Nog een extraatje: het tuinmeubilair,
1 grote tafel met 6 stoelen en een zitbank moeten nog behandeld worden;
tweemaal zoals op de verpakking staat. We zullen dus weer ettelijke uurtjes zoet
zijn.
Momenteel nog geen
goesting, misschien namiddag als we niet gaan fietsen (hangt van het weer af).
Nu ga ik strijken
(10.00 u - ook dik tegen mijn goesting), maar het moet ook gedaan worden en dit is een
werkje waar Hilaire me niet mee helpt. Maar dit moet ook niet, hij doet al
héél, héél veel.
Momenteel is hij winkelen, de wekelijkse boodschappen. Hij doet dit graag, kan dan zelf kiezen en ik ben content, want dat is ook zoiets wat ik niet graag doe.
Voormiddag poetsen,
samen met hulp van echtgenote.
Namiddag de aangekochte
planten van gisteren verpot en de vaste planten in de tuin geplaatst.
Ik denk wel dat nu
alle leegtes in de tuin opgevuld zijn.
Nadien nog alle
ornamenten terug in de tuin geplaatst, nadat we ze gekuist hadden. Vanaf nu
zullen deze ornamenten gekuist worden voor de winter, dan is het alleszins
plezanter in het voorjaar om ze terug te plaatsen.
Rond 18.00 u nog de
wekelijkse looptraining: gene vette, maar alles kan ook niet.
Namiddag terug naar
het plantencentrum in Genk om nog een aantal ontbrekende planten aan te
schaffen.
Omdat we in de
buurt van C-Mine waren en het een feestdag was, hebben we nog samen van een
etentje genoten, het was lekker.
Ik had nog vrijkaarten
voor een bioscoopfilm in Euroscoop. Vermits vandaag een nieuwe film uitkwam was
dit een goede gelegenheid om hiervan te profiteren: Mad Max: Fury Road.
Deze film is alles wat je van
een actiefilm verwacht: een orgie van geweld, oneliners en absurd acrobatische
stunts. En dat alles aan een razende rotvaart aan onze netvliezen voorbij
flitsend.
Hilaire vond het
maar niks, maar ik hou van die actiefilms (ben zelfs niet in slaap gevallen en dat zegt wel iets).
Rond 10.30 u
vertrokken richting Riksingen, Neerrepen, Kolmont, Piringen (eventjes gestopt
aan tuincentrum Daenen), Mulken, Widooie om zo terug thuiswaarts te fietsen.
Maar we vonden dat er nog wat energie over was voor een ommetje door centrum
Widooie om via de lange, lange verkavelingsbaan terug te keren tot Paspoel.
Deze rit riep toch wel vroegere herinneringen op: ik heb dit traject meermaals
gelopen samen met de zondag lopers van de Tongerse atletiekvrienden, maar dan
in omgekeerde richting. Waar is de tijd, het was toen ook steeds afzien, vooral
in de zomer.
Rond 12.30 u waren
we thuis en stond er weer 22.7 km op de teller; ik begin het stilaan te voelen,
vooral aan de quadriceps. Die spieren bezorgen mij ook steeds last bij het
lopen, in tegenstelling tot vroeger toen ik meer last had van de kuitspieren.
Ik zal eens op
internet gaan zoeken voor oefeningen om die quadriceps te versterken.
Fietsen is goed,
gezond, maar voor mij nog altijd arbeid verrichten. En vermits het vandaag
hoogdag is, is werken uit den boze.
Ja we hebben naast dochter
Inge ook nog een zoon Geert, waarover ik nog niet zoveel verteld heb.
Na zijn
universitaire studies in Leuven (Burgerlijk ingenieur chemie +
bedrijfseconomie) is hij tot mijn grote spijt niet meer teruggekeerd naar
Tongeren. Ik begrijp dit wel, hij had hier geen vrienden, want toen hij naar Leuven
vertrok voor hogere studies, woonden we in Sint-Truiden.
Omdat hij in
Brussel werk had gevonden is hij blijven plakken in Leuven, een appartementje naast
het station, zo kon hij met de trein naar Brussel gaan totdat hij een eigen
auto had.
Een jaar later kwam
er een relatie met een meisje van Doornik, die een appartementje had in Ukkel;
het werd dus een latrelatie Ukkel-Leuven, totdat ze uiteindelijk besloten om
samen een appartement te huren in Steenokkerzeel. Wij allebei blij en zagen de
toekomst al rooskleurig.
