Ik ben Alexander , en gebruik soms ook wel de schuilnaam oom zander.
Ik ben een man en woon in Deerlijk () en mijn beroep is zelfstandige vishandelaar.
Ik ben geboren op 12/11/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijn werk, karaté, moto rijden, mijn familie en vrienden, de 'hardennen'.
Diagnose sinds 26 april 2011:
dikkedarmkanker met uitzaaiingen op het middenrif/buikvlies +
HIPEC-operatie
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Deerlijkse ervaringen
Om op de hoogte te blijven
12-02-2012
ADIEU ZIEKENHUIS!
Zondag, 12 februari 2012 Halleluja....sinds gisteren zijn we thuis! Vroeger dan verwacht maar dit voorgevoel had ik al..de dokters waren vrijdag bij Alex geweest en gezien de positieve evolutie sprak men al van zondag maar mijn ventje kennende.....zaterdagmiddag kreeg ik telefoon: "keppe, mijn ontslagpapieren gaan vanaf 14u klaarliggen! Wat denk je, om 14u stond ik al in zijn kamer....het valies stond al klaar en alle papieren waren in orde...puik werk team afdeling 6de verdiep! Het is toch weer met een klein hartje want het is weer een nieuwe situatie....er zijn ongemakken, er is weer een operatie geweest en het herstel moet nog beginnen! Als je weet dat die darmwerking 10 maanden heeft stilgelegen dan zal het wel wat tijd vragen vooraleer alles weer 'normaal' werkt....nu moet alles nog opstarten en dit gaat gepaard met krampen, diarree en alle ongemakken erbij! Maar niet getreurd, we kunnen naar huis en we hopen dat dit de laatste ziekenhuisopname is! Alex vertelt me 'weemoedig' het gevoel van de voorbije 10 maanden: wat te hebben doorstaan en meegemaakt te hebben maar ook dankbaar voor het gekregen geluk..iets wat 'tantelief' niet gekregen heeft en dat laat ons niet los!
Dat alles voorbij is is nog niet zo.... -morgen naar de huisarts want er zijn symptonen van een blaasontsteking...was ook zo na de vorige operatie...nare gevolgen van blaassonde! -morgen afspraak maken voor controle van deze ingreep, moet binnen de 3 weken gebeuren -afspraak maken ivm doorspoelen portha-cat, moet na chemo nog 2 jaar aanwezig blijven -afspraak maken met oncoloog -> uitstap naar 'Gent' zal nog een aantal jaren van toepassing zijn!
UZ-Gent: professor Ceelen en team: hartelijk dank voor het nemen van de juiste beslissingen en het vakkundig juist uitvoeren van de operaties.Zonder jullie was dit gewoonweg niet gelukt! Dank voor de zorgen tijdens de 3 opnames in 5 maanden tijd!
M.-Middelares Gent: oncoloog Dr Vanderstraeten: de grondlegger bij het nemen van de juiste beslissingen, oncocoach en chemo-team: het juist uitvoeren van de genomen beslissingen en dit gedurende 8 maanden...hartelijk dank want zonder jullie was dit gewoonweg niet gelukt!
Lieve blog-lezers: wat zijn jullie een steun geweest voor ons en dit gedurende deze 10 maanden...zonder jullie was dit gewoonweg niet gelukt! Mijn verhalen zullen 'afslanken' want vanaf nu gaan we het 'gewone' leven proberen op te bouwen...op naar 2 april want dan hoopt Alex zijn werk terug op te starten!
2 april = dubbel feest want dan zijn Mieke en Thomas 1 jaar getrouwd en een nieuwe start voor Alex!
Alle liefs, alle dank...alle tijd om jullie te ontvangen, naar je te luisteren, je te helpen, je te steunen.... Alex en Christine!
