Laatste dag aan zee. Al bij al
zijn die enkele dagen aan zee nog meegevallen.
Het weer was wel niet al te best;
koud en veel wind maar geen regen.
Vandaag was eigenlijk de beste
dag, dus nog een wandeling naar de paardenmanège (particulieren kunnen daar hun
paard stallen), de dieren aaien (alhoewel ik er een beetje schrik van heb),
door de Warandeduinen van Middelkerke en zo via de dijk (nu met wind op kop) terug
naar ons appartement.
s Avonds nog een bezoek en gezellig
babbeltje met de zus van Hilaire.
Gisterenavond nogeen afspraakje en etentje met schoonzus
Liliane (zuster van Hilaire).
Ze is sinds kort weduwe geworden.
Samen met haar echtgenoot had zij zich al enkele jaren definitief gevestigd aan
zee, ook wegens gezondheidsproblemen.
Het ging jaren goed, tot het
noodlot toesloeg. Onze schoonbroer had longkanker en in een reeds vergevorderd
stadium. Hij heeft eind 2014 niet gehaald.
Nu Middelkerke ons tweede thuis
geworden is, komen wij er nog steeds graag, maar voelen de leegte.
Joske, een rots in de branding,
steeds bereid om te helpen waar en wanneer het nodig was, we missen je enorm. (laatste foto van ons samen op oudejaarsavond (2013)
Aan zee
is ook niet altijd vakantie. Vandaag Syndicus Vergadering van appartement.
Het leek
een mooie dag zo te zien, maar eens buiten.... wind op kop, niet te doen,
blij dat we elkander konden vasthouden.
Maar
namiddag was het iets rustiger, ben dan eventjes naar het centrum gewandeld,
terug langs het park en een selfie genomen; de paasbloemen staan er reeds in volle
bloei.(de meteorologische lente is immers al begonnen)
Ook een
kiekje genomen van de nieuwe aangekondigde speeltuin in het park; grandioze opening op
1 april, maar zo te zien zal er nog veel moeten gebeuren.
Voor vandaag werd een gedeeltelijke zonsverduistering voorspeld. Maar de wolken bleken op heel wat plaatsen spelbreker voor het langverwachte natuurwonder. Zo ook aan zee waar het erg mistig was.
Gelukkig was de eclips op genoeg plaatsen te zien. Dankzij de wolken was bovendien vaak geen brilletje nodig.
Dit hebben wij dus niet gezien. Hopelijk meer geluk in het jaar 2020.
zoals vorige week voorspeld, de beer is nog niet af, maar het begint te vorderen.
De armpjes en beentjes zijn reeds aan het lijf vastgeschroefd.
De kop is nu klaar om af te werken (oren aannaaien, ogen vastzetten, neus en mond naaien). Het ziet er zo niet uit, maar de afwerking van de kop kan gerust enkele uren in beslag nemen. (in bijlage een foto om een idee te hebben hoe Bobika min of meer zal worden)
Donderdag, hobbydag (beren maken).
Weer met veel moed mijn creatie van vorige week verder afgewerkt. Nog niet af,
maar er zit wel vordering in.
Beginnen met iets nieuws is altijd super interessant, maar de afwerking dat is
een ander paar mouwen.
BOBIKA, je oogjes zijn vandaag geplaatst (dankzij onze lezeres Jenny, niet ik
maar een naamgenoot), je neusje en je oortjes zijn gespeld en moeten nu nog op-
en aangenaaid worden, daarna je mondje creëren. En je hebt ook nog
wenkbrauwtjes zoals ik zie, da's nieuw voor mij, maar je krijgt ze.
En als dit klaar is kan ik je mooie kopje op je lijfje plaatsen.
Natuurlijk mag ik de afwerking van je kapsel niet vergeten; geen probleem: ik
heb de blauwe strengetjes voor je kapsel al aangeschaft.
Weet je wat, ik neem BOBIKA dit weekend mee naar zee en hopelijk kan ik haar
dan verder afwerken.
Deze maand laatste woensdagnamiddag oppas kleindochter.
Zoals steeds de wekelijkse tennisles van 14.00u tot 15.00u.
Maar woensdag doe ik meestal ook een looptraining, maar dat lukte
nu meer. Dus heb ik de training maar geïntegreerd in de tennisles. Van
daaruit al lopend vertrokken naar het Demerstrand, dat tgov. de tennishal
ligt, de Finse piste een paar keer rond getoerd, goed voor 35
minuten.
Een watertje gedronken op het terras van het
Cafetaria. Daarna rustig terug gewandeld naar de tennishal en goed op
tijd om de kleindochter terug op te vangen.
Eens terug thuis wilde Rewina nog gaan fietsen, want ze had een nieuw groter fietsje
gekregen. Had ik het geweten; die fiets ging natuurlijk ook veel sneller, dus
nog maar eens lopen zodat ze niet al te ver vooruit was.
Besluit: vandaag heb ik voor 2
woensdagen getraind, volgende keer beter afspreken.
En gek doen, Moekes kleren aandoen terwijl ze doucht. Het leven kan toch fijn zijn.
Da's natuurlijk plezant, maar na het douchen sta je daar, kleren verdwenen. Maar ik kan daar mee lachen, we hebben plezier en na een klein overeenkomst kreeg ik mijn kleding terug (overeenkomst = schminken à la Lady Gaga, in 't roze). Heb er wijselijk maar geen foto van genomen.
Tot volgende donderdagavond, lieve schat, dan ben ik er weer, maar zonder Vake, want die heeft avondles.
Ondanks het zware weekend is de looptraining van gisteren (maandag) goed verlopen.
Wij, Clairke en ik hadden allebei zware benen, maar desondanks hadden we een recordtijd gelopen, VERBAZING!!! (beter dan onze test Start2Run in december 2014). Maar liefst 1/2 minuut beter gelopen.
Hoe is dit toch te verklaren???
Eigenlijk wil ik het niet weten, we hebben weer iets gepresteerd en met in het achterhoofd (zouden we onze tijd van de vorige sessie nog kunnen verbeteren: 3 minuten. Het is wel veel, maar dromen mag soms ook eens.
mooi weer vandaag, dus maar eens de tuin onder handen genomen.
Gisteren het terras met de hogedruk gereinigd, maar er scheelt volgens mij iets aan die terrasborstel. Het heeft uiteindelijk 3 maal zo lang geduurd voor het reinigen van een 30-tal m². En nu nog al die andere terrassen en looppaadjes; het einde is nog niet in zicht.
Hilaire gaat nu beginnen met het achterste terras en ik zal me dan maar bezighouden met opruimen en onkruid wieden.
'k Zal morgen weer stramme spieren hebben.
Ik begin het nu al te voelen en seffens nog bijscholing Internet 2. Benieuwd hoe ik me dan ga voelen?
one2more