Spijtig, de relatie
heeft helaas maar 3,5 jaar geduurd en is toen afgesprongen. Ik weet niet wat er
gebeurd is, maar Ik heb daar nog steeds spijt van. Ik vond hun een goed koppel.
Terug naar Tongeren
komen was geen optie wegens te ver, maar zeer goede vrienden van Ganshoren
hebben hem opgevangen.
Na een half jaar
heeft onze zoon de knoop doorgehakt en een eigen woning gekocht in Erps-Kwerps,
een deelgemeente van Kortenberg en dichtbij Brussel. De prijzen van de huizen
zijn daar natuurlijk véél hoger dan hier, maar het voordeel is dat je niet ver
woont van het werk en ook niet dagelijks in die eindeloze files richting
Brussel staat.
Vandaag dan naar
het tuincentrum in Waremme geweest.
Geregeld zie je wel
goede reclame in de boekjes, maar toch maar afwachten!
Toch niet zoals
verwacht. Rechtsomkeer en richting Genk naar het Genker plantencentrum,daar komen we geregeld en vinden er wel steeds onze
goesting. Dus een hele auto vol nieuwe potplanten, potgrond en ook een paar
lagen dennenstruiken.
Namiddag alles
verpot en geplant.
Een heel gedoe en
uiteindelijk bleek dat we nog een aantal vaste struiken waren vergeten (niet te
geloven, want we hadden een lijstje opgemaakt).
Trouwens, meer
hadden we niet in de auto kunnen laden.
Dus één dezer dagen
nog eens terug naar het tuincentrum.
Deze morgen
Hilaires halfjaarlijkse controle bij de specialist. Alles ok.
Daarna naar een
tuincentrum, ditmaal eens proberen in Waremme. Nog vlug even gekeken in de folder
en wat bleek: DINSDAG SLUITINGSDAG. Goed dat we nog maar een paar kilometer ver
waren.
Dan zal voor morgen zijn.
Wat houdt ons nu
nog tegen om nog eens te gaan fietsen, nu het nog prachtig weer is?
Das dan wel voor namiddag, en op tijd terug zijn voor
onze avondles.
Na een heftige
voormiddag thuis gekomen en mijn liefste had het middageten al klaar, wat kan
een vrouw zich nog meer wensen! Dank je liefste.
Namiddag mooi weer
en samen besloten om eens wat te genieten?
De nieuwe fiets van
Hilaire moest nu toch wel eens uiteindelijk uitgetest worden.
Dus vertrokken op goed
geluk en precies 20 km gefietst door ons heuvelachtig landschap (grappig: precies
20 km gehaald door nog een paar rondjes op onze parking te rijden)
Elk jaar, de tweede
zondag van mei, is het Moederdag.
Zoals eerder gezegd
een fruitkorf gemaakt met fruit dat Mama kent en ook wel zal lusten.
Heb er ook nog 4
potjes yoghurt (hola, LIGHT, hé) en een tube handcrème ingestoken, want dat
weet ik zeker dat ze graag heeft.
Mooi ingepakt in
doorschijnende folie en nog een kaartje erbij.
Heb er spijt van
dat ik geen foto heb gemaakt.
En dan plots in
volle publiek een bevel: en wie komt mij helpen om de kuis
te doen?
Mijn schoonzus en
ik waren als met de hand Gods geslagen; dit hadden we niet verwacht. (Mijn
schoonzus werkt nog fulltime en ik woon in Tongeren, ong. 25 km)
Maar tegenwoordig
ben ik meer op mijn hoede en dus onmiddellijk een tegenreactie van mij: IK KOM, ZEG MAAR WANNEER!!
Sorry mama, nog
nooit heb ik je iets geweigerd; waarom nu dat bevel?
Ik weet nu al dat
deze nacht voor mij weer moeilijk gaat worden.
Deze voormiddag een
Smsje gekregen van dochter Inge voor Moederdag. Ze waren op weekend in de
Ardennen en ik vond het lief dat ze ook aan mij dacht. Dank je lieve dochter;
Ik heb ook nog een
zoon, die zal ook nog wel een smsje sturen, maar later op de avond. Ik hou
daarom zeker niet minder van hem.
1.20u s nachts.
Lig al 2uur in bed en nog geen seconde geslapen.
Ben dan maar
opgestaan om dit op mijn blog te plaatsen en nog eventjes de laatste les van
Internet te doornemen. De enquête voor volgend semester (twijfel nog) en daarna
ONE-DRIVE. Dat was interessant, maar ik heb het nog echt niet door.