Dinsdag, 7 februari 2012 Nog maar pas wakker en ik bel Alex al op om te weten of de operatie al een "uur" gekregen heeft...inderdaad, deze namiddag om 15u! Pff, dat is nog lang...nog lang om te liggen wachten....Alex vertelt dat hij al volledig klaar ligt met gekend "schortje" aan! Rond 10.30u, tijdens de pauze van een ganse dag vergaderen, hou ik het niet meer uit en bel ik opnieuw naar het nummer van zijn kamer...geen antwoord, nog eens proberen, nog geen antwoord.....dan maar het nummer van de afdeling proberen en jawel Alex is toch al weg naar de operatie....dat is opeens een versnelling bij! Van zodra de vergaderdag voorbij is terug telefoon maar nu naar de pacu-ontwaakruimte, weer geen antwoord, nog eens proberen, weeral geen geluk ook niet na het tweemaal proberen naar de afdeling heelkunde 6de verdieping. Dan maar eerst naar huis rijden....bij het stilleggen van de motor stel ik vast, ben ik zeker dat ik niet in huis kan...sleutels deze morgen vergeten mee te nemen!! Terug de auto in en opnieuw bellen...op de pacu weten ze me te vertellen dat Alex al naar zijn kamer is....nu duurt het niet lang...auto starten en weg richting Gent! Inderdaad, terug op de kamer...is slapende en met maagsonde! Hoe rustig ik ook ben hij "voelt" dat ik er ben....een rustig, stil stemmetje verwelkomt me... blij dat het al voorbij is en voelt niet echt pijn....en ja...onmiddellijke controle volgt en wat zie ik....de stoma is weg, weg, weg! Alex had beslist om geen epidurale te nemen en een morfinepomp zie ik ook niet....zijn moto: "je moet wat pijn voelen, anders weet je niet dat je leeft"...de anesthesiste was wat verrast en moest dat nog eens opnieuw vragen want een dafalgan zal bij zo'n operatie niet efficiënt zijn....Alex is niet te vermurwen: geen van die dingen gewenst, 'k heb een hoge pijngrens! Een ongerustheid erbij voor mij...heeft hij nu pijn of niet, is hij koortsig of niet, voelt hij zich mottig of niet....maar ja 'k mag hem niet teveel "pamperen"...het weer meer loslaten zal ik moeten leren en dat is niet makkelijk..hij wilt zo vlug als mogelijk weer "den ouden" worden en alles zo vlug mogelijk vergeten! Een mooie gedachte maar dit kunnen en doen is andere koek...toch voor mij; ik zou superblij moeten zijn maar er is nog iets in mij die dat verhindert..ik wil me beschermen voor wat nog komen kan, eerst komen er nog een reeks controles en dat zal toch telkens bang afwachten zijn....we hebben nog tijd om daaraan te wennen! Eerst NU...en dat is dat mijn ventje er nog is, gezien de omstandigheden, goed en wel en in de mogelijkheid om algauw het gewone leven weer aan te pakken en dat gaan we heel, heel graag doen!
Maandag, 6 februari 2012 10.30u: UZ-Gent afdeling radiologie: afspraak om 11u...het is nog maar 11.20u als ze de naam 'Mr Matthys' roepen...daar gaat mijn ventje, weer weg! Het wachten duurt 1u....er was wat verwarring, ongerustheid...daar Alex allergisch is aan de contrastof en na de onrustwekkende berichtgeving daarrond is men meer dan op zijn hoede! Men neemt contact met prof Ceelen om duidelijkheid te krijgen...kleren uit, kleren aan om dan toch de kleren weer uit te doen en de vloeistof te laten inlopen....controleren of er geen lekkages zijn aan de vorige gemaakte koppeling van de darmen! 14u: we mogen naar het zesde verdiep, kamer 13! Nemen van cardiogram, terug naar de gelijkvloers voor afname bloed en dan wachten op het resultaat van de scan...kan de operatie doorgaan? 17.30u: er komt al een arts langs: de operatie kan doorgaan en dan horen we hoe alles zal verlopen...toch weer een maagsonde, 5 à 7 dagen ziekenhuis, hangt af van de evolutie van de werking van de darmen...dit moet helemaal oké zijn vooraleer je naar huis mag! Deze avond enkel nog thee en bouillon...en mijn ventje had nu nog goesting naar een trappistje..... 18.30u: 'k ga naar huis...alleen...'t went toch niet, het wordt zelfs moeilijker en moeilijker......alhoewel we blij zijn en dat we het geluk hebben dat we al zover zijn! Alleen in de auto is veel tijd hebben om na te denken en dan neem je weer de verkeerde richting aan de afrit...niet te geloven..als je van Gent komt moet je rechts af richting Deerlijk en ja 'k heb zelfs al eens mensen vanuit Kalken willen begeleiden naar ons huis en ook hen heb ik linksaf laten rijden en dat is richting Vichte...wie moet je dan geloven...de gps die steeds zegt: herbereken, herbereken of het berichtje van iemand die in Deerlijk woont...amai, amai!! Prof Ceelen is later nog op bezoek geweest en vertaalt nog eens dat er op de scan geen vernauwingen of lekkages te zien zijn en de operatie gepland staat morgen kort na de middag...'k zal dan maar gerust zijn als ik Alex terug zie en dan liefst op zijn kamer! Dan gaan we afscheid nemen van de stoma...dat wordt wennen want het was al een toevertrouwde zorg geworden....moest dit niet gelukt zijn was dat het minst van onze zorgen, als de kanker maar wegblijft...dat is het aller-allerbelangrijkste en het meest noodzakelijke...dat is onze droom....weg, weg, weg!!! Afscheid nemen hebben we al moeten doen...zaterdag...van ons tantelief....wat een afscheid, zo sereen, zo respectvol...alles wat tante zou gewenst hebben...heel veel meevoelende mensen en heel veel verdriet...het was 'bar-koud' maar alles was met een intens-warm-dankbaar-gevoel maar er is nu een grote leegte voor velen van ons...tantelief was in alles sterk en groot en toegewijd aan hen die haar dierbaar waren! Afscheid nemen doet beseffen hoe 'echt' en 'diep' de liefde is!
