Ik ben Alexander , en gebruik soms ook wel de schuilnaam oom zander.
Ik ben een man en woon in Deerlijk () en mijn beroep is zelfstandige vishandelaar.
Ik ben geboren op 12/11/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijn werk, karaté, moto rijden, mijn familie en vrienden, de 'hardennen'.
Diagnose sinds 26 april 2011:
dikkedarmkanker met uitzaaiingen op het middenrif/buikvlies +
HIPEC-operatie
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Deerlijkse ervaringen
Om op de hoogte te blijven
25-09-2011
AANSTERKEN NU!!!
Zondag, 25 september 2011 Rustige nacht, rustige dag...alles MOET nog rustig verlopen....als je naar huis komt ben je niet die sterke van in het ziekenhuis...al wat je doet vraagt inspanningen. Uit de zetel komen, rondlopen, zelfs in bed liggen doet je voelen dat je geopereerd bent...alles 'trekt' tegen, alles moet precies nog op zijn plaats komen, het daar weer gewoon worden om dan weer normaal te kunnen functioneren. Een traag verlopend proces dat je niet kan forceren of je moet ervoor boeten! Gelukkig dat het eten verder goed verloopt, steeds wat meer en meer maar die smaakpapillen hebben soms rare kuren...ze moeten bepaalde smaken weer leren ontdekken, goedkeuren en dan toelaten of anders blijft het gewoon een afkeer. Alex is al altijd een fijnproever geweest wat betreft de smaak van aardappelen wel nu is dat in 'over-drive'...er zijn nog weinig 'patatjes' die in de smaak vallen.... Vandaag hoor ik dat de car-wash van gisteren een grote inspanning is geweest...heeft een 3 tal keren een rustperiode moeten inlassen...weer typisch Alex...de dag nadien hoor ik het dan...volgens hem moet je wat kunnen afzien...ja, hij heeft dat nog niet genoeg moeten doen de laatste 5 maanden!!! Morgen bellen voor een afspraak met Maria-Middelares in Gent om de poortkatheder (waar de chemo in het lichaam wordt gebracht) door te spoelen daar de laatste chemo al een 6-tal weken geleden is...die witte schorten zijn nooit meer veraf maar we hopen wel dat Alex die witte schort zelf nog zal kunnen aandoen als hij zijn job weer opstart! Zo zie je maar dat een witte schort vele betekenissen kan hebben....'hebben we geleerd'! Benieuwd wat Jeroentje vandaag getoverd heeft? Wel: verse soep, stoofvlees met verse frieten en vers gemaakte mayonaise, verse appelmoes en peertjes met airellekes...we hebben 'gesmoefeld' dus hopelijk algauw een kilootje bij (liefst bij Alex!!) Dinsdag,27 september 2011 Gisteren en vandaag: rustige, kabbelende dagen...je voelt en ziet dat dit nog nodig is! Gelukkig is het mooi weer zodat we gisterennamiddag een wandeling gemaakt hebben in de Gavers...rondom de grote vijver maar wel met een 5-tal rustpauzes....het viel op hoe mager Alex toch wel weer is, ik vind hem tenger en ziet er nog 'ziek' uit...'t zal nog wat geduld nodig hebben eer het lichaam hersteld is van die toch zware operatie! Zwaar is vlug gezegd maar hoe zwaar zijn de littekens, hoe zwaar wegen die door, wanneer over- 'sterk' je dat, wanneer is dat uit je 'lijf'....geduld, geduld, geduld...we hebben er al veel gehad maar nu voel je al eens dat dit toch zwaarder wordt! Vandaag was ik er de hele dag niet en dan hoor ik toch dat het eten niet zoveel 'soeps' is geweest...deze middag 1 boterham met kaas, dat horen stelt me teleur..maakt me