We hebben een vrij rustige nacht gehad en om halfzeven zijn we beginnen te stappen.
Het was minder koud en er was minder wind dan gisteren.
Al vlug zagen we de col die we moesten oversteken. We waren nog fris en we gingen makkelijk omhoog en genoten bij iedere pas van het weidse landschap.
Eens boven ging het nogal steil naar beneden. Een attractie voor de fietsers die ons voorbijzoefden.
Na onze eerste pauze, waar ik nog kon genieten van een
stuk tortilla van gisterenavond, hebben we zeker acht km , rechttoe, rechtaan, gewandeld naar het volgende dorp.
Het leek eindeloos en het was erg warm.
Na een korte stop en een verfrissing begonnen we aan het laatste stuk. We wandelden practisch de hele tijd langs een
kanaal met hier en daar wat schaduw van bomen.
Onder de wandelweg waren er op geregelde afstand aftakkingen vanuit het kanaal naar de aangrenzende akkers; betonnen v-vormige open waterbekkens, honderden meters ver de velden in.
Om twee uur stonden we aan de Alberge Municipal waar we een kamer met zeven delen, waarvan een driegeslacht: opa, zoon en kleinzoon. Opa doet de camino al voor de vierde keer en vandaag hadden ze 36 km in de benen.
Het is wel druk en warm maar ... de was droogt snel.
Hopelijk zijn we morgenvroeg voldoende uitgerust om de volgende etappe aan te vatten.
Zon-dagse groeten,
Paul en Lut.
Het was weer een frisse start vanmorgen en de wind gaf ons een extra duwtje in de rug maar zo hebben we het graag.
We genoten weer van de zonsopgang in het goudgele landschap en we regen de kilometers weer vlot aan elkaar.
Bij onze eerste stop werden we aangenaam verrast. Ik stond in de bar aan de toog wat te bestellen toen ik achter mij Nederlands hoorde praten. En ja hoor, daar zaten 3 Belgische koppels aan een tafeltje. Ze verbeterden mij; Vlaamse koppels want het was de Vlaamse feestdag. En toen ik hun zei dat die dag voor mij ook speciaal was, hebben ze zelfs voor mij gezongen. Het waren mensen uit de omgeving van Hasselt, zelfs twee koppels uit Sint-Lambrechts-Herk!!! Ik schakelde dadelijk over op het Herks. Zij waren ook onderweg naar Compostela als logistieke ondersteuning van een pelgrimsbusreis van de Zigeuner. O, wat een leuke ontmoeting!!! Even een thuisgevoel.
Het tweede deel van de tocht heb ik een groot stuk samen gewandeld met een Braziliaanse dame en in mijn beste Frans of Engels hadden we een aangename conversatie.
Na nog geen vijf uurtjes stapppen waren we in Castrojeriz. Om halfeen konden we in de alberge, vrij nieuw en comfortabel. Alleen de stapelbedden in de kamers staan erg dicht bij elkaar. Gelukkig zijn ze nog niet half bezet zodat bijna iedereeen beneden slaapt.
Deze avond eten we hier samen het avondmaal en dan mogen we de wijnkelder onder het huis bezoeken.
Bedankt iedereen die deze dag voor mij zo bijzonder maakte.
Heel gelukkige groetjes,
Paul en Lut.
Het was kwart voor zeven toen we de deur van het hotel achter ons dichttrokken. Door brede lanen wandelden we de stad uit en verder door de stadsrand. Hier en daar zag je waterplasjes en de grasperkjes waren ook nat. Dus de reiningings- en groendienst waren ons al voor geweest. Het gaf een heerlijk fris morgengevoel.
Ook in de velden stonden de watersproeiers heen en weer te wiegen.
Onze eerste halte na ongeveer 6 km hebben we gemist omwille van grote wegeniswerken, vergelijkbaar met het klaverblad in Lummen, en de zogezegde goede raad van de plaatselijke bevolking.
Bij de volgende stop was het dan wel even aanschuiven.
De wandeling daarna was het weer volop genieten van de mooie omgeving.
We hebben toen een Zuid-Koreaanse ontmoet die wat moeite had met stappen. Ze is tot het einde bij ons gebleven en doordat we leuke gesprekjes hadden, ging het wandelen een stuk gemakkelijker.
We zijn weer in een goede alberge terechtgekomen en voorlopig zijn maar 3 van de acht bedden in onze kamer bezet door 3 Belgen. Een jonge Vlaamse ( Gentse) en ook werkzaam in het onderwijs vervolledigd het trio.
Een leuke ontmoeting...een aangename avond... een mooie herinnering.
