Na ons pelgrimsontbijt om 6 uur in de bar om de hoek wandelden we via de oude brug Zubiri uit. We waren niet alleen vroeg onderweg op de camino.
Over de camino slingerden we door de bossen, op bergflanken, bergop, bergaf, over aarden wegen, geplaveide stukken, trappen, ...een heel aantrekkelijke maar ook uitdagende en best vermoeiende wandelweg.
Maar op tijd en stond vind je er rustplaatsen al dan niet met de mogelijkheid iets te drinken of te eten of pelgrims terug te zien.
Om halftwaalf arriveerden we in de voorstad van Pamplona, Atarrabia, waar we op het kerkplein gepicknickt hebben.
Daarna zijn we nog drie kilometer verder gestapt en even voorbij de Magdalenabrug , waarlangs je Pamplona binnenwandelt, bereikten we onze alberge (gite).
We zijn goed ontvangen door een Duits koppel en logeren tegen heel voordelige prijs op een kamer van 8.
We liggen nu wat te rusten en hebben de weg van morgen gepland. Omwille van het rugzaktransport moeten we een adres van een alberge opgeven en hopelijk kunnen we daar ook overnachten. Tot nu toe loopt deze service prima..
Straks gaan we het mooie oude stadsgedeelte van Pamplona bezoeken en er ook ons avondeten gebruiken.
Zonovergoten groetjes,
Paul en Lut.
Het was nogal een luidruchtige nacht:wc doorspoelen, deuren die dichtklappen... Iedereen was vroeg uit de veren... en op weg want ontbijt werd daar niet opgediend.
Het was vanmorgen erg nevelig en een fleece kon je ook goed gebruiken.
Na goed 2 km stappen naar het volgende dorp was er een
bar waar je kon gaan ontbijten. Je kan je wel voorstellen wat een drukte het daar was... Ze waren het daar gewoon en iedereen werd vlot bediend en er werd ook voor de picknick meegenomen.
Een wegbeschrijving of kaart is nu overbodig, pelgrims wijzen de weg. De pelgrimswegen zijn hier erg veilige wandelwegen... vandaag veel boswegen...goed tegen zon want die was na enkele uurtjes nadrukkelijk aanwezig.
Vroeg in de namiddag zijn we in Zuberi aangekomen en het stadje leeft van de pelgrims. We zijn nu in een kleiner pension en slapen met 8 op een kamer.
Weer heel internationaal gezelschap op de.kamer: een moeder en dochter van de Farreureilanden, een Colombiaanse moeder met haar dochter en zoon, twee Belgen en een Fransman. Heel aangenaam gezelschap.
Nu gaan we even het stadje verkennen en zien waar we vanavond iets kunnen gaan eten.
Groetjes,
Paul en Lut.
Gisterenavond hebben de gastvrouw en gastheer van het grote logementshuis, aan 24 gasten ,een heuse Baskische avond bezorgd. Vooral de heer, een Bask in hart en nieren, heeft ons het belang van de taal uit de doeken
gedaan, gezongen in het Basks, een lied proberen aan te leren , zelfs " ja ja joepi joepi jee!" heeft misschien Baskische roots. Kortom een gezellige bedoening.
We hebben deze morgen de zon weer zien opkomen en na het ontbijt om halfzeven werd er hartelijk afscheid genomen.
Het was wat bewolkt, er waaide een zacht briesje, dat leek het ideale weer voor de geplande tocht.
Het weer was perfect maar de tocht hadden we ons pittiger voorgesteld. Ook de wolkjes maakten de vergezichten waziger. We zijn de voorbije dagen ook dik verwend geweest. Het was wel drukker op de wandelpaden.
Even na middag arriveerden in SPdP. Heel mooie entree langs een stadspoort aan de ruines van de citadel, het begin van een lange hoofdstraat en zijstraatje vol winkels en logeermogelijkheden, veel pelgrims en toeristen.
Wij hebben ook een bed in die grote straat: een kamer van zeven waar nu eens de vrouwen in de meerderheid zijn 5-2.
Internationaal gezelschap, zelfs een Amerikaanse.
Morgen hebben we maar 8 km gepland maar met een hoogteverschil van 800 m.
Jullie zien wel of er dan nog genoeg fut is om de blog te schrijven.
Groetjes,
Paul en Lut.
Het was gisteren een heel lekkere en gezellige avond met een internationaal gezelschap en met een kakafonie aan talen of iets dat er op leek.
Het slapen op een kamer met zeven viel ook nog mee en om vijf uur zijn we opgestaan. De tafel stond al gedekt. De huisbaas lag er langs te slapen op de zetel want hij had zijn kamer afgestaan aan nog vier andere pelgrims. Hij had wel voor iedere gast een nougatsnoepje onder de tas verstopt.
De kerkklok sloeg 6 uur toen we ze passeerde. En weer : de morgenstond... heerlijk ...
We wandelden nog langs vele mooie plekjes voor we de stad uit waren en de rivier de Gave overstaken.
Het werd een drie-sterren-tocht ... met adembenemende vergezichten. Ontelbare keren zegden we zelf of hoorden we anderen "WHAH" zeggen en maar foto's maken maar die werkelijkheid is niet met mijn apparaatje vast te leggen.
We hebben nog pittiger geklommen en gedaald dan gisteren maar we zijn klaar voor het betere werk, we kijken ernaar uit.
Aangekomen in het stadje Ostabat hebben we nog even moeten doorbijten tot onze slaapplaats, die ligt een heel eindje uit het centrum. Morgen kunnen we dat wel recuperen.
Het is een groot logementshuis. In dit stadje komen pelgrims van drie aanlooproutes naar St Jean Pied de Port samen. We slapen, samen met onze tochtgenoot Pascal, op een kamer met eigen sanitair.
En morgen dus naar Saint-Jean-Pied -de-Port.
Daar hopen we de schoenen te laten herstellen ... voor we aan het laatste hoofdstuk van onze tocht beginnen.
De mannen zitten op het terras met rondomrond dat mooie uitzicht. Ik ga me erbij zetten.
Zonnige groetjes,
Paul en Lut.
Een warme nacht, veel straatlawaai want het waren muziekfeesten in de stad, tegen de morgen toch nog in slaap gevallen maar rond vijf uur de wekker .., en voor halfzeven op weg... Paul loodst ons bijna blindelings de stad uit.
Morgenstond heeft goud in de mond... 't was heerlijk wandelen, gewoon verder waar we gisteren gestopt waren...en ons laten onderdompelen in een geweldig mooi landschap.
Het ging behoorlijk bergop en -af, maar telkens werd je met oogverblindende vergezichten beloond... waarvan de handen jeukten om weer een foto te maken. En heel in de verte, telkens aan onze linkerkant, zagen we de contouren van de Pyreneeen die ons weldra gaan uitdagen.
Voor twee uur waren we op onze aankomstplaats, een mooi stadje dat zeker omwille van zijn ligging met die verrassende uitzichten een bezoekje waard is.
Er wordt hier rond mij druk gewerkt: eten bereid, tafel gedekt...voor 13 man ... We zijn maar klein en primitief gehuisvest maar de twee vrijwilligers hier doen heel erg hun best om de pelgrims een slaapplaats en eten te geven. Chapeau!!!
Morgen worden er weer flinke kuitenbijters voorgeschoteld en de zon zal ook haar best doen ...we worden goed voorbereid op de Camino.
