Woensdag, 11 januari 2012 12.15u: telefoon van Alex...ik hoor zonet dat ik vandaag naar huis mag maar eerst nog longtesten en de oncoloog beslist dan! Is me dat schrikken...en de koorts? Medicatie? Longarts? In spoed richting Gent en 't ventje staat al klaar, wel nog met kapstok en zakjes, om te vertrekken naar de longarts voor controle longtesten! Daar krijgt hij een neusknijper en moet dan via een toestel op bepaalde manieren in- en uitademen....alles wordt digitaal geregistreerd. Ook nog in een glazen cabine waar 'de zakjes' aan een andere kapstok worden gehangen zodat het een afgesloten ruimte wordt. De longarts komt erbij en de resultaten zijn bevredigend waardoor we groen licht krijgen. Ondertussen zijn Thomas en Mieke aangekomen nog niet wetende dat pa mee mag naar huis...wat een geluk, ze kunnen meehelpen bij het inpakken. Het afkoppelen, de paperassen, de medicatie...het verloopt wat chaotisch en moet je zelf enorm op je hoede zijn dat alles in orde is! Ook het regelen van nieuwe afspraken en het annuleren van reeds geplande afspraken, door die spoedopname, brengt ons van het ene verdiep naar het andere! Welgezind en niet rap genoeg kunnen we de rit naar Deerlijk aanvangen...te rap want via een sms'je vernemen we dat er bezoek is op kamer 189 maar de vogel is inderdaad al gaan vliegen...Lucien en Claire, je zal een ritje naar Deerlijk moeten maken of wij, van zodra het lukt, richting Kalken!! De thuisverpleegster wordt opgebeld want dagelijks moeten er 2 spuitjes gegeven worden...'ons Ria' komt nog langs, wat hebben we weer geluk! Het dolenthousiasme vermindert snel na inname van de antibiotica...het is nogal zwaar 'spul' en de maag pruttelt algauw tegen en geveld ligt hij toch alweer in de zetel...er is geen koorts. We hopen dat het een haalbare nacht wordt want bij koorts moeten we onmiddellijk terug naar Gent...we zijn gewaarschuwd, de rust is er nog niet helemaal... Maandag is het terug richting Gent maar dan naar het UZ voor planning verwijderen van de stoma! Ons agendaatje 2012 krijgt al invulling....
Maandag, 9 januari 2012 Kerstvakantie is voorbij....nu weer tijd maken voor de collega's en de kinderen, vooral de zorgenkinderen wat mij betreft! Iedereen heeft wensen en knuffels voor elkaar en al even vlug staan we weer met beide voetjes op de grond als ze vernemen dat mijn ventje terug opgenomen is in het ziekenhuis....iedereen voelt onmiddellijk mee maar dit mag de voorbije feestvreugde en de goede voornemens niet in de weg staan! Deze morgen heb ik geen telefoon gekregen en na 2 keer zelf proberen beslis ik maar om te wachten want het is scan vandaag voorafgegaan door het drinken van 'papjes'. Opeens toch het verlossende telefoontje dat hij terug op de kamer is maar het vertellen verloopt moeilijk...ik hoor dat het nu wachten is op het resultaat en stel hem voor om wat op adem te komen en alles te vertellen als ik deze namiddag langskom. Als ik aankom is hij aan te genieten van thee en taart, dat stelt mij al gerust...het eten smaakt en het lukt, zelfs zonder zuurstof...dit heeft hij al achterwege gelaten! Even schrikken was het toen hij deze voormiddag een delegatie witte schorten voor zijn bed zag staan.....dat wordt slecht nieuws denk je dan onmiddellijk ....men spreekt van 'longoedeem' en het nu gebruiken van een 'breder antibioticum'....longoedeem?? Zal ik bij mijn thuiskomst eens 'googelen'! Een mogelijke oorzaak kan zijn door het te weinig bewegen....weinig bewegen en wij die zo ons best doen om zodra het lukt te gaan wandelen???? Maar inderdaad, bij de 2 laatste chemo's was Alex telkens zo mottig dat hij de moed en de kracht niet had om kort na het toedienen van de chemo te gaan wandelen..... en ja bij de vorige chemo's ging hij zelf met het chemobolletje op de buik een wandeling maken....Met verder bloedonderzoek zal men proberen nog meer te bepalen want vandaag waren de ontstekingswaarden in het bloed verhoogd...is wel niet zo positief!!! Pffff, 'k hoor dit allemaal niet zo graag....'k voel het aan als sluipende, onherkenbare, onvoelbare boosdoeners die veel kunnen verwoesten...nu maar hopen dat die aangepaste antibiotica juist werk verricht! Wat mijn ventje deugd heeft gedaan is het bezoek van oncocoach Dominique en totaal onverwacht ook van dokter Stoens..de dokter waar wij vorig jaar voor het eerst op consultatie zijn geweest...prachtig hoe zij ons nog steeds opvolgt! Ook de gedrevenheid van de poetsvrouw ontroert hem....hij heeft haar gezegd dat ze een pluim verdient omdat ze haar werk zo 'vol vuur' verricht...maar er is ook 1 verpleegster die hem totaal niet ontroert, een mens die de zorg zonder ziel doet, iemand die voor de kamergenoot, die zwaarlijvig is en voor veel hulpbehoevend is, totaal niet begripvol en hulpvaardig is...jammer, jammer!
Liefs, Christine...tot morgen en hopelijk met een beter en 'veiliger' gevoel!
