1 week na de eerste chemo van de 2de sessie, de eerste chemo na die zware hipec-operatie, de 7de chemo van de 12 en.....
De ongemakken hebben we, nog maar voor een deel, doorstaan: minder eetlust tot niets, alles is lastig (zelfs praten), lopende neus, niezen, zich mottig voelen, koud hebben, gloeiend gevoel en een rood opgezet gezicht door de cortisone, enkel in de zetel liggen ...en dit een 4 tot 5 dagen maar we stellen vast dat we hier nu wat meer tijd moeten laten overgaan..komt dit door die chemo tijdens de laatste operatie? Doordat het al de zoveelste is? We kunnen ons weer vragen beginnen stellen....de fut zit nog ver...'de oude' is nog niet terug!
We hadden weeral het geluk te kunnen genieten van het prachtige weer en dat op een prachtige locatie aan onze Belgische kust...Alex lag in de zetel, kijkend naar de zee en met de zon op zijn gezicht...zo rustig kunnen rusten...hij had dit maar van doen....dan zich forceren om uit de zetel te komen, zich aan te kleden om toch maar een wandelingetje te doen en dan heel tevreden te zijn dat hij het toch maar weer gedaan heeft! (weliswaar met een aantal tussenstops!) 
Toch was het een w.e. met meer beeld dan klank want ikzelf was ook niet de plezantste..geveld door koorts, keelpijn, mottig zijn en ook eens niet veel 'fut' hebben...stel je maar voor...2 zo'n kadetten samen en het is dan prachtig weer en dan zit je op zo'n mooie plekje!! Wel heel sterk op mijn hoede om Alex niet te besmetten want dit kan de volgende chemo verhinderen!!
We hebben er ons doorgesleurd en ik heb eens kunnen proeven wat het is mottig zijn, geen fut hebben... en ik ben er me van bewust dat het nog maar een peulschilletje is van wat Alex om de 2 weken moet ondergaan..zoals hij dan wel eens zegt, en je 'voelt' dan ook die' lege' stem,: je 'nutteloos' voelen!
We kijken vooruit...de eetlust is al weer wat beter...momenteel smaakt het zelfgebakken brood prima en gebakken eitjes, met of zonder hesp, en kip maar voor de rest.....na het eerste hapje proeven heeft hij er al genoeg van....al vraag ik telkens: 'wat wil je dat ik klaarmaak?'..de smaakpapillen hebben een serieuze deuk gekregen! Gelukkig lukt een ijsje en een milkshake nog steeds...o ja...per halve kg gaan we weer omhoog...de 70 nadert, nadert, nadert...voor mij is dat een magisch getal geworden...en al wat erboven is is voor mij nog meer halleluja maar Alex wenst liever om niet te dik te worden! 'Is toch maar weer hoe je het bekijkt hé!!

Christine,
(tot maandagavond... want dan gaan we chemo 8 halen, dit wil zeggen dat we dan 4 vingers in de lucht mogen steken!)

24-10-2011 om 22:59 geschreven door C&A