Dag 88: Najera -> Santo Domingo de la Calzada 21 km
Wat een nacht!!! Feest in Najera en de uitgaansbuurt van de jeugd lag net onder onze slaapzaalvenster.
Van vermoeidheid werden er wat hazenslaapjes aaneengeregen en om halfzes zijn we dan vertrokken.
De wegaanduidingen waren in het donker moeilijk op te merken maar al vlug zagen we andere pelgrims voor ons en dan is het volgen.
We wandelden vrij vlug tussen de akkers en de wijngaarden.
Er waaide een matig windje op kop en het bleef bijna de hele tocht bewolkt. Ideaal wandelweer.
Het werd een heel mooie landschapwandeling, de kronkelende camino volgend, omhoog en omlaag, met pelgrims voor je en achter je en heel in de verte zijn het nog gekleurde streepjes.
Om kwart over elf waren we bij het klooster, onze overnachtingsplaats en om 12 uur ging de poort open. Paul en ik werden als eersten ingeschreven... niet dat dat enig voordeel had.
We hebben (weer) een stapelbed en we hebben gedoucht maar 't is erg oud en primitief en er verblijven toch zeker 30 pelgrims verspreid over verschillende kamers en kamertjes.
En de mensen van het onthaal spreken en verstaan enkel Spaans.
Maar... misschien is het vannacht wel heel rustig... en eens goed slapen dan zijn de kleine ongemakjes beter verteerbaar.
Zonnige groetjes vanuit de kloostertuin, onder de vijgenboom,
Een nacht zoals zovele voorgaande, we liggen er redelijk op tijd in en iedereen respecteert de stilte, maar dan moet er iemand naar 't toilet, lichtje aan, deuren klapppen... hee! vroege vertrekkers...het warme weer...een slaap met intervals En dat beginnen we nu wel te voelen . Als we ergens wat rust nemen, vallen onze oogjes al eens toe.
Dat zijn de kleine ongemakjes voor een pelgrim.
Vandaag hebben we een kortere wandeling gemaakt. Om kwart voor zes vertrokken en voor 11 uur waren we in Najera. Een wandeling door de Rioja-wijngaardstreek.
We zien elke dag mensen terug van vorige dagen,...een goeiedag, een eindje samen wandelen, een gezellige babbel, een ervaring of een tip, een heel persoonlijk iets... pelgrims van over de hele wereld verstaan elkaar.
Seffens gaan we het stadje verkennen en als we wat interessants zien of meemaken, vertel ik jullie dat morgen.
We hebben een goede nacht gehad met z'n drieen op ons kamertje en de deur naar het balkon wijd open.
Het was druk aan de ontbijttafels maar men had voldoende en gevarieerd voorzien.
Voor zes uur waren we weer de deur uit en er waaide een aangename wind.
Al vlug kregen we de stad Logrono in zicht. We volgden kilometers het brede geasfalteerde pelgrimspad tot aan de stadskern en daarna nog een heel eind door de nauwe,hoogbebouwde straatjes van de oude stad tot we inhet commerciele gedeelte arriveerden waar we een eerste koffiepauze namen en ons wat bevoorraadden.
Het duurde daarna nog een heel eind eer we de bebouwing achter ons lieten en in de mooi onderhouden groene stadsrand terechtkwamen.
Kilometers wandel-, fiets-, joggingpad kregen we daarna voorgeschoteld en jong en oud was sportief bezig.
Het werd alsmaar warmer maar in de schaduw van het groen, soms een douche van de gazonsproeier en de nog steeds aanwezige wind, regen we de kilometers aaneen.
En uiteindelijk zagen we Navarrete tussen wijngaarden liggen.
We hebben weer een tamelijk rustige slaapplaats gevonden, een middagdutje gedaan en het stadje wat verkend. Er is hier heel wat opvang voorzien voor pelgrims. De kerken, de laatste tijd, zijn oogverblindend mooi...goud in overvloed. En de riojawijn gaat er ook vlotjes in.
Maar wat ons toch het meest gaat bijblijven zijn de leuke gesprekken met andere pelgrims. Vandaag waren dat een Zuid-Koreaan, twee Oostenrijkers, een Canadees gezin, een wirwar van talen waarin wij Belgen dan vaak als tolk fungeren.
Heel warme groetjes maar we houden het hoofd koel,
doen jullie dat ook maar...
Gisterennamiddag is er nog een vierde man op de kamer gekomen. Een vinnig, klein, tenger Italiaantje, had 44 km gestapt met alle details op de computer maar met hem viel niet te praten, hij sprak enkel Italiaans.
Hij was vanmorgen al om vijf uur de deur uit want hij deed twee etappes per dag.
Wij zijn een uurtje later, na een vrij uitgebreid ontbijt vertrokken want wij hadden maar drievierde tocht gepland.
De kerk, waar we gisteren de binnenkant met open mond, zoveel bladgoud, bewonderd hadden, zagen we nu sfeervol verlicht, langs de buitenkant.
En daarna wandelden we verder door dat weidse golvende landschap, een lappendeken van geel, groen, bruin, waar we gisteren al in vertoefden. Alles ruikt fris en de opkomende zon zorgt voor dat speciale lichteffect.
