Het is de laatste dagen de gewoonte om 's morgens langs het achterpoortje te vertrekken.
De twee West-Vlamingen waarmee we gisteren in de alberge kennismaakten waren in de verste verte niet meer te bespeuren. Heel aangename mannen, een bankier en een leraar-kunstonderwijs, zowat van onze leeftijd, die elkaar voor de camino nauwelijks kenden maar nu een perfect en grappig duo vormden. Het deed deugd nog eens in gewoon Nederlands een praatje te slaan.
Het werd vandaag een zeer korte tocht. Om 9 uur stonden we al voor de nog gesloten kathedraal en waren om halftien bij de eerste bezoekers. Pelgrims kregen hier geen reductie en de audiogids was in het Duits...de kathedraal is zeker een bezoekje waard, vooral de glasramen maakten veel indruk maar wie Burgos gezien heeft ...
Op het toeristenbureau haalden we een stadsplannetje en daar konden ze ons ook wijzen waar de schoenmaker woonde. Die vonden we vlug, in een werkplek van 2 op 4 heeft hij,van beide paren, de hielen perfect gerepareerd in een halfuur tijd,voor amper 11 euro.
Een kapper voor Paul hebben we echter niet gevonden.
We logeren nu in een hostel op een heel gerieflijke tweepersoonskamer dicht bij het centrum.
De kathedraal van Leon moet dan wel in grootte onder doen voor die van Burgos, voor het stadscentrum is het net andersom: statige gebouwen, pleinen, talloze winkelstraten...een groot, druk stadscentrum.
Pascal is ook in Leon aangekomen, we weten
niet precies waar hij logeert, maar hopelijk zien we elkaar vanavond .
Precies om 6 uur verlieten we de alberge en stapten we verder op het wandelpad langs de platanen, deze keer parallel met een drukke autoweg, nadien autosnelweg, richting Leon.
Aan de linkerkant passeerden we vooral maisvelden en rechts werd het landschap heuvelachtiger, met daarachter heel vaag bergtoppen.
We regen weer de kilometers aaneen, namen een koffiepauze in een gezellige bar met Weense walsmuziek en na vijf uurtjes onderweg bereikten we onze slaapplek. We slapen vannacht nog eens met z'n tweetjes in een kamer.
Morgen hebben we nog maar 9 km te gaan tot Leon en hopen daar, naast het stadsbezoek , even langs te gaan bij een schoenmaker en een kapper.
Deze namiddag staat er, naast het uitzoeken van een overnachtingsplek voor morgen, rust of wat bijslapen op het programma.
Dag 97: Carrion de los Condes -> Terradillos de los Templarios 27 Km
Wij lagen heel vroeg in bed, maar de Spaanse jeugd vond dat niet nodig en de piepende deuren ... een rustige nacht was het allerminst.
Gisterenavond hadden we de picknick al klaargemaakt en voor ontbijt gezorgd.
Om twintig over vijf verlieten wij langs het kleine achterpoortje het grote klooster.
Het was nog erg donker. Ik de stad vonden we de weg vlotjes maar eens dat de straatverlichting wegviel, hebben we ons toch even laten verleiden door de verkeerde pijlen. Maar dan zorgt de GPS gelukkig voor de een oplossing, mits een kleine omweg.
Het werd vandaag weer grotendeels een rechtoe-rechtaan
wandeling. Vooral het eerste deel was eentonig en zonder echte rustplaatsen voor een drankje, hapje of een WC.
Het eerste grote zonnebloemveld was niet enkel een fotografische voltreffer maar ook ideaal voor sanitaire stop.
Het tweede deel was het relief boeiender en genoten we meer van het landschap. De zonnebloemen met hun bloemhoofden naar ons gericht leken net vurige supporters.
De weg was lang maar aan alles komt een einde. Een happy end zelfs want we zijn in een hele mooie alberge aangekomen en we delen een kamer, van vier met z'n drietjes, met de Gentse Fien.
En Paul en ik hebben onze onderbenen en voeten eens goed laten kneden door de mechanische masseur... heel ontspannend.
Zo kunnen we er morgen weer tegenaan gaan.
Het vroege vertrek zijn we al gewoon, we zijn telkens binnen voor de erge hitte, want die valt hier letterlijk op je.
Om halfzes, na een zelfgemaakt ontbijtje op de gang, verlieten we de alberge en stapten het nog slapende, donkere stadje uit, richting de autosnelweg. Deze laatste lieten wij links liggen want wij hadden onze eigen wandelweg, vlak naast een gewone weg. Steeds maar rechtdoor, van begin tot einde.
Eerder saai, tot je een bar/ alberge binnenloopt om een lekkere koffie of thee te drinken en dan tref je daar de eigenaar, een Nederlander, aan:
" Nou , de bar is nog niet open ... en de koffiemachine is stuk maar in de alberge staat de ontbijttafel nog gedekt ... En er is zelfgebakken brood en kaas en confituur...."
Wij hebben onze benen onder de lange tafel geschoven. Nou, we hebben in weken niet meer zo'n lekker ontbijt genoten... met ECHT brood. Het ontbijt was donativo ( je betaalt wat het je waard lijkt).
Het tweede deel van de wandeling, nog altijd langs diezelfde, gewone weg, leek nu een stuk prettiger.
De maaidorsers reden af en aan, op de oogstrijpe graanvelden en hier en daar stonden de zonnebloemen, in 't gelid, hun gele kopjes mooi gericht naar de zon.
Ruim voor de middag stonden we voor een groot klooster, onze overnachtingsplaats. Er kunnen wel 90 mensen slapen, verdeeld over meerdere slaapzalen van 12 bedden ( geen stapelbedden), heel proper en voldoende sanitair, een wasmachine...heel vriendelijke en behulpzame nonnetjes...midden in de stad ...goedkoop...en we kunnen hier ook de zegen krijgen maar die hebben we al gehad in Vezelay.
We kunnen even op adem komen na de drukte en het plaatsgebrek van gisteren. Zodat we morgen , goed uitgerust, de resterende 410 km weer wat kunnen verminderen.
