Ik ben Alexander , en gebruik soms ook wel de schuilnaam oom zander.
Ik ben een man en woon in Deerlijk () en mijn beroep is zelfstandige vishandelaar.
Ik ben geboren op 12/11/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijn werk, karaté, moto rijden, mijn familie en vrienden, de 'hardennen'.
Diagnose sinds 26 april 2011:
dikkedarmkanker met uitzaaiingen op het middenrif/buikvlies +
HIPEC-operatie
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Deerlijkse ervaringen
Om op de hoogte te blijven
01-10-2011
3 weken na de HIPEC-operatie!
Zaterdag,1 oktober 2011 1 MAAND TERUG: HIPEC-operatie ondergaan: is een behandeling waarbij verwarmde chemotherapie in de buikholte wordt toegediend om kankercellen te doden. Er worden dan verschillende buisjes in de buikholte aangebracht die als inloop een uitloop fungeren van de spoelvloeistof. Deze buisjes worden langs een warmte element en een rollerpomp geleid zodat een gesloten circuit ontstaat waarin de spoelvloeistof wordt rondgepompt aan ongeveer 1 liter/minuut. Na het installeren van het circuit wordt de vloeistof langzaam opgewarmd en eens een t° van 41,5° C is bereikt, wordt de chemotherapie aan het circuit toegevoegd...kankercellen sterven dan af, door toediening van warmte is de chemo méér werkzaam en doordat de chemo in de buik wordt toegediend komt er slecht weinig in de bloedbaan terecht waardoor men een hogere dosis kan toedienen met méér kankerdodend effect tot gevolg. Tijdens die spoeling wordt de buikholte tijdelijk gesloten of wordt de buikwand opgehangen aan een kader waarbij de chirurg met de hand in de buik de oplossing verdeelt. Na afloop worden de buisjes verwijderd, evt darmnaden gemaakt en de buik gesloten. Tijdens diezelfde verdoving (8u lang!) zo volledig mogelijk chirurgisch wegnemen van de tumor. Indien er geen enkele zichtbare tumor achterblijft, zijn de vooruitzichten beter en kan de patiënt gedurende jaren (tot méér dan 10 jaar) overleven zonder terug opflakkeren van de tumor. ....dit even ter verduidelijking, en ook voor mezelf, te beseffen dat het wel normaal zal zijn dat je pas na 1 maand je pas wat beter gaat voelen....het is, en moet toch een enorme zware operatie geweest zijn die een mens heel diep in zijn reserves gaat raken....om nog maar niet te spreken over die 1ste operatie eind april en de daaropvolgende 6 chemo's! Dan heb je geluk familie te hebben die op zo'n momenten à la minute in hun auto springen en afkomen, zelfs met een mand vol verse groenten en met mijn lievelingssnoepjes erbij, en het volhouden ons op te monteren dat het beter wordt en dit alles met een 'kwinkslag' zodat er veel gelachen wordt...dit zijn de beste vitamientjes! Ook collega-vrienden ,die uit hun eigen ervaring komen vertellen, het meegemaakt te hebben, het gevoel 'k zie het niet meer zitten, meer als normaal is en de allersterksten ook wel eens kunnen kraken maar er terug bovenop klimmen maar geduld, geduld, geduld moet je hebben....Alex, iemand als jij, die chemo krijgt en wandelingen maakt van 25 km maakt, en met rugzak, heb ik toch meer dan bewondering voor dus het komt goed....allemaal 'crème' van mensen! Deze morgen had ik een goed gevoel bij het zien van Alex...ik vond hem fitter en actiever en inderdaad...het is aan het beteren...de zetel is maar 2 keer, met korte momenten, in gebruik genomen geweest en we hebben een grote wandeling aan zee gemaakt! Hij voelt zich duidelijk beter, voelt zich weer iemand, iets kunnen en mogen doen is de meest dankbare voldoening denk ik ....ook voor mij doet het enorm veel deugd dit te kunnen meemaken...je hebt onmiddellijk energie voor 10! Maandag naar UZ-Gent voor controle bij prof Ceelen....met heel wat vragen: verslag bloedonderzoek, rechtervoet is nu het meest zorgelijke: sterk gevoelige bovenkant, precies verbrand, en pijnlijke 'scheuten' die erdoorheen vliegen....gevolgen van ijzertekort, langdurige antibiotica, nasleep operatie??? ademhaling, longinhoud, evolutie darmnaadlekkage (is een ernstige verwikkeling en komt zelden voor....maar Alex heeft het toch weer gelukt!) En nog meer van dat goed gevoel gehad vandaag...neno Nieuwpoort gezien, één en al enthousiasme en contentement, en de 'cabrio' waarin Tho en Mie hun mooie dag hebben 'gereden' en neno Winksele die vanuit het warme Franse zuiden belt, dat als Alex het wenst, we naar het appartement aan zee mogen gaan.....je hebt onmiddellijk energie voor 100!! Als we maandag al mogen horen dat ons lief is krijgen we energie voor 1000!! De 'dip' die we gehad hebben zit weer in de onderste schuif en 'we zullen doorgaan' zit nu bovenaan .....
