegen longkanker verloren heeft en mijn nonkel die het gevecht tegen keelkanker wel gewonnen heeft maar een verschrikkelijke harde periode heeft moeten doorstaan.....het nu beseffen dat hij er voor hen te weinig is geweest, de ernst ervan te weinig beseft heeft, het te weinig iets gedaan hebben voor hen, dat zij het allemaal hebben moeten meemaken en vooral door het nu zelf mee te maken ervaren hoeveel mensen er met ons begaan zijn...het dankbaar zijn voor wat wij nu aan steun hebben en dat ook nodig hebben, en het bewust worden wat wij hen niet gegeven hebben! Van zodra ik bij Alex kom vertel ik hem steeds 'in geuren en kleuren', wie er gebeld heeft, wie er een berichtje heeft gestuurd, wie er gereageerd heeft op de blog, op hoeveel de teller van de blog al staat, heb ik de ontvangen kaartjes mee....en dan ervaar je inderdaad hoeveel mensen er met je begaan zijn! Vandaag hebben we elkaar weer gesteund: samen waren we emotioneel omdat wij het geluk hebben dat er zoveel zijn die ons zo dierbaar zijn en het dankbaar zijn om al wie zoveel om ons heeft, het steeds meer en meer beseffen en zoals Alex nog steeds zegt: ' zij hebben het nog erger gehad dan ik....' ..het wordt tijd dat we samen naar huis kunnen..... Zondag, 11 september Laatste nacht in het UZ? ...blij en bang...blij dat het zover is en bang hoe het thuis zal verlopen...zal ook wel met kleine stapjes moeten...de zetel zal het meest gebruikte attribuut zijn en het eten zal in kleine porties verorberd moeten worden want als ik zie hoe hij zich tot nu toe nog moet forceren om iets binnen te krijgen zal er nog veel geduld en inspanning nodig zijn! De laatste voedingszak is aan het leeglopen waardoor we hoopvol zijn dat dan de eetlust wel beter zal worden...de ervaring na de vorige operatie ligt ook nog vers in het geheugen...als je thuiskomt smaakt alles zo lekker waardoor je je gaat 'over-eten' en dan ben je achteraf enorm misselijk, overal pijn, koude rillingen en nog zoveel meer...dus dat liever niet meer! Morgen komt de prof nog langs en hopelijk horen we dan het resultaat van de onderzochte 'knobbeltjes' die weggenomen zijn...dit bepaalt de samenstelling van de volgende chemokuur...Alex hoopt natuurlijk dat die minder agressief zal zijn zodat hij zich in de chemoweek minder misselijk zal voelen! Er zal nog veel moed nodig zijn om de komende 4 maanden te doorstaan....zich doodmoe en volkomen futloos voelen, geen eetlust hebben en misselijk zijn....
