Om 9.30u in het
ziekenhuis om Oma op te halen en de nodige papieren in orde te brengen.
Tussen 10.00u en 10.30u
werd Oma verwacht in het bejaardentehuis Zonnestraal.
Met de nodige hulp van
echtgenoot en van rolstoelen in het ziekenhuis en daarna in het bejaardentehuis
is het gelukt.
Een hele klus, maar dat
heb ik er voor over.
We werden zeer goed
ontvangen met koffie en wafeltjes.
De verpleegster kwam
nog langs voor een laatste check-up en info over Oma. Zo werd ook haar gewicht
gecontroleerd, 44 kg, te weinig. Maar ze gaan dit in het oog houden. Als Oma
niet meer kan of WIL eten, dan krijgt ze er speciale voeding bij.
Normaal word het
middagmaal genuttigd in de gemeenschappelijke zaal maar dat wilde ze liever
niet de eerste dag. Verpleegster Ingrid heeft dit heel subtiel opgelost. Ze zei;
kom we gaan eens kijken i n de zaal bij de andere bewoners en na een paar keer
aandringen wou ze toch blijven. OEF, weer een pak van mijn hart.
Ik bleef op de kamer en
ben daarna nog stiekem eventjes gaan kijken hoe het ging.
Goed, ze had al een
beetje praat met haar tafelgenoten.
Rond 12.30u kwam ze
alleen terug haar kamer. Het was meegevallen en het eten had gesmaakt.
Nu wilde ze even rusten
op bed, wat ik ook kan begrijpen, het was een lange ½ dag voor haar.
Vorige nacht rond 01.00
u zat de taak voor Hilaire erop en natuurlijk ook de mijne (hulp in nood).
Terug naar ons
appartement in Middelkerke en slapen. Dat had ik nu echt wel nodig.
Niet te lang. Opstaan
om 8.00u om op te ruimen, in te pakken, te kuisen, want dochter, schoonzoon en
kleinkind kwamen naar zee voor een weekje vakantie. De weersvoorspellingen zijn
niet al te best, maar ik hoop toch dat ze kunnen genieten van dit weekje aan
zee.
Om 13.00u afgesproken
om samen iets te gaan eten en natuurlijk bij te babbelen.
Vandaag dan naar
het tuincentrum in Waremme geweest.
Geregeld zie je wel
goede reclame in de boekjes, maar toch maar afwachten!
Toch niet zoals
verwacht. Rechtsomkeer en richting Genk naar het Genker plantencentrum,daar komen we geregeld en vinden er wel steeds onze
goesting. Dus een hele auto vol nieuwe potplanten, potgrond en ook een paar
lagen dennenstruiken.
Namiddag alles
verpot en geplant.
Een heel gedoe en
uiteindelijk bleek dat we nog een aantal vaste struiken waren vergeten (niet te
geloven, want we hadden een lijstje opgemaakt).
Trouwens, meer
hadden we niet in de auto kunnen laden.
Dus één dezer dagen
nog eens terug naar het tuincentrum.
Van de pronte vrouw
van 5 jaar geleden is er niets meer overgebleven; ze kan het niet aanvaarden
dat alles niet meer gaat zoals vroeger, door haar vele herseninfarctjes
(doofheid, moeilijk stappen )
Bloemen wil ze
niet; ze kan ze niet verzorgen. Pralines wil ze niet; het maakt haar dik.
Kleding wil ze niet, er is niets goed.
Dus dit jaar ga ik
voor een fruitkorf, zelf te maken met fruit dat ze hopelijk wel zal lusten (al
is dit niet zoveel, het één is te zwaar, het ander heeft teveel calorieën, het
volgende kent ze niet..., het is moeilijk om goed te doen.
Hilaire gaat deze
namiddag ook de tuinmeubelen kuisen, dus nog een boodschap doen in een
tuincentrum voor een product om de tuinmeubelen te beschermen.
Wekelijkse
schoonmaak vrijdagvoormiddag, ging goed, maar namiddag toch wat moeten rusten.