alweer ongerust, maar deze avond lukte het warme avondmaal toch wat beter! Ook een wandeling in de gemeente is gelukt, dus de beweging is er geweest! De komende dagen voorspellen ze nog veel zon dus gaan we daarvan profiteren en ons wandel-'rijk' voelen in de Gavers! Woensdag,28 september 2011 De dagen verlopen 'te' rustig....het blijft 'te' lang 'te' rustig....er komt geen 'fut' bij, de eetlust zou eerder weer wat afnemen, de zetel wordt weer meer gebruikt, de ademhaling betert niet...ik bel de huisdokter en vraag om langs te komen! Er worden weer een aantal 'pullekes' bloed getrokken, de bloeddruk is oké, longen beluisteren is oké, geen koorts..... dus wachten op uitslag van het bloed....zelfs de dokter kan ons ook niet wijzer maken..wat zal het nu zijn?? Het is zo'n mooie, zonnige dag maar hij voelt 'verdomd' lastig aan...meer moeite om dit terug te aanvaarden en te verwerken...kan en zal maar rustiger worden als ik Alex meer zie 'stralen'.... Morgen, kort na de middag, mag ik de dokter opbellen..... Vrijdag, 30 september 2011 Resultaten bloedonderzoek volgens de huisdokter: witte bloedcellen oké, ontstekingswaarden 2,5 (was 5,5), wel bloedarmoede en ijzertekort dus niets om jullie ongerust over te maken...maandag kan je alles doorgeven aan prof Ceelen. We zijn gerustgesteld en ook wel tevreden maar wat is het dan wel? Als het maar gaat om geduld hebben dan is het oké want inderdaad die week opname met koorts was een week 'terugstappen'. Alex had het gisteren moeilijk...als je hem de woorden " 'k zie het niet meer zitten" hoor zeggen dan is het heel erg gesteld met hem...we zijn al een maand na de operatie en ik ben nog niets beter...futloos, in de zetel liggen,voor niets geinteresseerd en zal ik ooit mijn werk nog kunnen doen! Hij vertelt er dan ook nog bij dat hij vaststelt dat 'de rechterkant' precies trager reageert......ik heb nog de dokter aan de lijn en hij vraagt onmiddellijk of Alex hoofdpijn heeft of last heeft van dubbelzicht....gelukkig kunnen we daarop nee antwoorden.Volgens de goeie gang van zaken zou de wederhelft nu steun en toeverlaat moeten zijn maar het lukt me niet....opgeven staat wel niet in ons woordenboek maar zo van die 'slechte momenten' zijn er helaas wel! We doen ons samen weer sterk voor want 'de gasten' komen eten en er wordt, gelukkig, over totaal andere dingen gepraat en de zetel moet er zelfs niet bijgehaald worden! We blijven lang 'tafelen' en Alex is blij dat 'het durven eten' van koude groentjes meegevallen is....de 'dame-blanche' ,met verse chocoladesaus, was ook een voltreffer! Na een nachtrust in 'stukjes', zoals Alex dit altijd zegt, smaakt het ontbijt voortreffelijk maar algauw zoekt hij alweer de zetel op.....toch een klein lichtpuntje want hij stelt opeens zelf voor om nog een wandelingetje te gaan maken. In de namiddag is het terug platte rust maar naar de avond toe lukt het toch om nog naar de Gavers te trekken en ja, ja, ja....de wandeling lukt met maar 1 rustpauze en hij geeft zelf aan dat hij zich beter voelt...de antibiotica-kuur is nu ook voorbij en laat ons nu, we wensen het, hopen dat het echte aansterken nu kan en mag beginnen maar toch verlang ik om maandag op controle te gaan bij prof Ceelen en hopelijk een antwoord te krijgen op al onze vragen....hopen, hopen, hopen....
