Doordat dochter en schoonzoon verplichtingen hadden konden wij weer eens genieten met onze kleindochter Rewina.
Mama en papa waren uitgenodigd op de receptie van het officiële einde van de restauratiewerken aan de
abdijhoeve Herkenrode na 17 jaar. Meer informatie vind je op de website van Wikipedia Abdij van Herkenrode .
Zondag wordt de abdijsite opengesteld voor het publiek ((ook vermelding in VRT journaal)
Daar is ook de carrière
van schoonzoon Sven begonnen na studies Burgerlijk Ingenieur Bouwkunde, met specialiteit "stabiliteit".
Met een Offshorebedrijf Triconsult i.s.m. de Leuvense
Universiteit ia alles begonnen. (www.triconsult.be)
Nadien ging alles in een sneltempo, de firma groeide, werd
uitgebreid, nieuwe locatie en ondertussen zijn er steeds handen tekort.
Ook in de Basiliek van Tongeren en bijbehoren hebben zij al heel
wat werk verricht en nog te verrichten.
Einde vakantie. De laatste dag is
niet mijn geliefkoosde dag; eigenlijk haat ik deze dag.
Voormiddag opruimen, inpakken en
kuisen.
Namiddag huiswaarts HENIS en s
avonds training; het zal weer afzien zijn na een week nietsdoen.
Om 20.30u nog vergadering van ADD
Tongeren (DE ENIGE, ECHTE ATLETIEKCLUB
VAN TONGEREN) met als agendapunt het eerstvolgende evenement TUNGRIRUN
01/05/2015.
Laatste dag aan zee. Al bij al
zijn die enkele dagen aan zee nog meegevallen.
Het weer was wel niet al te best;
koud en veel wind maar geen regen.
Vandaag was eigenlijk de beste
dag, dus nog een wandeling naar de paardenmanège (particulieren kunnen daar hun
paard stallen), de dieren aaien (alhoewel ik er een beetje schrik van heb),
door de Warandeduinen van Middelkerke en zo via de dijk (nu met wind op kop) terug
naar ons appartement.
s Avonds nog een bezoek en gezellig
babbeltje met de zus van Hilaire.
Gisterenavond nogeen afspraakje en etentje met schoonzus
Liliane (zuster van Hilaire).
Ze is sinds kort weduwe geworden.
Samen met haar echtgenoot had zij zich al enkele jaren definitief gevestigd aan
zee, ook wegens gezondheidsproblemen.
Het ging jaren goed, tot het
noodlot toesloeg. Onze schoonbroer had longkanker en in een reeds vergevorderd
stadium. Hij heeft eind 2014 niet gehaald.
Nu Middelkerke ons tweede thuis
geworden is, komen wij er nog steeds graag, maar voelen de leegte.
Joske, een rots in de branding,
steeds bereid om te helpen waar en wanneer het nodig was, we missen je enorm. (laatste foto van ons samen op oudejaarsavond (2013)
Aan zee
is ook niet altijd vakantie. Vandaag Syndicus Vergadering van appartement.
Het leek
een mooie dag zo te zien, maar eens buiten.... wind op kop, niet te doen,
blij dat we elkander konden vasthouden.
Maar
namiddag was het iets rustiger, ben dan eventjes naar het centrum gewandeld,
terug langs het park en een selfie genomen; de paasbloemen staan er reeds in volle
bloei.(de meteorologische lente is immers al begonnen)
Ook een
kiekje genomen van de nieuwe aangekondigde speeltuin in het park; grandioze opening op
1 april, maar zo te zien zal er nog veel moeten gebeuren.
Voor vandaag werd een gedeeltelijke zonsverduistering voorspeld. Maar de wolken bleken op heel wat plaatsen spelbreker voor het langverwachte natuurwonder. Zo ook aan zee waar het erg mistig was.
Gelukkig was de eclips op genoeg plaatsen te zien. Dankzij de wolken was bovendien vaak geen brilletje nodig.
Dit hebben wij dus niet gezien. Hopelijk meer geluk in het jaar 2020.
zoals vorige week voorspeld, de beer is nog niet af, maar het begint te vorderen.
De armpjes en beentjes zijn reeds aan het lijf vastgeschroefd.
De kop is nu klaar om af te werken (oren aannaaien, ogen vastzetten, neus en mond naaien). Het ziet er zo niet uit, maar de afwerking van de kop kan gerust enkele uren in beslag nemen. (in bijlage een foto om een idee te hebben hoe Bobika min of meer zal worden)
Donderdag, hobbydag (beren maken).
Weer met veel moed mijn creatie van vorige week verder afgewerkt. Nog niet af,
maar er zit wel vordering in.
Beginnen met iets nieuws is altijd super interessant, maar de afwerking dat is
een ander paar mouwen.
BOBIKA, je oogjes zijn vandaag geplaatst (dankzij onze lezeres Jenny, niet ik
maar een naamgenoot), je neusje en je oortjes zijn gespeld en moeten nu nog op-
en aangenaaid worden, daarna je mondje creëren. En je hebt ook nog
wenkbrauwtjes zoals ik zie, da's nieuw voor mij, maar je krijgt ze.