Warme groetjes,
Paul en Lut.
Gisterenavond heel internationaal getafeld met de andere pelgrims in de alberge, gezellige sfeer en leuke gesprekken. En daarna een zalige rustige nacht!
Maar voor zes uur op en om kwart voor zeven op pad. De thermometer wees 9 graden en een koude wind joeg ons vooruit. Ondanks het slechts glooiende landschap zaten we toch op een hoogte van 900 m.We waren erop gekleed, het was heerlijk wandelen.
Nadat we de dorpjes achter ons hadddn gelaten, hebben we een heel eind rond de luchthaven gestapt en dan arriveerden we in de groene rand van Burgos: door het bos met veel speelpleintjes. Daarna volgden we enkele kllometers een breed wandelpad langs de rivier. Het is opvallend hoe stedelingen, jong en oud, sportief bezig zijn.
Heel vlug vonden we ons hotelletje. Nadat we ons geinstalleerd hadden en de stad wilden gaan verkennen, kwamen we een goede bekende Australische 79- jarige pelgrim, gewezen priester, tegen.
Die wil hier twee dagen verblijven, evenals Pascal, die ook tot hier is geraakt.
Paul en ik zijn de kathedraal gaan bezoeken, pelgrims aan halve prijs en met audiogids: GEWELDIG GROOT en MOOI!
Daarna hebben we een rustpauze genomen en vanavond zijn we met z'n vieren gaan eten.
Nu is het slaaptijd en morgen gaan we weer 20 km verder.
Dag 91: Villafranca Montes de Oca -> Cardenuela-Riopico 25 km
De dag begon anders dan gewoonlijk. Er waaide een koude wind en het miezerde wat. We zaten inderdaad op 900 m hoogte en er was regen voorspeld. De regencapes staken bovenaan in de rugzak maar we hebben ze niet nodig gehad en met een windstopper of een fleece aan, was het ideaal weer om de klimpartijen ( tot 1162 m) , tot de eerste stop, twaalf km verder, aan te vatten.
Dat hele parcours wandelden we door bossen. Als je de hoogte zou wegdenken, waande je je op Tenhaagdoornheide.
En eens uit het bos ontvouwde zich weer dat uitgestrekte akkerland en de zon was opeens ook van de partij om het graan te doen glanzen.
Bij de middagpauze maakten we kennis met drie Ierse zussen.
En even later ontmoetten we nog twee Belgische vrouwen, uit Leuven, moeder en dochter, die bezemwagen waren voor de man en zijn kleindochtertje die stukken van de camino wandelen.
En na de inspanning van vandaag werden we bij aankomst aangenaam verrast... . we slapen vannacht nog eens in een tweepersoonskamer !
Onze tochtgenoot, Pascal, heeft het vandaag wat kalmer aan gedaan. Maar morgen zien we hem waarschijnlijk terug in Burgos.
Dag 90: Villamayor del Rio -> Villafranca Montes de Oca 17 km
Rustige nacht gehad, om vijf uur opgestaan, sandwichke gegeten, die de gastvrouw 's avonds voor ons had klaargemaakt, want het ontbijt was te laat en dan weer verder op de camino in schijnsel van de maan.
We wandelden met ons drietjes alleen tot het volgende stadje waar we even zouden stoppen voor een koffie-, theepauze. Geen bar die open was tot we een hotel vonden. Helemaal niet gezellig maar we hadden wat te drinken. We zagen op TV wel nieuws over de stierenloop in Pamplona.
De volgende stop maakte die tegenvaller meer dan goed.
In tegenstelling met gisteren zijn we maar weinig pelgrims tegengekomen. Het landschap bleef bijna eender alleen hier en daar een zonnebloemveld. Spijtig, van de bloemenweelde was nog niets te merken.
Maar zo'n landschap blijft je verwonderen.
We logeren nu in een groot hotel, waar je in drie categorieen kan logeren: in een kamer, in een slaapzaal met afgezonderde eenpersoonsbedden en in een slaapzaal met stapelbedden. Wij kozen voor de tweede categorie en we hebben rond twee uur al gedineerd aan pelgrimsprijs: starter-second meal- dessert- wijn en water: 12 euro.
En daarna wat platte rust want om buiten te vertoeven is het nu echt te warm. Volgens de meteo zou het morgen regenen.
Dan staat er nochtans een langere tocht (24 km) op het programma, om dan overmorgen met een wandeling van 15 km vlugger in Burgus te zijn want daar valt heel wat moois te bezichtigen.
Warme groetjes,
Paul en Lut.
