Gisterennamiddag is er nog een vierde man op de kamer gekomen. Een vinnig, klein, tenger Italiaantje, had 44 km gestapt met alle details op de computer maar met hem viel niet te praten, hij sprak enkel Italiaans.
Hij was vanmorgen al om vijf uur de deur uit want hij deed twee etappes per dag.
Wij zijn een uurtje later, na een vrij uitgebreid ontbijt vertrokken want wij hadden maar drievierde tocht gepland.
De kerk, waar we gisteren de binnenkant met open mond, zoveel bladgoud, bewonderd hadden, zagen we nu sfeervol verlicht, langs de buitenkant.
En daarna wandelden we verder door dat weidse golvende landschap, een lappendeken van geel, groen, bruin, waar we gisteren al in vertoefden. Alles ruikt fris en de opkomende zon zorgt voor dat speciale lichteffect.
Hier en daar zie je wat huizen bijeen staan en dan is het gissen naar welke kant de camino kronkelt.
In het tweede dorpje/ stadje hebben we na twee uurtjes stappen, een pauze genomen bij een alberge.
Daar zat een jong gezinnetje met 4 kleine kinderen en 3 jonge meisjes te ontbijten.
Nadien hebben we dat hele gezelschap voor ons zien wandelen: de kleinste in een rugzak bij mama, de drie andere kinderen,elk met een eigen rugzak, aan de hand van papa of een van die drie meisjes. En nu logeert dat hele gezelschap hier ook. Toffe bende, flinke kinderen...
Rond de middag waren we op onze bestemming, hebben vannacht een kamer voor drie, klein en warm maar geen storende vroegvertrekkers. Hier en daar horen we al dat sommigen het moeten opgeven. Daar hoeven wij gelukkig nog niet aan te denken, ook dankzij het rugzaktransport.
We proberen morgen om vijf uur de deur uit te zijn... En 's nammiddags wordt er dan wat slaap ingehaald.
Een pelgrim moet er wat voor over hebben maar... je krijgt er zoveel mooie momenten voor terug.
Om kwart voor zes startten we onze wandeling. Enkele vroege vogels waren reeds meer dan een uur de deur uit.
Er waaide een aangename wind en we zaten vlug op het juiste pad om de stad te verlaten en de velden in te trekken en mooie plaatjes te schieten met de opkomende zon.
En dan werden we plots verrast met een wijnfontein en op het uitzonderlijke uur smaakte het goedje best aangenaam maar we hebben er wijselijk onze waterzak toch maar niet mee gevuld.
We gingen op en neer door een goudgeel golvend landschap hier en daar afgewisseld met een wijngaard. Het was druk in het veld. Het stro werd ingebonden met zulke brede machines zodat de pelgrims meerdere malen het veld werden opgejaagd.
Maar het was toch weer een heel mooie tocht.
En voor de echte drukkende hitte, rond een uur, waren we op onze eindbestemming. Deze keer minder volk en beter verdeeld over meerdere kleinere slaapkamers. Voorlopig met drie op een kamer van zes. Paul en Pascal liggen hier nu rustig langs mij te slapen.
Wij hebben vernomen dat jullie wat de warmte betreft ook goede? vooruitzichten hebben... dus niets om jaloers te zijn op elkaar ...
Om kwart voor vijf opgestaan en een
uurtje later vertrokken in het halfduister.Na een dik halfuur stappen arriveerden we in het volgende stadje Puente la Reina.
Nadien was het wel aangenamer wandelen in de klaarte, en het was nog niet zo warm.
Het landschap was dan wel niet zo geweldig als gisteren maar dan maken mensen die je onderweg tegenkomt het boeiend. Zoals twee Mexicaanse vrouwen die gepland hebben de camino in twee weken te doen. Aan het tempo dat ze nu stapten geraken ze amper halfweg.
Maar ik verwonder me er nog elke dag van de bekendheid van Saint-Jacques en Compostela over de hele wereld.
Gisterenavond is een meisje van Zuid-Korea met ons mee gaan eten. Haar vriendinnen waren vorig jaar zo enthousiast over de camino, dat zij in haar eentje naar hier is gekomen om hetzelfde mee te maken. Vandaag hebben we haar terug gezien reeds in gezelschap van twee landgenoten, denk ik.
Naarmate de dag vorderde werd het warmer en warmer. Gelukkig volgden de dorpjes elkaar vlotjes op zodat we weer water konden bijtanken of een andere verfrissing nemen uit een automaat en soms in een bar.
Even voor halftwee bereikten we de Alberge. We waren niet de eersten en ook niet de laatsten. Er is zeker plaats voor 40 personen. Er logeren hier ook twee jonge meisjes, zussen, uit Brugge.
Bijna iedereen ligt hier horizontaal, zijn slaap in te halen.
Ik ga dat seffens ook proberen.
Lieve groetjes.
Paul en Lut.
