Gisterennamiddag is er nog een vierde man op de kamer gekomen. Een vinnig, klein, tenger Italiaantje, had 44 km gestapt met alle details op de computer maar met hem viel niet te praten, hij sprak enkel Italiaans.
Hij was vanmorgen al om vijf uur de deur uit want hij deed twee etappes per dag.
Wij zijn een uurtje later, na een vrij uitgebreid ontbijt vertrokken want wij hadden maar drievierde tocht gepland.
De kerk, waar we gisteren de binnenkant met open mond, zoveel bladgoud, bewonderd hadden, zagen we nu sfeervol verlicht, langs de buitenkant.
En daarna wandelden we verder door dat weidse golvende landschap, een lappendeken van geel, groen, bruin, waar we gisteren al in vertoefden. Alles ruikt fris en de opkomende zon zorgt voor dat speciale lichteffect.
Hier en daar zie je wat huizen bijeen staan en dan is het gissen naar welke kant de camino kronkelt.
In het tweede dorpje/ stadje hebben we na twee uurtjes stappen, een pauze genomen bij een alberge.
Daar zat een jong gezinnetje met 4 kleine kinderen en 3 jonge meisjes te ontbijten.
Nadien hebben we dat hele gezelschap voor ons zien wandelen: de kleinste in een rugzak bij mama, de drie andere kinderen,elk met een eigen rugzak, aan de hand van papa of een van die drie meisjes. En nu logeert dat hele gezelschap hier ook. Toffe bende, flinke kinderen...
Rond de middag waren we op onze bestemming, hebben vannacht een kamer voor drie, klein en warm maar geen storende vroegvertrekkers. Hier en daar horen we al dat sommigen het moeten opgeven. Daar hoeven wij gelukkig nog niet aan te denken, ook dankzij het rugzaktransport.
We proberen morgen om vijf uur de deur uit te zijn... En 's nammiddags wordt er dan wat slaap ingehaald.
Een pelgrim moet er wat voor over hebben maar... je krijgt er zoveel mooie momenten voor terug.