Ik heb nu 2
adressen, een gewoon account van Telenet en een Microsoft account van Outlook.
Zover ik kan volgen, heb ik begrepen dat je met een Microsoft account je overal
kan inloggen. Dat begrijp ik.
Maar als je het Microsoft
account niet gebruikt, dan staat er ook niets op en kan je er ook niets mee
doen op een andere computer.
zeker nog eens
moeten vragen aan de leraar (is het dan beter dat ik het Microsoft account
altijd gebruik of verander ik mijn gewoon account in een Microsoft account?
Nu weer in bed
kruipen en proberen te slapen, maar ik voel het zo al aankomen, morgen ga ik me
weer niet goed voelen.
Van de pronte vrouw
van 5 jaar geleden is er niets meer overgebleven; ze kan het niet aanvaarden
dat alles niet meer gaat zoals vroeger, door haar vele herseninfarctjes
(doofheid, moeilijk stappen )
Bloemen wil ze
niet; ze kan ze niet verzorgen. Pralines wil ze niet; het maakt haar dik.
Kleding wil ze niet, er is niets goed.
Dus dit jaar ga ik
voor een fruitkorf, zelf te maken met fruit dat ze hopelijk wel zal lusten (al
is dit niet zoveel, het één is te zwaar, het ander heeft teveel calorieën, het
volgende kent ze niet..., het is moeilijk om goed te doen.
Hilaire gaat deze
namiddag ook de tuinmeubelen kuisen, dus nog een boodschap doen in een
tuincentrum voor een product om de tuinmeubelen te beschermen.
Wekelijkse
schoonmaak vrijdagvoormiddag, ging goed, maar namiddag toch wat moeten rusten.
Ben dan s avonds toch
maar naar gaan trainen, stik alleen.
Het is toch een
hele opoffering: vroeger zat ik er niet mee in om alleen een parcours te lopen,
maar tegenwoordig is dat anders. Ik mis één iemand, mijn vriendinnetje. Dat ze
maar vlug genezen is, dan kunnen we weer samen rustig opbouwen.
Normaal is mijn
training 3x per week (maandag, woensdag en vrijdag), maar deze week heb ik nog
niets gepresteerd wegens ziek. Zal zien wat het deze avond wordt.
Vóór 10.00u nog
naar de apotheek bij mijn dochter in Diepenbeek om medicatie voor mama en mij
te halen.
Donderdags om
10.00u begint mijn hobby les, zoals jullie al wel weten: beren maken.
Deze morgen heb ik
nog eens in mijn kast gerommeld en een project, zoals ik dit noem, gevonden:
een onafgewerkte koalabeer met de mooie naam KOKO. Die wilde ik wel afmaken,
maar de patroon was er weer niet bij en dan word het moeilijk. Het meeste gedeelte
was al wel gespeld, dus nu nog naaien, dat heb ik vandaag dan ook gedaan; maar
ik moet die patroon absoluut vinden om dit werkje af te maken (dus ZOEKEN is de
enige oplossing).
Ze woont al een
tiental jaren in een serviceflat in Hasselt. Haar zus, dus mijn tante, is haar
naaste gebuur, waarvan ze veel hulp krijt ondanks tante Alice nog 5 jaar ouder
is.
Toen ze daar ging wonen
was alles prima; zelfstandig wonen, kuisen, eten maken, koffieklets .dit was
de oplossing voor haar i.p.v. een groot huis met tuin.
Maar sinds een
aantal jaren gaat ze el degelijk achteruit. Ik zie die evolutie week na
week..
Het begon met
slecht horen; dus een hoorapparaat, maar ze kan het niet verdragen. Door de
jarenlange, achteruitgaande gehoortoestand hoort ze nu zaken die ze niet meer
herkent. Onbegrijpelijk voor een gezond persoon.
Maar door
verschillende minieme herseninfarctjes (toen onwetend) is er de
communicatie niet meer: ze hoort iets, maar de hersenen brengen dit niet over,
met als gevolg: ze begrijpt het niet. (voor een gezonde persoon niet te
volgen).
Deze avond naar
Hasselt met een cadeautje; moeilijk om te kiezen, want ze wilt niet alles: geen
snoep, geen eten, geen geld, een kledingstuk is moeilijk te vinden, dus het zal
parfum worden en afwachten of ze dit goed vind).
Haar karakter is
enorm veranderd: dik worden, niet drinken (zelfs geen water), geen snoep eten ,
alhoewel ze vorig jaar nog maar 43kg woog. Wedden dat het nu nog minder is!!!
one2more