Hier en daar zie je wat huizen bijeen staan en dan is het gissen naar welke kant de camino kronkelt.
In het tweede dorpje/ stadje hebben we na twee uurtjes stappen, een pauze genomen bij een alberge.
Daar zat een jong gezinnetje met 4 kleine kinderen en 3 jonge meisjes te ontbijten.
Nadien hebben we dat hele gezelschap voor ons zien wandelen: de kleinste in een rugzak bij mama, de drie andere kinderen,elk met een eigen rugzak, aan de hand van papa of een van die drie meisjes. En nu logeert dat hele gezelschap hier ook. Toffe bende, flinke kinderen...
Rond de middag waren we op onze bestemming, hebben vannacht een kamer voor drie, klein en warm maar geen storende vroegvertrekkers. Hier en daar horen we al dat sommigen het moeten opgeven. Daar hoeven wij gelukkig nog niet aan te denken, ook dankzij het rugzaktransport.
We proberen morgen om vijf uur de deur uit te zijn... En 's nammiddags wordt er dan wat slaap ingehaald.
Een pelgrim moet er wat voor over hebben maar... je krijgt er zoveel mooie momenten voor terug.
Om kwart voor zes startten we onze wandeling. Enkele vroege vogels waren reeds meer dan een uur de deur uit.
Er waaide een aangename wind en we zaten vlug op het juiste pad om de stad te verlaten en de velden in te trekken en mooie plaatjes te schieten met de opkomende zon.
En dan werden we plots verrast met een wijnfontein en op het uitzonderlijke uur smaakte het goedje best aangenaam maar we hebben er wijselijk onze waterzak toch maar niet mee gevuld.
We gingen op en neer door een goudgeel golvend landschap hier en daar afgewisseld met een wijngaard. Het was druk in het veld. Het stro werd ingebonden met zulke brede machines zodat de pelgrims meerdere malen het veld werden opgejaagd.
Maar het was toch weer een heel mooie tocht.
En voor de echte drukkende hitte, rond een uur, waren we op onze eindbestemming. Deze keer minder volk en beter verdeeld over meerdere kleinere slaapkamers. Voorlopig met drie op een kamer van zes. Paul en Pascal liggen hier nu rustig langs mij te slapen.
Wij hebben vernomen dat jullie wat de warmte betreft ook goede? vooruitzichten hebben... dus niets om jaloers te zijn op elkaar ...
Om kwart voor vijf opgestaan en een
uurtje later vertrokken in het halfduister.Na een dik halfuur stappen arriveerden we in het volgende stadje Puente la Reina.
Nadien was het wel aangenamer wandelen in de klaarte, en het was nog niet zo warm.
Het landschap was dan wel niet zo geweldig als gisteren maar dan maken mensen die je onderweg tegenkomt het boeiend. Zoals twee Mexicaanse vrouwen die gepland hebben de camino in twee weken te doen. Aan het tempo dat ze nu stapten geraken ze amper halfweg.
Maar ik verwonder me er nog elke dag van de bekendheid van Saint-Jacques en Compostela over de hele wereld.
Gisterenavond is een meisje van Zuid-Korea met ons mee gaan eten. Haar vriendinnen waren vorig jaar zo enthousiast over de camino, dat zij in haar eentje naar hier is gekomen om hetzelfde mee te maken. Vandaag hebben we haar terug gezien reeds in gezelschap van twee landgenoten, denk ik.
Naarmate de dag vorderde werd het warmer en warmer. Gelukkig volgden de dorpjes elkaar vlotjes op zodat we weer water konden bijtanken of een andere verfrissing nemen uit een automaat en soms in een bar.
Even voor halftwee bereikten we de Alberge. We waren niet de eersten en ook niet de laatsten. Er is zeker plaats voor 40 personen. Er logeren hier ook twee jonge meisjes, zussen, uit Brugge.
Bijna iedereen ligt hier horizontaal, zijn slaap in te halen.
Ik ga dat seffens ook proberen.
Lieve groetjes.
Paul en Lut.
Een Pamplonees en gewezen caminoganger loodste ons feilloos de stad uit. Je hebt daar bijna drie kwartier voor nodig maar dan ben je ook werkelijk op de buiten en voor dik twintig km op het witte lint dat de camino
door het landschap trekt.
Weer een dag om in te kaderen, de landschappen waren weer GRANDIOOS!!!De warmte en de hoogteverschillen wogen soms wat zwaar door maar eens je bestemming bereikt en lekker gedoucht is dat zo vergeten .
We slapen vannacht in een klein dorpje, in een grote ruimte met 18 stapelbedden en het is er erg netjes. De slaapzaal zal niet vol geraken daar de meeste pelgrims tot het volgende stadje doorstappen.
We zitten nu in de cafetaria bij de bibliotheek want in de alberge is geen internet en het weerbericht op de tv voorspelt voor morgen 38 graden.
Dus als we morgen niet weggesmolten zijn, kunnen jullie het vervolg van onze tocht verder vernemen.
Hete Spaanse groetjes,
Paul en Lut.
