Bij aankomst wist ze
dadelijk te vertellen dat ze ALLEEN naar de badkamer kon stappen.
Een hele vooruitgang
uiteraard.
Maar als je mij kent,
ik zag alweer een addertje in het gras.
En inderdaad, ze vroeg
wanneer ze naar huis mocht.
Ik zei dat ze normaal
gezien binnen een paar weken voor een proefperiode van 2 maanden naar het
rusthuis mocht gaan om te revalideren. Daar heeft ze haar akkoord ook voor
gegeven.
Haar probleem is: haar
zus is terug thuis. Oma vroeg: kan tante Alice ook niet naar het rusthuis
komen?.
Maar zo werkt het wel
niet. Ik denk niet dat ze dit doorheeft.
Voor het bezoek aan Oma
nog eventjes langs geweest bij haar zus, mijn tante Alice.
Ze zag er goed uit,
maar nog een beetje slapjes.
Volgende week ga ik
zeker nog eens langs bij haar. Ze mist haar zus wel, maar ik heb al eerder
ontdekt dat ze soms liever alleen is, zonder het dominante van Oma en dat
begrijp ik volkomen.
Tante Alice; bedankt om
die dominantie al die jaren verdragen te hebben. Het is pas mij nu pas
doorgedrongen.
Jij bent een supertante
voor mij en ik hoop van ganser harte dat het nog jaren goed gaat met jou.
In het mate van het
mogelijke zal ik je regelmatig komen bezoeken en ik nee je alvast mee voor een
gezellig kopje koffie in je vroegere brasserie het Borrelhuis. Dat ben ik je
verplicht, nadat je alles voor mijn moeder hebt gedaan en ook moeten aanvaarden.
De laatste tijd was
mijn zicht niet meer zo goed. Bij controle in juni ll. werd er dan ook cataract
vastgesteld. In die mate zelfs dat de dokter voorstelde om er dringend iets aan
te laten doen.
De operatiedatum werd
toen vastgelegd voor vandaag.
Om 07.15 u afspraak op
de dag hospitalisatie van AZ Vesalius.in Bilzen.
De operatie heeft
maximum 15 minuten geduurd en ik heb er niets van gevoeld.
Twee uurtjes later was
ik alweer thuis.
Tot nu toe voel ik nog
geen pijn, alleen zie ik nog niet zo goed, maar dat komt door de zalf en de
schelp die erop zit ter bescherming.
one2more
