Bezoek arts, oncoloog, oncocoach... -een kwaadaardige agressieve kanker -dikke darm is weggenomen -stoma voor minstens 3 maand -buikvocht + uitzaaiingen op het buikvlies -zone 3/4 dus er volgt een zware chemoperiode -neussonde, blaassonde, maagsonde.... We blijven positief en kijken uit naar het moment dat de blaas- en de maagsonde mag verwijderd worden en als de darmen in beweging komen dan kan het eten beginnen.... Alex herstelt ontzettend snel waardoor de maagsonde te vlug verwijderd wordt, de darmen willen nog niet werken, er volgt een terugval met braken en zich niet goed voelen. De maagsonde wordt 'levende lijve' terug ingebracht, wat heel pijnlijk was, en een bijkomende machine naast het bed...we vallen een paar trapjes naar beneden maar we herpakken ons....
Je gaat op zoek naar informatie....je tikt 'darmkanker' in en daar zit je dan voor je computerscherm!! -Hoe is het ontstaan? Wat waren alarmsignalen? Wat zijn de risicofactoren? Kon het voorkomen worden? Vroegtijdige opsporing over het hoofd gezien? Nog bijkomende onderzoeken? -Stadium en vooruitzichten?? -Welke behandelingstechnieken? Chemotherapie? Hipec?
Een hele reeks medische termen vullen ons nieuw medisch woordenboekje aan en doen ons beseffen dat het profiel van Alex in deze kluwen totaal niet past...hij rookt niet, hij drinkt niet, niets familiaals, eet gezond, is sportief, heel plichtsbewust, heeft een sterke persoonlijkheid, een positieve ingesteldheid, een gezonde gemoedsrust...iedere dag is een geschenk, een 'slechte' dag is een verloren dag, na regen komt zonneschijn..... Waarom? Waarom? Waarom? We troosten ons..uitspraak oncocoach: 'Je hebt de zwarte kaart getrokken maar nog niet de zwarte van de zwarte kaart....we gaan voor herstel! (had liever 'genezing' gehoord maar ja...m'n ventje is tevreden en ziet 'het zitten' !!)
Er ontstaat een dagboek en een medisch woordenboek....
26 april 2011:start van 2 weken ziekenhuisopname -11.30u: opname spoed Marie Middelares Gent -CT-scan: verdict...een gezwel op de dikke darm, een volledige obstructie, zeer ernstig, moet zo spoedig mogelijk verwijderd worden...we spreken hier van KANKER, zeer agressief, er volgt nog een zware chemo, er zijn uitzaaiingen op het buikvlies waardoor er nog een 2de zware operatie zal volgen.. ...we laten jullie even alleen..ja...elkaar omhelzen en in tranen moed bij elkaar zoeken om te komen tot...'we gaan ervoor, het moet lukken!!' -dan start je met het inlichten van de mensen die je het nauwst aan het hart liggen: je 2 zonen, je ouders, je familie, je vrienden en je werk....ongeloof en heel veel verdriet! -17.30u:naar het operatiekwartier...'Zijn jullie zonen verwittigd?'...natuurlijk maar alles gaat en moet zo vlug gaan dat zij hier niet op tijd kunnen aanwezig zijn...iets waar zij spijt van hebben! -22.30u:telefoon vanuit het intensieve, operatie is goed verlopen en ik hoor weliswaar met een zware hese stem: 'dag keppe'....
Ons verhaal moeten we starten omstreeks de maand februari.We kregen toen wat problemen met de maag(tenminste dat dacht ik).Het leek allemaal niet zo erg,wat meer puffen en oprispingen na het eten.Ik ben geen vaste doktersklant en veel last had ik er niet van,dus bleef het enkele weken aanslepen.Na verloop van tijd werd m'n darmstelsel wat luidruchtig.Soms werd m'n vrouwtje erdoor gewekt tijdens de nacht,dit vond ze niet meer normaal en een doktersbezoek werd verplicht.De huisarts schreef een pilletje voor en het probleem leek opgelost.Eenmaal pilletjes op kwam het probleem spoedig terug.We zijn ondertussen maart...op een woensdagmiddag na het nutttigen van enkele boterhammetjes beginnen er buikkrampen op te treden.Aanvankelijk om de tien minuten maar snel evolueerde dit naar om de minuut. Eerst probeer je het te negeren maar vlug vind je het niet meer leuk,die avond naar de dokter.De huisarts wordt wat allerter en neemt bloed af voor onderzoek evenals een stoelgangstaal.Het labo vindt niets abnormaal,dus worden we weer geholpen met de pilletjes.Om de maag te helpen past mijn vrouwtje het menu aan ....veel vis en ook wat minder in hoeveelheid....zelfs mijn wederhelftje doet mee want onze oudste zoon huwt op 2 april en een maatje minder komt goed van pas!Mijn gewicht neemt af,van een 76kg zakken we naar een 62kg,ik word ook zwakker maar besef het zelf eigenlijk niet.Alles staat nu in het teken van het huwelijk en het worden algauw 2 en meer maatjes minder! Met een perfect maatpak, prachtig weer, allemaal gelukkige mensen..wordt het een prachtige, onvergetelijke dag!Iedereen geniet en ik ook,wel vermijd ik de drank en hou me rustig.Twee weken verder verslecht de toestand opnieuw.