En als dit klaar is kan ik je mooie kopje op je lijfje plaatsen.
Natuurlijk mag ik de afwerking van je kapsel niet vergeten; geen probleem: ik
heb de blauwe strengetjes voor je kapsel al aangeschaft.
Weet je wat, ik neem BOBIKA dit weekend mee naar zee en hopelijk kan ik haar
dan verder afwerken.
Deze maand laatste woensdagnamiddag oppas kleindochter.
Zoals steeds de wekelijkse tennisles van 14.00u tot 15.00u.
Maar woensdag doe ik meestal ook een looptraining, maar dat lukte
nu meer. Dus heb ik de training maar geïntegreerd in de tennisles. Van
daaruit al lopend vertrokken naar het Demerstrand, dat tgov. de tennishal
ligt, de Finse piste een paar keer rond getoerd, goed voor 35
minuten.
Een watertje gedronken op het terras van het
Cafetaria. Daarna rustig terug gewandeld naar de tennishal en goed op
tijd om de kleindochter terug op te vangen.
Eens terug thuis wilde Rewina nog gaan fietsen, want ze had een nieuw groter fietsje
gekregen. Had ik het geweten; die fiets ging natuurlijk ook veel sneller, dus
nog maar eens lopen zodat ze niet al te ver vooruit was.
Besluit: vandaag heb ik voor 2
woensdagen getraind, volgende keer beter afspreken.
En gek doen, Moekes kleren aandoen terwijl ze doucht. Het leven kan toch fijn zijn.
Da's natuurlijk plezant, maar na het douchen sta je daar, kleren verdwenen. Maar ik kan daar mee lachen, we hebben plezier en na een klein overeenkomst kreeg ik mijn kleding terug (overeenkomst = schminken à la Lady Gaga, in 't roze). Heb er wijselijk maar geen foto van genomen.
Tot volgende donderdagavond, lieve schat, dan ben ik er weer, maar zonder Vake, want die heeft avondles.
Ondanks het zware weekend is de looptraining van gisteren (maandag) goed verlopen.
Wij, Clairke en ik hadden allebei zware benen, maar desondanks hadden we een recordtijd gelopen, VERBAZING!!! (beter dan onze test Start2Run in december 2014). Maar liefst 1/2 minuut beter gelopen.
Hoe is dit toch te verklaren???
Eigenlijk wil ik het niet weten, we hebben weer iets gepresteerd en met in het achterhoofd (zouden we onze tijd van de vorige sessie nog kunnen verbeteren: 3 minuten. Het is wel veel, maar dromen mag soms ook eens.
mooi weer vandaag, dus maar eens de tuin onder handen genomen.
Gisteren het terras met de hogedruk gereinigd, maar er scheelt volgens mij iets aan die terrasborstel. Het heeft uiteindelijk 3 maal zo lang geduurd voor het reinigen van een 30-tal m². En nu nog al die andere terrassen en looppaadjes; het einde is nog niet in zicht.
Hilaire gaat nu beginnen met het achterste terras en ik zal me dan maar bezighouden met opruimen en onkruid wieden.
'k Zal morgen weer stramme spieren hebben.
Ik begin het nu al te voelen en seffens nog bijscholing Internet 2. Benieuwd hoe ik me dan ga voelen?
vandaag
opendeurdag bij fietsenhandel Nassen in Vlijtingen. We gaan een fiets kopen voor mijn schatje.
Ik heb
een tweetal jaren een nieuwe fiets gekocht, maar hij heeft nog niet veel
kilometers. (alleen is maar alleen en met mijn achtergrond is het niet evident
om er alleen op uit te trekken)
Dat gaat
nu hopelijk veranderen, want nu Hilaire op pensioen is heeft hij besloten om
wat meer samen te genieten, van de natuur, OP DE FIETS.
vandaag uitzonderlijk kleine Oma (mijn mama)
bezoeken. Zij verblijft al een 10-tal jaren in een serviceflat in Hasselt. Dat was toen een goede beslissing na het overlijden van mijn vader op zijn 65ste, nog maar juist op pensioen.
Meestal gaan we haar 's zondags bezoeken,
maar dit weekend word het zaterdag. Morgen 15/03 is het immers
carnaval in Hasselt en om dan een parkeerplaats te vinden??? , vergeet het
maar (Hasselt hinkt qua parking serieus achterop).
PS. op de foto links mijn mama en rechts haar zus. (dit is een foto van een aantal jaren geleden, maar momenteel is het beeld totaal anders).
Ik heb het daar enorm moeilijk mee.
Elke week kom ik teleurgesteld terug thuis, elke week zie ik haar achteruitgaan, mede door haar veranderde karakter. Zij hoort niet goed meer en kan niet aanvaarden dat alles niet meer zo gaat als voorheen.
Chapeau voor haar zus die toch al 91 jaar is en dit ook elke dag moet meemaken. (ze wonen allebei in hetzelfde gebouw, ieder zijn eigen serviceflat)
Ik kan het moeilijk beschrijven, maar waar zal dit eindigen? Oma is niet meer dezelfde als vroeger, die fiere vrouw die alles kon.
