Woensdag, 25/01/12 om 21u:

……de woorden van Alex die bij mij komt met de koortsthermometer! Wat nu?? Alex toont aan waar hij ook met Kerst pijn voelde…. onder de linkeroksel ter hoogte van de buik…er is nog geen koorts maar we schrikken daar het begin januari om een longembolie ging! We hanteren ons aangepast stappenplan…de thuisverpleegster bellen, de huisarts bellen en beiden zijn van mening dat door toediening van 2x clexane/dag een longembool gering is maar de voorgeschiedenis kennende stelt de huisarts voor om langs te komen! Al is het 22u, de huisarts neemt zijn tijd om Alex grondig te ‘beluisteren’ en stelt vast toch iets te horen ter hoogte van de longen. Hij belt de spoed M.Middelares te Gent op informeert hen en beslist voor opname! We schieten al in actie terwijl de huisarts alles op papier zet….de ‘zwarte’ reistas, de ziekenhuistas die toch rood van kleur is, wordt ‘in spoed’ klaargemaakt, de jongens worden verwittigd en om 22.30u vertrekken we richting Gent….voor de 3^de keer rit ‘spoed’ en deze ritten duren onnoemlijk langer dan een gewone rit naar Gent! Eens aangekomen en ‘geïnstalleerd’ is het je geduld dat op de proef wordt gesteld …geen koorts en niet echt kortademig dus hebben we het gevoel dat er wel dringender gevallen aanwezig zijn…en zo te horen is het ook wel zo! Algauw komen ze af met ‘karretje’ om het hart te controleren, de bloeddruk nemen en afnemen van bloedstalen. We horen dat er een afspraak wordt gemaakt voor de longfoto. De arts van wacht komt ook langs, luistert naar ons verhaal en vertelt ons wat er nog zal gebeuren. De huisarts heeft de juiste vaststelling gedaan want er is inderdaad iets te zien op de longfoto maar er wordt overlegd met de longarts of een opname noodzakelijk is of niet. Eens het 02u voorbij is denkt Alex dat het ergste al voorbij is…verwijdert zelf de klevers van de hartcontrole en doet zijn kleren terug aan want hij gaat mee naar huis!!!! Oei, er is wat spanning aanwezig…hopelijk komt de arts ons algauw vertellen wat er ons te wachten staat! Bij het horen dat het aangewezen is om voor verder observatie toch te blijven zie ik Alex in elkaar kruipen….zijn gezicht spreekt boekdelen, is ontgoocheld…. Of is misschien wel bang voor wat nog zal komen of ontdekt zal worden???

Donderdag, 26/01/12…..Ik verlaat hem om 03u en het wordt een vermoeiende, eenzame rit naar Deerlijk! Het wordt dus een korte, zeer korte nacht want ik wil dan nog vroeg op school aanwezig zijn daar er een gesprek gepland is met ouders en de vervangende leerkracht is afwezig…toch allemaal zorgen dat je meeneemt..ook daar heb je verantwoordelijkheden die je tot een goed einde moet brengen…wat een geluk dat iedereen daar ongelooflijk veel begrip heeft voor mijn situatie…mensenlief wat heb ik geluk met zo’n team, met zo’n collega’s! Maar ondanks dit alles is het toch een ontzettend ‘zware’ voormiddag want bepaalde zorgen treffen je tot diep in je hart….dan neem je je toevlucht tot de koud-water-kraan om je ogen te ‘ont-roden’ en er weer tegenaan te kunnen…merci Mr directeur voor de schouderklopjes!
......wat je op je werk meemaakt mag je normaal niet meenemen naar huis en ook omgekeerd en dat is bij ons momenteel niet zo evident...
Het gaat niet goed met mijn 'tantelief'...sinds half december op intensieve, in kunstmatige coma, proberen zonder de hulp van machines maar geen succes, complicaties erbij, dan toch een lichtpuntje waar je je aan vastklampt, dan weer iets dat je niet zo graag hoort, het verdriet en de onmacht......mijn 'oomlief' die het volhoudt om iedere dag tot 3 keer toe 'tantelief' maar voor een halfuurtje te kunnen bezoeken...zich zo hulpeloos voelen bij iemand dat je zo graag ziet....het is verschrikkelijk en niet eerlijk....waar haal je de moed nog vandaan???
Ik kan nog naar Gent vertrekken….ik kan nog converseren met Alex, ik kan nog iets doen voor hem, wij hebben het geluk dat het tot nu gelukt is...Alex is nog steeds op de spoed, hij mag/moet nog naar de ‘isotopen’….rem los van het bed en weg zijn ze…terug een ritje door de ziekenhuisgangen, lift in, lift uit….en ik kan nog zeggen tot weerziens!
Het is 18u als we een kamer krijgen…we worden er heel hartelijk ontvangen….je voelt het al: het is hier een goed team op afdeling 3! Nu geduld hebben totdat de dokters komen maar dat zal pas morgen zijn…..

Vrijdag, 27/01/12….na het 2^de telefoontje weet ik meer…de oncoloog en longarts zijn langsgeweest…de scans van begin januari en van nu zijn vergeleken en er is niets bijgekomen, alles is onder controle, dit kan een acute ontsteking zijn op wat er nog aanwezig is in de longen van de vorige longembolie….moet wel verder opgevolgd worden en bij een nieuwe opstoot zal er toch een kijkoperatie plaatsvinden….en wat we willen horen komt nu….er wordt nog contact genomen met prof Ceelen van UZ-Gent om dit voorval te bespreken en de geplande operatie voor 6 februari zal wel kunnen doorgaan….voor Alex is dit de grootste opluchting want hij is al volop aan het plannen om begin april zijn werk te kunnen hervatten…het begint te ‘kriebelen’, hij wilt dit en het zal hem lukken…het moet gewoon want zijn werk is zijn hobby, zijn leven…afzien door te werken veel liever dan het bed van de chemo want dit is verschrikkelijk en hopelijk hoef ik het nooit meer mee te maken…dan hoor je en voel je wat het is om dat te ondergaan, te doorstaan en vol te houden tot het bittere einde met alle bijhorende en bijkomende ‘ambetanteheden’!! Kan je mij volgen als ik jullie vertel dat ik al om 13u in zijn kamer stond….zo vlug was Alex uit zijn bed, alles was al ingepakt…alle paperassen gaan afhalen en goedgemutst richting huiswaarts……een mooi berichtje van ‘ons Mieke’: “BLIJ DAT JULLIE WEER SAMEN ZIJN”….ja, dat is zo en zo moet het ook zijn…SAMEN ….het is maar voor 1 week en 3 dagen want dan is het opname UZ-Gent voor het verwijderen van de stoma…terug volledige verdoving..voor de 4^de keer in 10 maanden, en als alles goed verloopt een 5-tal dagen opname…..
Valentino, Valentijn….jij zorgt ervoor dat je kleur ‘ rood’ ons kleur van hoop, geluk en liefde zal zijn en voor 'tante en oomlief' verbondenheid, sterkte en steun!

Tot de week van 6 februari! Christine

28-01-2012 om 23:13 geschreven door C&A