Ben dan s avonds toch
maar naar gaan trainen, stik alleen.
Het is toch een
hele opoffering: vroeger zat ik er niet mee in om alleen een parcours te lopen,
maar tegenwoordig is dat anders. Ik mis één iemand, mijn vriendinnetje. Dat ze
maar vlug genezen is, dan kunnen we weer samen rustig opbouwen.
Normaal is mijn
training 3x per week (maandag, woensdag en vrijdag), maar deze week heb ik nog
niets gepresteerd wegens ziek. Zal zien wat het deze avond wordt.
Het weekend is begonnen, grijs, kil, koud en nu nog regen.
Vandaag was er nochtans de zin om nog eens in de tuin te werken, maar ik zie dat niet zitten.
Namiddag eventjes naar de stad en deze avond heeft mijn echtgenote een fotoshoot in onze fotostudio; al goed dat daar de zon niet moet schijnen om mooie foto's te maken.
Laatste dag aan zee. Al bij al
zijn die enkele dagen aan zee nog meegevallen.
Het weer was wel niet al te best;
koud en veel wind maar geen regen.
Vandaag was eigenlijk de beste
dag, dus nog een wandeling naar de paardenmanège (particulieren kunnen daar hun
paard stallen), de dieren aaien (alhoewel ik er een beetje schrik van heb),
door de Warandeduinen van Middelkerke en zo via de dijk (nu met wind op kop) terug
naar ons appartement.
s Avonds nog een bezoek en gezellig
babbeltje met de zus van Hilaire.
Voor vandaag werd een gedeeltelijke zonsverduistering voorspeld. Maar de wolken bleken op heel wat plaatsen spelbreker voor het langverwachte natuurwonder. Zo ook aan zee waar het erg mistig was.
Gelukkig was de eclips op genoeg plaatsen te zien. Dankzij de wolken was bovendien vaak geen brilletje nodig.
Dit hebben wij dus niet gezien. Hopelijk meer geluk in het jaar 2020.
Speciale; spectaculaire dag. Alles valt tegen. Mijn vriendinnetje haar laptop is vorige week gedeeltelijk gecrasht. In de aankoopwinkel doen ze natuurlijk gemakkelijksheidhalve een "Factory Restore", wat zoveel wil zeggen dat je bijna alles kwijt bent en alles van plaats veranderd is. Soit, het enigste nadeel is dat de MS Office 2013 ook gedeeltelijk (OUTLOOK) weg is. Alles geprobeerd, niets helpt en uiteindelijk dan toch maar een nieuw pakket besteld via Academic Download. (ook een beetje eigen schuld om de gegevens niet op te slaan) Hopelijk gaat het nu lukken!!!! Vervolg, één dezer dagen.
Ondanks
vakantie zal er toch ook een beetje aan de conditie moeten gewerkt worden; dus
een looptochtje.
Ik heb
hier aan zee een vast parcours van+
4 km.
Resultaat een beetje slechter dan anders (23.08 minuten), maar wat wil je,
alleen is maar alleen, mis mijn maatje.
Carnaval, Heb hiermee een dubbel gevoel. Voor velen plezier, lol maken, maar voor mij een kwelling. Hou er steeds kloppende hoofdpijn aan over. Toch al vele, vele jaren die dag op post om inkomgeld te innen; zo word de clubkas van de Atletiek Tongeren toch een beetje gespijsd. Dank aan de vrijwilligers (spijtig weer te weinig) om hun zondagnamiddag op te offeren.
Eens iets anders. In de Limburghal in Genk is er de jaarlijkse tentoonstelling van bonsaïs; supergroot, groot, normaal, klein, superklein en soms ook kaal (dus zonder bladeren). We zijn speciaal gaan kijken omdat onze tuinman een freak is in alles wat met Japan temaken heeft. Hij heeft ook onze tuin aangepast, Japans getint. Het resultaat is echt de moeite waard.
Hieronder een mooi bonsaïboompje met groen
Hieronder een kale bonsaïboom - speciaal toch !!
In de bijlagen zie je een ontwerp van een Japanse tuin.