En vandaag was het weer koekebak. Ambetant, niets goed, agressief in het cafetaria (was beschaamd in haar plaats)
Ik heb in een emotionele bui mijn ongenoegen getoond en gedreigd om nooit meer te komen, maar heb achteraf mijn gedrag toch weer gerechtvaardigd en gezegd: "Oma ik ben niet kwaad". Ze was content en ik zag een lichte glimlach op haar gezicht.
Ben tenslotte met een dubbel gevoel naar huis gegaan en heb mezelf weer eens voorgenomen om mij de volgende keer wat in te houden. Het ligt soms ook aan mij; door alles wat ik de voorbije jaren heb meegemaakt is mijn karakter ook sterk veranderd. (de neurochirurg had dit voorspeld en ik moet toegeven; het is ook zo. Maar thuis moet Hilaire dit dan weer verdragen. (Sorry liefste)
Besluit: hoe zal ik dan zelf zijn op 86 jarige leeftijd???
Donderdag is hobbydag: beren maken., maar in mijn
geval AFWERKEN.
We hebben een fijn groepje; maar zoals we zijn,
babbelen, moppen vertellen, roddelen, plezier maken; dan word er wel niet veel
gepresteerd.
Iets nieuws maken vind ik altijd fijn, alleen de
afwerking is niet mijn ding,; daarom blijven er geregeld begonnen stukken onafgewerkt
liggen (ondertussen zon 20-tal).
Maar vandaag toch weer een werkje van vroeger onder
handen genomen (BOBIKA). De afwerking begint wel te vorderen. Hopelijk is ie één van
de volgende weken klaar en dan plaats ik een foto op de blog.
We doen dit bijzonder graag, het brengt LEVEN in ons dagelijks leven.
Om 12.10u afhalen aan school in Diepenbeek, boterhammetjes eten (woensdag eitjesdag), eventjes spelen en om 13.00u de wekelijkse tennisles.Die was vandaag goed gegaan, zei de trainer.
Maar wat gingen we namiddag doen? Rewina had in niks goesting; niet fietsen, niet wandelen, zelfs geen speeltuin. Oei, dat voorspelde niet veel goeds. Het weer was zo mooi; moesten we nu de hele namiddag binnen blijven?
Eens terug thuis wilde ze wel gaan schommelen. Vake moest natuurlijk nog wat helpen.
En gek doen hoorde er ook bij, met een valpartij (expres) en gelukkig zonder gevolgen.
Daarna nog een vieruurtje en ditmaal had ze
gekozen voor een kaaspotje met broodstokjes; en lekker dat het was; het
potje uitgelekt tot het laatste (zie foto). We zouden dit niet mogen toelaten,
maar laat een kind toch ook een kind blijven
Volgende week weer oppas. We kijken er al naar uit.
Dinsdagavond; vaste avond bijscholing Internet 2. Ik heb de laatste weken geregeld aan mijn blog gewerkt en hopelijk is alles een beetje OK. Maar ik heb toch nog enkele vragen voor meester Daniel. Vanavond zullen die dan weer opgelost worden.
PS. zeker niet vergeten mijn USB Stick met de teksten en foto's mee te nemen naar de les.
Kampioenenhulde Stad Tongeren, een jaarlijks terugkerend evenement.
Altijd spannend wie er genomineerd word en wie er uiteindelijk als laureaat uit de bus komt: beste sportvrouw, beste sportman, beste sportploeg, beste belofte, beste sportfiguur, beste vrijwilliger.
Ik werd door het bestuur van de atletiekclub ADD Tongeren gevraagd om onze atletiekclub te vertegenwoordigen bij dit evenement (mijn echtgenoot was genomineerd voor beste vrijwilliger. Dat was geen probleem dacht ik, maar ik moest mijn ventje ook meekrijgen, zonder argwaan!!!
Uiteindelijk na veel leugentjes om bestwil toch gelukt.
Afspraak in het Museumkaffee om 19.30u. Veel te vroeg natuurlijk, want het evenement begon pas om 20.00u.
20.05u begin van de huldiging. Ik had niet verwacht dat ze zouden beginnen met de nominatie van vrijwilliger van het jaar; wie van de 3 genomineerden zou het halen? Spanning!!!
Wachten op de uitslag ....En de uitslag was: mijn echtgenoot Hilaire Smits (helemaal overdonderd). Ik wist wist de uitslag al, maar was toch superblij dat mijn ventje de laureaat was. Een dikke proficiat
Maar het aller, allerbelangrijkste van de avond was wel: ONZE CLUB HEEFT NOG 2 TITELS binnengehaald en daar mogen we als atletiekclub terecht fier op zijn beste belofte; DIETER KERSTEN beste sportvrouw: ISABELLA SLUYSMANS
Anekdote: onze tweede beloftevolle atleet (Brent Albert) heeft helaas zware concurrentie in zijn categorie. Maar voor mij is hij ook een eervolle winnaar en met zijn ingesteldheid zal hij volgend jaar zeker WINNAAR worden.
one2more
 "Very Happy"){kind=icon}
