Maandag, 16 januari 2012
De voorbije dagen zijn rustig verlopen, de medicatie wordt beter verdragen en mijn ventje heeft zichzelf al de spuitjes bloedverdunner toegediend....onze thuisverpleegster heeft hem goed geassisteerd!
Maandagmorgen zijn en richting Gent moeten rijden is niet zo interessant maar we zijn vroeg vertrokken en zijn er dus op tijd...wel wat wachten maar dat nemen we erbij...Alex is naar mijn gevoel toch stiller dan gewoonlijk maar ja, er moet weer iets beslist worden!
Prof Ceelen bevraagt ons hoe de laatste maand verlopen is...'en, geen problemen meer ondervonden?'....schrikt toch wel als hij hoort dat Alex pas sinds woensdag terug thuis is na een longembolie te hebben gehad! Hij vraagt de medicatie na, betast de buik, toont wat er bij de volgende operatie zal gebeuren en neemt dan de planning bij te hand....oké, goede genezing, geen problemen, verwijderen van de stoma kan gebeuren op  6 februari, volledige verdoving, er wordt terug een horizontale snede gemaakt en een opname van een 5-tal dagen. Tijdens de operatie controleren we eerst of de reeds uitgevoerde hechtingen van bij de vorige operatie perfect 'lekvrij' zijn ...is dit niet oké dan gaat de operatie wel niet door! Alex zie ik slikken en hij stelt onmiddellijk de vraag of dit veel voorkomt...1 op 100 maar Alex neemt dan automatisch mee dat hij die 1 kan zijn!! Je moet realistisch blijven is zijn opmerking dan! 
Hoopvol gaan we naar het volgende 'kamertje' waar alle paperassen voor de komende opname in orde worden gebracht. Hoopvol rijden we naar huis want we hebben toch wel weer geluk dat alles kan doorgaan...binnen 1 maand is hopelijk alles voorbij, zo zien wij het toch!
Het is na de middag als we thuiskomen dus Alex vlug afzetten, gerief nemen en vertrekken naar school...ik wil naar mijn werk, ik heb  goed nieuws dat ik kan vertellen...ik dacht nog iets te kunnen eten maar dat zal voor later zijn! Een latere thuiskomst want er is ook nog vergadering maar geluk, mijn ventje heeft eten klaargemaakt...hij verontrust me wel door te vertellen dat hij vaststelt dat hij zoveel moet 'zuchten', adem extra nemen??
We proberen onszelf gerust te stellen want het voorbije w.e., en met vandaag erbij, is het wel wat te emotioneel geweest....Vrijdag hebben we voor het eerst sinds april vorig jaar een bezoek gebracht aan de karaté...een aangrijpend weerzien, men stond versteld ons te zien...Alex wilde de nieuwe 'zwarte gordels' zien en hen feliciteren. Sensei Katrien had hierbij een dubbel gevoel want Alex had daarbij moeten zijn...maar mijn ventje kennende vindt hij zichzelf niet waardig genoeg om een zwarte gordel te dragen!!
We zijn ook op bezoek geweest bij een 'legervriend' dus ja je mag een 27 jaar terug gaan, die ons via de blog gecontacteerd heeft met het verhaal dat zijn vrouwtje sinds april vorig jaar (idem als bij Alex) ook darmkanker is vastgesteld, de 13de chemo is gegeven, al 3 soorten cocktails zijn toegepast maar de tumoren blijven groeien, beide longen en lever zijn aangetast....Alex wilde hen zien en dat hebben we dan ook gedaan.....nadien krijg je daar 'de weerbots' van, en met vandaag erbij...spanningen zijn toch nergens goed voor.... zeggen ze dan!
In zijn zetel, met zijn fleece, na het toedienen van zijn spuitje en het nemen van de laatste antibiotica-pil zegt hij me meerdere keren...wat hebben wij geluk, wij hebben geluk gehad, wij hebben meer geluk dan....we beseffen het meer dan ooit, we beseffen het en dan kan je dankbaar zijn en nog meer genieten van het gewone, het simpele en vind je vele dingen minder vervelend of tijdverliezend...je past je aan, je zoekt voor alles een oplossing, je kan veel meer aan!
We blijven alert, dat is noodzakelijk, we willen dat ook jij dat doet, luister naar je lichaam en stel niets uit...een gouden raad van tante...en 'oomzander'!

Ja, lieve blog-vrienden...ik zal jullie missen want het zal nu wel, hopelijk, een meer rustige periode voor ons worden. We moeten het als positief zien als je minder of niets mee van ons hoort....maar op 27 januari moeten we terug op controle bij de longarts en de oncoloog en dan hoor je me wel terug...maar niet getreurd...de blog, de mails, de gsm blijft bestaan en onze 'open' voordeur zal nooit vergaan!!

Veel liefs,
Christine

16-01-2012 om 22:12 geschreven door C&A