Om kwart voor zes startten we onze wandeling. Enkele vroege vogels waren reeds meer dan een uur de deur uit.
Er waaide een aangename wind en we zaten vlug op het juiste pad om de stad te verlaten en de velden in te trekken en mooie plaatjes te schieten met de opkomende zon.
En dan werden we plots verrast met een wijnfontein en op het uitzonderlijke uur smaakte het goedje best aangenaam maar we hebben er wijselijk onze waterzak toch maar niet mee gevuld.
We gingen op en neer door een goudgeel golvend landschap hier en daar afgewisseld met een wijngaard. Het was druk in het veld. Het stro werd ingebonden met zulke brede machines zodat de pelgrims meerdere malen het veld werden opgejaagd.
Maar het was toch weer een heel mooie tocht.
En voor de echte drukkende hitte, rond een uur, waren we op onze eindbestemming. Deze keer minder volk en beter verdeeld over meerdere kleinere slaapkamers. Voorlopig met drie op een kamer van zes. Paul en Pascal liggen hier nu rustig langs mij te slapen.
Wij hebben vernomen dat jullie wat de warmte betreft ook goede? vooruitzichten hebben... dus niets om jaloers te zijn op elkaar ...
Om kwart voor vijf opgestaan en een
uurtje later vertrokken in het halfduister.Na een dik halfuur stappen arriveerden we in het volgende stadje Puente la Reina.
Nadien was het wel aangenamer wandelen in de klaarte, en het was nog niet zo warm.
Het landschap was dan wel niet zo geweldig als gisteren maar dan maken mensen die je onderweg tegenkomt het boeiend. Zoals twee Mexicaanse vrouwen die gepland hebben de camino in twee weken te doen. Aan het tempo dat ze nu stapten geraken ze amper halfweg.
Maar ik verwonder me er nog elke dag van de bekendheid van Saint-Jacques en Compostela over de hele wereld.
Gisterenavond is een meisje van Zuid-Korea met ons mee gaan eten. Haar vriendinnen waren vorig jaar zo enthousiast over de camino, dat zij in haar eentje naar hier is gekomen om hetzelfde mee te maken. Vandaag hebben we haar terug gezien reeds in gezelschap van twee landgenoten, denk ik.
Naarmate de dag vorderde werd het warmer en warmer. Gelukkig volgden de dorpjes elkaar vlotjes op zodat we weer water konden bijtanken of een andere verfrissing nemen uit een automaat en soms in een bar.
Even voor halftwee bereikten we de Alberge. We waren niet de eersten en ook niet de laatsten. Er is zeker plaats voor 40 personen. Er logeren hier ook twee jonge meisjes, zussen, uit Brugge.
Bijna iedereen ligt hier horizontaal, zijn slaap in te halen.
Ik ga dat seffens ook proberen.
Lieve groetjes.
Paul en Lut.
Een Pamplonees en gewezen caminoganger loodste ons feilloos de stad uit. Je hebt daar bijna drie kwartier voor nodig maar dan ben je ook werkelijk op de buiten en voor dik twintig km op het witte lint dat de camino
door het landschap trekt.
Weer een dag om in te kaderen, de landschappen waren weer GRANDIOOS!!!De warmte en de hoogteverschillen wogen soms wat zwaar door maar eens je bestemming bereikt en lekker gedoucht is dat zo vergeten .
We slapen vannacht in een klein dorpje, in een grote ruimte met 18 stapelbedden en het is er erg netjes. De slaapzaal zal niet vol geraken daar de meeste pelgrims tot het volgende stadje doorstappen.
We zitten nu in de cafetaria bij de bibliotheek want in de alberge is geen internet en het weerbericht op de tv voorspelt voor morgen 38 graden.
Dus als we morgen niet weggesmolten zijn, kunnen jullie het vervolg van onze tocht verder vernemen.
Hete Spaanse groetjes,
Paul en Lut.
