Benen ok,
maar de 2 knoken op mijn poep doen wel pijn. Hopelijk zal dat ooit wel beter
worden.
Met zn
drieën, Claire, Hilaire en ik, vertrek vanuit Henis naar Alt-Hoeselt, Werm,
Grote-Spouwen, Rijkhoven, terug Henis voor een tocht van 21 km. Het zijn er 24,65
km geworden. Calimero (koosnaampje voor Hilaire) heeft weer een paar keer
misgereden.
Hoe mooi
Haspengouw ook mag zijn. Een fietsparadijs is het zeker niet met al die
heuvels.
De afstand
van vandaag is qua moeilijkheid vergelijkbaar met die van gisteren; méér dan
het dubbele maar een vlak parcours.
Het zit er
dus weer op en ben nu toch blij dat ik meegefietst heb, ondanks 2x moeten
afstappen.
Mijn 2
maten hebben onderweg alweer stiekem afgesproken voor woensdag.
Het is en
blijft moeilijk, de bezoeken aan mijn moeder in het rusthuis.
Er word
niet veel gezegd want ze hoort bijna niets meer. Het eertijds aangeschafte
hoorapparaat is een totale verspilling van ongeveer 4.000 euro.
Als ik iets
moet zeggen dan is het minstens 3 maal en dan nog met geschreeuw. De deur van
haar kamer staat altijd open en dan hoort de hele gang het gesprek.
Het is niet
fijn meer. 3x per week daar + 1 uur zitten zonder communicatie.
En toch
vraagt ze telkens weer opnieuw wanneer ik terugkom.
Soms twijfel
ik, maar meestal speelt ze het toch slim.
Aan mij vraagt
ze weinig of niets. Mijn broer of schoonzus krijgt dan de opdracht om mij te
bellen wanneer ze iets nodig heeft.
one2more
