vandaag
opendeurdag bij fietsenhandel Nassen in Vlijtingen. We gaan een fiets kopen voor mijn schatje.
Ik heb
een tweetal jaren een nieuwe fiets gekocht, maar hij heeft nog niet veel
kilometers. (alleen is maar alleen en met mijn achtergrond is het niet evident
om er alleen op uit te trekken)
Dat gaat
nu hopelijk veranderen, want nu Hilaire op pensioen is heeft hij besloten om
wat meer samen te genieten, van de natuur, OP DE FIETS.
vandaag uitzonderlijk kleine Oma (mijn mama)
bezoeken. Zij verblijft al een 10-tal jaren in een serviceflat in Hasselt. Dat was toen een goede beslissing na het overlijden van mijn vader op zijn 65ste, nog maar juist op pensioen.
Meestal gaan we haar 's zondags bezoeken,
maar dit weekend word het zaterdag. Morgen 15/03 is het immers
carnaval in Hasselt en om dan een parkeerplaats te vinden??? , vergeet het
maar (Hasselt hinkt qua parking serieus achterop).
PS. op de foto links mijn mama en rechts haar zus. (dit is een foto van een aantal jaren geleden, maar momenteel is het beeld totaal anders).
Ik heb het daar enorm moeilijk mee.
Elke week kom ik teleurgesteld terug thuis, elke week zie ik haar achteruitgaan, mede door haar veranderde karakter. Zij hoort niet goed meer en kan niet aanvaarden dat alles niet meer zo gaat als voorheen.
Chapeau voor haar zus die toch al 91 jaar is en dit ook elke dag moet meemaken. (ze wonen allebei in hetzelfde gebouw, ieder zijn eigen serviceflat)
Ik kan het moeilijk beschrijven, maar waar zal dit eindigen? Oma is niet meer dezelfde als vroeger, die fiere vrouw die alles kon.
En vandaag was het weer koekebak. Ambetant, niets goed, agressief in het cafetaria (was beschaamd in haar plaats)
Ik heb in een emotionele bui mijn ongenoegen getoond en gedreigd om nooit meer te komen, maar heb achteraf mijn gedrag toch weer gerechtvaardigd en gezegd: "Oma ik ben niet kwaad". Ze was content en ik zag een lichte glimlach op haar gezicht.
Ben tenslotte met een dubbel gevoel naar huis gegaan en heb mezelf weer eens voorgenomen om mij de volgende keer wat in te houden. Het ligt soms ook aan mij; door alles wat ik de voorbije jaren heb meegemaakt is mijn karakter ook sterk veranderd. (de neurochirurg had dit voorspeld en ik moet toegeven; het is ook zo. Maar thuis moet Hilaire dit dan weer verdragen. (Sorry liefste)
Besluit: hoe zal ik dan zelf zijn op 86 jarige leeftijd???
Donderdag is hobbydag: beren maken., maar in mijn
geval AFWERKEN.
We hebben een fijn groepje; maar zoals we zijn,
babbelen, moppen vertellen, roddelen, plezier maken; dan word er wel niet veel
gepresteerd.
Iets nieuws maken vind ik altijd fijn, alleen de
afwerking is niet mijn ding,; daarom blijven er geregeld begonnen stukken onafgewerkt
liggen (ondertussen zon 20-tal).
Maar vandaag toch weer een werkje van vroeger onder
handen genomen (BOBIKA). De afwerking begint wel te vorderen. Hopelijk is ie één van
de volgende weken klaar en dan plaats ik een foto op de blog.
We doen dit bijzonder graag, het brengt LEVEN in ons dagelijks leven.
Om 12.10u afhalen aan school in Diepenbeek, boterhammetjes eten (woensdag eitjesdag), eventjes spelen en om 13.00u de wekelijkse tennisles.Die was vandaag goed gegaan, zei de trainer.
Maar wat gingen we namiddag doen? Rewina had in niks goesting; niet fietsen, niet wandelen, zelfs geen speeltuin. Oei, dat voorspelde niet veel goeds. Het weer was zo mooi; moesten we nu de hele namiddag binnen blijven?
Eens terug thuis wilde ze wel gaan schommelen. Vake moest natuurlijk nog wat helpen.
En gek doen hoorde er ook bij, met een valpartij (expres) en gelukkig zonder gevolgen.
Daarna nog een vieruurtje en ditmaal had ze
gekozen voor een kaaspotje met broodstokjes; en lekker dat het was; het
potje uitgelekt tot het laatste (zie foto). We zouden dit niet mogen toelaten,
maar laat een kind toch ook een kind blijven
Volgende week weer oppas. We kijken er al naar uit.
Dinsdagavond; vaste avond bijscholing Internet 2. Ik heb de laatste weken geregeld aan mijn blog gewerkt en hopelijk is alles een beetje OK. Maar ik heb toch nog enkele vragen voor meester Daniel. Vanavond zullen die dan weer opgelost worden.
PS. zeker niet vergeten mijn USB Stick met de teksten en foto's mee te nemen naar de les.
one2more