Vrijdag, 23 september 2011 Eindelijk is het zover...het liep bijna mis want men had een verkeerde datum in de computer getikt zodat ze maar morgen een bloedonderzoek gingen doen! Alex was nerveus...nog iets dat ik bij hem niet kende (na het optrekken van de neus gisteren) Rond 16u kwam het verlossende antwoord: de ontstekingswaarden staan op 5,5 (5 is normaal) en het was 6,5! Dus een duidelijke daling maar nog 1 week antibiotica onder pilvorm. Gepakt en gezakt, en met weer een hele papierwinkel, vertrekken we huiswaarts. Vorige week was het onmiddellijk "zetel-moment" als we thuiskwamen, nu nam hij plaats aan de tafel waar er cakes stonden en hij at er eentje...dat is een goed teken! Het zonnetje schijnt en met een pull aan gaat hij zich in de ligzetel leggen. Ik begin te kokkerellen en ja het water komt hem in de mond maar toch bang dat het niet zou lukken....je kan het niet geloven hoe leuk het was om samen aan tafel te zitten...heeft zich 2 keer bediend..ja 2 keer en dit na 3 weken smaakt het en eet hij..het doet zo'n deugd en allebei zijn we overcontent...we denken al aan wat we morgen gaan klaarmaken! Adieu ziekenhuis is heel wat anders dan vorige week....nu is hij klaar om naar huis te komen en hier ' verder aan te sterken'...toch heeft men er ons op gewezen dat zodra de koorts 38° haalt moeten we onmiddellijk terug binnenkomen via spoed.....de komende periode gaan we dit dus nauwgezet moeten opvolgen! We kijken uit naar de komende periode, een tijd breekt aan waar we gaan kunnen beginnen met aftellen..nog 6 keer chemo, nog 5 keer chemo en zo verder tot het de laatste chemo is...wat zal dat geven van ontlading, blijdschap, geslaagd zijn, het doorstaan hebben...maar zoals Alex duidelijk gezegd heeft: 'we gaan doen wat we vandaag willen doen, we gaan vandaag leven en blij zijn met wat we kunnen doen en gedaan hebben en niet meer zeggen: en nog dit en dat en dat...nee NU zal het zijn en niet meer...zo denken doet je heel wat rustiger leven en denken en besef je dat het meedraaien in die mallemolen totaal niet noodzakelijk is en zeker niet moet, je moet enkel maar sterk genoeg zijn om daar niet aan deel te nemen.. en waar een wil is, is een weg....een van mijn 'crème-madams' heeft het me vandaag nog gezegd: wat een geluk dat Alex zo'n aangename is...dat is de nagel op de kop..met hem kan je alles aan..'t is ne bijoux!!! Zaterdag, 24 september 2011 Alex heeft een 'goed slapende' nacht gehad...zaterdagochtend is naar vast ritueel 'weegmoment' en inderdaad 10 kg minder op de weegschaal...er is weer werk aan de 'boddy'! We starten met een maagbeschermer, lichaamst° nemen en dan opstart 'bietensap' drinken...sterkt de rode bloedcellen die zo gehavend worden door de chemo...baat het niet het schaadt niet! De verse, krokante pistolets smaken met tussenin de antibiotica-pil en dit 3 keer daags. De thuisverpleegster is er ook weer bij en is heel tevreden en blij om zo'n andere Alex te zien! Het middagmaal dat bestaat uit varkenshaasje met mosterdsausje, gestoomde broccoli en gekookte aardappeltjes smaken voortreffelijk en in de namiddag thee met zelfgebakken perentaart...zelfs peren uit eigen boomgaard...lekker,lekker! Het na-zomer-zonnetje lokt ons naar buiten en zowel de ligzetel als de binnenzetel zijn van dienst...geregeld rusten is de boodschap! Uit vrije wil car-wash en met een duwtje erbij nog een wandelingetje naar natuurpark 'Wijmelbrouck' hier in Deerlijk! Alles geeft ons moed en hoop: ons 'kijk naar op koppel' uit Kalken, die vorig jaar in april dezelfde operatie heeft ondergaan, vertrekken morgen met het vliegtuig op reis. Een echte 'crème-madam en meneer' die we ontmoet hebben via onze oncocoach...wij waren zo bang van die hipec-operatie dat zij ons doen geloven hebben hoe belangrijk het is om het te ondergaan....het is de moeite waard, wees blij en dankbaar dat ze het willen doen, kijk naar mij, ik ben er nog en ik voel me goed....je ziet en je hoort het aan hen hoe gelukzalig en dankbaar ze zijn...met een warm hart blijven ze bij ons al vliegen ze naar de zon, zee en strand! Dat vliegen zie ik ook wel zitten maar heb een klein/groot probleempje: m'n ventje heeft in zijn jonge jaren gewerkt aan F-16's en sindsdien verplaatst hij zich liever op een andere manier dus...'t zal wel op 2 wielen zijn....mijn hartje bonkt al dubbel als dat nog kan/mag gebeuren...we duimen voor volgend jaar! Nu eerst alles op alles zetten om die 10 kg er terug bij te krijgen...Jeroentje Meus 'k zal je nodig hebben!! Is mijn blogje de komende dagen wat 'povertjes' weet dan dat ik in Jeroentjes kookboeken aan het neuzen ben en wees niet ongerust maar wel gerust dat dit een goed teken is en alles hier rustig verloopt!
